KABANATA 37

NAALIMPUNGATAN si Zarina sa mahihina na magkakasunod na katok sa pinto. Kaagad na bumungad sa mga mata niya ang madilim na silid.

Shit! Mahinang pagmumura niya ng mapagtanto na nakaidlip pala siya sa kahihintay kay Antoine.

Awtomatikong inilinga niya ang ulo sa relong nakalagay sa nightstand. Eksaktong alas siyete na ng mga sandaling iyon at lampas trenta minutos na rin pala siyang naghihintay sa binata.

Nagtatakang tumingin uli siya sa banyo.

Hindi pa ba siya lumalabas? Ganoon ba ito katagal maligo?

Napapailing na umupo siya sa kama.

“Señorito, ipinapatawag na ho kayo ni Don Antonio. Kakain na raw ho kayo,” malakas na wika ng isang kawaksi sa labas ng pinto na sinabayan pa ng katok.

“Señorito!” Kumatok pa ito nang mas malakas kumpara sa naunang katok nito na ikinabahala niya.

Agad na napatayo siya sa kama at mabilis na tumingin muli siya sa banyo. Nag-aalala siya na marinig ni Antoine ang katok sa banyo at lumabas ito kaagad. Kung kanina ay malakas ang loob niya na pumunta sa ku