Sa pangalawang pagkakataon ay tiningnan ko ang relos sa aking palapulsuhan upang makita ang oras doon. Halos kahalating oras na pala ang nakalipas. Kaunti na lang at matatapos ko na ito.
Habang pinapasadahan ito'y hindi ko maiwasang mamangha, hindi sa sketch kundi sa kaniya mismo. Marami naman na akong nakilalang lalaki na mahihitsura rin pero sa kaniya lang ako na-attract. Paano ba naman kasi, ang ganda ng pagkakahugis ng ilong niya. Mas lalo siyang naging gwapo sa paningin ko dahil sa ilang hibla ng buhok na nakatakas sa kaniyang noo.
Nang magawi ang tingin ko sa mga labi niya ay 'di ko mapigilang isipin kung gaano kalambot ang mga iyon. Bahagyang napahigpit ang hawak ko sa lapis. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiting gustong kumawala roon.
“Hoy, Alliyah!”
Napapitlag ako sa sigaw ni Venus, ang nag-iisa kong kaibigan. Agad siyang pumasok sa cottage at tumabi sa akin. Bago pa ako makakilos ay huli na nang makita niya ang drawing ko.
“Oh. My. G.” Sapo ang kaniyang bibig, binalingan niya ng tingin ang lalaking nasa kabilang cottage at pagkatapos ay tinapunan niya ako ng naglalarong tingin.
“I just find him, uhh... cute,” dispensa ko bago pa mabahiran ng kung ano ang isip niya.
“Exactly! Crush mo siya! Oh my!”
“Ang bibig mo!” anas ko.
Nangunot ang noo nung lalaki nang tila marinig niya ang ingay malapit sa kaniya. Tuloy ay napalingon siya sa direksiyon namin. Mabilis akong tumungo habang ramdam na ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. Si Venus naman ay umaktong may katawagan sa cellphone niya. Naku, pamahak talaga ito kahit kailan!
“Oh, yes, yes! I'm so happy for you! Finally, magkakajowa ka na! Hahaha!” aniya habang may paghampas pa sa mesa.
Mariin akong napapikit. Gusto ko na lang lamunin ng lupa!
Ilang segundo ang lumipas, natahimik na si Venus. Nang mag-angat ako ng tingin mula sa pagkakayuko ay nakita kong wala na roon ang lalaki. Hindi ko alam kung bakit tila bigla akong nanlambot.
“Ano ka ba!” sermon ko sa kaniya. “Muntik na akong mahuli!” Tiyak sobrang nakakahiya iyon.
“Yiiiiee! Ikaw ha! Dumadamoves ka d'yan!” aniya at nasundan pa ito ng nakaririnding hagikhik.
“Tama na nga. Buti na lang tapos na ako nung dumating ka.” Pinagmasdan kong muli ang sketch na para bang naghahanap ng kulang.
Ah, oo. Mayroon nga.
Kalahati lang ng katawan niya ang nahagip sa drawing kaya sa ibaba ng kaniyang braso ay doon ko swabeng isinulat ang pirma ko.
“Kilala mo ba iyon?” untag ni Venus.
“Hindi. Pero... mukha siyang anak-mayaman, ano?”
Hindi naman siguro masamang mamangha. Sa makinis na kutis pa lang nung lalaking iyon, malaki ang posibilidad na nakaaangat sila sa buhay.
“Ah! Hindi kaya sa kaniya yung kotseng naka-park sa entrance?”
Isinara ko na ang sketchpad at isinilid ito sa dala kong backpack kasama ng lapis. “Lumabas ka?” baling ko kay Venus.
“Oo. Inutusan ako ni Tiyo Banny na maghanap ng signal para ma-receive yung texts mula sa anak niya.”
“Kung sabagay, ngayon lang din may nagawing ganoong sasakyan dito. Hindi naman kasi 'to mamahaling beach na dinarayo ng mga turista. Malamang ay sa kaniya nga iyong kotseng nakita mo. Pero ano naman kaya ang ipinunta niya rito?”
“We don't know. Gusto mo bang malaman?”
May parte sa akin na gusto ko siyang makita ulit pero may parte ring natatakot na baka mahalata niyang interesado ako sa kaniya. Ngunit wala na rin akong nagawa nang hatakin ako ni Venus palabas ng cottage.
“Saan ang punta n'yo?” usisa ni Nanay nang madaanan namin siya sa pampang. Sa tabi niya ay naroon ang basket na malapit nang mapuno ng shells na pinupulot niya.
“Sa labas lang po, 'nay. Babalik din kami kaagad.”
“Oh, sige. Bilisan n'yo at magtatanghalian na tayo.”
Dahan-dahan kaming sumilip sa entrance para tingnan kung may tao roon. Mabuti na lang at wala.
“Ito yung kotseng sinasabi ko,” agad na turo ni Venus.
Isang kulay itim na BMW ang nabungaran ko. Sumisigaw iyon ng karangyaan na siyang nangibabaw sa lahat ng sasakyang kalapit nito. Sa katabi nung kotse ay naroon ang tricycle ni Tiyo Banny na siyang sinakyan namin patungo rito. Nasa kabilang barangay lang kasi ang bahay namin at puwede rin namang lakarin pero dahil may mabibigat kaming dala ay inihatid kami ni Tiyo Banny.
Isang maliit at simpleng beach lang ang lugar na ito na pahingahan ng bystanders at workers. Mayroong maliit na restaurant sa loob at yung may-a*i no'n ay sa amin bumibili ng mga sa*iwang gulay. Kung minsan ay pinapakyaw rin nila ang aming ani kaya halos dito na rin ako lumaki.
Halatang vintage yung kotse dahil sa dilim ng kulay ng mga salamin nito. Dahil sa papatirik nang araw ay malinaw kong nakita ang repleksyon ng mukha ko sa salamin. Pinaglandas ko ang aking mga daliri sa tuwid kong buhok habang nakatingin roon. Gaya ng nakasanayan ko'y ngumiti ako sa salamin. Sa sobrang kintab noon ay mahihiyang manalamin ang may amos sa mukha.
“Oy, teka. May paparating,” bulong ni Venus dahilan para mapalingon ako.
Agad kaming umatras at dumiretso na lang patungo sa likod ng tricycle ni Tiyo Banny.
Mukhang kaedaran lang namin iyong lalaking tinutukoy ni Venus. Good thing, hindi siya yung lalaking nasa cottage kanina. May bitbit itong supot ng gulay sa magkabila nitong kamay. Diretso itong nagtungo sa kotse, sa kabilang side nung pinagsalaminan ko kanina.
“Let's go, bro,” rinig kong saad nito na mukhang may kausap sa loob.
Kunot-noo kong pinanood ang pagpasok niya roon hanggang sa magsara ang pinto ng sasakyan.
Nang magsimulang umandar ang engine nito ay kabado kong nilingon si Venus sa tabi ko.
“Shit,” hindi makapaniwalang turan ko.
Wala na sa harapan namin ang sasakyan pero nanatili akong tulala.
“Hala!” bulalas ni Venus nang pareho na naming napagtanto ang isang bagay.
“Venus, m-may tao roon kanina pa!” Gusto kong maiyak sa kahihiyan. Posibleng naroon kanina yung lalaking iginuhit ko!
“Oh. My! Alliyah! Nandoon pala sa loob yung guy na hinahanap natin! Tapos nanalamin ka pa sa kotse niya!”
“Ayun na nga, 'di ba! Hindi ko rin alam! Kasalanan mo 'to, Venus!” naiiyak kong sabi.
Hindi ako makapaniwalang nangyari ito sa akin ngayon!
Malamang ay kitang-kita niya ako kanina. Ngumiti pa man din ako sa bintana! Gusto kong pagalitan ang sarili ko ngunit huli na. Sana lang ay agad din niya akong makalimutan.
Nakakahiya, sobrang nakakahiya!
Nanatili akong nakatingin sa salamin habang dinadampot ang face powder sa study table na nakapuwesto sa gilid ng aking higaan. Doon din nakapatong ang mga libro ko at ilang sketchpad. Naglagay ako ng kaunting pulbos sa mukha at pinahiran ng kaunting liptint ang maninipis kong labi. Marahan kong sinuklay ang aking buhok at pagkatapos ay itinali iyon.Sa harap ay kumikinang ang repleksyon ng suot kong hikaw. Simpleng white pearls lang ang mga iyon na bumagay sa pink kong dress. Hiniram ko lang ito kay Venus dahil lahat ng bestida ko ay luma na. Ayoko namang humarap sa mga bisita na ganoon ang suot.Umupo ako sa dulo ng kama para maisuot ang sandalyas na kabibili ko lang din kahapon. Sinuwerte ako sa sinalihan kong art competition kaya't nagkaroon ako ng sapat na pambili ng mga gusto ko at yung iba ay ibinigay ko kay Nanay.Nagawi ang tingin ko sa naka-frame na sketch sa aking study table. Halos tatlong taon na rin ang nakalipas magmula nung iginuhit ko siya at han
“What is it?” Bakit ang prangka naman yata niya? “Sorry, S-sir... ano... thank you sa paghatid nung gift.” Sa ibang direksyon ako nakatingin dahil hindi ko siya kayang tingnan sa mata. “That's from Ruan. He should be the one you're saying thanks to. Do you have anything else to say?” Napahiya naman ako roon. Kay Ruan pala. Gusto kong sapukin ang sarili ko. “Sige, S-sir... magpapasalamat pa rin ako sa kaniya. P-pero ikaw yung naghatid kaya... salamat din.” Ilang segundo ang lumipas bago siya muling nagsalita. “I'm leaving. I won't grant another favor from your boyfriend again. There'll be no next time.” “Sir, hindi ko po siya boyfr—” Tuluyan na siyang nakasakay sa kotse kaya hindi na niya narinig iyon. Nang mawala na ang sasakyan niya sa paningin ko ay saka lamang
Agad nasagot ang pagtataka ko nang iluwal ng asul na kurtina ng stage si Russel... at yung sinasabing Denise na ngayon ay nakakapit sa braso niya. Kung gaano kaingay ang cheers na naririnig ko ay ganoon din kalakas ang kabog ng d****b ko. Nilingon ko ang mga kasama ko sa table. Nakikipalakpak din sila gayundin si Ruan na pormal na nakaupo sa tabi ko. “Napakaganda naman nung kasama niya,” rinig kong sabi ni Venus. Bakas ang totoong pagkamangha roon. Ni hindi niya napapansin ang pagkabalisa ko. Maganda. Walang-wala ako kumpara sa kaniya. Parehong magkahalong kulay asul at itim ang suot nila. Hapit sa katawan ang suot nung babae dahilan para mas madepina ang hubog ng kaniyang katawan. Mas lalo rin siyang tumangkad sa suot na stilettos. Mukha rin siyang may ibang lahi, sa aura pa lang. Bagay na bagay sila ni Russel. Napalunok a
Hinanap ng mga mata ko si Denise pero hindi ko ito nakita. Nagtataka lang akong parang wala siya. “This is Russel, ang aking panganay,” nakangiting panimula niya habang isa-isa kaming tinitingnan. “Son, they're our most loyal workers kaya inimbitahan ko sila ngayon.” “Magandang gabi, Sir. Ako ho si Banny. Isa ako sa mga katiwala ng Clausen farm.” Bahagyang yumuko si Russel para tanggapin ang kamay ni Tiyo Banny. “Russel Clausen. Thank you for coming,” pormal niyang tugon. “Ilang beses pa lang kitang nakita, hijo. Tawagin mo na lang akong Tita Allissa,” magiliw na sabi ni Nanay. Sumilay ang tipid na ngiti sa mga labi ni Russel nang magkamay sila. “Nice meeting you again, Tita.” “Yo, man. Ruan here,” nakangising singit ni Ruan. “Wala ka yatang balak lumipat ng mesa,” sagot ni Russel
Nakapagtatakang nagkakagulo sa bahay nang umuwi kami ni Venus. Nagtipon sa aming bakuran ang ilang farmers. “What's happening, Tiyo?” kunot-noong anas ni Venus. Iniwan ko na silang dalawa roon sa labas ng gate. Agad kong nilapitan si nanay na ngayon ay maluha-luhang nakikipag-usap sa kaniyang mga kasama. Napalingon silang lahat sa akin. “Ano pong nangyayari?” “Alliyah, halos kalahati lang ng kabuuang ani ang naisalba mula sa mga peste. Mas marami ang hindi na mapakikinabangan.” Bigla akong nilukob ng kaba. Pinagmasdan ko ang mga naroon. Bakas ang pagod sa kanilang lahat na sinasabayan pa ng kaguluhan. Muling nagsalita si nanay nang hindi agad ako nakaimik. “Ngayon lang nangyari ito. Sa ilang taon naming pagtatra
Tipid akong ngumiti at inabot ang kaniyang kamay. “Alliyah Martinez po, Sir.” Dumapo ang tingin nito sa aking case nang ilapag ko iyon sa mesa. “You look familiar,” diretsang saad nito. Ikaw rin, pamilyar...pero hindi ko maalala kung saan kita nakita... Hindi ko iyon maisatinig. “I bet you have already seen her somewhere,” ani Ruan. “After all, we're living in the same planet,” biro pa niya. “I know.” Ngumisi ang lalaki. “By the way, Alliyah, just call me Luke. I preferred that,” nakangiting turan nito sa akin. Ibang-iba ang aura niya kay Russel. Pareho silang pormal pero magaan ang pakiramdam ko sa kaniya. “Matagal ka nang gumuguhit?” “Since I was 10.” “Cool, can I see your wor
Kung gaano kabilis ang oras ay ganoon din kabilis ang mga pangyayari. Kinabukasan ay pumutok na lang ang balitang kailangan munang ipasara ang farm dahil sa imbestigasyon. Nang araw ding iyon ay aligaga kami ni Nanay sa pag-iimpake ng mga damit. Hindi ko mapigilan ang pamamasa ng mga mata ko habang pinanonood na isakay ang mga gamit namin sa truck.Katulong namin ang ilang mga katrabaho ni Nanay pati na rin sina Venus at Tiyo Banny.“Saan ang punta niyo niyan?” nabusangot na anas ni Venus.“Hindi ko pa alam, Venus. Masyadong biglaan.”Mahigpit niya akong niyakap.“Kahit mapalayo pa kayo, pupuntahan kita! Laging available ang tricycle ni Tiyo Banny!”Natawa na lang ako habang sinusuklian ang yakap niya.“It's okay! Hindi naman siguro kami mapapalayo. Maraming house for rent diyan sa t
Gamit ang libre kong kamay ay muli kong tinipon sa isang side ang ilang hibla ng buhok kong kumakawala dahil sa hangin. Nagpatuloy ako sa pagguhit. Bukod sa preskong hangin ay malaking tulong ang katahimikan para makapag-relax ako. Sa Clausen farm naman ay sariwa rin ang hangin pero hindi kasing-tahimik ng lugar na ito. Palibhasa'y pare-parehong wala rito ang mag-anak. Nasa paaralan sina Daimler at Madeley at may pinuntahan din ang mag-asawa. Si Nanay naman ay namalengke. Hindi na rin niya ako pinasama dahil may inatasang driver naman na makakasama niya roon kaya ako lang mag-isa ang narito.Nakanguso ako habang tinatapos ang drawing. Dapat ay kahapon ko pa ito sinimulan pero kasi, nananantya pa rin ako. Hindi madaling maging komportable nang ganoon kabilis sa mansion. Yesterday, I spent almost my whole day talking to Venus on the phone. Inilahad ko sa kaniya isa-isa ang mga nangyari, hindi kasama roon ang personal kong nararamdaman. Kung kah