Semua Bab Babysitting my Boss: Bab 1 - Bab 10

“Ate Shaina!” sigaw ng kapatid niya sa labas ng pinto ng CR. “Aba! Kanina ka pa dyan, ah! Wala ka bang planong lumabas?” dagdag pa nitong sigaw habang nakatitig pa rin siya sa salamin.Muli niyang pinagmasdan ang sarili niyang reflection. Dapat talaga perfect ang suot niya. Ginugol niya lang naman ang buong gabi niya sa pagpili ng perfect outfit. White blouse na plantsado ng tatlong beses para siguradong walang gusot, pencil skirt na sakto lang ang kapit sa bewang—hindi bastusin pero may konting oomph para magmukha siyang sophisticated. Naka-heels din siya, kahit pakiramdam niya e papatayin siya ng mga daliri ng paa niya sa sobrang sikip. Pero keri, kasi sabi nga nila, tiis-ganda para sa future.This will be my first job interview kaya dapat lang perfect.“Ate Shaina! Ano ba! Natatae na ‘ko dito, oh!” sigaw na naman ng kapatid niya na walang ibang ginawa kun’di sirain ang araw niya.“Magtigil ka nga dyan! Kapag ako Talaga hindi natanggap sa trabaho, sisirain ko rin ang future mo. Nagp

Huminga nang malalim si Shaina habang nakatayo sa harap ng salamin ng comfort room ng building ng papasukan na niyang trabaho. Pinagpapawisan ang palad niya, idagdag pa ang nanginginig niyang tuhod, at parang may maliit na martilyo sa dibdib niya na walang tigil sa pagpukpok. In short, kinakain na siya ng kaba. Kaya hindi niya alam kung kaba pa ba ‘tong nararamdaman niya ngayon o natatae na ba siya.“Okay, Shaina. Kaya mo ‘to,” bulong niya sa sarili at sinabayan ng matamis na ngiti habang nakatingin pa rin siya sa salamin. “First day lang ‘to. Hindi ka matatae. Hindi ka matatae!”Napailing siya sa sariling repleksyon. Kapag talaga kinakabahan ka kung ano-ano na lang ang nararamdaman mo.Inayos niya ang kaniyang buhok. Hindi siya mukhang handa sa ayos niya. Hindi siya mukhang killer secretary na kayang tapatan ang supladong boss niya. Para siyang batang first time pumasok sa eskwela na naiwan ng nanay sa gate. Muli tuloy siyang napailing.Kinuha niya ang pressed powder sa bag, nagretou

Hindi mapakali si Shaina hanggang matapos ang buong umaga. Mabuti na lang at nag-lunch break ang mokong na si Lukas kaya nakahinga siya nang maluwag. Pero nang muling bumukas ang pinto ng opisina ay muli na naming lumakas ang kabog ng dibdib niya.What the! Bakit ba kasi ako kinakabahan? Pakialam ko ba kung nabasa niya ‘yong na-type ko? Hindi ba pwedeng typo error lang ‘yon? Inis na bulong niya sa sarili.Kahit anong gawin niya bumabalik at bumabalik talaga sa isip niya ang nangyayari kanina. Kahit sabihin man niya sa sarili niya na hindi dapat siya mahiya ay hindi talaga nag-sink in sa utak niya ang gusto niyang maramdaman.“Ang bango niya.” Nakakainis! Kung may time machine lang, babalik siya at siya na mismo ang babatok sa sarili niya.Nagulat siya nang lumingon si Lukas sa kaniya na nakakunot ang noo. Shemay! Hindi kaya na-voice out niya ‘yon?Ang dami na nga niyang iniisip dumagdag pa ang isang ‘to. Parang hirap na tuloy siyang kausapin ang sarili kasi baka lahat ng mga salitang

Amoy bawang at mantika ang boarding house nang ilapag ni Shaina sa mesa ang huling plato ng tapa. Sinabayan pa niya ng itlog at sinangag na espesyal, kaya kahit siya mismo ay napangiti. Maaga talaga siyang gumising para magluto ng agahan nilang magkapatid. Matagal-tagal na rin mula nang magluto sila ng almusal dahil nasa karenderya na lang sila kumakain at ang mas malala pa don, hindi sila magkasabay kumain ng kapatid niya. Palagi siyang mag-isang kumakain sa labas dahil matagal gumising ang kapatid niya.Saktong papalabas siya ng kusina nang bumungad sa pintuan si RJ, nakasuot ito ng makukulay na oversized shades na parang may gimik na naman mamaya. Hindi na siya nag-abalang batiin pa ang baklang best friend niya at tuloy-tuloy lang siya sa ginagawa niya.“Ano ‘to!” sigaw nito na halos malaglag ang suot nitong shades sa sahig. “Sino ka at anong ginawa mo kay Shaina Dela Cruz? Nagluto ka?” Hindi makapaniwalang tanong nito sa kaniya. Pati kasi ang bakla ay hindi sanay na nagluluto siya

Lukas sat behind his polished desk while his one hand resting on the mouse and the other toyed absentmindedly with the sweating glass of iced latte he had just finished. The sharp glow of his laptop reflected against his glasses as he scrolled through the slides of his presentation, each one neat and calculated, just the way he liked it.Those were the things he demanded not just in his work but in every aspect of his life. Sa buong taon ng buhay niya, gusto niyang kontrolado niya ang lahat. Emotions had no place in his routine. Feelings were messy, and messy meant weak.And yet…Biglang sumagi sa isip niya na silipin ang babae na nasa gilid ng office niya, the woman named Shaina Dela Cruz sat at her new desk. His new secretary.That woman, he whispered.She was busy shuffling a stack of documents he had asked her to organize. Her movements were quick but not graceful, more like someone determined not to make a mistake but fully aware she could at any moment. Her brows were furrowed i