Chapter 1

"Fari babe!" I heard Lunox shouting my name outside my room.

I just rolled my eyes then I continued to fix my uniform in front of the mirror. I tucked-in my white long-sleeve polo in a black high-waisted mini skirt then fixed its black necktie.

"Fari babe!" sigaw ulit ni Lunox nang tuluyang makapasok sa kwarto ko. "Let's go na!"

"Kalmahan mo nga babae!" sabi ko sa kaniya at kinuha ang black blazer na name plate ko at kukumpleto sa uniform ng Vheriah High University.

"Tara!" I just said then I get my bag and headed outside my room.

"Ma, we'll go na!" paalam ko kay Mama nang mamataan siya na nakaupo sa sofa, sipping her coffee while reading some newspaper.

"Take care of yourselves okay? Goodluck on your first day." Then she smiled.

"Yes po Tita Ferlie," Lunox replied. I just smiled and nodded at her.

Ilang minuto na kaming naglalakad ni Lunoxair papuntang VHU since walking distance lang naman 'yon mula sa aming apartment. Hindi naman nakatiis si Lunox na manahimik sa isang tabi kaya siya na ang bumasag sa katahimikan namin.

"Ang tahimik mo naman Fari babe?" saad niya at mariing nakatitig pa sa mukha ko.

"What do you want then? Magsisisigaw ako rito?" I fired back.

"Pwede rin... blockmate mo kaya si Rednax Lavrico," she teased me.

"Whatever Lunoxair!" Ibinaling ko na lang ang atensyon ko sa dinadaanan namin.

Paulit-ulit na lang siya sa pag-asar sa 'kin na kaklase ko nga raw si Rednax Lavrico. Sikat ang mga Lavrico dahil sa kompanya nilang LVO Company na malago sa industriya. Pero hindi naman big deal sa 'kin na blockmate ko siya.

"Does his friends kaya were also enrolled here?" she asked out of nowhere. "You know Rednax, Javin, Vale, Khaleed," she added as she enumerated the four.

I just rolled my eyes.

Bakit ba paulit-ulit siya sa mga 'yon? Ang big deal naman talaga 'ata na rito sila nag-college sa VHU imbis na sa Dylanic Real Academy na nasa kabilang city kung saan talaga sila nakatira.

Javin Moredo is the son of the owner of the Moredo Medical Hospital.

Vale Nadija is the owner's son of the Nadija Fly Airlines.

Khaleed Esgarra came from Esagarra Group of Companies.

Kilala lang naman ang bawat company nila sa Asia, especially the LVO Company which is on the 3rd spot where it's Rednax Lavrico's family. But I heard that the 1st and 2nd companies on the Top 10 Successful Companies list are still anonymous.

Kaya sa kanilang apat ay si Rednax Lavrico ang pinakasikat. Naanunsyo na rin naman kasi na magiging tagapagmana siya ng LVO since ang kaniyang Ate ay isang modelo.

Bakit ko alam ang mga 'yan? Paanong hindi ko malalaman, e, laging laman sila ng mga balita.

"We're here! Omy!" she exclaimed as we reached the university.

Nandito na pala kami. Kung saan-saan na naman napadpad ang utak ko.

"Goodluck and have fun Lunox," I sincerely said to her.

"Of course Fari babe. You too okay?" she replied.

I just smiled and nodded at her then we headed inside until we separated ways.

College of Architecture

Since, wala pa akong kakilala rito, I just directly went to our classroom. Wala rin akong ga'nong kakilala na high school schoolmates ko dati dahil hindi ko talaga ugali na makihalubilo, only Lunox I got to know during that time.

Pero nakikipag-usap naman ako kahit papa'no pero hanggang do'n lang 'yon. Pero 'pag kay Lunox, ewan ko ba sa babaeng 'yon at naging ganito kami kalapit sa isa't-isa.

And to my surprise, halos lahat ay nandito na sa classroom. May mga naghaharutan, hampasan, daldalan at 'yung iba naman ay may mga sariling mundo.

Sinuri ko muna ang mga mukha nila at wala akong blockmate ngayon na kaklase ko dati. Maybe they're in other section?

I just shrugged at the thought.

I looked for a vacant chair. Hindi ko pa alam kung saan uupo dahil magulo pa at kung saan-saan pa pumupunta 'yung mga ka-blockmates ko.

Nagpatuloy ang gano'ng eksena hanggang sa may pumasok mula sa likurang pinto ng classroom. Isang matangkad at maputing lalaki ang naglalakad mula ro'n.

I looked at him for me to know that he's Rednax Lavrico.

I can see some of our blockmates scoffed and did some murmurings but he just ignored them all and walked cooly to a vacant seat at the back.

Ang kaninang ingay at gulo ay napalitan ng isang napakatahimik na paligid simula ng makarating siya.

Pa'no ba namang hindi tatahimik? Nandito lang naman ang pinakasikat na tagapagmana ng LVO Company at blockmate pa namin!

And here I am still standing in the front door! I automatically moved and went to a vacant seat I saw first.

"Sorry, reserved na," a girl said and put her bag on the chair. I just went to the next vacant seat I saw and went there.

"It's occupied Miss," a boy said and when I looked at him, I saw him looked at me from head to foot then he licked his lips as he smirked at me.

What the hell?! You pervert! Kapag ako hindi nakapagpigil... ewan ko na lang! Unang araw pa lang, labasan na agad ng tunay na kulay? Hindi ba pwedeng makipagplastikan muna?

"What's going on here?!" Suddenly a girl appeared. I looked at her but she just rose an eyebrow at me.

"She'll take the seat but I already said that it's occupied." The boy shrugged his shoulders and he winked at me.

The hell! Makati 'ata mata nito, sarap dukutin!

"He already said that it's occupied, so get lost!" the mean girl said and rolled her eyes at me. She went to her seat and the girl behind her followed.

Nagtitimpi akong 'wag sabunutan ang babae, attitude ang isang 'to! Ayoko pa naman sa lahat ay 'yung pinapakitaan ako ng hindi maayos na pakikitungo kahit maayos ko namang kinakausap.

"My seat beside me is unoccupied," a baritone voice echoed.

I looked at the back and Rednax's black tantalizing eyes met mine.

My heart skipped a beat.

Hindi ko alam kung anong mayro'n sa mga mata niya pero hindi agad naalis ang tingin ko ro'n.

"Sit here," he cooly ordered me.

I blinked how many times then I swallowed hard. What happened?

Ang kaninang tahimik na atmosphere ay mas tumahimik pa nang magsalita siya. Para bang may parada ng mga anghel at ang magsalita ay magkakasala, o talagang wala lang silang lakas-loob dahil isang Rednax Lavrico ang narito na kasama nila.

I just shrugged then I went beside him.

"Thank you," I simply said but he didn't replied.

I can see in my peripheral view that the mean girl earlier was staring at me. I stared back at her and rose an eyebrow like what she did to me earlier. She just rolled her eyes and looked away.

I smirked.

Serves you right! Attitude mas'yado!

Maya-maya ay may dumating na ring professor kaya natuon na ang mga atensyon namin sa harap at wala nang nangahas pa na magsalita.

Expected naman kung anong ginagawa sa unang araw ng klase. The introduce yourself part ng bawat isang estudyante. Hindi rin mawawala ang index card at 1x1 picture. Buti na lang ay hindi ko nakakaligtaan 'to.

Pero hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung bakit. Nang napagtanto ko kung bakit bigla akong hindi naging kumportable ay dahil sa isang pares ng mga mata na nakatitig sa 'kin.

Ramdam ko rin ang mabilis na tibok ng puso ko. Kaya buong lakas kong nilingon ang katabi ko na mariing nakatitig sa 'kin.

I was stunned at the moment our eyes locked again. He's staring at me intently and I noticed recognition in his eyes.

Hindi ko kinakaya ang intensidad ng mga titig niya kaya ako na lang ang nag-iwas ng tingin at ibinaling ang atensyon sa kaklaseng nagpapakilala sa harapan.

I can still feel my heart hammering fast.

What was that?

Pero bakit gano'n? Kung makatitig siya ay para bang kilala niya ako?

I mentally shook my head. Imposible mangyari 'yon dahil ngayon ko lang naman siya nakita at nakatabi ng personal.

Hindi ko na namalayan ang mabilis na paglipas ng oras dahil lunch break na pala. Puro pagpapakilala lang ang ipinapagawa pero hindi ko pa rin maiwasan na hindi isipin ang napapansin ko sa lalaki.