Nagpatuloy sa pag-usap sina mama at tita Zix while the both of us ay naglaro. We played dolls and picnic inside the house the whole night. Saka ko lang naalala na magpapasalamat pala ako sa kanya.
"Nga pala, before I forgot. Salamat sa pagtulong mo sa akin. Please keep it a secret dahil papaluin na naman ako ni mama mamaya sa bahay." pagpapasalamat ko kaya tango lang ang naisagot nya sa akin."Ano ka ba! What are friends for?" tanong ni Zia kaya nanigas ako. Friends? Kami!? Yehey! May friend na akon"Friends tayo?" naguguluhan kong tanong."Bakit ayaw mo?""Gusto syempre!" sagot ko kaya nabuhayan sya ng loob."Okay, starting this day. You and I we're bestfriends." sabay yakap at nagpinky promise. "Salamat! Ikaw pa lang kasi ang pinakauna kong bestfriend at kaibigan. Sana'y magtagal pa ang pagsasamahan natin.""Talaga? Ako pa lang ang kaibFlashback"Whatever." tumayo ako sunod after checking my wrist watch. "It's already six. I think my classroom's open already. I'm heading out first. Thanks for the treat, and for the sportsfest,.""You're welcome. You can make up for it next time if you want, though." then Troy gave me a wink.Parang gusto ko tuloy iluwa yung tsaang ininom ko dahil dun. Pesteng to, ah! So, ang lagay pala e may utang na loob pa ko sa kanya ngayon?"Next time your face. There would be no next time.""Okay." he simply said with a smile. Troy went on ahead and busies himself again on his laptop, after. I just went back to my own classroom alone.May ilang classmates na akong naabutan sa loob. Naisipan ko munang matulog sa seat ko since wala pa naman si Allie na sobrang daldal
Hindi nagtagal, tuluyang huminto ang kotse niya sa tapat ng NCA na muli kong pinagtakhan."Anong ginagawa natin dito?" baling ko sa kanya.Sa halip na sagutin niya ang tanong ko, bumaba siya sa kotse niya at umikot para pagbuksan ako. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan akong bumaba. Matapos iyon, pinagsakilop niya ang mga daliri namin at lumakad papasok sa loob ng eskuwelahan.Muling nangunot ang noo ko nang sa halip na taningin kami ng guard na nagbabantay sa gate, nakangiti lang kami nitong pinagbuksan ng gate at nag-salute pa siya kay Khalid."Ano ba talaga ang ginagawa natin dito? I thought we're going on a date?" tanong ko nang makapasok kami sa loob ng school."Basta." he said without looking at me.Napanguso ako. Hindi maintindihan kung anong ginagawa namin dito? Noong sinabi niya kaninang magdi-date kami, I was expecting that we're going
"Oo nga matulog nalang tayo! Pasasakitin mo pa ang ulo namin!" Inis na sabi ni Ethan.
2013Since wala ako sa mood kumain nang marami. "Derek, kulang pa daw tayo ng dalawa for e-sports. We need to submit our participation form on or before Saturday. May kilala ka pa bang nag-lalaro from ABM?" naitanong ko sa kanya tuloy."Uhm..." napa-isip siya. "Since ayaw din naman nito ni Jen sumali... siguro sasabihan ko nalang yung dalawa kong classmates... Halos lahat kasi ng gamer samin, naka-buo na ng team. Sa section niyo ba?""Hay nako. Puro obobs yung nasa section namin. May mga sumasali pero parang trip lang nila kasi kasali si Ellen sa team..." paliwanag naman ni Allie sa kanya. "E sa ibang section kaya?""Ibang section ka dyan? Dalawa lang section natin for ABM for seniors." sagot ko sa kanya.Parang naalala naman ni Allie yung sinasabi ko. "Oo nga pala, nuh... haay... Gusto ko talagang sumali. Feeling ko, magcha-champion talaga tayo e. Basta, sabihan
"No. You don't have to say sorry because I want it too. I want you to be my first. I want to give you my first before you leave tomorrow. I love you, Khalid. I'll miss you.""I love you, too, Raiah. I'll miss you so much, too."Bumaba ang mukha niya sa mukha ko saka niya siniil ng halik ang labi ko. I kissed him back.Ilang minuto kaming ganun. Walang ibang ginawa kundi ang maghalikan habang hinihintay akong masanay sa laki niya.Nang maramdaman kong unti-unti na akong nasanay sa laki niya, at kaunti na lang ang hapdi at kirot na nararamdaman, unti-unti kong ginalaw ang balakang ko.Khalid stopped the kiss and gripped my waist to stop me from doing."Raiah!" pagalit niyang sabi, "Don't move, you'll get hurt."I bit my lower lip, "I think... kaya ko na. Hindi na siya masyadong masakit."Nawala ang pagkakunot ng nooNapaluno
"Oo nga, next time nalang." sabat naman ni Mathieu bigla. Tinignan ko lang siya, but did not say anything.Problema nitong lalaking to?"Sayang naman... Oo nga pala. Thank you pala, ah? Buti pumayag ka maging muse dun sa liga namin..." sabi sunod ni Archie. Wait, why is this guy talking to me this much all of a sudden?"No problem... It's kinda fun--""Hindi. Pinilit ko lang yan sumama dati." sabat ni Mathieu ulit. "Hindi na yan uulit.""Talaga ba? Sayang naman..." si Archie."Anong sayang? Ayos na yung isang beses!" sabi pa ni Math dito. "Atsaka hindi yan talaga mahilig dumikit sa mga hindi niya mga kakilala."Okay, this is getting weirder and weirder. I looked at Jen and Derek, but the couple is busy talking to each other. I looked besid
Natawa naman si Allie. "Charot lang naman! Masyado kayong serious. Anyway, bakit nga pala hindi mo kasama girlfriend mo, Mat-mat?""Mamaya pa kasi matatapos yung klase nila Charline. Hinihintay ko nga e...""Nag-away kayo kanina, nuh?" chismosang tanong sunod nito sa kanya.Tumango si Math. "Oo, pero okay na kami... Saglit lang, anong oras na ba?""Malapit nang mag-twelve." sagot sa kanya ni Derek.Tumayo na si Mathieu sa kina-uupuan niya. "Hintayin ko na sa labas ng classroom nila. Geh, mamaya nalang ah?" tapos ay nag-mamadaling umalis na ito.I just sighed after.Natapos yung araw. I received a text message from Mathieu saying that he will wait for me at the parking area after their practice. I spent an hour in the library for reference para sa module namin. After that, I went straight to the parking area.Medyo nag-taka naman ako nung hin
ni-check ang cellphone ko sa pag-iisip kong tumawag na siya, pero bumagsak ang balikat ko nang wala akong makita. Sa bagay, malamang hindi pa sila nakakarating sa Moscow. Halos sixteen hours ang flight papuntang Moscow mula rito sa Pilipinas kaya mamaya pa ang dating nila ruon. Limang oras pa ang hihintayin ko.Kaya wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa kwarto habang hinihintay ang tawag niya.Mayamaya, kinatok ako ng kapatid ko, "Hoy, lumabas ka na raw sabi ni Mommy." sabi nito nang buksan niya ang pinto.Hindi ko siya pinansin.Bumuntong-hininga siya, "Alam mo, Ate. Kung hindi ka naman pala kayang mabuhay nang wala si Kuya Khalid, bakit mo siya hinayaang umalis? Bakit hindi mo siya pinigilan?""Dahil iyon ang tama."Sabrina rolled his eyes, "Tama pala, 'e. Eh bakit iiyak ka riyan? E-emo ka riyan? Lulungkot ka at magmumukmok ka riyan?"Sinima