Chapter 6

BINAYARAN UPANG PAKASALAN ANG ISANG PILAY NA BILYONARYO

CHAPTER 6: 

Tamad akong naglalakad ngayon, kakaalis kolang sa bahay talagang hindi pinalagpas ni mama ang nangyare saken.

Bakit ganoon? Ginawa ko naman ang lahat para lang mabuhay ko sila. Kahit na napapagod na ako ay pinipilit ko paring mag trabaho maibili kolang ang lahat ng pangangailangan namin.

Napaawang ang labi ko at muling tiningnan ang bahay namin, ito na ang huling araw kung makita ito pero susubukan kung bisitahin ulit si papa dito. 

Nais ko paring makita si mama at mag sorry kahit nagtalo kami, sana pagbalik ko ay maging maayos na kami ni mama iyon ang lang ang nais ko. 

Pilit akong ngumiti bago naglakad ulit napahinga pa ako ng malalim ng makita kung wala ng mga tao kanina. Kailangan ko naring lumabas at mag hanap ng maaari kung matuluyan.

Kahit na renta lang mag trabaho ako para ma buhay ko ang sarili ko. Sarili ko nalang ngayon ang kakampi ko dahil wala na si papa.

Malayo ang nilakad ko hanggang sa naka layo nanga ako sa barrangay namin. Wala ng balikan ito kaya kailangan kung mag lakad. 

“Where you going?.”

Nagulat ako ng may biglang sasakyan ang huminto sa harapan ko at nakita ko si Jason. Talagang nagulat pa ako dahil bigla lang itong dumating.

“Ginulat mo naman ako.”Simangot kung saad.

“Kanina pa kita hinahanap at inantay kita dito hindi kase ako makapasok sa loob.”Anya.

“Ah ganon, sorry pala.”Wika ko. 

“Hmm, Why are you carrying that bag? Where you going? Lalayas kaba?.”Medyo tawa pa nyang tanong.

Tiningnan kolang sya na para bang hindi natutuwa tama naman kase sya. Hindi ako lumayas kundi pinalayas ako.

“Uy? What's your problem love?.”Tanong nito.

Napatingin ako sa kanya, Tama nga boyfriend ko pala ang artista na ito na dahilan kung bakit ako natanggal sa trabaho at pinalayas ni mama. 

Ayokong sisihin sya dahil wala naman syang ginawa nilagawan nya lang ako tapos ako namang si easy to get sumagot agad.

Hindi ko man lang inisip ang mangyayare kapag sinagot ko sya. At ito nanga nangyare na ang ayaw kung mangyare walang magagawa eh. 

“Pinalayas ako ni mama.”Saad ko.

Nawala ang ngiti nya sa labi ng marinig nya ang sinabi ko nilapag ko ang dala kung bag dahil nga sa ang bigat nito. 

Lumapit ako sa sasakyan nya sa harapan at umupo doon nakakapagod kase. Kanina pako naglalakad at wala man lang akong nakitang sasakyan.

“Sorry.”Anya. 

Lumabas sya at tumabi saken hindi naman mainit ngayon at naka tambay lang ang kotse nya sa gilid hindi rin maulan kaya ayos lang.

“Nako, Ayos lang.”

“I know your not, Wala ka pabang bahay na matutuluyan?.”Tanong nito.

“Oo maghahanap pa ako at trabaho ulit.”

“Sorry natanggal ka sa trabaho because of me, I'm really sorry love.”Wika nito at hinawakan ang kamay ko at kung pano nya ito hinalikan. 

“I will help you, hindi rin kita madala sa bahay dahil andon namamalage sila mommy kaya naisipan kung sa apartment nalang.”Anya kaya napatingin ako sa kanya.

“Huwag na! Tshaka kaya ko maghanap naman ang dami munang naitulong saken.”Wika ko.

“Wag kanang tumanggi pa, I'm doing this because I don't want my girlfriend live in someone house. Nag-aalala lamang ako sayo kaya please let me do it for you love.”Anya.

Tiningnan ko sya at nakita ko sa mata nya na seryoso nga sya, napa puot ako at napangiti sya ng makita ako. Nakakahiya kase.

“Stop staring at me, diko alam kung ano binabalak mo eh.”Biro nito.

“Wow ah.”

“HAHA, I'm just joking. Let me take you there, para naman mapuntahan lang kita lage.”Saad nito.

Wala na akong nagawa pa kundi sumama nalang sa kanya kase nga namimilit sya, kahit anong gawin kung pag tanggi ay mapilit talaga sya. 

Tinulungan nya akong ipasok ang gamit ko sa sasakyan nya pagkatapos ay agad nya akong pinabuksan ng pintoan para makapasok sa kotse. 

Ng makapasok ako ay umikot narin sya para narin makapasok na, inayosan nya pa ako ng seatbelt kahit naman naayos kuna para daw safe.

Pinagmasdan kolang sya habang nagmaneho parang wala lang sa kanya ang issue nya ngayon. Proud pa ata sya sa issue nya.

“Jason?.”Bigsak ko.

Pero parang hindi nya ako narinig kaya inulit ko pero hindi nya parin ako pinansin kaya hinawakan ko ang kamay nito na kina lingon nya saken.

“That's not what you call me, it's love not Jason.”Wika nito na kina tawa ko. 

“Oo na, Can I ask you love?.”Tipid kung tanong habang may ngiti sa aking labi. 

“Better, what is it mylove?.”

“May issue ka dba? Bakit parang wala lang sayo? Hindi ba maaapektohan image mo nyan?.”Tanong ko. 

Hindi na muna sya sumagot dahil focus sya sa daan hawak nya ang kamay ko ngayon. Kahit ganon lang ay kinikilig parin ako.

“No, love.... Hindi maaapektohan ang image ko dahil totoo naman and I admit to them na may girlfriend ako. Sasagotin ko nalang ang accusation nila kapag ready na tayo.”Saad nito. 

“Ready na tayo?.”

“Yes, I want you to be my wife at kapag ginanap ang wedding naten malalaman din nila ang lahat. Alam kung hindi kapa ready at bago palang tayo kaya mas gusto kung ready kana bago ako magsalita.”Anya. 

Tiningnan ko sya ng sabihin nya iyon, pero wala akong nakitang pagbibiro sa muka nya kaya ito ako ngayon nakangiti na naman ako. 

“Kasal?.”

“Yes love, don't worry kapag ready kapa naman.”Anya.

Napatango nalang ako, hindi ko maitago ang kilig sa buong pagkatao ko grabe naman kase sya. 

Dinala nya ako sa isang malaking building nakatingin ako dito ngayon napaka taas nito. ‘ROSS MANOR’. Yan ang malaking nakasulat sa sa harap ng building.

“Let's, I call my friend at sabi nya naka ready na daw ang room mo dito.”Saad nito.

Pero nagdadalawang isip ako, kung papayag ako ngayon hindi ko alam ang presyo baka kase mahal at wala akong pambayad.

“Teka love, magkano?.”Inosenteng tanong ko.

Tiningnan nya ako na parang bang natutuwa pa sa sinabi ko, agad nyang pinitik ng mahina ang ilong ko kaya napahawak ako don.

“Arayyy.”Reklamo ko.

“No more question muna, we need to go there dahil baka may maka kita na naman saken dito. Let's go.”Anya.

Hindi nalang ako nagsalita pa at sumunod nalang sa kanya, maayos kaming tinanggap ng marami lalo na ang babae na nasa reception. 

Nakarating kami sa isang silid, nilagyan pa ito ng passcode bago nabuksan. Alam kung bago lang kase nong sinabi ni Jason na lagyan ko ay na open agad. 

Ang nilagay ko ay ang una araw kung pano naging kami ni Jason, kinikilig padaw kuno sya ng malaman nyang ito ang nilagay ko. 

Ng makapasok kami ay lalo akong namangha sa loob napaka ganda at napaka linis. Halatang wala talagang naninirahan pa ito at ako pa lamang.

“Simula ngayon ito na ang magiging bahay mo, dito kana titira.”Saad ng boyfriend ko.

Napaupo ako sa sofa napaka lambot nito, ayaw kung ipakita na parang na ignorante ako sa nakikita ko ngayon. 

Pero ng tingnan ko si Jason ay parang nahiya pa ako dahil sya ang nag-ayos ng gamit ko. Napaawang ang labi ko at naalala ang mga bayarin dito. 

“Eh love, ang tinanong ko kanina?.”

“Oh don't worry about that love ako na ang bahala sa bayarin mo dito.”Anya. 

Dapat nga matuwa ako dahil sagot nya pero hindi pwede hindi ako pwedeng iasa sa kanya ang lahat at kailangan ako mismo ang gagawa ng paraan para mabayaran ang gastosin ko.

“Hindi, huwag na may naipon naman ako kaya iyon nalang muna ang gagamitin ko.”Saad ko.

“Bu-Ayos lang talaga, wag muna ako alalahanin kaya ko ang sarili ko tshaka magkano pala buwan dito?.”Tanong ko. 

“Hmm.. 30 thousands a month, dala na sa lahat.”Saad nito na kinagulat ko.

“30k?!.”

“Yeah?.”

Grabe ang laki naman non, hindi ko alam kung ilan ang pera na naipon ko kanina lang kase natanggap ko ang last sahod ko at dkopa na check kung magkano.

“Wala, sge salamat sa tulong mo ah napaka laking tulong na ito.”Saad ko. Ngumiti lang sya saken.

“Remember that I'm always here para sayo.”Anya.

“Thank you love.”Saad ko at lumapit sa kanya at hinalikan ang pisnge nito.

Hindi kuna sya napansin pa pero alam kung nagulat sya sa ginawa ko. Inayos kuna ang mga gamit ko at nagpa-alam naman sya na aalis na muna.

Pumayag naman ako dahil sabi nya oras na para sa shooting nila, tumakas lang daw talaga sya para lang makita ako para daw maka kuha ng lakas kuno.

Hirap talaga sa taong madaling makuha ang kilig ko kinikilig ba naman agad ako. Medyo natatawa panga ako sa sarili ko. Parang buang lang.