Chapter 10

Katawa-tawa ang imaheng mayroon sa pagmumukha ng lahat nang magtagpo sa hapag para mag-almusal. Pawang tahimik.

Mga halatang puyat. May tila lihim na iringan. Mayroong may duda. Mayroong antok pa at may gutom na gutom tulad ni Emong at Kuya Bobby.

"Pagkatapos ng almusal, magready na kayo para maaga tayo makarating sa resort...," pagsusubok ni Marissa na buhayin ang mga dugo ng mga bisita.

Walang sumagot. Umikot ang mata ni Ian sa lahat na waring nagpapakiramdaman...

"Hoy!! Gising!!! Bilisan n'yo kumain nang makabyahe na tayo!," panggulat ni Ian sa lahat.

"Oo nga...sige..sige..bilisan natin...," napilitan kong suporta kay Ian kasabay ang palakpak na itinapat ko sa bawat nilang mukha.

Tinapik pa ni Ian sa balikat ng ibang lalaki para ipaalala ang usapan. Para ngang natauhan at muling nagkaroon ng kaunting ingay sa hapag.

Malamlam pa rin ang aura kahit pa nasa van na ang lahat. Wala na gaano nag-ayos tutal ay ligo naman ang pupuntahan at kami kami rin naman ang magkakasama. Pinagtataka ko lamang ay bakit pati ako ay tila iniisnab ni Jing-Jing kahit pa magkatabi kami.

Marami ang nagtangkang umidlip habang nasa byahe kami subalit ang byahe ay hindi man lamang nagtagal ng isang oras dahil malapit lang din pala ito.

"We're here!," masiglang paggising ni Pete sa lahat nang huminto na ang van sa tapat ng isang simpleng eskinita.

Bitbit ang kanya-kanyang backpack, halos lahat ng bumaba sa sasakyan ay matutunghayan na nag-unat at nagbanat-banat ng mga kalamnan at buto.

Kung sisiyasatin mo ang pook na kasalukuyan naming kinaroroonan, para bang kami'y nasa isang liblib na lugar. Kagubatan sa madaling salita.

Nagkalat ang mga natuyong dahon na inilaglag ng mga ihip ng hangin at ipinadpad sa malayang kalsada. Matatayog ang iba't ibang uri ng punong kahoy sa paligid. Walang ibang ingay na maririnig kundi huni ng mga ibon at kuliglig. Pumapaibabaw ang awit ng mga kuliglig.

Hindi naman gaano makitid ang eskinita papasok ngunit kahit sa magkabilang pader ng rutang aming tinatahak ay puno ng mga gumagapang na luntiang halaman.

Sa dulo nito ay isang arko na kahit pininturahan pa ng puti ay bakas na ang itinagong pangangalawang nito. Ni hindi namin mabasa ang nakaukit rito na ngalan. Paglampas namin rito ay ilang hilera pa ng mga punong kamagong at narra ang aming nilalampasan. Masasabi kong gumaganda at medyo umaaliwalas sa paningin ang aming nilalakad habang nagtatagal. At di ako nagkamali.

Pagtuntong namin sa pinakadulo ng daan, nakalatag ang isang paraiso: Isang bahagi ng batis na may mainit-init na tubig na mula raw sa bukal at swimming pool naman sa bandang itaas na sumusukat sa lalim na 4 hanggang 6 na talampakan.

Gumuhit ang mga ngiti sa mukha ng bawat isa bunga sa alok na iyon ng kalikasan sa amin. Pinagsama-sama namin sa isang cottage ang lahat ng aming gamit. Makasaglit lamang ay tinawag ni Ian ang pansin ko.

"Kuya Hardy, pumepresyo tayong kinse na tatlong libo lahat," pauna ni Ian. "Sabi ng caretaker, kung magbabayad raw tayo ng P4,000, hindi na sila magpapapasok ng ibang tao hanggang sa makaalis tayo...,"dagdag pa nito.

"No problem," sagot ko sabay kuha ng isang libo pa upang makumpleto ang bayad. Sadyang hindi ako makakatanggi sa magandang alok na iyon na masolo namin at resort at libre pa ang mga pagkaing luto ni Marissa.

Pagbalik ko sa aming mga kasama, waring nakatanghod sila sa hinihintay na hudyat. At hindi ko iyon pinatagal.

"Talon na!," sigaw ko na gumuhit ng maligayang mukha sa kanila na sinabayan ng sunod-sunod na paglundag ng mga lalake sa swimming pool.

Pinili naman ng mga babae na sa bandang gilid lamang ng pool magbabad.

Sa wakas, masaya na ulit ang kanilang mga aura at para muling mga paslit na nagwiwisikan ng tubig sa isa't isa.

Naroon na ang malapad kung ngiti habang nasa cottage at bantay ang mga gamit namin nang sumulpot na sina Marissa at Ian na may mga bitbit na kaldero at ilang malaking tupperware. Tatayo na sana ako upang makatulong sa paghakot nang masipat ko si Tatay Salde at Mang Hamin dala ang ilang huling isda, water jug at bilao. Kung alangan na ko kay Mang Hamin, mas hindi ko nagustuhan na may isa pa silang kasama.

"Ian, sino 'yang kasama nilang isa pa?," pasimple kong wika sa kanya nang makalapit siya sa akin.

"Si Mang Lindo raw...service nila dito na traysikel para madala lahat ng kakainin natin at kumpare raw ni Tatay Salde...,"

"Ah sige....,"

"Langoy ka na doon, Kuya...kami na bahala dito...," pagbubugaw sa akin ni Marissa na di ko tinutulan ngunit may konting hiya.

"Eh kayo?," pahabol kong tanong.

"Mamaya na po kami kapag nakakain na...," lagak muli ni Marissa.

"Oo nga pala, Marissa...salamat sa lahat ng pag-aasikaso mo sa amin ha...mga bata pa kasi kaya ganyan 'yang mga 'yan...pasensiya na ha,"

"Okey lang, Kuya Hardy...masaya rin ako kasi nasusulit n'yo pagbisita dito sa amin...," dagdag pa ni Marissa.

"Maiba ako," patuloy kong pang-aabala sa kanya habang inihahanda niya ang iiihaw na malaking tilapia. "Ano pala ang nangyari sa mga babae kagabi?," momento na walang tuldok sa akin.

"Sa bagay na iyan, Kuya...napagkasunduan ng mga babae na magobserba muna...'wag ka mag-alala, Kuya Hardy...hindi naman iyon mabigat na bagay, kahit sa akin nangyayari iyon...," pagsasabersyon ng aking kausap.

Hindi nasagot ang tanong ko ngunit nabawasan kahit paano ang aking agam-agam.

"Oh sige, puntahan ko muna sila ha...," paalam ko sa kanya bago tuluyang pumunta sa pool.

"Sige Kuya...enjoy lang...," pahabol na ngiti ni Marissa.

Paglapit ko sa mga mga nagsisilangoy, aamba na sana akong tumalon nang tawagin ni Carey ang atensyon ko at may iabot.

"Kuya, tamang tama...papicture naman kami oh, eto yung cam...,"

"Hanep kayo oh...," tangi kong nasabi habang nagtatawanan sila.

"Thank you, Kuya...," koro nilang bigkas sabay halakhakan.

No choice. Kuya na, photographer pa nila.