Pustaka
Cari
Beranda / Romance / Bilyonaryong Kapitan (SPG) / Kabanata 222

Share

Kabanata 222

Penulis: Ensi
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-05 19:11:57

Halos trenta minutos din bago kami makarating sa paborito kong tambayan noon, ang tabing-dagat na malapit sa pier. Tahimik ang paligid, tanging alon at ihip ng hangin ang naririnig. Maliwanag ang buwan, tila ba nanonood din sa nangyayari sa akin.

Huminto si Josh at pinatay ang makina. Napapikit ako nang tumama sa mukha ko ang malamig na simoy ng hangin. Para bang biglang gumaan ang dibdib ko kahit papaano, dahil naroon ang dagat, laging handang makinig, laging nandyan kahit gaano kagulo ang buhay.

"Love," mahinahong tawag ni Josh habang tinatanggal ang helmet niya. "We’re here. Take your time."

Dahan-dahan akong bumaba. Tinanggal ko ang helmet na suot ko at niyakap 'yon.

Umupo ako sa buhangin, malapit sa tubig pero hindi abot ng alon. Sinundan ako ni Josh, tahimik lang, saka naupo sa tabi ko. Hindi siya nagsalita. Alam niyang kailangan ko munang maglabas ng sama ng loob bago sumabat.

Nakatitig ako sa malawak na dagat. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Pumikit ako, saka napas
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (8)
goodnovel comment avatar
Loradel Yap
sana update ulit po.
goodnovel comment avatar
Victoria Suganob
Hay kawawang Love..
goodnovel comment avatar
Joenita Apog
Buti pa si Josh may malasakit si raze chick oy hindi niya iisip ang naramdaman mo
LIHAT SEMUA KOMENTAR
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 225

    Razen's POV After what happened at the gym, everything went to hell. And since then, I can’t stop blaming myself. I should’ve done something, I should’ve stopped it… but I froze. Now, all I can do is regret the one moment that ruined everything. Chloe kissed me. In front of everyone. In front of her. In front of Love. Kung puwede ko lang balikan at burahin ‘yon. Kung puwede ko lang itulak si Chloe palayo bago pa siya makalapit. Pero hindi ko nagawa. At iyon ang pinakamalaking pagkakamali ko. Kinabukasan pagkatapos ng nangyari, buong araw kong hinanap si Love para magpaliwanag. Dumaan ako sa bahay nila, kina Lira, sa karinderya, kahit sa palengke. Wala. Hindi ko na alam kung saan pa siya hahanapin. And when I finally asked Nicole, derechong sagot ang nakuha ko. “Don’t, Razen. Huwag ka munang lumapit. Don't try to explain. I don't think pakikinggan ka niya. Hindi ikaw ang kailangan niya ngayon.” It was a slap on my face. Tama siya. After ng pangyayaring 'yon, I don't think p

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 224

    Ilang araw na rin akong abala sa karinderya. Paulit-ulit lang ang routine, gigising nang maaga, luto, asikaso sa mga customer, linis, tapos ulit kinabukasan. Para bang iyon na lang ang paraan ko para hindi masyadong isipin ang sakit na iniwan ng gabing ‘yon sa gym. Pero isang hapon, habang nagsasara kami, may dumating. “Love!” tawag ng isang pamilyar na boses. Paglingon ko, nandoon si Josh. May hawak na malaking bouquet ng bulaklak. Kitang-kita agad iyon ng lahat ng tao sa paligid lalo na nang kumaway ito sa akin. Nakangiti itong lumapit, naniningkit ang mga mata. Mukhang pagod at tingin ko kagagaling niya lang sa isang racing? Ganun kasi ang suot no'ng mga nakikita ko sa tv na nagre-race. Pawisan pa. “Para sa’yo,” nakangiting sabi niya, iniabot sa akin ang hawak na bulaklak. “Kamusta? You look tired." "Ikaw rin. Racing ulit?" Napakamot siya ng buhok bago tumango. "Yeah, the usual. But I'm good now. Nakita na kita, eh. Busy kasi sa pagppractice kaya ngayon lang nakapunta. Sensy

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 223

    Mula no’ng gabing mangyari 'yon, hindi na ako umuwi muna sa mansyon. Ayokong makita ang mukha ni Razen. Ayokong marinig ang mga paliwanag na baka sa huli, ikadûrog ko lang. Kaya nagdesisyon akong dito muna tumira sa karinderya na dapat sana'y matagal ko nang ginawa. Maliit lang ang espasyo rito, katabi ang isang bakanteng silid na ginawang storage ng mga gamit. Doon ako pansamantalang nanuluyan. Hindi ito kumportable gaya ng sariling higaan ko kina Lira, ganun din sa mansyon, pero sapat na basta may matulog lang. Ang mahalaga malayo ako kay Razen. Hindi ko siya nakakasalubong. Nandito pa rin ang sakit. Ang bigat ng gabing 'yon pero kailangan kong iwaglit para umusad. Kung lulunurin ko lang ang sarili ko sa emosyon, walang mangyayari sa akin. Bukod doon, ayoko ring makaabala sa mga kaibigan ko. Sobra-sobra na ang pinakita nilang pagdamay sa akin no'ng kasagsagan na hindi ko na makilala ang sarili ko dahil sa sakit. Sa mga sumunod na araw, naging abala ako sa pagtulong sa karinderya

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 222

    Halos trenta minutos din bago kami makarating sa paborito kong tambayan noon, ang tabing-dagat na malapit sa pier. Tahimik ang paligid, tanging alon at ihip ng hangin ang naririnig. Maliwanag ang buwan, tila ba nanonood din sa nangyayari sa akin. Huminto si Josh at pinatay ang makina. Napapikit ako nang tumama sa mukha ko ang malamig na simoy ng hangin. Para bang biglang gumaan ang dibdib ko kahit papaano, dahil naroon ang dagat, laging handang makinig, laging nandyan kahit gaano kagulo ang buhay. "Love," mahinahong tawag ni Josh habang tinatanggal ang helmet niya. "We’re here. Take your time." Dahan-dahan akong bumaba. Tinanggal ko ang helmet na suot ko at niyakap 'yon. Umupo ako sa buhangin, malapit sa tubig pero hindi abot ng alon. Sinundan ako ni Josh, tahimik lang, saka naupo sa tabi ko. Hindi siya nagsalita. Alam niyang kailangan ko munang maglabas ng sama ng loob bago sumabat. Nakatitig ako sa malawak na dagat. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Pumikit ako, saka napas

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 221

    Mahigpit ang hawak ni Josh sa kamay ko habang mabilis niya akong inilalayo sa gitna ng kaguluhan. Rinig ko pa rin ang malalakas na sigawan, mûra, at tunog ng mga taong nagkakagulo sa loob ng gym, pero para sa akin, unti-unting nawawala lahat ng ingay. Para bang pinatay ang volume ng paligid at ang natira lang ay ang tibôk ng puso kong umaalingawngaw sa tenga ko. Malakas, mabilis, at parang sasabog na anumang sandali. Hindi na ako makahinga. Sobrang naninikip ang dibdib ko. Para akong nilulunod sa sarili kong emosyon. "Love, calm down. Breathe," marahang bulong ni Josh, halos nakayuko para lang masilip ang mukha ko. Kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala. "I'm here. Hindi kita iiwan." Napakagat ako ng labi, pilit na pinipigilan ang hagulgol na gustong kumawala. Gusto kong maging matatag, gusto kong ipakitang kaya ko, pero ang totoo, hindi. Sa sobrang bigat ng nararamdaman ko, kusa na lang bumigay ang mga luha. Isa, dalawa, hanggang sa tuluyan na itong bumuhos. Hindi ko na napigil

  • Bilyonaryong Kapitan (SPG)   Kabanata 220

    Gusto kong magwala. Gusto kong sugurin sila sa stage, pero mas pinili kong manatili sa kinatatayuan ko, pilit pinapakalma ang sarili.Nakuyom ko ang kamao, ramdam ang pag-iinit ng tenga ko sa inis. Bumigat na rin ang paghinga ko at imbes na mag-eskandalo, pinanood ko pa ang ginagawa nila sa stage."Gusto mo bang umuwi na lang? Isaw? Ang pangit naman kasi ng senaryo," nakangiwing sabi ni Nicole, pero hindi ko siya pinansin. "Tara na." Hinawakan niya ako sa braso, pero marahan kong binawi iyon."Love?"Napakurap ako at mabilis na pinalis ang luhang tumulo sa pisngi ko. Yumuko ako sandali. "Ayos lang ako. Tumuloy na tayo kina Lira—" Hindi ko natapos ang sasabihin nang mapansin kong tumatakbo si Lira papalapit sa amin.Huminto siya sa harap namin, hinihingal. "Nandito si Mayor," pagbibigay-alam niya. "Walang partner si Chloe sa sayawan kaya ipinares kay Razen," paliwanag pa niya, pero nang makita ang itsura ko, mabilis niyang itinikom ang bibig. "Sorry."Huminga ako ng malalim. "Tapos na

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status