JENNIFER MADLANG-AWA POV 'GOOD evening Mam! Ready na po ang dinner niyo! Gusto niyo po bang dalhan ko nalang kayo ng pagkain dito sa silid niyo po or bababa kayo ng dining area?" magalang na tanong ni Manang Salve sa akin! Nakahiga pa rin ako ngayun sa kama at sobrang tinatamad akong bumangon! Alam kong maga na din ang mga mata ko sa halos maghapon na pag-iyak pero kailangan ko ding bumaba ng dining area para makakain! Gutom na ako at kahit na nasasaktan ako ngayun kailangan kong isipin ang baby na nasa sinapupunan ko! "Sige po Manang! Bababa na po ako! Si Sir Elijah niyo nga po pala... nandiyan na ba siya?" mahinang tanong ko! Kapag nandito sa bahay si Elijah, dito siya palagi sa silid tumatambay! Inihatid niya lang naman ang mommy niya sa bahay nito kaya alam kong uuwi din siya dito! "Wala pa po Mam! Pero tumawag po siya na baka po gagabihin siya! Birthday daw po kasi ngayung ng isa niyang pinsan at kailangan niya pong umattend!" nakangiting sagot naman ni Manang Salve sa ak
JENNIFER MADLANG-AWA POV "NAMAMAGA ang ma mata mo? Ano ang nangyari? Masama ba ang pakiramdam mo?" muling tanong ni Elijah sa akin! Hindi ko naman malaman kung ano ang isasagot ko! Sa totoo lang masama talaga ang loob ko sa kanya at hangang maari, iniiwasan kong magsalita dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at kung ano pa ang masabi ko sa kanya! Buong gabi siyang hindi umuwi at nagawa niyang tumawag sa kasambahay samantalang sa akin hindi! Sabagay, sino ba naman ako sa buhay niya? I think, simula ngayung araw, hindi na ako aasa pa na magiging pareho ang pagtrato niya sa akin noon kumpara sa ngayun! "Pwede ko na ba siyang tingnan? Pwede ko na bang icheck ang heatlh conditions niya?" narinig ko namang tanong ni Doc Elias kaya wala sa sariling napatingin ako sa kanya! May ngiting nakaguhit sa labi nito habang nakatayo siya sa likuran ni Elijah at kanina pa yata nakikinig sa mga tanong ng kakambal niya sa akin! "Ayos lang po ako Doc! I think normal lang sa isang bab
JENNIFER MADLANG-AWA POV 'I HAVE TO GO! Tapos ko na siyang tingnan at maayos naman ang kalagayan niya! Pero siyempre, need niya ng pahinga at bigyan mo siya ng mga masusustansiyang pagkain! Need niya din ang makapag-relax at magpahinga at iwasan mo siyang ma-stress!'" kaagad na bigkas ni Doc Elias sabay tayo! Naglakad na ito patungo sa may pintuan ng silid at muling lumingon! "Jennifer...ang sinabi ko sa iyo kanina, tandaan mo!" pahabol nya pang bigkas bago tuluyang lumabas ng pintuan ng silid! Napansin ko pa ngang kunot noo itong nasundan ni Elijah ng tingin! Nagtataka marahli sa huling katagang binitiwan ng kakambal niya! "Anoa ng sabi niya? Ano ang ginawa sa iyo ng kapatid ko?" seryosong tanong niya sa akin! Ipinatong niya ang dala niyang tubig sa table at mabilis na naglakad palapit sa akin! Inayos ang unan pagkatapos inalalayan niya akong maisandal sa headboard ng kama! "Inexamine niya lang ako at maayos naman daw ang kalagayan ko! KUng ano man daw ang mga nararamdaman ko
JENNIFER MADLANG AWA POV "NAKAALIS na ba si Elijah, Manang?" nakangiting tanong ko kay Manang habang nakaupo pa rin ako dito sa dining area! Tinangal na nila ang mga pagkain na nasa harapan ko dahil ayaw kong kainin at nagdrama pa ako kanina na nasusuka! "Opo Mam! Kagaya po ng gusto niyo, siya po ang bibili ng gusto niyong fried chicken!" nakangiting sagot nito sa akin! Hindi ko na napigilan pa ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko! Hindi ko talaga akalain na susundin nil Elijah ang nais ko ngayung umaga! "Eh, nasaan na po ang sinangag, Manang?" tanong ko1 "Ha? Bakit po, kakainin niyo po?" nagtataka niyang tanong! "Opo! Para kasing masarap eh! Pakihain na lang po at kakain na po ako! Gutom na po talaga ako eh!" nakangiting sagot ko sa kanya! Napansin ko pa nga ang pag-aalangan sa mukha ni Manang habang muling ibinabalik sa harapan ko ang mga pagkain na niligpit na nila kanina! Hindi ko na lang pinansin pa bagkos mabilis na din akong kumain! Wala akong nararamdamang cr
JENNIFER MADLANG-AWA POV "SIGE, kung ayaw mo na nang mga pagkain na ito, ano na lang ang gusto mo?" malumanay na tanong niya sa akin Patuloy pa rin ako sa peke kong pag-iyak! WAlang luha kaya ayaw kong tangalin ang dalawa kong kamay na nakatakip sa aking mukha! Mahirap na at baka mahuli niya pa ako na nagda-drama lang eh! "Huwag na lang! Galit ka na eh!" bigkas ko na sinabayan ko pa ng paghikbi! Para mas epektibo! "Hindi pwedeng huwag nalang! Ano na lang ang mangyayari sa iyo at sa baby natin kung ganiyan ka? Well, ganito na lang...kung hindi ka makapagdecide kung ano ang gusto mong kainin....mabuti pang lumabas tayo!" bigkas niya kaya naman hindi ko maiwasan na magulat! Pigil ko din ang sarili ko na mag-angat ng tingin dahil baka mahuli niya ako na nagdadrama ako! "Lalabas? Saan?" mahiang tanong ko sa kanya! Talagang pinalungkot ko pa ang boses ko. "SA mall kung saan pwede kang makapamili ng mga pagkain na pwede mong kainin!" narinig kong sagot niya! Lalo akong nagulat!
JENNIFER POV Hindi ko alam kung epekto pa ba ito ng pagbubuntis ko pero automatiko na naipikit ko ang aking mga mata nang gawin niya iyun! Biglang nabuhay ang matinding pagnanasa sa bawat himaymay ng aking laman lalo na at nag-umpisa nang maglakbay ang dalawa niyang kamay sa buo kong katawan! Humahaplos iyun kaya naman ramdam ko ang init mula doon! Lalo na at inumpisahan na ng isa niyang kamay ang pagmasa sa magkabilaan kong boobs ang isa naman ay humahaplos na sa aking pagkababae! Abala din ang kanyang labi sa paghalik sa aking leeg pababa sa aking balikat! Hindi ko na tuloy napigilan pa ang pagkawala ng mahinang ungol mula sa aking lalamunan! Bigla ko tuloy nakalimutan na kailangan ko nga palang bilisan na maligo dahil mamamasyal kami! Sabagay, pwede naman iyun ipagpaliban! Ibang pasyal muna ang gagawin namin dito sa loob ng banyo! hehehe! "Ughhh! Ahmmm, Elijah!" mahina kong usal habang abala ang bibig niya sa pagsipsip sa aking magkabilaang nipple! Oo na! Marupok ng
JENNIFER POV Pagkatapos ng mainit na sandali na pinagsaluhan namin ni Elijah, parehong habol ang hininga namin pero masaya! Nanatili pa rin siya sa ibabaw ko habang nasa loob pa rin ng hiyas ko ang kanyang lupaypay ng pagkalalaki! Ramdam ko din ang malakas na tibok ng puso niya habang nakapatong pa rin siya sa akin "Okay ka lang ba?" malambing niyang tanong s akin pagkatapos ng ilang saglit! Isang matamis na ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi ko! Siyempre, okay lang ako lalo na at sobrang satisfied ako sa performance niya ngayung tanghali! "Yeah...okay lang ako! Sa sobrang galing mong bumayo parang bigla na lang nawala ang gutom na nararamdaman ko!' ngiting ngiti kong sagot sa kanya! Isang malakas na pagtawa ang naging sagot niya sa akin kasabay ng pagdampi ng labi niya sa ibabaw ng aking ilong Mukhang masaya din talaga siya ah? Pero No! Hindi porket masaya siya ligtas na siya sa mga fake cravings ko! Nag-uumpisa pa lang kaya ako! "Take a rest! Magpapaluto ako ng mga
JENNIFER MADLANG-AWA POV NGITING tagumpay ako habang sakay sa kotse kasama ni Elijah patungo sa mall! Nabangit niya sa akin sa mall na pag-aari daw ng Villarama Clan ang punta namin na lalo pang nagpa-excite sa akin! Ito din ang first time kong mag malling simula noong dumating ako sa poder niya kaya naman hindi ko talaga maitago ang galak na nakaguhit sa mukha ko! Dahil hindi naman ganoon ka-traffic mabilis lang din naman kaming nakarating sa mall kung saan hindi ko mapigilan na humanga sa mga istraktura na aking nakikita! "Wow, dito ba iyun? Ang ganda!" pabulalas ko pang bigkas sabay tingala! "I am very happy dahil nagustuhan mo! By the way, gusto mo bang kumain muna bago tayo maglibot?" nakangiti niyang tanong na kaagad ko na din namang sinang-ayunan! "Yes! kain na muna tayo! Gutom na kami ni Baby!" ngiting ngiti kong sagot sabay hawak ko sa aking impis na tiyan! Napansin kong kaagad na gumuhit ang masayang ngiti sa labi nito at hinila niya ako patungo sa isang restaur
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,
AMERY HEART POV Parang panaginip lang ang lahat dahil namalayan ko na lang na walang pag-aalinlangan na pinagtulungan nila akong buhatin palabas ng gubat. Tahimik lang din na nakasunod si Katrina habang karga naman ng isa pang lalaki ang anak kong si Elizabeth. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng tatlong taon lalabas ako ng gubat at aminado ako sa sarili ko na masaya ako. Siguro tama na ang pagtatago at kailangan ko nang harapin ang totoo kong buhay na naghihintay sa akin sa kabihasnan Alam kong mabigat ako. Nararamdaman ko iyan dahil salit-salitan nila akong binubuhat nila Christopher at tatlo niya pang mga kaibigan. Nahihiya man ako pero kailangan kong kapalan ang mukha ko. Tsaka na lang siguro ako babawi sa kanila kapag magaling na ako. Pagkatapos ng halos tatlong oras na paglalakad sa wakas narating din namin ang pinaka-bukana ng gubat kung saan nakaparada ang mga sasakyan nila. Dalawang sasakyan kaya kaagad nila kaming isinakay at itinkabo nila ako sa pinakamalapit n
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung ano ang nangyayari sa akin at imbes na gumaling ako, lalo akong inapoy ng lagnat. Sobrang naaawa ako kay Katrina dahil alam kong nag-aalala na ito sa kalagayan ko. Ilang beses na din ako nitong kinulit at nagpaalam na lalabas daw ng gubat para mabilhan ako ng gamot pero hindi ako pumapayag. Ayaw kong ilagay sa alanganin ang kaligtasan ni Katrina. Hindi siya sanay sa kabihasnan at baka mapahamak lang siya. Nagising ako na tanging si Eliazabeth lang ang nasa tabi ko. Wala si Katrina kaya hindi ko maiwasan na makaramdan ng takot. Baka kasi hindi ito nagpapigil at lumabas na ng gubat eh. "Nasaan ang Ate Katrina mo, anak?" malumanay kong tanong sa anak kong si Elizabeth. "Lumabas po Nanay! Sabi po niya, kukuha lang daw siya ng pagkain." bibong sagot naman ng anak ko. Malungkot naman akong napangiti. Kung hindi sana ako nagkasakit, dalawa sana kami ni Katrina ngayun ang naghahanap ng pagkain namin. "Kanina pa ba siya umalis?" muli kong tano
THIRD PERSON POV "Talaga bang tutulungan mo kami? Hi-hindi ba kayo masamang tao?" seryosong tanong ni Katrina sa mga kaharap niya. Wala na siyang pagpipilian pa. Gustuhin man niyang umiwas sa mga lalaking nasa paligid niya pero natatakot naman siya sa kalagayan ng Ate Amery niya ngayun. Kasalukuyan itong nagdedeliryo sa taas ng lagnat at sa mga sandaling ito, kailangan niyang sumugal para sa kapakanan nito. Hindi niya kayang makita na nasa ganoong kalagayan ang taong naging kasama niya na sa loob ng tatlong taon. "Oo naman! Mababait kaming tao at pwede mo kaming pagkatiwalaan." seryosong sagot ng lalaking kaharap niya. Hindi niya tuloy maiwasan na mpatitig dito. Unang kita pa lang niya sa lalaking ito kanina, sobrang lakas na ng kabog ng dibdib niya. Pinaghalong damdamin ang lumulukob sa buo niyang pagkatao, Kinakabahan niya at the same time hindi niya maiwasan na makaramdam ng kung anong istrangherong damdamin sa puso niya. "Wala na akong ibang maasahan kundi kayo lang. Ay
THIRD PARTY POV PATULOY sa paghabol si Christopher sa babaeng nakita niya. Hindi siya papayag na makawala ito sa paningin niya. Hindi siya papayag na basta na lang itong makalayo. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niya itong makaharap. Samantalang, takot na takot naman si Katrina habang patuloy siya sa pagtakto. Balak niyang pumunta sa siyudad para mama-limos at makabili ng gamot para sa Ate Amery niya. Naaawa kasi siya dito. May sakit ito at ayaw niya nang lumala pa iyun. Alam niyang matagal na siyang pinagbabawalan ng Ate niya na lumuwas ng siyudad pero sa sitwasyon ngayun, kailangan niya na talagang kumilos. Lalo na at hindi din talaga siya papayag na mapahamak ito. Simula nong dumating dito sa gubat si Ate Amery itinuring niya na itong hindi iba sa kanya. HIndi man niya ito kadugo pero napamahal na siya dito. Parang kapatid na nga din ang turing niya dito eh. Lalo na at hindi ito nagsasawa na turuan siyang magsulat at magbasa. "Wait! Who are you? Saan ka pupun
THIRD PERSON POV "SHIT, diwata ba iyun, Pare?" seryosong bigkas ng kasama ni Christopher sa pangangaso. "Yes...siya Christopher Villarama. Isa sa mga triplets na magkapatid na sila Charles at Charlotte. Anak ng mag-asawang Carmela at Charles Villarama. Isa sa mga apo ng namayapang mag-asawa na sila Gabriel Villarama at Carissa Perez. "Diwata? May diwata sa gubat na ito? Ano ka ba naman, walang diwata. Tao iyung nakita natin " seryosong sagot naman ni Christopher sa kaibigan niya. Kakabili lang niya sa nakabuyangyang na property na ito na matatagpuan sa Rizal. Actually, basta niya na lang binili pero wala pa naman siyang concret plan kung ano ang gagawin niya dito since gubat nga at maraming mga hayop ang nasa paligid Nanghihinayang din kasi siyang sirain ang gubat para lang tayuan ng mga istraktura. Hindi na kailangan. Talagang biniili niya lang ito sa dalawang may edad nang mag-asawa dahil hindi na daw nila ito maaasikaso.. Well, kitang kita naman ang ibedensya. Sobrang suk
AMERY HEART POV "ATE, umiiyak na naman po kayo." kasalukuyan akong nakaupo dito sa tabing ilog habang nakatitig sa kawalan. Mula sa aking kinauupuan, naririnig ko kanina ang tawanan nila Baby Elizabeth at Katrina. Kay bilis lumipas ng tatlong taon. Feeling ko natulog lang ako at nang magising ako, heto na. Malaki na ang anak ko. Hindi na siya baby at lumaki siya dito sa gubat na hindi man lang kami nahanap ng ama niya "Yes...kahit na nabasa ko noon sa isang magazine na engaged na si Elias kay Rebecca, umaasa pa rin ako na hindi siya titigil sa paghahanap sa amin. Na gagawa siya ng paraan para mahanap niya kaming mag-ina pero mukhang malabo na ang lahat. Sa takot ko noon, nawalan na din ako ng kumpyansa sa sarili ko na lumabas ng gubat. Hangang sa hindi ko na namalayan pa ang mga taon na lumipas. Na nandito pa rin pala ako habang unti-unti nang lumalaki ang anak ko. "limang buwan na lang ang bibilangin at magpo-four years old na si Baby Elizabeth. Ni sa hinagap, hindi ko akal
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud