JENNIFER POVDamang dama ko ang dila niya na pilit na nagsusumiksik sa aking hiwa! Hindi ko mapigilan ang mapaliyad dahil sa naramdamang kakaibang sarap! Ni hindi ko na nga mapigilan pa na mapasabunot sa buhok niya kasabay ng pamimillipit pati yata daliri ng mga paa ko! "Elijah...ughhh, tama na! Please..please!" parang nagdedeliryo kong bigkas! Hindi ko na kaya! Feeling ko kakapusin na ako ng hininga sa ginagawa niyang ito sa akin ngayun!"Yeah tama na! Hindi ko na din kaya pa! Gusto na kitang maangkin ngayun din Sweetie! Gusto ko nang mapasok ang masikip at basang basa mong lagusan!:" nakangiti niyang sambit kasabay ng pag-alis niya sa ibaba ko! Tumayo siya at mabilisan ang kilos na hinubad niya ang kanyang mga kasuotan! Nag-umpisa siya sa kanyang damit pangtaas hangang sa kahuli-hulihan niyang samplot! Hindi ko mapigilan na mapalunok ng sarili kong laway nang muli kong mapagmasdan ang kanyang sandata! Sobrang laki at haba talaga!Wala na siyang sinayang na sandali! Ramdam ko ang p
JENNIFER POV 'HEY, bakit parang sobrang tahimik mo yata? Nahihilo ka pa rin ba? May gusto ka bang kainin?" narinig kong tanong sa akin ni Elijah! Kakagaling lang kami ng hospital at simula noong nalaman ko ang pagdadalang tao ko, aminado ako sa sarili ko na bigla akong natakot! Natatakot ako sa katotohanan na baka ayawan nya na ako kapag maibigay ko na ang anak na hinahanap niya sa akin! Ang tuwang nararamdaman ko sa tuwing kasama siya ay biglang naglaho! Bigla akong nagkaroon ng agam-agam at takot sa puso ko! Hindi ko alam kung kaya ko pa bang mabuhay kung sakaling basta niya na lang akong talikuran! Nakita ko talaga sa mukha niya kanina ang tuwa nang malaman niya ang tungkol sa pagdadalang tao ko! "Hindi, ayos lang ako! Napagod lang siguro ako sa biyahe pero ayos lang ako!" pilit ang ngiting sagot ko sa kanya! "Humilig ka muna sa balikat ko! Sinabi naman ni Doc kanina na normal lang na makakaramdam ka ng hilo sa lahat ng oras! Don't worry, nandito lang ako sa tabi mo at
JENNIFER MADLANG-AWA POV MAAYOS naman akong nakarating malapit sa may living room kung saan nakita ko na seryosong nag-uusap ang mag-ina! Naghanap ako ng mapi-pwestuhan na hindi nila ako mapapansin para mapakingan ang kung ano man ang pinag-uusapan nila ngayun! Alam kong masama ang makinig sa pag-uusap ng ibang tao pero tuluyan na din akong kinain ng matinding curiosity! "Ano ba? Ano na lang ba ang gagawin ko sa inyong magkambal para tumino lang kayo pagdating sa pakikipag-relasyon sa mga babae?" katagang una kong narinig mula sa bibig ng Mommy ni Elijah kaya naman napahinto na ako! Dito sa pipwestuhan ko, mukhang sagap na sagap ko na ang kung ano man ang pinag-uusapa nila ngayun! "Mom, I am sorry pero buo na po ang desisyon ko! Sa mga nangyari sa buhay ko, anak na lang ang kailangan ko!" seryosong sagot naman ni Elijah! Bigla kong naramdaman ang pagkalabog ng puso ko dahil sa narinig ko sa kanya! KUng ganoon, confirm! Kung ano man ang pakay niya noon sa akin ganoon pa ri
JENNIFER MADALANG-AWA! PASIMPLE kong pinunasan ang luha mula sa aking mga mata nang maramdaman ko ang pagbukas-sara ng pintuan ng kwarto! Tapos na sigurong mag-usap si Elijah at ang Mommy niya dahil nagawa niya nang bumalik dito sa silid! Hindi niya ako pwedeng makita na umiiyak ako kaya kaagad ko na ding ipinikit ang aking mga mata at mas sinadya ko na lang ang matulog-tulugan! Ayaw ko muna siyang makausap sa ngayun at the same time ayaw ko ding makita niya ako sa ganitong sitwasyon! Tiyak ako na uulanin niya ako ng mga katanungan kapag mapansin nya ang namamaga kong mga mata dulot ng pag-iyak! Wala naman akong planong sumbatan siya at sabihin sa kanya na alam ko na ang totoo tungkol sa kung ano man ang plano niya sa akin at sa ipinagbubuntis ko ngayun! Alam ko sa sarili ko na hindi ako mananalo kung sakaling sumbatan ko man siya ngayun kaya mas mainam na magkunwari sa harapan niya na wala akong nalalaman! Para naman makakilos pa rin ako ng malaya dito sa bahay! Tam
JENNIFER MADLANG-AWA POV 'GOOD evening Mam! Ready na po ang dinner niyo! Gusto niyo po bang dalhan ko nalang kayo ng pagkain dito sa silid niyo po or bababa kayo ng dining area?" magalang na tanong ni Manang Salve sa akin! Nakahiga pa rin ako ngayun sa kama at sobrang tinatamad akong bumangon! Alam kong maga na din ang mga mata ko sa halos maghapon na pag-iyak pero kailangan ko ding bumaba ng dining area para makakain! Gutom na ako at kahit na nasasaktan ako ngayun kailangan kong isipin ang baby na nasa sinapupunan ko! "Sige po Manang! Bababa na po ako! Si Sir Elijah niyo nga po pala... nandiyan na ba siya?" mahinang tanong ko! Kapag nandito sa bahay si Elijah, dito siya palagi sa silid tumatambay! Inihatid niya lang naman ang mommy niya sa bahay nito kaya alam kong uuwi din siya dito! "Wala pa po Mam! Pero tumawag po siya na baka po gagabihin siya! Birthday daw po kasi ngayung ng isa niyang pinsan at kailangan niya pong umattend!" nakangiting sagot naman ni Manang Salve sa ak
JENNIFER MADLANG-AWA POV "NAMAMAGA ang ma mata mo? Ano ang nangyari? Masama ba ang pakiramdam mo?" muling tanong ni Elijah sa akin! Hindi ko naman malaman kung ano ang isasagot ko! Sa totoo lang masama talaga ang loob ko sa kanya at hangang maari, iniiwasan kong magsalita dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at kung ano pa ang masabi ko sa kanya! Buong gabi siyang hindi umuwi at nagawa niyang tumawag sa kasambahay samantalang sa akin hindi! Sabagay, sino ba naman ako sa buhay niya? I think, simula ngayung araw, hindi na ako aasa pa na magiging pareho ang pagtrato niya sa akin noon kumpara sa ngayun! "Pwede ko na ba siyang tingnan? Pwede ko na bang icheck ang heatlh conditions niya?" narinig ko namang tanong ni Doc Elias kaya wala sa sariling napatingin ako sa kanya! May ngiting nakaguhit sa labi nito habang nakatayo siya sa likuran ni Elijah at kanina pa yata nakikinig sa mga tanong ng kakambal niya sa akin! "Ayos lang po ako Doc! I think normal lang sa isang bab
JENNIFER MADLANG-AWA POV 'I HAVE TO GO! Tapos ko na siyang tingnan at maayos naman ang kalagayan niya! Pero siyempre, need niya ng pahinga at bigyan mo siya ng mga masusustansiyang pagkain! Need niya din ang makapag-relax at magpahinga at iwasan mo siyang ma-stress!'" kaagad na bigkas ni Doc Elias sabay tayo! Naglakad na ito patungo sa may pintuan ng silid at muling lumingon! "Jennifer...ang sinabi ko sa iyo kanina, tandaan mo!" pahabol nya pang bigkas bago tuluyang lumabas ng pintuan ng silid! Napansin ko pa ngang kunot noo itong nasundan ni Elijah ng tingin! Nagtataka marahli sa huling katagang binitiwan ng kakambal niya! "Anoa ng sabi niya? Ano ang ginawa sa iyo ng kapatid ko?" seryosong tanong niya sa akin! Ipinatong niya ang dala niyang tubig sa table at mabilis na naglakad palapit sa akin! Inayos ang unan pagkatapos inalalayan niya akong maisandal sa headboard ng kama! "Inexamine niya lang ako at maayos naman daw ang kalagayan ko! KUng ano man daw ang mga nararamdaman ko
JENNIFER MADLANG AWA POV "NAKAALIS na ba si Elijah, Manang?" nakangiting tanong ko kay Manang habang nakaupo pa rin ako dito sa dining area! Tinangal na nila ang mga pagkain na nasa harapan ko dahil ayaw kong kainin at nagdrama pa ako kanina na nasusuka! "Opo Mam! Kagaya po ng gusto niyo, siya po ang bibili ng gusto niyong fried chicken!" nakangiting sagot nito sa akin! Hindi ko na napigilan pa ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko! Hindi ko talaga akalain na susundin nil Elijah ang nais ko ngayung umaga! "Eh, nasaan na po ang sinangag, Manang?" tanong ko1 "Ha? Bakit po, kakainin niyo po?" nagtataka niyang tanong! "Opo! Para kasing masarap eh! Pakihain na lang po at kakain na po ako! Gutom na po talaga ako eh!" nakangiting sagot ko sa kanya! Napansin ko pa nga ang pag-aalangan sa mukha ni Manang habang muling ibinabalik sa harapan ko ang mga pagkain na niligpit na nila kanina! Hindi ko na lang pinansin pa bagkos mabilis na din akong kumain! Wala akong nararamdamang cr
AMERY HEART POV "No!" malakas kong sigaw pagkatapos ng sunod-sunod na tatlong putok. Mariin akong nakapikit habang tumatakbo sa isipan ko na ito na nga siguro ang katapusan ko. Naming dalawa ng anak kong si Elizabeth. Isang masakit na kamatayan ang maranasan ko mula sa kamay ng mga kidnappers na ito. Kasalanan ni Rebecca ito eh. Siya ang dahilan kaya nasa ganito kaming sitwasyon at kahit sa hukay, hinding hindi ko siya mapapatawad. HIndi! HIndi lang pala si Rebecca! Pati na din pala ni Elias. Nag refused siya na ibigay ang ransom na hinihingi ng mga kidnappers kaya nangyari ito sa amin. Naging pabaya siyang ama ng anak kong si Elizabeth at kahit siguro sa kabilang buhay, hinding hindi ko siya mapapatawad. Kinamumuhian ko siya! "Misis, kung gusto mong iligtas ang buhay mo at ng anak mo, tumayo ka na diyan. Bibilang ako ng sampu. Nasa mga kamay mo na ang buhay mo. Bibilang ako ng sampu at kapag mahagip ka ng bala ng baril ko, hindi ko na kasalanan pa kung hangang dito na lang an
AMERY HEART POV PANGATLONG araw na namin dito sa maliit na kubo at hindi ko na mapigilan ang makaramdam ng kaba. Natatakot na ako sa posibleng magiging kapalaran namin ni Baby Elizabeth. Kahapon ko pa napapansin ang kakaibang kilos ng mga taong kumidnap sa amin. Kanina pa rin ako nakakaramdam ng gutom. Kahapon pa ng tanghali ang huli kong kain. Kagabi at kaninang umaga, hindi nila ako binigyan pa ng pagkain kaya alam kong may mali. Alam kong may hindi sila magandang plano sa akin at sa anak ko. "Babae....sumama ka sa amin. Ito na iyung oras para ibigay namin sa iyo ang sentensya mo!'" takot akong napatingin sa may pintuan ng kubo ng biglang nagsalita ang isa sa mga lalaking kasama na kumidnap sa amin. "A-ano ang ibig mong sabihin? Nagbigay na ba ng ransom si Elias? Pakakawalan mo na kami?" seryoso kong tanong. Napansin ko ang isang ngisi na kaagad na gumuhit sa bibig nito "Ransom? Eh gago ang lalaking iyun eh. Wala na yatang pakialam sa inyo dahil kahapon pa namin tinataw
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Ano na ba ang nangyayari sa mag-ina ko? Bakit hindi pa rin tumatawag ang mga kidnappers?" puno ng pagkadismaya sa boses na tanong ko sa mga kaharap ko. Nandito na sa bahay ang mga pinsan kong sila Christopher at Charles at ang kakambal kong si Elijah. Nagsanib pwersa na sila para mahanap si Amery since pangalawang araw na ngayun pero wala pa ring mga kidnappers ang tumatawag sa amin. Pati si Uncle Rafael ay tinawagan na din ang kakilala niyang magaling na imbistigador para hanapin si Amery pero wala pa ring naging balita. Halos mabaliw na ako sa matinding pag-aalala. HIndi ko na alam kung ano ang gagawin ko dahil sa bawat oras na nagdaan alam kong nagiging mas delikado ang buhay ni Amery pati na din ng anak namin. "Ipagpalagay mo ang kalooban mo, Elias. Pasasaan ba at mahahanap din natin sila." seryosong sagot naman ni Chrsitopher. "Hindi ko na kaya pang maghintay. Mababaliw na ako. Pupunta ako sa police station at personal ko silang tatanungin
THIRD PERSON POV '"Ano ang ginagawa niyo? Bakit niyo pa tinangay ang babaeng iyan gayung pwede niyo naman patayin iyan sa loob mismo ng pamamahay niya!'' galit na sigaw ni Rebecca habang nakikipag-usap siya kay Julio sa cellphone. Kanina pa siya nanggalaiti sa galit. Ang taong utusan niya para patayin si Amery at ang anak nito ay may sariling desisyon sa buhay. Imbes kasi na tudasin na nila mismo sa loob ng pamamahay nito, kinidnap pa ng mga gago at balak na manghingi ng ransom kay Elias "Tumahimik kang babae ka! Hindi mo naman kasi nilinaw sa amin na ang babaeng gusto mong ipapapatay sa amin ay pwede pala naming pagkaperahan." mataas din ang boses na sagot ni Julio dito. Ang ibinayad sa kanila ni Rebecca para ipapatay si Amery ay posibleng maging triple once na maibigay ng mga Valdez ang ransom na hinihingi nila. Pwede nang ma-sustain ang pagpapagamot ng anak niya sa kahit saang hospital nila gusto. "Tumahimik ka Julio! Kinuha ko ang serbisyon mo at babayaran naman kita kay
AMERY HEART POV '"ANO ang kailangan mo sa amin? Saan mo kami dadalhin? Ang anak ko. Maawa kayo sa anak ko! Huwag niyo siyang saktan." umiiyak na sambit ni Amery habang may piring na ang kanyang mga mata. Kanina pa tumatakbo ang sasakyan kung saan sila nakasakay at kanina niya pa rin naririnig ang pagpalahaw sa pag-iyak ang kanyang anak. Hindi na din mabilang kung ilang beses na siyang nagmakaawa sa mga taong dumukot sa kanila na ibigay na sa kanya ang bata. Baka kasi gutom na ito kaya ayaw nang tumigil sa pag-iyak "Tumahimik kang babae ka kung ayaw mong malintikan sa amin!" galit naman na sigaw ng isa sa mga kalalakihan. Hindi ko naman mapigilan ang mapahikbi. Hindi ko alam kung saan nila kami dadalahin. Natatakot ako sa posibleng mangyari sa akin lalong lalo na sa anak ko. Halos tumagal pa ng ilang minuto ang naging biyahe namin bago ko naramdaman ang paghito ng sasakyan. Kasabay ng paghinto ng saksayan ay ang pagtangal nila sa piring ng aking mga mata at hindi ko pa nga maiw
AMERY POV Isang linggo ang mabilis na lumipas. Simula noong umalis ako sa poder ni Elias, wala itong ginawa kundi ang magpabalik-balik ng bahay para suyuin ako na muling bumalik sa bahay niya. Pero wala akong balak na magpatinag. Wala na akong balak pang magpadala sa mga salita niya. Sawang sawa na akong makinig sa mga pangako niya na alam ko naman na hindi matutupad. Oo, nabalitaan ko na umalis na si Rebecca sa bahay nita pero nandoon pa rin ang takot sa puso ko. Hindi porket wala na si Rebecca magiging tahimik na kami ni Elias. Knowing sa babaeng iyun alam kong hindi talaga siya titigil hangat hindi niya makuha ang gusto niya. Nagawa niya ngang guluhin ang kasal namin ni Elias so ibig sabihin wala itong planong sumuko. Ang tangang Elias, patuloy pa rin sa pakikipagbati sa Rebecca na iyun which ayaw ko sana. Hindi porket nabuntis niya ang babaeng iyun, ibibigay niya na ang buong tiwala niya dito. "Mam, nasa labas na naman po pala si Sir Elias. Gusto daw po kayong makausap."
REBECCA POV KANINA pa hindi maipinta ang aking mukha. Paano ba naman kasi, no choice ako kundi ang sundin ang nais ni Elias na lumipat ng tirahan. Letse talaga! Kasalanan ni Amery ito eh. Kung hindi sana sa babaeng iyun, wala sanang naging hadlang sa muling pagbabalik ko kay Elias. Sabagay, hindi ko naman akalain na mahuhulog ang loob ni Elias sa babaeng iyun. Ang akala ko kasi noon laro-laro lang ang lahat pero hindi ko naman akalain na balak niya pa lang totoohanin ang babaeng iyun. "Pasensya ka na Becca ha? Gagawin ko naman ang lahat para maging kumportable ka habang dito ka nakatira. Darating din bukas ang mga kasambahay na mag-aalaga sa iyo." seryosong wika ni Elias sa akin. Hindi ko na mabilang pa kung ilang beses siyang nanghingi ng pasensya sa akin. Kahit na masama ang loob ko, kailangan kong magkunwari sa harapan niya na ayos lang gayung ang totoo, halos pumutok na ang ugat no dahil sa matinding inis. "Ayos lang, Elias. Naiinitindihan ko. Ako itong sumiksik sa relas
REBECCA POV KANINA pa hindi mawala-wala ang ngiti sa labi ko. Hindi ko akalain na sa isang iglap mabilis kong maisakatuparan ang plano ko. Iyun ay muling mahulog sa mga kamay ko si Elias. Ilang buwan din akong na nanahimik habang maiging pinagpa-planuhan ang susunod na hakbang na gagawin ko. Sa bawat masasayang nangyari sa pagitan nilang dalawa ni Amery at Elias, tahimik akong nakamasid. Pinili kong manahimik para walang masabi si Elias. Pero ngayung nandito na ako sa pamamahay niya sisiguraduhin kong hindi na makakabalik pa ang Amery na iyun sa buhay niya. Akin lang si Elias at hindi ko na papakawalan pa ang pagkakataon na mawala siya sa akin. "Babaeng muchacha, Nasaan si Elias?" nakataas ang kilay na tanong ko sa isang katulong na bigla na lang dumaan sa harapan ko. Nandito ako sa living room ng bahay at prenting nakaupo. Hinihintay ko ang pagbabalik ni Elias. Bigla kasing umalis ng bahay kanina at alam nkong sinundan nito si Amery sa kung saan mang impiyerno na nagpunta.
AMERY HEART POV "WALA na akong pakialam pa kay Elias kaya hindi mo na kailangan pang sabihin sa akin ang tungkol sa bagay na iyan." seryoso kong bigkas. "Siguraduhin mo lang! Noon, binigyan kita ng chance na makasama ang lalaking mahal ko pero ngayun, hindi na ako papayag pa na muli mo siyang maagaw sa akin. Kusa ka nang umalis at huwag ka nang bumalik pa kahit kailan kung ayaw mong may isa sa atin ang maagang mamaalam sa mundo.:" seryoso niyang sambit. Hindi ko naman mapigilan pa ang mapakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Halata naman kasi talaga ang pagbabanta sa boses niya habang sinasabi niya ang katagang iyun. "Pinagbabantaan mo ba ako? Rebecca, huwag na huwag mo akong idaan sa pagbabanta mong iyan dahil hindi ako natatakot sa iyo." seryosong sagot ko. Isang malakas na tawa naman ang narinig ko mula sa kanya! Lalo namang nagngitngit ang kalooban ko dahil sa matinding inis. "Hindi ito pagbabanta, Amery. Kung ano ang sinasabi ko ngayn, gagawin ko ma-solo ko lang si