CHAPTER 100: PAMELA

Bella’s POV

Matagal ako naghintay ng sagot pero walang response akong narinig mula sa kanya. Nakangiti lang siya habang nakatitig sa akin. Sa tingin ko ay wala siyang balak na sagutin ang aking tanong.

Umiwas ako nang tingin at napailing na lamang. Kailangan ko irespeto ang kanyang desisyon.

“Okay lang kung hindi mo gusto sagutin ang aking tanong,” kaswal kong sabi.

“Okay,” mabilis na sagot niya na kinatingin ko sa kanya.

Okay? Agad-agad? Hindi man lang nagdalawang isip! Great!

“Mauna na ako, Bella,” sabay tayo ni Jarvis. “Salamat sa kape.”

Tumingin ako sa kanya at ‘di na nag abalang tumayo pa. “Uuwi kana?”

“Yes. Mag uumaga na. Hindi maganda kung maaabutan pa ako ng parents mo nang ganitong oras sa bahay niyo,” nakangiting sabi niya.

May point siya. Pero sa hindi maipaliwanag ay nakaramdam ako nang panghihinayang. Ang bilis naman kasi ng oras.

Tumayo ako para hindi mahirapan na tignan siya. Nakakangawit na tingalain siya lalo pa’t sobrang tangkad niya. “Salamat pala kanina,” ani ko.