ตอนที่ 9.

“ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหม? ว่าอย่าคิดจะหนีฉันอีก!”

“ฉันไม่จำเป็นต้องฟังคำพูดของคนอย่างนาย!”

น้ำหวานตวาดเสียงแข็งตอบกลับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่นึกยำเกรงเลยแม้แต่น้อย ดวงตาสวยจ้องมองเขาตาแข็งนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและนึกรังเกียจชายหนุ่มตรงหน้าเสียเต็มปะดา ชายที่ซื้อเธอมาและยังย่ำยีกระชากพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปอย่างป่าเถื่อน เพราะเหตุนี้มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกนึกเกลียดขี้หน้าเขา

สายตาคู่คมจ้องมองสายตาที่ดูรังเกียจเดียดฉันท์ก็พอจะรู้ความคิดของเธอ เขาแสยะยิ้มขึ้นจ้องมองใบหน้าสวยไม่วางตา ยิ่งเห็นเธอทำท่ารังเกียจและพยายามจะแกะมือหนาของเขาที่จับปลายคางอยู่ก็ยิ่งรู้สึกอยากจะเอาชนะความเกลียดชังของเธอ

“รังเกียจฉันมากเหรอ?”

“ใช่! น่าขยะแขยงที่สุด!!”

“หึ...เก็บคำพูดนี้ของเธอไปพูดบนเตียงจะดีกว่า แล้วมาดูกันว่าเธอยังคิดแบบนั้นอยู่ไหม?”

สิ้นเสียงทุ้มของเขา แฟรงค์ก็เดินกลับขึ้นไปบนรถแต่ก็ยังไม่วายหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิทที