LOGINฉันเป็นคนบอกเลิกแฟนคนแรกที่ตัวฉันรักมากที่สุด เพียงเพราะ… ฉันอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น รักแรกตอนอายุ20 ตอนเริ่มต้นก็ช่างหวานหอม แต่ทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าสมัยนี้นะ แค่รักมันยังไม่พอ แฟนฉันเป็นแค่รุ่นพี่ในมหาลัยตอนเรียนที่อเมริกาก็เท่านั้น ความมั่นคงไม่มีให้เห็น… ฉันก็แค่อยากจะเดินตามฝันของตัวเอง ซึ่งตอนนี้.. ฉันทำได้แล้ว ใช่.. ฉันเป็นดารา และกำลังดังเปรี้ยงเป็นพุแตก จากบทเลิฟซีนอันร้อนฉ่าจากละครเรื่องล่าสุด มันทำให้ฉันมีงานเดินแบบมากขึ้น อีเวนต์มากขึ้น และทำงานแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน นี่แหละ ชีวิต แบบที่ฉันต้องการ ดี.. บัดซบเลยใช่ไหมละ “นี่ พี่เสือ เขาเป็นหมอแล้วนะ” “แล้ว?”
View MoreBAD TIGER 💉
พี่ (หมอ) เสือคลั่ง 20+ เสือ x เลอา __________ เสือ หนุ่มนอกดีกรีหมอศัลยกรรม ฝีมือฉกาจ นิ่งเงียบ เข้าถึงยาก ดุดันและโมโหร้าย “ถ้าจะใช้ฉันเป็นไม้กันหมา” “…..” “ก็ใช้น้ำฉันเป็นหลักฐานก็แล้วกัน” เลอา สาวลูกครึ่งไทย-อเมริกา มั่นใจในตัวเองสูง ตรงไปตรงมา และหัวรั้นกับทุกคนที่ขัดขวางความต้องการของเธอ “นี่นะเหรอ.. เทพบุตรที่ทุกคนใฝ่ฝัน อยากจะครอบครอง อยากจะเป็นผู้หญิงของพี่หมอเสือ” “….” “หึ๊~ พี่นะ เป็นเทพบุตรให้ใครไม่ได้หรอก” คำเตือน 1 นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษาค่อนข้างรุนแรง เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากมีการคัดลอกหรือนำไปดัดแปลง หากพบเจอจะ ดำเนินคดีตามกฎหมาย! ทันที คำเตือน 2‼️ ไรท์ไม่ได้สนับสนุนการใช้ความรุนแรง และไม่มีเจตนาร้ายต่อรี้ดทุกคนหรือแม้แต่สังคม นิยายบางเรื่องถูกเขียนขึ้นตามพล๊อตเรื่องที่ถูกดำเนินไว้ เพื่ออรรถรสในการอ่าน ความบันเทิง และไรท์ยังคงสอดแทรกประเด็นให้คิดเสมอกับสิ่งที่ตัวละครกระทำลงไป เพราะฉะนั้น นอกจากจากเสพฉากที่อาจจะรุนแรงเรื่องเพศ และการกระทำแล้ว ต้องเสพด้านข้อคิดที่ทิ้งไว้ในเรื่องด้วยนะคะ ไรท์เขียนสดตอนต่อตอน เพราะฉะนั้นการขยายความในสิ่งที่ตัวละครทำไม่ได้ถูกเฉลยในตอนนั้น แต่มีเหตุผลในการกระทำที่เขียนบอกในเรื่องอยู่แล้ว ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อยากให้ติดตามจนจบ และอย่าตัดสินทัศนคติของไรท์หรือนักเขียนทุกคนเพียงแค่ฉากรุนแรงเพียงนะคะ …… ระดับเรท 18+ = ล้วง แคะ แกะ เกา NC = เชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียว😂 NC+ = โยกกันแบบเตียงหัก😂😂 ฝากกด ถูกใจ🤍 คอมเมนต์ 💬 กันเยอะๆ นะคะ ทุกหัวใจ ทุกคอมเมนต์ คือกำลังของคนเขียนนะคะ🙂 ==================== ความหลัง… “พี่เสือ…” “อืม~” “…เราเลิกกันนะ” “ว่าไงนะ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางขมวดคิ้วกับประโยคที่ได้ยินไปหมาดๆ “….” “เมื่อกี้ พูดว่าอะไร?” “….” “กำลังบอกเลิก ทั้งที่เพิ่งเอากันเสร็จ?” “….” “คิดดีแล้วใช่ไหม ที่พ่นน้ำลายออกมาแบบนี้?” เลอา นั่งมองรูปในอัลบั้ม รูปเธอเคียงคู่ชายคนนึงที่มีรอยยิ้มแสนอ่อนโยนให้เธอเสมอ วันเวลาพาใจคิดถึงวันเก่าๆ.. “อะไร ไหนว่าทำใจได้แล้วไง” ยัยแมงมุมกระโดดชาร์ตตัวฉันแล้วหยิบอัลบั้มรูปไปดูทันที เลอาไม่ได้แย่งสิ่งนั้นกลับคืนมา แต่นั่งนิ่งแล้วมองคนเป็นเพื่อนทำตาโตกับรูปอดีตคู่รักของเธอ “ป่านนี้จะเป็นไงบ้างน๊าา พี่เสือคนดีของน้อง~” “….” “โดนยัยเลอาบอกเลิกแบบไร้เยื่อใยแบบนั้น.. หวังว่าคงไม่แค้นฝังหุ่นคนเคยรัก~ แบบนั้นหรอกใช่ไหม~” แมงมุมปิดอัลบั้มรูปแล้วยื่นคืนให้เจ้าของ “..เปลี่ยนเรื่องอื่นได้ไหม” “ยังรักเขาอยู่งั้นสิ?” “เลิกแล้วป้ะ?” “แล้วเก็บมันไว้ทำไมอะ?” คนเป็นเพื่อนชี้ไปที่อัลบั้มรูป “ฉันแค่ลืม ว่ายังมีมันอยู่ไม่ได้หรือไง” “อ๋อเหรออ~ นึกว่านึกถึงวันเก่าๆที่เคยหวาน~” “..พูดไปเรื่อย” “ทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่ตรงนี้นี่.. คุ้มแล้วเหรอ? ตั้งแต่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ ฉันก็ไม่เห็นแกยิ้มแบบมีความสุขจริงๆสักครั้ง” “..ฉันเพิ่งกลับมาถึงไทย ถ้าไม่ให้กำลังใจก็กลับไปเลย” “โอ๋ๆๆ งอนเฉย อ่าๆไม่รักก็ไม่รัก ฉันแค่แหย่เอง จริงจังไปได้” สวัสดีนะ ฉัน เลอา เรียกสั้นๆว่า เล หรือจะเติมยอยักษ์ให้ชื่อฉันเหมือนขนมมันฝรั่งฉันก็ไม่ว่า ตามแต่ใจทุกคนถนัดเลย เล(ย์) เลอา ดีน ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย-อเมริกา แต่ดันมีหน้าแบบสาวไทยคมเฉี่ยว สิ่งเดียวที่ทำให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นลูกครึ่งคงไม่พ้นสีผิว สีตา และทรวดทรงที่ดีกว่าชาวบ้าน ไม่ต้องหมั่นไส้ฉันหรอก ฉันคิดว่าฉันสร้างความหมั่นไส้ให้ทุกคนได้มองแรงใส่กันได้มากกว่านี้อีก ฉันแค่เป็นคนตรง ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอ้อมๆให้เสียเวลาทำไม จากบทสนทนาที่ได้อ่านกันไป ก็คงจะรู้แล้ว ว่าฉันเป็นคนบอกเลิกแฟนคนแรกที่ตัวฉันรักมากที่สุด เพียงเพราะ… ฉันอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น รักแรกตอนอายุ20 ตอนเริ่มต้นก็ช่างหวานหอม แต่ทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าสมัยนี้นะ แค่รักมันยังไม่พอ แฟนฉันเป็นแค่รุ่นพี่ในมหาลัยตอนเรียนที่อเมริกาก็เท่านั้น ความมั่นคงไม่มีให้เห็น… ฉันก็แค่อยากจะเดินตามฝันของตัวเอง ซึ่งตอนนี้.. ฉันทำได้แล้ว ใช่.. ฉันเป็นดารา และกำลังดังเปรี้ยงเป็นพุแตก จากบทเลิฟซีนอันร้อนฉ่าจากละครเรื่องล่าสุด มันทำให้ฉันมีงานเดินแบบมากขึ้น อีเวนต์มากขึ้น และทำงานแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน นี่แหละ ชีวิต แบบที่ฉันต้องการ ดี.. บัดซบเลยใช่ไหมละ! “แล้วนี่พี่ส้มว่าไง เรื่องคุณมาโนชนั่น.. แกจะไปหรือเปล่า?” “แกถามเหมือนไม่รู้จักฉัน” “ฉันรู้คำตอบแกเว้ย แต่ตอนนี้แกปฎิเสธพี่ส้มไหมละ เพิ่งสร้างเรื่องไปไม่ใช่หรือไง?” “กะอีแค่เที่ยวผับ แดกเหล้า.. ใครเขาก็ทำกันเปล่าว้ะ ทำเป็นเรื่องคอขาดบาดตายไปได้” เลอามองบนอย่างเบื่อหน่าย เธอเพิ่งสร้างวีรกรรมกับผู้จัดการตัวเอง หนีเที่ยวกินเหล้าเมาปลิ้นจนถูกปาปารัซซี่จับภาพไว้ได้ แต่โชคดีที่งานล่าสุดจาก CEO ของบริษัทหนึ่งที่อเมริกา ต้องการเธอไปเป็นพรีเซนต์เตอร์เกี่ยวกับเครื่องดื่มแอลกฮอล์พอดี เลยแถจนสีข้างถลอกหน่อยๆ ว่าเป็นการโปรโมทงานตัวล่าสุดของเธอ “…ฉันจะไม่ไปนั่งให้มันมานั่งล้วงนั้นล้วงนี่เป็นครั้งที่สองอีกแน่” “ขอให้น้องนั้นปลอดภัย~ เพี้ยง~” แมงมุมพนมมือขึ้นไหว้ก่อนจะก้มลงพ่นลมออกจากปากตรงพื้นที่สงวนของดาราสาว “เห็นฉันแบบนี้.. ฉันก็ไม่มั่วนะจ๊ะ” “จ๊าาาา เพื่อนรู้~ นอกจากเสือป่าตัวนั้น เลอาผู้นี้ก็ไม่เคยเปิดเผยกลีบสงวนให้ผู้ใดได้ชื่นชมอีก” “จิ๊! บอกว่าให้เปลี่ยนเรื่องไง” แมงมุมนิ่งไป ก่อนจะถอนหายใจแล้ววางมือลงบนต้นขาของดาราสาว ฟึ่บ! “….?” “พี่เสือ เขาเป็นหมอแล้วนะ” “…แล้ว?” เลอาที่เพิ่งรู้ก็นิ่งไป “แค่จะบอกว่าคนที่แกเลือกทิ้งเขาไป ตอนนี้มีทุกอย่างที่มั่นคงพอ พอชนิดที่แก.. อาจจะเสียใจที่เลือกทิ้งเขาไปแบบนั้น” “ตอนนี้ฉันก็มีทุกอย่างที่มั่นคงเหมือนกัน” “ไอ้เงินในบัญชีสิบสิบล้านนั่นนะเหรอ?” “มันมากพอละกัน” “เห้อ~ เอาเถอะๆ ฉันแค่ส่งข่าว เพื่อแกอยากจะรู้ชีวิตของพี่เสือขึ้นมาบ้าง” “…..” “เสือ สิงหา บริรักษ์ญัติกัณฑ์” เลอาจำชื่อและนามสกุลนี้ได้ดี “ไม่ได้มีแค่ชื่อแกแล้วนะ ที่เสริจ์หาใน G****e ได้” “….” “ฉันกลับละ แกกลับมาเหนื่อยๆจะได้พักให้เต็มที่ มีไรก็โทรมาละกัน” “..อืม” ร่างบางเดินมาส่งเพื่อนที่หน้าประตู ก่อนจะโบกมือลาแล้วปิดประตูห้อง ความเงียบในห้องที่ใหญ่โตทำให้สาวเจ้ามองไปรอบๆ วิวที่เห็นผ่านกระจกบานใหญ่สะท้อนเงาร่างของตัวเอง ร่างสูงเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียง ปล่อยกระเป๋าเดินทางให้จอดนิ่งอยู่กลางห้อง คำทิ้งทวนของแมงมุมทำให้เธอคว้า Mac Book ขึ้นมาเปิด แล้วเสริจ์หา ชื่อดังกล่าว ติ๊ก! แล้วกด Enter พร้อมกับ ชื่อ และ รูป ของคนคุ้นเคยขึ้นเรียงมาเป็นตับ เลอาอึ้งเล็กน้อยกับข้อความต่างๆที่เธอได้เห็น ใบหน้าคมคายแต่ดูนิ่งงัน.. รู้สึกได้ถึงความเย็นชาจากดวงตาคู่นั้นเป็นอย่างดี ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ใบหน้านี้มีรอยยิ้มที่อบอุ่นอยู่เสมอ “…ฉันไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย” ถึงไม่รู้ว่าพี่เสือมีชื่อเสียงขนาดนี้ พี่เสือ หมอศัลย์ สุดหล่อ ย้ำ! หัวใจยังว่าง หลังบอกสื่อครองความโสดยาวนานถึง5ปี! “…..” เลอากดเข้าไปอ่านในกระทู้นั้น บทสัมภาษณ์ที่เสือทิ้งท้ายไว้ แอบทำให้ร่างบางของเธอนิ่งไปนาน นักข่าว : บอกได้ไหมคะ ว่าทำไมคุณหมอสุดฮอตอย่างหมอเสือ ถึงไม่มีหวานใจกับใครเขาสักที หรือว่าแอบสุ่มคบสาวกันแน่คะ หมอเสือ : ไม่มีคือไม่มีครับ นักข่าว : อ่าโอเค ไม่มีก็คือไม่มีเนอะ.. งั้นบอกได้ไหมว่าทำไมถึงหวงความโสดมากขนาดนี้เอ่ยย~ หมอเสือ : ที่ผ่านมาแค่ยังไม่เจอ คนที่คู่ควรกับความรักของผม ก็แค่นั้นเอง “…..” หึ๊… หญิงสาวแค่นเสียงหัวเราะในใจ ดูเหมือนว่าเธอคงสร้างแผลในใจก่อนจากไว้ให้เสืออย่างเต็มประตู _____🩺 _____ 💉บทนำมาล๊าววววว สัมผัสได้ถึงความหยิ่งผยองจองหองของยัยเลอา! แกทิ้งพี่เสือของฉันเพราะคิดว่าเขาไม่มีอนาคตรึ! สามหาว! ลงหวายมันให้หนัก!!! กด ใจ เขียน คอมเมนต์ ให้กันหน่อยน๊าา กำลังใจเด้อสู~เมื่อเสือมาหยุดอยู่ตรงหน้าเลอา ร่างสูงค่อนข้างประหม่า ด้วยนิสัยเดิมที่เป็นคนไม่ค่อยชอบทำอะไรในที่แจ้งอยู่แล้ว พอทำอะไรแบบนี้ก็เลยทำตัวไม่ค่อยถูก ยิ่งมองหน้าของเลอาที่สตั้นไป ในหัวของคนเป็นหมอก็พลางลืมสคริปทุกอย่างจนหมดสิ้น…สคริป… ใช่ ผมต้องพึ่งมัน ด้นสดก็ได้วะกู… ร่างสูงคิดในใจ“…พี่มาได้ไงเนี่ย” เลอาเอ่ยถามก่อนจะมองไปยังบรรดาแขกในงาน ช่างภาพจากสำนักพิมพ์ต่างๆด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก“…ดอกไม้นั่น” จนจนเริ่มเปิดประเด็นเองอีกครั้ง“ของเล”“…เอาจริงดิ?”“ไม่จริงมั้ง” พูดจบ พี่เสือก็ยื่นดอกไม้สีชมพูแซมขาวให้ฉัน นี่ฉันกลืนน้ำลายไปเกือบสิบรอบแล้วนะตั้งแต่เห็นหน้าพี่เสือตอนนี้อะ เลอาหันหาส้ม ซึ่งท่าทีของผู้จัดการตัวเองดูจะปลื้มปริ่มกว่าใครจนออกนอกหน้า.. “…อ๋อ~ ที่พี่ส้มแปลกๆเพราะเรื่องนี้แน่ๆเลย”“…..”“รู้เห็นเป็นใจกับพี่ส้มใช่ไหม”“…อือ”“เนี่ย! เลหัวเสียอยู่ตั้งนานนะ คิดจะทำอะไรของพี่กันแน่”“……”“เซอร์ไพส์”“เซอร์ไพส์? กับSUPPIERเนี่ยนะ?” แบรนด์หนังสือระดับนี้ จะยอมเสียเวลาให้พี่เสือมายื่นทำหน้าจือชืดบนเวทีงานเขาเนี่ยนะ? ไม่สมเหตุสมผลสักนิดอะจริงไหมละ ยิ่งพี่ส้มอีก.. “…หลอกกันขนาด
“กู.. จะทำให้ดังกว่าเดิม”“ยังไงอะเสือ!!!!!” น้ำปั่นดูตื่นเต้นในขณะที่อีกสองคนยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่“เลท้องเหรอวะ!”“เก็บปากไว้แดกเหล้าซะมึงอะ” ผมทำทุกอย่าง ไว้หมดแล้ว…. :)“..เสือ” เป็นน้ำปั่นเสมอที่คอยทักราวกับกังวลกับสิ่งต่างๆ “ฉันไม่ใช่เด็ก”“…..” แต่เพราะพวกเพื่อนๆมีสีหน้าไม่ต่างจากน้ำปั่นเท่าไหร่ แล้วถ้าคืนนี้เขาไม่พูดออกไป.. ก็ดูเหมือนทุกคนจะ.. “ถ้ากูไม่บอกคือจะรออยู่อย่างนี้?”“มึงก็รู้.. แต่ไม่เป็นไร พวกกูไม่รีบ” เออ ไม่รีบแต่รอกูตรงนี้ อยู่แบบนี้.. เสือถอนหายใจ เอาจริงๆก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบัง หลังจากนิ่งอยู่ไม่นานเท่าไหร่ เสือที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้น ใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วเดินเข้าไปหาเพื่อนๆของตน เหนือ คิงส์และน้ำปั่นก็เดินเข้าวงสนทนารอฟังคำจากปากของเสือ“…คืองี้” ผมเลือกบอกสิ่งที่ผมจัดการเคลียร์ไว้ให้พวกมันฟัง“ห๊ะ!!!!”“เข้าใจยังอะ”“ไอ้เหี้ยเอ้ย! ทำเรื่องดีๆก็เป็นนี่หว่า” เหนือตบไหล่เสือก่อนจะสวมกอดคนเป็นเพื่อน กลายเป็นว่าทุกคนยิ้มให้กับสิ่งที่เสือเล่าออกมา“เราจะรอดูเลย^^” น้ำปั่นยิ้มหวานด้วยความดีใจประเทศ อิตาลีดั่งฝัน.. เลอาเฉิดฉายบนพรมแดงของงานนิตยสา
“พี่ส้ม…”“อะไรอีกจ๊ะ~” เสียงหวานๆของพี่ส้มนี่ทำฉันขนลุก.. ยิ่งสีหน้ายิ้มหวานแบบนี้อีก…“เลไม่ได้ขออะไรที่มันยากเย็นซะหน่อย”“ตอนนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้สำหรับเลอา~”“…..”“จะเอาอะไรก็ว่ามา” พี่ส้มพูดหลังจากที่เรานั่งเครื่อง และไฟล์ทบินก็กำลังแล่นสู่น่านฟ้า“คือเล…”“อ่า?”“เลจะ แต่งงาน..”“ก็พอรู้อยู่แล้วแหละ” แต่เพราะพี่ส้มดูไม่สะทกสะท้านอะไรสักนิด อย่าบอกนะ ว่ารู้เรื่องอยู่แล้ว! เลอามองผู้จัดการตัวเองด้วยสีหน้าสงสัย ซึ่งทำให้ส้มถอนหายใจแล้วเอามือประคองใบหน้าของเลอา“พี่หมอนะ เขามาปรึกษาพี่ก่อนแล้ว ก่อนจะไปขอเล”“พี่เสือเนี่ยนะ!”“อื้ม เขาก็ทำถูกแล้วนะ มาขออนุญาตพี่ก่อน เพราะเขารู้.. ว่าเลไม่มีใครนอกจากพี่”“…..”“พี่รู้นะ ว่าเราต้องการอะไร แต่ก่อนจะเลือกสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ ถามตัวเองให้ชัดก่อน เลอยู่ตรงนี้ อยู่ท่ามกลางแสงไฟที่เจิดจ้าที่คอยส่องมาที่เลตลอด การจะกลับไปมีชีวิตแบบคนปกติ.. เท่ากับเลต้องเริ่มชีวิตใหม่”“……”“พี่ไม่ได้รั้งเลนะ แต่พี่ไม่อยาก ให้เลตัดสินใจผิด”“……”“อีกอย่าง.. ฝังนั่นนะ ดูจะยอมรับการตัดสินใจของเลได้ทุกอย่างด้วย”“..พี่เสือ บอกแบบนั้นเหรอ”“ถึงไม่พูดออกมาตรง
หลายวันต่อมา…สนามบิน..“ไม่ยู่สิ” ร่างสูงยืนบีบแก้มดาราสาวแล้วเย่อมันไปมาราวกับขนมโมจิ ป้ายไฟที่แสดงชื่อของเลอาและเสือยังคงโบกสบัดอยู่รอบๆ“เปลี่ยนใจไม่ไปแล้วได้ไหม:(““ไม่งอแง ไปทำงาน”“…ถึงจะงั้นก็เถอะ อยู่ไกลกันขนาดนั้น เลไม่มีกะจิตกะใจทำหรอกงานอะ;(““ไม่เห็นคนที่เขาชูป้ายไฟหรือไง”“……”“ทั้งที่มีคนสนับสนุน แล้วก็รอชื่นชมความสำเร็จของเธอขนาดนี้ ยังจะมีข้ออ้างอะไรอีก?”“……”“อาทิตย์เดียว ไม่ได้ทั้งชาติ เดี๋ยวก็ได้กลับมา”“พี่กล่อมอยู่นานแล้วค่ะหมอ แต่เลงอแงไม่ยอมให้ได้” พี่ส้มจะสมทบทำไมก็ไม่รู้ ไม่ใช่เวลาล่ำเวลาเลย อยากจะหันไปดุด้วยสายตา แต่ก็จะมีแต่ฉันนี่แหละที่โดนดุกลับอยู่ดี…“คิดถึงก็คอลมา จะรอรับ”“…ไม่ว่าจะงอแงแค่ไหนก็ไม่ยอมใช่ไหม”“อืม”“ได๊!” เลอาหน้าบู้ ก่อนจะเดินไปหาแฟนคลับของตัวเอง แล้วหันหน้ากลับมาหาเสือ“พี่ไม่อยู่ ฝากดูพี่เสือให้พี่ด้วยนะ ถ้าเห็นว่ามีสาวมาเกาะแกะละก็ รีบรายงานพี่ทันที ไดเรกไอจีมา”“ค๊าาาา/ครับ!!”“ฉิบหายละมึง ต่อไปมึงต้องระวังแม้กระทั่งป้าขายน้ำส้มหน้าคอนโด”“มึงก็เว่อร์ไป”“เอ๊อออออ มึงจำคำกูไว้เลย!!”“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก พี่เสือไม่ใช่พี่ซะหน่อย”





