Chapter 7

SAAN nalang siya pupulutin ngayon? Tapos na ang kontrata niya sa school na pinapasukan niya bilang Med Teacher.

Mababa ang sweldo kaya gusto na niyang lumipat, pero dahil nasa probinsiya siya talagang mababa ang sahod.

"Dominic?" tawag sa kaniya nang tatay niya.

Napalingon siya dito, "Bakit ho Tay?" tanong niya.

"Dalawang buwan na tayong hindi nakakabayad nang kuryente." sagot sa kaniya nang tatay, malalim siyang napabuntong hininga isa pa ito sa problema niya. Kulang sila sa pampinansyal.

"Magkano po ba ang babayaran?" napapangiwi niyang tanong.

"Two thousand mahigit anak." bakas ang hiya sa tono nang boses nang tatay niya.

"Saglit lang ho, kukuha ako nang pera." sagot niya at tumayo.

"Pero hindi ba't wala ka nang pera-?" pinutol niya ang sinasabi nang tatay niya.

"Tay meron pa po." sagot niya at iniwan ito sa sala para kumuha nang pera sa kwarto niya, meron pa naman siyang natitirang pera at maliit na savings sa bangko.

Sa tatlong taong nakalipas napakarami naring nagbago sa buhay niya, pero kahit tatlong taon na ang lumipas hindi niya parin nakakalimutan ang dalaga.

Minsan ay napapaisip siya, nakalimutan kaya siya nito? Hindi ba siya nito naalala? Napailing nalang siya at kumuha nang pera sa pitaka niya.

Napangiwi siya nang makitang limang libo nalang ang tira nang makuha niya ang tatlong libo sa pitaka niya.

Lumabas siya nang kwarto na dala ang perang pambayad sa kuryente at bumalik nang kusina.

"Tay ito ho yong pambayad, yong sukli sa inyo na." sabi niya nang maiabot ang pera at umupo sa upuan at hinigop ang natitirang kape, tanghaling tapat ay nagkakape na siya. Ito ang nagpaparelax sa kaniya kapag naguguluhan.

"Anak eh kung tawagan mo kaya yong tiyuhin ni Ara? Hindi ba't-?" hindi na niya pinatapos ang sinasabi nang tatay niya.

"Tay hindi ko 'yon gagawin, gagawa nalang ako nang paraan." pagpuputol niya.

"Anak paano natin matutubos yong bukid?" namomobroblemang tanong sa kaniya nang kaniyang ama. "Anak wala namang mawawala kung susubukan mo."

Matapos sabihin 'yon sa kaniya nang kaniyang ama ay napaisip siya at napasabunot sa sariling buhok. Dalawang taon ang nakakaraan ay nagkasakit ang bunso niyang kapatid at kinapos sila nang pera kaya nagawa niyang isaalang alang ang bukid nila.

Subukan kaya niyang gawin ang suhetisyon nang kaniya ama, baka sakali lang naman.

"Kuya!" rinig niyang sigaw ni Niel agad siyang napatayo sa kinauupuan at kumaripas nang takbo papunta sa labas nang bahay kung nasaan ang dalawang kapatid.

Nang makalabas siya nang bahay doon niya nakita ang bunsong kapatid na walang malay at dumudugo ang ilong. Agad na nilukob nang takot ang puso niya.

"Anong nangyari?" tanong niya nang makalapit dito, dumating narin ang tatay niya.

"Biglang dumugo ang ilong niya at nawalan nang malay." paliwanag ni Niel sa kaniya.

"Tay tumawag kayo nang tricycle dadalhin natin siya sa hospital." nagmamadali niyang sabi dito.

Binuhat niya ang kapatid at sinubukang gisingin pero nanatiling nakapikit parin ang mga mata nang kaniyang kapatid, baka bumabalik na naman ang sakit nito.

Sinubukan niyang pahintuin ang pagdurugo nang ilong nito na ipinagpapasalamat niya na nagawaan niya nang paraan. Sumakay sila nang tricycle nang makatawag na ang tatay niya.

Kinakabahan siya nang husto, at natatakot sa pweding mangyari sa kapatid niya. Isa pa sa ikinababahala niya mahal ang bayad sa hospital at kulang ang ipon niya kung sakali.

Nang makarating sila sa pinakamalapit na hospital ay agad niya itong inihiga sa hospital bed, at sakto naman at doon nakadistino ang kaibigan niyang doktor.

"Gab pakicheck ang kapatid ko parang awa mo na." puno nang pagsusumamo na sabi niya sa kaibigan, napatingin naman ito sa hospital bed kung saan nakaratay ang kapatid ni Dominic na kasalukuyang inaasikaso nang mga nurse.

Tumango ang kaibigang doktor at lumapit sa kapatid niya para icheck, may kung ano ano pa itong ginawa sa kapatid niya. Lumapit siya sa tatay niya.

"Tay kayo ho muna dito, may tatawagan lang ako." paalam niya at lumabas nang hospital.

Napatingin siya sa langit at naiinis na kinuha ang cellphone sa bulsa nang suot niyang cargo short, tinanggal niya ang case at kinuha ang calling card na nakatago sa ilalim no'n.

Idenial niya ang numerong naroon, halos matapos na ang ring nang sagutin nang nasa kabilang linya ang tawag. Inaasahan niyang boses nang matandang lalaki ang sasagot sa tawag niya ngunit nagkamali siya.

"Hello Amara Rodriguez speaking, who the bloody heck is this?" halos mahulog niya ang cellphone nang marinig ang boses nang nasa kabilang linya.

Automatikong tumigil sa pagtibok ang puso niya at biglang bumilis ang tibok nito. Anong nangyayari sa kaniya?

"I said who is this?" bumalik lang siya sa ulirat nang marinig ang naiiritang boses nang nasa kabilang linya.

"Ara, my peanut." wala sa sariling naisatinig niya dapat ay sa isip niya lang yon sasabihin kaso naisabi niya.

Ilang segundong natahimik ang nasa kabilang linya, "Who are you?"

Natigilan siya, at mapaklang napangiti nang maramdaman ang pagkirot nang puso niya na parang kinukurot.

Hindi siya nito maalala, bumalik na ang ala ala nito. Ganito ba talaga ito sa totoong siya?

"Dominic Garcia." pakilala niya, "Pwedi bang mag-apply?" gusto niyang suntukin ang sarili nang 'yon ang masabi niya.

"What? You want to apply, and why on earth you telling that to me?" nagtaas nang boses ang nasa kabilang linya na ikinatawa niya.

Kung gano'n ganito pala talaga ang dalaga, hindi mahinhin at halatang masungit.

"Will you please stop laughing?" bakas ang iritasyon sa boses nang dalaga na nasa kabilang linya. "And please if you don't need important, don't call. You're waisting my precious bloody time." pagkatapos masabi nang dalaga 'yon ay pinatayan siya nito nang tawag.

You're so bad my little peanut, you should be punish. Sabi niya sa sarili na may ngiti sa labi.

Tinampal niya ang sariling noo, kung nakuha niya noon ang numero nang tiyuhin nang dalaga siguro ay mayroon parin siya nito iyon. Kinalkal niya ang mga numero sa phone call niya.

At sa pinakhuli hulian ang numero mabuti nalang at nilagyan niya ito nang name. Kaya siguro ay binigyan siya nito nang calling card noon dahil hindi sa matanda 'yon kundi sa dalaga.

Malalim siyang napabuntong hininga, at nag-dial. Ilang ring lang ay sinagot na nang nasa kabilang linya ang tawag.

"Hello, sino ito?" bungad nang nasa kabilang linya, boses nang matandang lalaki.

"Ah Sir, this is Dominic Garcia. Naaalala niyo pa po ba ako?" may pag-aalangan niyang sagot.

Natahimik ang nasa kabilang linya bago sumagot, "Of course. You are the one who took care of my niece, It's been a long time Dominic. So how are you? May kailangan ka ba?"

Namaywang siya at nag-isip sa tamang sasabihin, "May pwedi ho ba akong pasukang trabaho sa kompanya niyo?"

"I don't have company, but Amara? She has. At pwedi kitang ipasok sa kompanya niya." sabi nang kausap mabilis itong nakapalagayan niya nang loob na para bang matagal na silang magkakilala.

"No." napalakas ata ang pagkakasabi niya, tumikhim siya bago nagsalit ulit, "I mean No, huwag nalang ho. May ibang trabaho ho ba kayong alam na pwedi kong pasukan? Isang school, because I'm a teacher."

"Mayroon naman hijo marami akong kakilala, pero mas maganda kong kay Amara ka nalang magtratrabaho, baka sakaling bumalik ang nawawalang ala ala niya na kasama ka kung magkita kayo at makasama ka araw araw." bakas ang galak sa boses nang matanda sa kabilang linya.

Napaisip siya, papayag ba siya? Handa na ba siyang makita ulit ang dalaga? Kaya ba niya? Kakayanin ba niya? Walang mangyayari kung hindi niya susubukan, at isa pa kailangan niya nang trabaho at malaking sweldo para sa pamilya niya at pangbayad nang hospital bills nang kapatid.

"Sige ho, pumapayag na ho ako." sagot niya sa kabilang linya na halatang naghihintay sa isasagot niya.