JENNIFER POV "Ahh, Elijah! ugggghhh!" mahina kong bigkas nang maramdaman ko ang pagapang ng isa niyang kamay patungo sa aking pagkababae. Nilaro-laro niya ang tinggil ko habang ramdam ko ang pagkabasa ko sa bahaging iyun. "Ughhh! Grabe, ang sarap!" mahina ko pang daing. Magaan ang daliri niya na nilalaro at kinikiliti ang perlas ko! Sobrang dulas ko na sa bahaging iyun kaya naman wala sa sariling mas lalo ko pang ibinuka ang hita ko! Excited na akong pasukin niya ulit! Excited na akong maramdaman ulit ang malaki at mahaba niyang sandata sa loob ko!"Ready?" nakangiting tanong ni Elijah sa akin! Isang marahang pagtango ang naging sagot ko sa kanya bago siya tuluyang umibabaw sa akin! Ikiniskis niya ang sandata niya sa pagkababe ko bago sya buong ingat na bumaon"Ahmmm, Elijah!:" mahina kong sambit! Nag-umpisa na siyang umindayog sa ibabaw ko habang hindi niya inaalis ang pagkakatitig niya sa aking mukha! "How does it feel Swetie? God, ang sarap mo, Jennifer! Hinding hindi ak
JENNIFER POV Dumating din ang ilang araw kong pinakahihintay! Ang araw ng aming kasal at hindi maalis-alis ang ngiti sa labi ko! Excited ako na parang kinakabahan dahil sa wakas tuluyan nang maging legal ang pagsasama naming dalawa ni Elijah! Magiging Misis niya na ako at magkakaroon ng ako ng karapatan sa lahat lalo na kung legal na usapin ang nakasalalay. Hindi na ako matatakot isipin na baka anak lang ang habol niya sa akin! May basehan na para maging masaya ako at magkaroon na ng peace of mind! Kahit na walang ni isa akong kakilala, kaibigan or kadugo an dumalo sa kasalan na ito, masaya pa rin ako! Namuhay ako nang feeling mag-isa at haharapin ko ang buhay sa hinaharap na hindi na sila kasama. Nandito na ako sa harap ng simabahan! Nakatayo at hinihintay ko na lang na magbukas ang pintuan ng simbahan at maglalakad na ako sa gitna ng aisle! Nasa harap na din ng altar si Elijah at hinihintay niya na ang pagpasok ko! Kanina ko pa gustong maiyak kaya lang pinipigilan ko talag
JENNIFER POV DALAWANG buwan pagkatapos ng kasal naming dalawa ni Elijah masasabi kong isa na akong ganap na legal wife nito! Hinahayaan na din ako na lumabas ng bahay para makapagshopping ng lahat ng mga pangangailangan ko! May sariling personal driver siyang itinalaga sa akin kaya naman feel na feel ko talaga ang pagiging Misis niya! Naging masaya at smooth ang pagsasama namin at ramdam na ramdam ko naman ang pag-aalaga niya sa akin! Feeling ko nga mas lalo akong naging special sa kanya which is alam ko sa sarilli ko na tuluyan na ding nahulog ang loob sa akin ni Elijah! Hindi niya man nababangit sa akin ang salitang 'i love you' alam ko sa sarili na mahal niya na ako! Nakikita ko kasi iyun sa mga kilos at nararamdaman ko iyun sa mga haplos niya! Naranasan ko na ding mabuhay ng maalwan at kaya ko nang bilihin lahat ng nais ko. Nag-uumpisa na ding lumaki ang tiyan ko kaya naman mas lalo pa akong naging maingat sa kilos ko at lahat ng mga kinakain ko! LImang buwan na ang tiyan
JENNIFER POV ''JEN, ano ang ginagawa mo dito?" dahil sa matinding pagkagulat, hindi kaagad ako nakapagsalita! Pakiramdam ko biglang may kung anong matalim ng bagay ang biglang sumundot sa puso ko! Hindi ko kasi talaga ito inaasahan kaya naman tulala akong nagpapalipat-lipat ang tingin kina Elijah at Ethel. '"Hindi ba't ako ang dapat magtanong? Ano ang ginagawa ni Ethel dito sa opisina mo?" nagtataka kong tanong. Napatitig na din sa akin si Ethel habang may pilit na ngiting nakaguhit sa labi. "Ohhh, sorry Mam Jen! Nag-aaplay ako ng work. Narinig ko kasi na nangangailangan sila ng office staff at sakto naman na kailangan ko ng trabaho!" si Ethel na ang sumagot! Talagang tinawag niya pa akong Mam gayung alam ko naman sa sarili ko na napipilitan lang sya! Iba ang sinasabi ng bibig niya na nakikita ko sa mga mata niya "Okay Ethel, hintayin mo na lang ang tawag ng HR. You can go now!" narinig ko pang sambit ni Elijah bago ito tumayo at naglakad palapit sa akin! Hindi naman ako
JENNIFER POV GINAWA ko na ngang routine ang paghahatid ng pagkain tuwing lunch kay Elijah at napapansin ko na masaya naman siya sa ginagawa kong iyun! Lalo tuloy akong nagkaroon ng kumpyansa sa sarili ko na siguro nga mahal niya na din ako kaya naman tuluyan na ding nahulog ang loob ko sa kanya! Mas lalo ko na din siyang minahal dahil nakatatak na sa isipan ko na kami talaga ang para sa isat isa at kami lang ang magsasama habang buhay. Naging maayos naman ang pagbubuntis ko at excited na kaming dalawa na malaman ang gender ng bata. Sinigurado din ni Doc na healthy ang baby na nasa sinapupunan ko na lalong nagbigay sa akin ng peace of mind. "Hmmm, Jen may lunch meeting ako mamaya kay Mr. Sey, baka hindi mo ako maabutan sa opisina kaya huwag ka na munang pumunta doon ha?" kasalukuyang kumakain kami ng breakfast ni Elijah nang sabihin niya sa akin iyun. Well, hindi na ako nagulat pa. Sa loob ng isang buwan na paghahatid ko sa kanya ng lunch nangyayari talaga ito kaya naman nai
JENNIFER POV May matamis na ngiti na nakaguhit sa labi ko nang dahan-dahan kong binuksan ang pintuan ng opisina ni Elijah. Gustong gusto ko siyang i-surpresa sa presensya ko. Iyun nga lang nang tuluyan ko nang nabuksan ang pintuan ng opisina mukhang ako yata ang nasorpresa. Oo, nakaupo si Elijah sa kanyang swivel chair samantalng nasa likuran nito ang babaeng hindi ko inaasahan na kasama niya dito sa loob ng kanyang opisina. Nakapulupot ang dalawang braso nito sa leeg ni Elijah habang nakadukwang ito at magkalapat ang labi nilang dalwa. Kaagad nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Hindi ko ito inaasahan kaya tulala akong nakatitig lang sa kanilang dalawa. Napansin yata n Elijah na may taong nanonood sa kanila kaya naman napatitig ito sa gawi ko at nang makita niya ako, mabilis siyang napatayo na siyang dahilan kaya naghiwalay ang labi nilang dalawa ni Ethel. "A-ano ang ibig sabihin nito?" mahinang tanong ko kasabay ng pagpatak ng luha mula sa aking mga mata. "Je-Jen...a-
JENNIFER POV Pagkalabas ko ng elevator, imbes na sa kotse ako dumirecho, naglakad ako palabas ng building. Sa totoo lang, hindi ko alam kung saan ako patutungo. HIndi ko alam kung saan ako pupunta pero isa lang naman ang gusto kong mangyari sa ngayun. Wala akong planong umuwi ng bahay dahil ayaw ko munang makita si Elijah. Masakit kasi talaga! Feeling ko nakaukit na sa isipan ko ang mga nakita ko kanina at sa pagkakataon na ito, hindi ko alam kung saan ako patutungo. Akala ko talaga puro saya na lang ang mararamdaman ko sa piling niya pero mukhang nagkakamali ako. Darating at darating pala talaga ang problema sa buhay at hindi ko talaga alam kung paano harapin iyun. Sa kakalakad ko, hindi ko na napansin pa nakarating na pala ako sa may kalsada. Sa totoo lang, hindi ko alam kung saan ako patutungo pero nang may humintong taxi sa harapan ko, tahimik akong sumakay at nang tanungin ni Manong driver kung saan ako pupunta, sinabi ko na lang na dalhin niya ako sa pinakamalapit na
JENNIFER POV '"ANO ang kailangan mo?" naiinis kong tanong sa kanya! Salubong ang kilay at matalim ang mga matang nakatitig sa kanya. Kaagad na din naman siyang naupo sa harapan ko habang hindi niya inaalis ang pagkakatitig sa akin! Kitang kita din sa mukha niya ang pagod at kung ano ang kasuotan niya noong nasa opsina niya ganoon pa rin hangang ngayun. Ibig lang sabihin nito, hindi pa din siguro siya nakakauwi ng bahay. Haysst, baka naman inihatid niya pa ang kerida niyang si Ethel sa kung saan? Or baka naman umiskor pa? Sa isiping iyun hindi ko tuloy mapigilan ang makaramdam ng sama ng loob. Nag-uumpisa na namang magbadya ang luha mula sa aking mga mata kaya naman mabilis akong uminom ng tubig. Tumitig sa labas ng restaurant kasabay ng pagpakawala ng malalim na buntong hininga Matapang ako at ayaw kong umiyak sa harapan niya. Sanay na akong masaktan kaya sisiw na lang sa akin ang ganitong bagay. "Jen...please! Alam kong galit ka sa nangyari pero sana huwag ka namang
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Walang hiya ka! Ano ang ginagawa mo dito sa loob ng opisina ng asawa ko! Nilalandi mo siya? Ha?" galing ako sa conference room nang marinig ko ang kumosyon na nagmumula sa aking opisina. Hindi ko naman maiwasan na magtaka at dali-dali akong naglakad patungo sa aking opisina..May gulo na naman yata dahil naririnig ko ang galit na boses ni Rebecca at ang tili ng kung sinong babae mula sa loob. Pagkapasok ko sa loob ng opisina, hindi nga ako maaaring nagkamali. Nasa loob si Rebecca habang sabunot nito ang isa pang babae. "Rebecca?" dumadagundong ang boses ko sa buong paligid. Dali-dali niyang binitiwan ang naturang babae at mabilis na humarap sa akin. "Elias..akala ko ba nagbago ka na? Akala ko ba kami na lang ng anak mo ang priority mo? Ano ito? Ano ang ibig sabihin nito?" galit na tanong niya sa akin. Wala sa sariling napatingin ako sa babaeng sinabunutan niya at ganoon na lang ang gulat ko nang makilala siya.. Secretary ito ng isa pang Doctor dito s
AMERY HEART POV PAGKATAPOS ng kumustahan na may kasamang iyakan nagkaroon din kami ng time ni Mommy Miracle na magkausap ng masinsinan. Ikinwento ko sa kanya ang mga nangyari at mga pinagdaanan namin bago kami nakabalik. Walang dahilan para ilihim ko ang tungkol dito lalo na at deserve niya din naman na malaman ang lahat. “Ni hindi man lang nakatulong si Elias na mahanap kayo. Sorry kung bakit nangyayari ito, iha. Kung hindi lang sana nawalan ng memorya ang anak kong si Elias baka hindi mangyayari ito. Baka noon ka pa nakabalik na sa amin." Narinig kong sambit nito. Hindi ko naman mapigilan ang mapakunot noo dahil sa sinabi niya. Naguguluhan ako. Ano ang ibig niyang sabihin? “Aware ka ba na naaksidente si Elias pagkatapos niyang nalaman na nakidnap kayo ni Elizabeth?" seryosong tanong niya.Wala sa sariling kaagad akong umiling. "Kinuhang pagkakataon iyun ni Rebecca para bilugin ang ulo niya. Na kahit sa akin ayaw niya nang makinig dahil feeling niya, pinag iinitan lang namin
AMERY HEART POV “Amery, iha, ikaw ba iyan? Thanks God! Sa wakas bumalik ka din! Salamat dahil nakabalilk kang ligtas!”naluluhang wika ni Mommy Miracle! Pagkakita niya pa lang sa akin kanina, mahigpit niya na akong niyakap. Ni sa hinagap, hindi ko pa rin akalain na ganito ang magiging reaction niya pagkakita sa akin. Hindi ko akalain na ganito pa rin kainit ang pagtangap niya sa akin. Kagaya ng dati. Walang ipinagbago at kitang kita ko pa rin ang masayang expression ng mukha niya nang makita niya ako. “I am sorry Mom! I am sorry kung ngayun lang ako nakabalik. Patawad kung ngayung lang ako nagpakita.” Naiiyak ko ding sambit. Alam kong hinanap din talaga niya kami. Of course, maliban lang kay Elias na mukhang wala na yatang pakialam sa amin. It’s okay Iha! Hindi mo kailangan na humingi ng tawad sa akin. Kung ano man ang mga nangyari noon, naiintindihan ko. Walang mas mahalaga sa ngayun kundi ang nakabalik ka na sa amin. Na nandito ka na at nakabalik kang ligtas. Kayong dalawa ng
AMERY HEART POV "Amery, nakausap ko si Tita kahapon. Kinumusta niya sa akin kung ano na ang balita sa paghahanap sa iyo." seryosong wika sa akin ni Christopher habang nandito kami sa isang coffee shop. Sila Katrina at Elizabeth ay nasa kids zone kasama si Oliver dahil nagpahayag itong si Christopher sa akin na gusto niya daw akong kausapin ng masinsinan. "Kumusta siya?" seryosong tanong ko "Ayun, malungkot lalo na at ang apo niya kay Elias at Rebecca ay mas sakit na leukemia." seryoso nitong sambit. Hindi ko naman maiwasan na magulat. "A-ano? Anong sabi mo? May sakit na leukemia ang anak ni Elias at Rebecca?" gulat kong bigkas. Kaagad naman siyang tumango. "Yes...at Isa din sa dahilan ang bagay na iyan kung bakit hindi matuloy-tuloy ang plano nilang pagpapakasal." seryosong sambit nito. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. "Amery, hangang kailan mo sila iiwasan? Masyado na silang nag-aalala sa iyo. Gusto ka na nilang makita." seryosong muli niyang bigkas. Hindi ko na
AMERY HEART POV '"Ano ang gusto niyo? Shopping muna or kain muna?" nakangiting tanong ni Oliver sa amin. Nandito na kami sa loob ng mall habang as usual nasa bisig niya na naman si Baby Elizabeth. Ang hilig magpakarga ng anak kong ito. Habang nagtatagal, napapansin ko na palambing nang palambing siya kay Oliver. "Elizabeth, nakakahiya na si Tito mo....bumaba ka na diyan anak. Big girl ka na eh." nakangiti kong sambit. Imbes na sagutin ko ang tanong ni Oliver kanina, ang anak ko muna ang uunahin ko. Nakakahiya na kasi dito kay Oliver. Gusto lang naman niyang ipasyal kami pero hindi naman kasama sa usapan na maging kargador siya ng anak ko. "Mommy, Tito Oliver said na ayos lang daw po." nakagiting wika ni Elizabeth. "No! Not okay baby. Malaki ka na at iwasan mo nang magpabuhat kay Tito. Tsaka, tingnan mo ang ibang mga bata...ayaw nga din nilang magpakarga oh?" seryosong sambit ko. Ilang beses ko nang pinakiusapan itong si Oliver na huwag niya masyadong i-spoild itong si El
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV KAKATAPOS lang namin mag-usap ni Christopher nang dumating naman si Rebecca at ang anak namin na si Liam. Mahigit dalawang taon pa lang si Liam at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng habag dito nang mapansin ko kung gaano ito pinapahirapan ng sakit ng Leukemia. Yes...sa batang edad nito tinamaan ito ng ganoon kalubhang sakit. HIndi ko alam kung paanong nangyari pero simula noong ipinanganak ito mahina na talaga ang bata at three months ago, lumabas sa pagsusuri ng doctor na may sakit ngang leukemia ang anak ko. Masakit para sa akin. May ari ako ng isa sa pinakamalaking hospital ng bansa pero wala akong magawa para magamot ang anak ko. Wala akong magawa para maibsan ang paghihirap ng sarili kong anak. "Elias, gusto ka daw makita ni Liam." nakangiting wika ni Rebecca sa akin.. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair, mabilis akong tumayo at nilapitan ang anak ko na nakaupo sa kanyang troller. "Da-ddy!" narinig kong tawag sa akin ng anak ko. HIndi k
ELIAS POV "I HATE YOU! Pinabayaan mo kami at hinding hindi kita mapapatawad!" umiiyak na bigkas ng isang babae na nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang mapatakip sa magkabilaan kong tainga dahil doon. Pakiramdan ko, parang hinihiwa ng libo-libong karayom ang puso ko habang pinapakingan ko ang panaghoy niya. Ramdam ko sa bawat pag-iyak niya ng sakit na para bang ako na yata ang pinakawalang kwentang tao sa balat ng lupa. "Bakit...sino ka? Kilala ba kita?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya. Akmang hahawakan ko sana siya kaya lang mabilis na siyang lumayo sa akin. Wala akong ibang nariring mula sa kanyan bibig kundi ang salitang galit siya sa akin. "Miss, saglit! Hintayin mo ako! Miss!" tawag ko sa babaeng unti-unting naglalaho na sa paningin ko. Gusto ko siyang habulin kaya lang wala sa sarilng napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtapik ng kung sino sa balikat ko "Elias...cous! nightmare?" seryosong tanong ng taong nasa harapan ko. Kunot noo kong inili
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,