ตอนที่45.ไหนว่าไม่มีแรงไง

“ว้าย ! คุณคิง ไหนว่าไม่มีแรงไง ทำไมกอดกิ๊ฟแน่นแบบนี้”

หญิงสาวดิ้นขรุขระในกำแพงอ้อมกอดเขา บัดนี้เธอนั่งอยู่บนเตียง โดยมีเขาสวมกอดเธอไว้จากด้านหลัง

“อย่าขยับสิ แผลผมยังไม่หายเลยนะ เดี๋ยวแผลผมปริ... เจ็บแย่เลย”

เขาโน้มใบหน้าลงมาพร้อมกับเอ่ยออดอ้อนหญิงสาว ชายหนุ่มเกยคางไว้ที่ไหล่ของเธอ ทำให้แผงอกอุ่น ๆ แนบชิดกับแผ่นหลังหญิงสาวมากขึ้น

“คุณคิงปล่อยกิ๊ฟเถอะค่ะ จะได้กินข้าวกัน”

กิ๊ฟบอกเขาเสียงผะแผ่ว รู้สึกวาบหวามขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเวลาอยู่ใกล้ ๆ เขา

คุณคิงทำให้เธอยอมศิโรราบได้อย่างง่ายดาย ทั้ง ๆ ที่เธอสามารถสะบัดเขาออกได้ แต่เธอกลับไม่ทำ ทั้ง ๆ ที่เธอควรจะกรีดร้องแล้วด่าทอที่เขาเอาเปรียบเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น เพราะเหตุใดกัน เธอถึงได้ยอมเขามากมายเพียงนี้

“ป้อนหน่อย”

“มือ แขนคุณขยับได้แล้วไม่ใช่เหรอ”

หญิงสาวเอียงหน้าไปมองเขาทำตาโต

“ตอนนี้มือผมกอดคุณอยู่.... ไม่มีมือจับช้อน... นะ... ป้อนหน่อย”

คิงทำตาปอยอย่างออดอ้อน

กิ๊ฟจนปัญหาที่จะเถียงกับเขา จึงยอมทำตามที่เขาร้องขอ หญิงสาวตักข้าวต้มปลาป้อนเขาคำหนึ่ง แล้วตักใส่ปากตัวเองคำหนึ่ง

คิงรู้สึกว่าอาหารของโร