Chapter 7

Amoy bawang at mantika ang boarding house nang ilapag ni Shaina sa mesa ang huling plato ng tapa. Sinabayan pa niya ng itlog at sinangag na espesyal, kaya kahit siya mismo ay napangiti. Maaga talaga siyang gumising para magluto ng agahan nilang magkapatid. Matagal-tagal na rin mula nang magluto sila ng almusal dahil nasa karenderya na lang sila kumakain at ang mas malala pa don, hindi sila magkasabay kumain ng kapatid niya. Palagi siyang mag-isang kumakain sa labas dahil matagal gumising ang kapatid niya.

Saktong papalabas siya ng kusina nang bumungad sa pintuan si RJ, nakasuot ito ng makukulay na oversized shades na parang may gimik na naman mamaya. Hindi na siya nag-abalang batiin pa ang baklang best friend niya at tuloy-tuloy lang siya sa ginagawa niya.

“Ano ‘to!” sigaw nito na halos malaglag ang suot nitong shades sa sahig. “Sino ka at anong ginawa mo kay Shaina Dela Cruz? Nagluto ka?” Hindi makapaniwalang tanong nito sa kaniya. Pati kasi ang bakla ay hindi sanay na nagluluto siya. Sa kanilang dalawa kasi ay ito ang masipag sa kusina at siya ay tagakain lang.

Umirap siya at pinunasan ang kamay sa apron. “Anong drama na naman ‘yan? Kung gusto mong kumain, umupo ka na.”

Agad itong sumugod sa mesa, nakatitig pa rin sa kanya na parang nakakita ng multo. “Girl, seriously, alam mo bang historical event ‘to? Ikaw talaga ang nagluto?” Inayos pa nito ang shades at muli na naman siyang tinitigan. “Ikaw! Hindi si baby girl mong si Regine na beauty rest queen. Ano na lang itatawag ko rito? Miracle of tapa and egg?”

Napahalakhak na lang siya sa pinagsasabi ng kaibigan niya pero bago pa siya makasagot, biglang napatingin si RJ sa kwarto nila. “Wait, teka, nasa’n ang kapatid mo?”

“Tulog pa,” casual niyang sagot habang naglalagay ng sinangag sa plato. Imbes na makipagchikahan sa kaibigan niya ay syempre uunahin niya munang kumain at baka ma-late pa siya sa trabaho.

Doon na sumabog ang drama ng bakla. Tumayo ito, nakapamewang at tili nang tili. “Anooo? Past eight na, ate girl! Tulog pa rin si Inday Regine? Diyos mio Marimar, hindi na siya high school or elementary yan para magpaka-prinsesa sa kama. Second year college na siya, may jowa pa! Tapos itutulog lang ang buhay? Nakakairita na yan ah!”

Napangisi na lang siya at sumubo na ng kanin. “Hayaan mo na. Bata pa ‘yon.”

“Bata, bata ka diyan!” sambit ni RJ, halos mauntog sa pader sa gigil. “Kung bata pa siya, eh ‘di dapat Dora pa ang peg niya, hindi pang-donya na jowang-jowa! Eh buti pa nga yang kapatid mo may jowa eh. Samantalang ikaw na ate, single pa rin.”

Saktong lumabas ng kwarto si Regine, nakatali pa ang buhok at antok na antok ang mukha. “Grabe, RJ, ang ingay mo. Wala ka bang ibang pinagkakaabalahan bukod sa buhay ko?”

“Ay, nagsalita ang reyna ng kama!” balik ni RJ, taas-kilay. “Kung makalakad parang bagong gising na Diwata ah. Kumain ka na nga bago ako ma-high blood sa’yo.”

Napailing na lang siya sa bonding ng dalawa. “Sige na nga, kumain na lang tayo. Baka lumamig pa.”

Pero siyempre, hindi matatapos ang umagang walang chika si RJ. Habang nagsasandok ng tapa ay bigla itong sumilip sa kaniya na parang batang newscaster na naghihintay ng balita.

“So, kumusta naman ang first day ng madam secretary kahapon? Don’t tell me wala kang pasabog na kwento dyan? Aba, inday hindi pwede yan.” Saad nito at patuloy pa rin sa pagsandok ng kanin. “Gwapo ba talaga ang boss mo? May abs ba? Yung tipong kahit kape lang ang order, pwede ko nang gawing wallpaper?”

Nanlaki ang mata niya at agad na bumalik sa isip niya ang eksena kahapon. Ang dictation. Ang pagkakamali niya sa pag-type ng “Ang bango niya.” At ang boses ni Lukas, malamig pero nakakapang-init, habang sinasabi ang linyang “I love your coffee.”

Napakagat siya ng labi, ramdam ang muling pag-init ng pisngi.

Bwiset na lalaki talaga. Bakit ba hanggang ngayon, siya pa rin ang naiisip ko?

“Oh, ayan na naman, namumula! Kilig pa more!” sigaw ni RJ, parang nanalo sa raffle. “Shai, please lang, bigyan mo ko ng picture! Kahit likod niya lang, para ma-visualize ko habang nagkakape. Ayoko nang mag-imagine na boss mo ay mukhang si Tito Boy.”

“Picture, picture ka diyan,” iritableng sagot niya at minadaling tapusin ang kinakain niya. “Hindi artista ang boss ko.”

“Eh ‘di gawing mong leading man sa puso mo!” balik ni RJ, nagtitili na naman.

Pero imbes na matawa, mas lalo lang uminit ang ulo niya.

Argh, Shaina! Hindi ka pwedeng matulala sa bwiset na boss mo! Oo, gwapo siya. Oo, mabango siya. Pero wag kang pa-fall, girl. He’s trouble.

At sa isip niya, alam niyang hindi magiging madali ang araw na muling haharapin niya si Lukas Vergara.

MABILIS na pumasok si Shaina sa elevator nang makitang walang laman iyon. Eksakto sa gusto niya dahil nais niya sanang mag-muni-muni muna bago sumabak na naman sa gyera. Kanina pa niya iniisip habang naglalakad siya papunta sa building ang posibleng mangyari sa araw na ‘to. Kung ano na naman kaya ang paghihirap na haharapin niya ngayon.

Okay na sana ang pakiramdam niya nang biglang bumukas ang elevator at tumambad sa kaniya ang pagmumukha ng tao na gusto niya munang hindi makita. Walang iba kundi ang boss niya.

Relax, girl. Normal lang ‘to. Normal lang na magkasabay kayo sa elevator kasi natural kompaniya niya ‘to.

“Good morning, Sir Lukas,” pagbati niya rito pero hindi man lang ito bumati pabalik sa kaniya or kahit ngumiti man lang.

Sungit.

Umayos siya ng tayo at inilapit sa dibdib ang bitbit niyang mga folder at tumahimik na lang din habang pinagmamasdan ang suot ng boss niya. Naka-dark blue suit ito ngayon na mas lalong nagpatingkad sa kaputian nito at mukhang mas lalo lang itong tumangkad at gumwapo sa paningin niya. Pero higit sa lahat, naaamoy na naman niya ang pabangong gamit nito. Yung klase ng amoy na parang automatic perfume ad ang elevator.

Agad siyang kumapit sa ilong niya at kunwari inaayos niya ang buhok niya, pero totoo’y sinusubukang bawasan ang epekto ng amoy nito.

Diyos ko, bakit ba parang bumabalot sa buong paligid yung pabango niya?! Hindi ba siya nauubusan niyan?

Kahit ilang beses pa niyang sabihin na hindi mabango ang binate ngunit alam niya sa sarili niya na sobrang mabango ito at nakakaakit ang amoy nito sa totoo lang. Pakiramdam niya kayang-kaya niyang amuyin ito maghapon.

Pilit siyang nakatingin sa harapan, pero paminsan-minsan ay napapasilip siya kay Lukas. At sa bawat sulyap niya, lalo siyang naba-bad trip dahil parang mas lalo itong nagiging mabango.

Argh, Shaina, tigilan mo ‘yan! Hindi ka pwedeng maadik sa amoy niya! Saway niya sa sarili dahil mukhang nakakalimutan na niyan niya ang ginawa ng lalaki sa kaniyang noong nakaraan.

Hanggang sa…

“Caught you,” malamig pero amused na boses ang bumungad. Nakatingin na pala ito sa kanya. At hindi lang basta nakatingin, may kurba ng ngiti sa mga labi nito.

Nanlamig ang batok niya, pero pilit pa rin siyang nagkunwaring walang kaso. “Ano po yon, Sir?”

Dumukwang nang kaunti si Lukas, parang inaamoy siya pabalik. “Kanina ka pa pasulyap-sulyap, Ms. Dela Cruz. Ang bango ko ba?”

Napasinghap siya, halos malaglag ang folder sa kamay. Napakagat siya ng labi, at bago pa man siya makasagot, bumukas na ulit ang elevator pinto at ligtas siyang nakatakas. Pero habang naglalakad papunta sa office, tanging isang bagay lang ang naiwan sa isip niya.

Oo, Lukas Vergara. Mabango ka. At bwiset ka dahil alam mong mabango ka.