"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"Sasama ka ng maayos o pipilitin pa kita?" He said hardly. Natawa ako sa inis, tinulak ko s'ya ulit pero hindi na s'ya natinag. "Move out of my way!" I said. "Let her go!" Max exclaimed, sinubukang lumapit pero tinulak s'ya ni Warrion. "Padaanin mo ang girlfriend ko!" Gulat man sa sinabi ni Max ay hindi ako nagreact, I eyed Warrion sharply at dahil masama ang timpla n'ya ay malakas akong napatili nang tumungo s'ya, walang hirap na isinampay ako sa balikat n'ya na parang damit at dinala ako sa sasakyan n'ya. "Let me go!" I exclaimed, slapping his back. "You asshole! I-I have a date with my boyfriend!" Kunwaring sabi ko. "Your boyfriend should fuck himself." Mariing sabi n'ya at ibinagsak ako sa shotgun seat ng sasakyan n'ya. ---- This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places and incidents are either the product of author's imagination or used on fictitious matter. any resemblance to actual persona, li
"Just give me a kiss," He pouted his lips and I tiptoed and gave him a smack. "Hindi kaya malate ka sa trabaho?" I asked him. "Nah, I'm good." He smiled. I pouted cutely, off ko kasi ngayon kaya may oras ako sa mga bata. My husband has work too but he wanted to take care of our twins as much as possible. "Akin na si Rion," I said softly. When Rion heard his name, he shifted his gaze, kaagad na magpumiglas sa ama at inilahad ang kamay sa akin. "Ma! Ma!" He cried. I offered my hand, kita kong nagdadalawang-isip pa si War kung ibibigay sa akin ang anak namin pero tumango ako sa kanya. "Ayos lang," I said. "Baka mapagod ka," He said softly. "It's our job so it's natural to be this tired." I chuckled. He nodded, marahang inabot sa akin si Rion at inalalayan ito sa bisig ko. "Careful, baby." He murmured. I nodded and smiled, inayos ko ang pagkakakarga kay Rion na suminghot-singhot sa leeg ko at yumakap ng mahigpit. "Bakit umiiyak ang kambal ko?" I said softly, movin
When he moved away, sinubukan kong buksan ang lock pero tumunog iyon dahil may pinindot s'ya kaya frustated akong napasigaw, ginulo ang buhok ko at nagwala sa loob. "Let me go! You fucking bastard!" I screamed. Nakita kong galit na galit si Max roon pero hindi natitinag si Warrion, nanlaki pa ang mata ko nang biglang sinuntok ni Max ang huli pero walang hirap na nahuli ni Warrion ang kamao n'ya. My eyes widen more when in just a snap, pinilipit nito ang kamay ni Max at tinulak bago bumalik sa sasakyan. "What the fuck did you do him?!" I screamed on his ear when he entered. Ngumiwi s'ya pero umirap sa akin at pinaandar ang sasakyan. My mouth parted when he quickly maneuvered the car and drove away, leaving the mad Max on the parking lot. Nakahalukipkip ako at mabilis ang paghinga habang nasa sasakyan n'ya. "Ano bang problema mo?" I exclaimed while looking at him. "I need to check on you." Parang walang pakialam n'yang sabi. "Check on me? Para saan? Your contract ended