CHAPTER 10

“MOM, Dad! I didn’t know you were coming home.” Gulat na salubong ni Devance sa magulang nang maabutan itong umiinom ng tea sa rooftop. Abala si Bilhana sa pag-asikaso sa mga ito.

Kadarating lang kasi niya mula sa jogging galing sa malapit na temple mula sa bahay at hindi naman nag-abiso ang dalawa na uuwi dito sa Nepal.

Mahigit isang linggo na mula nang umalis sina Triana sa bahay at inabala na lang niya ang sarili sa work out at gardening habang nagpapalipas ng oras. Malaking bulas siya at maraming nagugulat na mahilig siya sa halaman. He just loved anything about nature.

“Good thing you’re here now. We have been back here to catch you because we’re going to the Philippines,” wika ni Akhil matapos nitong uminom ng tea.

Lumapit si Devance sa magulang. Humalik siya sa pisngi ng ina at naupo sa bakanteng upuan sa tabi nito.

“Why? Is there a problem?” takang tanong niya.

Sandali silang naantala nang ihain ni Bilhana ang kanyang tea.

Hinawakan ng kanyang ina ang kamay niya na nakapatong sa ibabaw ng mesa. Parang gusto niyang kabahan sa patutunguhan ng kanilang usapan.

“Mom?”

Akhil heaved a sigh. “You’re going to have a date with your soon-to-be bride,” kaswal na saad nito.

Muntik na niyang maibuga ang tea sa bibig dahil sa narinig. Pakiramdam niya bigla siyang nasamid.

“Wait, you chose a Filipina wife for me?” Nanlalaki ang matang bulalas ni Devance, “Not a Nepali girl?” dagdag pa niya.

“You never asked. I have her picture—”

“No, Dad! Keep it. I’m not interested.” Lihim na nagtangis ang kanyang bagang. Heto nga siya sa bahay para mag-relax sana pero mukhang hindi talaga niya basta matatakasan ang gusto ng ama.

“Kanchha, please. Just this once listen to your dad,” pakiusap ng kanyang ina.

“I’m not afraid if you disinherit me. I can’t marry a stranger,” he said firmly. Huli na para bawiin niya ang sinabi.

“Really? We’ll see if you stay adamant once I freeze all your assets. And I’ll make sure you’ll not get a decent job.” May paghahamon sa klase ng pananalita ni Akhil.

Hindi kumibo si Devance habang kuyom ang mga kamao.

“Just date her once. Then you decide.” Marahang tinapik ng kanyang ina ang braso niya.

Sandali siyang nag-isip bago sumagot.

“All right, I’ll meet her.” Sinalubong niya ang mata ng ama.

The old man smiled triumphantly. Samantalang si Devance ay isang konkretong plano ang nabuo sa isip. Sisiguruhin niyang hindi matutoy ang kasal kahit pa makilala na niya ang babaeng itinakda sa kanya ng ama. He would move heaven and hell to oppose the arranged marriage. He’d make sure that girl’s life would be a living hell!

“RIA, wake up!” tarantang turan ni Lucia habang ginigising ang anak. Nakatanggap kasi ito ng tawag na nagdala sa kanya ng hindi inaasahang balita.

“Mom! Why?” Ilang ulit na kumurap si Triana kahit tinatamad siyang ibuka ang mata. Napuyat siya kagabi dahil tinapos niyang basahin ang paboritong libro.

“Get up! You need to go to the salon.” Humawak ito sa braso niya at hinila siya para bumangon.

“Bakit ba kasi?” Kinusot niya ang mata at humikab.

“You need to look pretty.” Lucia walked back and forth as if something bothered her.

Natawa nang pagak ang dalaga. “Mom, I’m already pretty. But I’m too lazy to go out.” Muli siyang nahiga at pumikit. Iniisip niyang baka nanaginip lang siya dahil sa kakaibang ikinikilos ng ina.

“I said get up! Your husband-to-be is going to visit here tonight.”

Tumalikod siya sa ina, “Yeah, Caleb will be here tonight.”

Hindi kasi nila naabutan ang ina noong araw na inihatid siya ni Caleb sa bahay nang makauwi siya galing Nepal. Kaya ni-reschedule na lang nila ulit.

Malakas na tinampal ni Lucia ang anak. “I’m talking about Akhil’s son.”

“Whatever—wait, what?!”

Mabilis pa sa alas-kuwatrong bumangon si Triana nang tuluyang rumehistro sa isip niya ang sinabi ng ina.

“You heard me. They’ll come over tonight. And he requested for a date to get to know you better.”

“Mom, you’re kidding, right?” Bigla niyang nahilot ang sentido dahil saglit na kumirot iyon. Maging ang kanyang dibdib ay dumadagundong sa matinding kaba.

“Do I look joking? Future ng pamilya natin ang nakataya rito, Triana.”

Fuck. Sandaling hindi umimik ang dalaga. Kapag buong pangalan ang ginamit ng ina sa kanya siguradong galit na ito.

“Don’t get me wrong, but I will not get married to that stranger. I’m sorry, I’ll just work hard for this family.”

“Listen to me. There will be a board meeting three weeks from now. We’ll lose everything if you don’t marry Akhil’s son, hija. Think about it.”

Tuluyang napasabunot si Triana sa sariling buhok. Bakit naman nangyayari ito sa kanya? Hindi pa nga siya nagkakaroon ng lakas ng loob para ipagtapat sa kasintahan ang tungkol dito. Tapos ngayon nakatakdang dumating ang lalaking sisira ng buhay niya.

MABILIS na nag-asikaso si Triana. Mamayang gabi raw darating ang kanilang bisita kaya paulit-ulit na sinabi ng ina na dapat magpaganda siya. Hindi na siya nakipag-argumento rito.

Pero ang totoo, wala siyang kahit anong planong sundin ang mga sinabi nito. Bakit naman niya kailangang magpaganda sa lalaking wala naman siyang balak pakasalan? At isa pa, mas mabuti nang magmukha siyang dugyot para ma-turn off ang lalaki at kusang umatras sa kanilang kasal.

Mabilis niyang tinawagan ang kasintahan. Mukhang hindi na niya kayang ipagpaliban na sabihin ang tungkol sa bagay na ito. Umaasa siyang matutulungan siya nito sa problemang kinasusuungan niya ngayon.

“Yes, darling?” agad na salubong ni Caleb mula sa kabilang linya.

“Are you busy?” Nakagat niya ang pang-ibabang labi.

“A little, darling. We have a site visit today to check the current accomplishments. Why?” He sounded concerned.

“Can we meet when you’re free?”

“I’ll make myself free this lunch, darling. I’ll see you at our favorite Japanese restaurant.”

“All right.” Pinindot niya ang end button, and the line went dead.

Nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga. Nagsimula siyang mag-rehearse sa isip kung paano niya sisimulan sa kasintahan ang tungkol sa kanyang dilemma. Kaya lang muling tumawag si Caleb isang oras matapos ang huli nilang pag-uusap.

“Darling, I’m sorry. Can we see each other during dinner? Or I’ll fetch you at home to meet your mom as well,” apologetic na anas nito.

“No!” biglang sabi niya.

“Is there a problem?”

“I really need to talk to you.” She bit her lower lip again, stronger this time.

“Okay, I’ll promise to make it. Hmm, probably at three in the afternoon. Will it be okay?”

“Thank you, Caleb.”

At gaya ng usapan, bandang alas-tres ng hapon sila nagkita ng kasintahan. Maaga siyang umalis ng bahay at nagpaalam na pupunta sa salon pero naglibot-libot lang siya sa malapit na mall para libangin ang sarili.

“What’s bothering you?” agad na tanong ni Caleb nang makapasok sila sa loob ng restaurant.

She raised her chin to meet his eyes. “Can…can we get married right away?”

Caleb’s eyes narrowed. “I would love to. Pero bakit parang nagmamadali ka? Ikaw na rin ang nagsabi na maghinay-hinay tayo.”

Marahas siyang nagbuga ng hangin. “My mom wants me to marry someone else.”

Muli ay nagbaba siya ng tingin. There, she finally said it.

“What did you say?!” nanlalaki ang matang bulalas ng lalaki.

Nangilid ang luha niya sa mata at ikinuwento rito ang dahilan kung bakit siya nahaharap sa kasalukuyang problema.

“You’re right. Let’s get married right away. I can give you a decent life, Ria.” Hinawakan siya nito sa kamay. Naramdaman nito marahil na bahagya siyang nanginginig.

“That’s what I’m thinking, too. But how about the twins?”

“I’ll adopt them if you want.” He shrugged.

“Caleb!”

“Ria, look. You know I’ll do everything for you. I don’t blame you for this. You must be shocked as well dahil pareho natin ito hindi inaasahan. But we’re talking about your family business here. If only I have enough assets to acquire your shares. However, it’s a billion-dollar worth.”

“What are we going to do now?” Tears finally cascaded down her cheeks.

Nag-serve ng pagkain ng waiter pero walang siyang appetite kahit nasa harap niya ang paborito niyang ramen. Caleb gave her his white hanky. Sinikap niyang huwag maiyak dala ng matinding frustration.

“I suggest you meet them tonight. Sabihin mo ang totoong sitwasyon, at kapag hindi sila nadaan sa matinong usapan, saka tayo mag-plano ng gagawin. Besides, this is going to be your choice. With these consequences, kaya mo bang isakripisyo ang lahat para sa akin?”

“Of course!” walang gatol na wika niya.

“So be it. I trust you’re going to make a wise decision, darling. Always remember I’m always here, and I love you so much.”

Sa sinabi ni Caleb ay biglang lumakas ang loob niya. Inihanda niya ang sariling harapin ang lalaking itinakdang ipakasal sa kanya, at sisiguruhin niyang hindi siya nito magugustuhan.