Portrait
Tumaas ang kilay ko sa secretary ni Dave na masyadong manang manamit, may makapal na kilay, braces, makapal na salamin at may buhaghag at nakapusod na buhok.
Hmm . . . sounds like they’re so close to each other, huh. Well, tama lang na ganitong kaitsurahan ang maging secretary niya, para naman hindi niya manyakin.
“You go with her, Brianna.” Tumango lang ako. “Lott, after mo siya ilibot, dalhin mo siya sa office ko.”
“Noted, Sir. Tara na po sa opisina mo, Ma’am.”
Tumango na lang ulit ako at sumunod dito.“Ma’am Brianna, tama ho ba ako?” I nod. “Ako nga pala si Lottie, but you can call me Lott. Heto na pala tayo sa magiging office mo, Ma’am.”
Lott opened the door for me, it’s also located on the same floor, kung saan ako dinala ni Dave. Medyo nasa dulo nga lang ang office ko. Una akong pumasok at sumunod naman ito. Pumasok ako sa loob habang inilibot ko ang mga paningin ko sa buong opisina.
“Wow, it looks like na pinaghandaan talaga ng amo mo itong magiging opisina ko ah,” sabi ko.
Ngumiti si Lott. “Actually, Ma’am, kahapon at noong isang araw lang ito ipinagawa at ipinaayos ni Sir sa akin para nga raw ho sa inyo na bagong magtatrabaho rito as a Salazar representative.”
Napapatango na lang ako habang nilalapitan ko ang aking magiging mesa. I even take a sit to check if I will be comfortable doing paper works with that swivel chair.
“Okay na ho ba sa inyo itong opisina n’yo, Ma’am Brianna?”
Pormal akong humarap sa kanya habang nakaupo pa rin. Umangat ang gilid ng mga labi ko saka tumango rito nang bahagya. “Okay siya, wala akong mairereklamo,” I said. Totoo naman kasi, at nagustuhan ko ang ambiance at ang lawak ng opisina. Sa tingin ko nga ay mas maganda pa iyon kaysa sa office ko sa Salazar field.
“Masaya ako at nagustuhan n’yo, Ma’am,” magalang nitong pahayag.
Tumayo ako at lumapit sa sofa at doon naman naupo. I’m glad at mayroong sofa sa opisina kong ito. I crossed my legs and look at Lottie. “Pwede bang maupo muna bago mo ako ilibot sa company na ito? I am tired at kasalanan ito ng boss mong masama ang ugali.”
“Ho?”
“You also need a break, so you better seat yourself here at samahan mo muna ako.”
Napapakamot ito ng ulo. “Hala, Ma’am, hindi pwede, e. Malalagot ako—”
“Ako ang bahala sa ’yo. Come on.”
“Pero baka—”
“Lottie . . .”
“Sige ho, pero sandali lang po?”
“Ten minutes will be fine with me,” saad ko rito.
“Sige po.” Nasa mukha pa rin nito ang pag-aalinlangan.
“Lott . . . Pwede mo ba akong bigyan ng impormasyon ng boss mo? I mean, short background para naman madali akong makasabay sa agos ng pagpasok ko ng trabaho rito, pwede ba?”
“Uhm, mabait si Sir Dave, Ma’am. Istrikto nga lang siya pagdating sa trabaho, at saka hindi kuripot si Sir pagdating sa mga empleyado.”
Napapatango ako. “Other than that?”
“Seyosong tao at mapagmahal na ama.” My heart immediately pang. “Ay, masyado na pala akong madaldal.”
Agad kong inalis sa dibdib ko ang huling isiniwalat nito at pinatigas ko ang aking anyo. Tumayo ako at inayos ang aking damit. “That’s enough. Let’s go, Lott.”
Tumayo na rin ito at nauna nang lumabas. Tulad ng bilin ni Dave, inilibot nga niya ako sa dapat at importante kong libutin. Ipinakilala rin ako nito sa iba’t ibang department ng kompanya, tulad na lang sa planning and engineering department. Ang huling pinuntahan naman namin ay ang conference room.
Napagod ako sa halos isang oras na paglalakad-lakad sa buong office. After that, we proceed to the private elevator. Ito rin ’yong sinakyan namin ni Dave kanina.
“Napagod ka ba, Ma’am?” tanong nito pagkalabas nila ng elevator.
“Yes. This is so very tiring day of my life. Inilibot mo na ’ata ako sa buong building na ito.”
Ngumiti ito na parang nahihiya sa akin. “Limang department lang naman ’yon Ma’am, to think na may fifteen department ang mayroon ang kompanyang ito.”
Umawang ang aking bibig. “Wow, e di mabuti at hindi mo ako dinala sa lahat ng department. Lima pa lang, suko na ako.”
“Ma’am, kung may kailangan man kayo, puntahan mo lang ako dito sa post ko, ha? Hindi naman masyadong malayo ito sa office ninyo.”
“Sure, Lott.”
“So, here we are.” Itinuro nito ang saradong pinto. “CEO Office. Ito ang office ni Sir, Ma’am Brianna.” Kumatok ito nang tatlong beses saka iyon binuksan. “Tara Ma’am, pasok na tayo sa office ni Sir.” Nauna itong pumasok sa akin.
Sa aking pagpasok, ang una kong napansin ay ang lapad at ang ganda ng opisina nito. I also scan the glass wall on the corner. Sa buong sulok ng opisina nito ay iyon ang sobrang nakakatawag ng pansin sa mga taong makakapasok doon. Humakbang ako papasok sa carpeted floor. Sobrang lapad ng opisina nito. May malaking sofa bed na parang nasa living area ka lang ng isang sopitikadang bahay na may mamahalin na kagamitan, ngunit ang mas nakatawag sa aking pansin ay ang isang portrait na may saktong laki na nasa dingding. Napalunok ako at napakurap.
Dave cleared his throat kaya agad kong inalis doon ang aking mga mata. Then there, I saw him. He’s in the table holding his pen while seriously staring at me.
Nagtama ang aming mga mata.
“Sir, narito na ho kami.”
“Leave us,” maawtoridad niyang utos.
“Okay, Sir.” Lumabas nga agad si Lott.
“You, sit down there.” Tinuro nito ang upuan na nasa harapan nito.
Bumuntonghininga ako at tinigasan ko ang aking loob.
“You are not just here as Salazar representative, but you’re also here for some other reason,” sabi nito na nakatingin sa aking mga mata. “I am going to Bahrain for some important business transactions.”
“So?”
“Let me finish first.”
I crossed my legs. “Go on.”
“I will be there for three to five days. Wala lang talaga akong choice sa pagkakataong ito, so I accept the Salazar here in my company for a purpose.”
Tumaas ang kilay ko rito. “Diretsuhin mo na ako. Ano ba talaga ang sadya mo sa akin, Dave?”
“I need you to take care of my daughter when I am not around her.” Bigla akong nanigas sa aking kinauupuan and my heart is nearly stop functioning dahil sa pinigilan kong paghinga.
“A-ako? Bakit ako?!”
“Ikaw? Bakit, hindi ba pwede?” sarkastiko nitong saad. Hindi ako nakasagot at bigla akong nanghina at nanlamig. “Davvy need someone beside her, kaya habang nagtatrabaho ka rito, kailangan mo rin siyang mabantayan at sa bahay ka dapat umuwi.”
“I’m not a nanny, Dave!”
Biglang nalukot ang noo nito. “She has a nanny, and you’re not hired as one. Kailangan ko lang ng taong pwedeng pagbilinan ko sa anak ko bukod sa mga tao ko na nakapaligid sa kanya,” sabi nito sa medyo mataas na boses.
Hindi ako nakakibo na para bang namamanhid ang aking mga dila.
“Brianna, I hope you will comfort her while I’m still not around.” He lower down his voice. “And I hope you will not say anything to her about—”
“Ganon naman pala, e bakit ako ang gusto mong tatao sa a-anak mo?”
“As I’ve said, wala akong choice.”
“At ako ang huling choice mo, kaya pinipilit mo akong gawin ito ngayon, ganoon ba?”
Tumitig siya sa akin nang walang emosyon a ng mga mata. “Yeah, I know I can surely feel that you can look at her very well, that’s because you are —”
“Daddy . . .”
Mini HimI feel like my heart has suddenly skipped a beat.I looked at the cute and beautiful baby girl wearing a cute pink jumper private school uniform, she run towards her father. Siguradong-sigurado ako na mahigit na apat na taong gulang na ang bata. She was tall for her actual age. She has a porcelain white smooth skin, normal weight, pinkish beautiful shape of face, silky wavy long hair with a baby pretty bangs, beautiful teeth, beautiful smile, thick eyebrows, curve eyelashes, a perfect sweet but dark eyes, pointed nose and perfect shape of a mouth. Everything to that baby girl is perfect and lovely—beautiful.Napalunok ako nang mariin at napapakurap ang aking mga mata habang nakatanaw sa bata na humahalik sa pisngi ni Dave. Dave is a warmly smiling while embracing his mini young girl version.I can’t take my eyes off that young girl. Bigla akong nakaramdam ng paninikip sa aking dibdib. I don’t know what is happening inside me. May halong saya, lumbay, at emosyon akong naramd
Became SoftBumuntonghininga ako at sumulyap sa bata na nasa sofa at naglalaro ng mga manika.“I don’t know if I can handle it well, Dave. Hindi ko alam ang ugali at mga pag-uugali niya at hindi ko alam kung paano ko siya pakikitunguhan.”“I still have my two days stay before my flight in Bahrain. Magsanay ka lang and you can ask anytime to Ate Sheryl about her behavior. And you can ask me, too.”Humarap ako rito. “Parang siguradong-sigurado ka na papayag ako, ano?”“Papayag ka man o hindi, wala ka pa ring magagawa dahil wala kang choice kundi ang sumunod sa gusto ko. Now, practice your behavior, Brianna. I am warning you, huwag lang darating sa puntong pagbubuhatan mo ng kamay ang anak ko.”Nakipagsukatan ako ng masamang tingin sa kanya saka napapailing na nagsalita. “Really, Dave? Tingin mo talaga ay ganoon na ako kasama at pagbubuhatan ko ng kamay ang bata?”“That’s I don’t know if you really can or not. Nasikmura mo ngang iwanan, saktan pa kaya?”His words hit me. Para bang isang
Never Thought My mouth awe and drop in a sudden when we’re already in the vicinity of the El-Greco’s mansion. The mansion was very huge and elegant. Papasok pa lang ay kitang-kita na agad ang karangyaan ng pamilyang may-ari niyon.I was very amazed at how clean, fabulous, and wide mansion house Dave has. Nasa labas pa lang ay napapahanga na ako. Oo, kilala ko na itong mayaman noon, at mas nalaman ko pa na mahigit pa pala sa inaakala ko ang pagkamayaman niyang tao. Well, he bought me for his millions five years ago, so what could I expect, right? It was a very expensive para lang patunayan nito sa sarili na susuko rin ako sa aking sobrang pagkakaayaw sa kanya noon.Hindi pa rin nawawala sa akin ang pagkahanga ko sa buong paligid. Bago makarating sa bungad ng mansion kung nasaan ang main door ay may isang daang paikot muna ang tinahak namin, dahilan upang makita namin nang mas malinaw ang palibot nito. I am amazed, but I just keep it normal so that Dave would never notice that I was.
Fulfill“Ituloy mo?” Tumigas rin ang anyo ko rito at napakuyom pa ang mga kamao ko.Tumayo ito. “Never mind, get up, I’ll show you your—”“Oh, bakit ayaw mong ituloy?” Tumayo rin ako at galit na humarap dito. “Kung bakit ako pa ang naging ina ng anak mo? ’Yon ba ang gusto mong iparating sa akin, huh?” punto ko rito. “Bakit hindi mo kaya itanong ’yan sa sarili mo? Bakit nga ba ako pa? Bakit ako pa ang ginawa mong maging nanay niya?! Bakit ako pa ang inanakan mo kung sa tingin mo naman ay wala akong kwentang ina?!” I felt like I’m trembling in too much anger through his harsh words against me.He was darkly looking at my eyes, at nagsukatan pa kami ng masamang tingin.“Oh ayan, ako na ang nagtuloy sa gusto mong iparating para sa akin,” I said while my heart was aching for something that I don’t know.Nakipagsukatan pa rin ito ng tingin sa akin.Sa huli, ako na lang ang nagbaba ng tingin dahil sa ayaw kong mabasa nito ang nakapaloob sa mga mata ko sa mga oras na iyon. I was trying to cal
Swimwear Nagising ako dahil sa ilang katok na nagmumula sa pintuan ng aking silid. Tinatamad na bumangon ako at binuksan ang pinto.“Magandang umaga ho, Ma’am Brii. Pinapatawag na ho kayo ni Sir Dave sa baba para daw ho mag-almusal,” sabi ng isang katulong na naka-uniform.“Sige po Ate, pakisabing susunod ako.”Magalang na tumango lang ito sa akin saka umalis.Pagkaayos ko ng higaan ay pumasok na muna ako sa banyo para mag-toothbrush at maghilamos ng mukha. Pinalitan ko rin muna ang nighties ko ng isang pambahay na short at damit saka sinuklay ang alon-alon ko na buhok at nagpulbo nang kaunti sa mukha.Oh, shit! How can I get there in the dining area? Ang laki pala ng bahay na ito. Dapat pala pinaghintay ko na lang si Ate. Ugh!Kahit walang alam ay bumaba pa rin ako sa carpeted na hagdan. There I saw Ate, ’yong katulong na gumising sa akin.“Ate, pwede bang pakituro sa akin kung saan ang dining area ng bahay na ito?” tanong ko rito pagkababa ko ng hagdan.“Oho Ma’am, sadyang hinintay
Stop Flirting “I guess there is some swimwear there in your closet. Gamitin mo na ang mga ’yon.” I shrugged. “Okay. Mauna na ako sa ’yo.” “Hope you will extend your patience when it comes to her.” “I’ll keep trying,” I said then I leave him alone. I got inside my room. Wala akong magagawa kundi ang sumunod na lang muna. I open the closet and search where is the swimwears is. Napaawang pa ang bibig ko dahil sa sobrang dami ng swimwears na nandoon. I remember Dave said some pero sobrang marami iyon at may iba’t ibang klase at ibat’t ibang magagandang disenyo pa. I scan my hands on those swimwears until my finger stops on the color maroon two-piece. Hmm . . . Why not give my self a chance to get bonding with her. Kung ayaw niya akong kausapin e di huwag. I will obey the young girl order. I will always keep my distance away from her kung iyon ang gusto niya, but, I’ll get her attention on how good swimmer I am. Tingnan ko na lang kung hindi pa siya mapatingin sa akin. Pagkatapos m
Sullen Look Pagkatapos mag-swimming nang halos tatlong oras ay umahon na rin ang mag-ama. Pinauna ko ang mga ito na umakyat bago ako. After Dave warned me not to flirt with him ay hindi ko na nga ito pinansin pa, kahit minsan ay hindi ko naman maiwasan ang mapatitig sa mala-pandesal na dibdib niya. Nayayamot pa rin ako sa kanya, hindi naman sana sa kanya ako nagpapapansin dahil gusto ko rin kuhanin muna ang atensyon ng bata. Para naman kahit papaano ay maayos na ang pakikitungo sa akin. Hindi atensyon niya ang hinuhuli ko, kundi sa bata. Ramdam ko naman ang patingin-tingin sa akin ni Davvy. Everytime I dive, everytime I swim like a fish ay napapatingin ito sa akin, kahit pa tinuturuan ito ng ama niyang lumangoy. Narinig ko pa ang usapan ng mag-ama nang umahon ako malapit sa gawi nila. “Daddy, marunong din siya mag-swim at mag-dive tulad mo. Pero girl lang siya.” When Davvy says that, Nagpatay-malisya akong walang naririnig. I also ignore when Dave looks in my direction. “Yeah ba
Teased “Okay. Next time gagawa na lang ako ng para sa akin at sa kanila,” I said in a low tone. Tumingin ito sa akin. “I don’t care.” Then she crossed her tiny arms. “Sure, I . . . I get it, Davvy. You really don’t care because you really don’t like me here, right? Then, thank you,” I said and I get up. “Excuse me, guys. Akyat na ako sa silid ko.” Pagkatapos ko silang iwan ay dumiretso na nga ako sa aking silid. I locked the door. Para akong nauupos na kandila na napapadausdos ng upo sa likod ng pinto. She really doesn’t like me. Tama lang naman ’to sa akin. Tama lang na makaramdam ako ng kirot kasi sa laki ba naman ng pagkukulang ko bilang ina niya, I have no right to complain now. Kung tutuusin, kulang pa ang panunumbat niya ngayon sa akin. I’ve never been a good mother, wala akong silbi, wala akong karapatang masaktan, wala akong karapatan magreklamo, wala akong karapatan sa lahat lalo na sa kanya. Wala . . . Wala . . . I never thought that I was in tears. Dahil siguro iyon