Kabanata 38

Russel politely shook his head. Saglit pang nagpumilit si Nanay pero sa huli, nahimasmasan na rin at nauna nang pumasok sa bahay.

I'm still standing beside him. Nagpapanic ang kalooban ko sa kung anong dapat sabihin.

“Alis na ako,” basag niya sa katahimikan.

My chest ached. I suddenly want to go back. Dala ng emosyon, napahawak ako sa braso niya.

Aalis na siya. I hate hearing it from him. Bigla kong napagtanto na mapapalayo na ako sa kaniya at hindi ko alam kung kailan ko ulit siya makikita. For a moment, I feel like a child in the verge of crying.

He looked at me with assurance but with warning, too. “Don't... cry. Baka paunlakan ko ang imbitasyon ng Nanay mo at dito na ako magpalipas ng gabi.”

Sana nga ganoon na lang. But then, mas lalo akong mahihirapang magpaalam sa kaniya kung makakasama ko pa siya nang isang gabi.

Nangilid pa rin ang luha ko.

He immediately pulled me for a hug. “You're such a cry baby.” He chuckle