“Come here,” malamig na utos nito habang sinisenyasan siya ng hintuturo nito na lumapit. Nag-aalangan man ay lumapit si Georgina pero mabagal pa sa pagong ang lakad niya. Dahil doon ay tumalim ang mata at nagkasalubong ang kilay ni Rhett. There was a murderous look in his eyes that if she didn’t come over quickly she would be beaten to death. Gustuhin man niyang suwayin ang asawa ay hindi niya magawa kaya wala siyang nagawa kundi bilisan ang paglalakad at umupo sa tabi nito. “May kailangan ka ba sa akin? Bakit tayo na lang dalawa ang naririto? Nasaan na sila?” maang na tanong niya. Ang buong akala niya ay maabutan pa niya si Pia at mga kaibigan ni Rhett nang makabalik siya.”Bakit kailangan mo pa silang hanapin kung nandito na ako sa harap mo?” matabang na tanong nito. Nang nilingon ito ni Georgina ay nakita niya na tila may bumabagabag sa mukha nito. Lalo tuloy siyang napaisip kung tama nga ang hinala niya na nakita na ang bangkay ng target na pinatay niya. “Nagtatanong lang, bak
Next:Biglang tumunog ang cellphone ni Georgina kaya kumalas siya sa pagkakayakap kay Rhett. “Sandali, at tumatawag ang ‘boss’ ko,” nang-aasar na sabi niya saka mabilis na tumayo upang ang kamay nito na akma pa sanang hahawak sa kanya. “I’m your husband, Georgie,” tila nagmamakaawang ani Rhett. Nilingon niya ito at nginisihan. “Siya ang boss ko ngayon at nagpapasahod sa akin.”“I can also give you money.”Dahil hindi niya agad sinagot ang tawag ay muli na naman siyang tinawagan ng kapatid. Nairolyo ni Georgina ang mga mata bago iyon sinagot habang sinisenyasan si Rhett na lalabas na siya. Walang nagawa ang asawa kundi sundan siya nang matiim na tingin. Nang nasa pintuan na siya ay hindi niya kinalimuang lingunin si Rhett at kindatan. Kitang-kita ni Georgina kung paano dumilim ang mukha ng asawa dahil sa ginawa niya. Nang makalabas siya ay agad niyang sinagot ang tawag ni Pia. “Nasaan ka na naman? Kanina pa kita hinahanap?!” Ang galit na boses ni Pia ang sumalubong sa kanya at kaa
Nagising si Georgina sa malakas na tunog ng kanyang cellphone na naka-charge sa ibabaw ng bedside table. Mag-isa lang siya sa kuwarto dahil ngayong wala si Lola Rhea ay hindi sila magkatabi ni Rhett matulog. Bago sagutin ang nang-iistorbo sa kanya ay nag-inat siya ng katawan at humikab. Gusto pa niyang matulog pero agang-aga ay may sumisira na agad ng araw niya. “Hello?” Sinagot niya iyon ng hindi tinitingnan kung sino ang tumatawag. “Georgina! Umuwi ka sa bahay ngayon din!”Ang matalas na boses ng kanyang ama ang kaagad na narinig niya kaya’t agad niyang nailayo ang cellphone sa tainga. Hindi na niya kailangang alamin kung ano ang problema dahil alam niyang nagsumbong na naman ang mahadera niyang kapatid. “Alam mo ba kung ano ang ginawa mo sa bagong proyekto ng kapatid mo, huh? Kailan ka ba titigil sa kamangmangan mo at kahit isang beses ay gumawa ka naman ng tama?”Nasaktan si Georgina sa salita ng ama at tuluyan ng nawala ang antok. “Sige, pa. Uuwi ako diyan ngayon din.” Bumango
Nakahanda na sina Georgina at Pia nang dumating ang sasakyan na magsusundo sa kanila. Si Tony ang nagmamaneho niyon at nang makita siya ay hindi nito maitago ang ngiti. “Hindi ko akalain na ang vice president ng Geo’s Group mismo ang magsusundo sa akin,” malapad ang ngiting pahayag ni Pia nang makasakay na sila ng kotse. Tuwang-tuwa ito dahil nakasakay ito sa magarang sasakyan ni Tony. Pero ang hindi nito alam ay pag-aari ni Georgina ang kotse. “Hindi puwedeng baliwalain ang taong tumulong sa presidente ng Geo’s Group,” pormal na sagot ni Tony. Wala na ang ngiti nito nang sinagot nito si Pia. Dahil sa sinabi ng lalaki ay bahagyang dumilim ang mukha ni Pia pero hindi nito pinahalata sa lalaki. Hinawakan nito ang braso ni Georgina. “Siyempre. Nabalitaan ko nga ang nangyari. Lahat ng tao sa pamilya namin ay mababait at matapat dahil bata pa lang kami ay tinuruan na kami ng magulang namin na hindi maganda ang gumawa nang masama.”Hinayaan ni Georgina na mag-usap ang dalawa dahil inaant
Hindi pinakita ni Georgina na natataranta siya. Kalmado siyang nagbigay ng utos kay Tony. “Go. Gumawa ka ng paraan para ma-delay ang pagpasok niya at gagawa ako ng paraan para makaalis dito nang hindi niya nakikita.”“Copy, boss!” Malawak ang ngising sagot ni Tony saka ito lumabas ng opisina matapos siyang bigyan ng saludo na lagi nitong ginagawa. Napapailing siyang sumunod kay Tony at sinilip sa maliit na siwang ng pinto kung nasaan na si Rhett. Nakita niyang kasama nito si Archer at kakalabas lang ng elevator. May ilang metro rin ang layo niyon mula sa pinto ng opisina at may malagong indoor plant na nakaharang kaya hindi siya agad-agad makikita. “Mr. Castaneda, pasensya na kung hindi si Miss Lecta ang sumalubong sa inyo. Mayroon lang po siyang importanteng tao na kausap ngayon sa telepono.” Habang nagsasalita ay pilit na hinaharangan ni Tony ang tingin ni Rhett upang hindi iyon magawi sa opisina.“Mas importante pa sa isang kliyente na katulad ko?” pasupladong tanong ni Rhett. Na
“I am afraid we did not, Mr. Castaneda. Bakit mo naman nasabi ‘yan?” Umupo si Georgina sa katapat na upuan ni Rhett. Her movement is classy and elegant. Ibang-iba iyon sa magaslaw na kilos ng isang Georgina. “It’s nothing.” Napailing si Rhett. “Masiyado lang kayong magkasingtangkad ng asawa ko,” dagdag pa nito habang nakatingin sa kanya na parang hinihgop ang buong pagkatao niya. Napalunok si Georgina. Alam niyang matalas ang pakiramdam ni Rhett. Ang tanging pinanghahawakan niya lang ngayon ay ang pag-iiba niya ng boses. Ngumiti siya pero alam niyang hindi iyon nakikita ni Rhett, kahit ang kanyang mata ay hindi makita ang pagkurba, dahil halos nakatakip ang buong mukha niya. “Wala pa akong asawa, Mr. Castaneda,” mahina siyang napatawa. “Kung wala ka lang sanang asawa ay payag akong maging asawa mo. Mukhang kahit sa tindig ay kilalang-kilala mo siya. You love your wife so much, huh? What a devotion…” humina ang kanyang boses sa pahuling sinabi pero alam niyang narinig siya ni Rhett.
Sumimangot ang mukha ni Georgina nang marinig ang matinis at malanding boses ni Pia. Nang sulyapan niya si Rhett ay nakita niyang madilim pa rin ang mukha nito na hindi niya alam kung bakit. “Oo, kasi inaya ko si Mr. Castaneda na kumain bilang paghingi ng sorry sa nangyari kagabi.” Baling ni Georgina kay Pia pero walang ekspresyon ang mukha niya at halatang hindi siya interesado na makasama si Rhett. Ngunit kaibahan iyon kay Pia. Nang marinig nito ang sinabi niya ay agad na sumigla ang boses nito at dali-daling lumapit sa kanya saka humarap kay Rhett. Nakakapit din ang braso nito sa kanya na para bang close na close sila. “Ah! Bakit mo naman hindi sinabi kaagad, Georgie?” Nilingon nito si Rhett at kumurap-kurap ang mata. “Whatever!” Tinalikuran sila ni Rhett at lumabas sa lobby ng building dahil nandoon na ang sasakyan nito. Iwinaksi ni Georgina ang braso ni Pia at agad na sumunod kay Rhett. Alam niyang wala ito sa mood at kapag lalo pa niya itong ginalit ay parusa na naman ang i
Dahil nakasandal sa pintuan si Georgina ay hindi nakagawang maitulak ni Pia ang pintuan. Isa pa ay nagbabantay ang tauhan ni Rhett sa labas. Marahil ay pinigilan ng mga ito ang kapatid niya. “Tatawag ka pa ba sa ibang lalaki, huh?” bulong ni Rhett. Halos dumikit ang bibig nito sa kanyang tainga kaya naman nag-init lalo ang mukha ni Georgina. Hindi siya makasagot dahil ramdam pa rin niya ang halik ni Rhett na naiwan sa kanyang labi pero ang problema ay patuloy pa rin sa pagtawag sa kanya sa labas si Pia. Upang makaalis sa pagkakakulong sa bisig nito ay malakas na inapakan ni Georgina ang paa ni Rhett at kinagat ang isang braso nito kaya naman nagkaroon siya ng pagkakataong tumakas at bumaba sa hagdan upang doon gumamit ng elevator. Nang makarating siya sa lobby ay muli siyang tinawagan ni Tony. Mukhang hindi talaga abala sa trabaho ang isang ‘to at balak siyang istorbohin maghapon. “Miss Georgie, ikaw ba ‘to? Ang sabi kanina ng isang lalaki na may asawa ka na raw. Totoo ba ‘yon?
“Griffin?” Tawag ni Georgina sa anak nang makapasok sa loob ng banyo pero napahinto siya sa paglalakad nang makita ang isang lalaking nakaupo sa wheelchair sa loob. Mukhang may hinihintay ito dahil panay ang tingin nito sa cubicle pero bakit hindi siya nito naririnig noong nagsalita siya sa labas?“Opps! Sorry! Tumawag ako sa labas pero walang sumasagot,” paghingi niya ng paumanhin saka agad itong tinalikuran nang hindi man lang tinitingnan ang mukha nito. Mabuti na lang sa unang cubicle na pinuntahan niya ay nasilip niya ang sapatos ni Griffin sa ilalim kaya agad niya iyong kinatok. “Griffin, lumabas ka na riyan!”Hindi naman nagmatigas si Griffin dahil agad nitong binuksan ang pinto at sumama sa kanya. Ito pa ang humila para mapabilis ang paglabas nila ng pinto. “Miss, sandali!” Saka lang nagkaroon ng reaksyon si Felix nang makita ang bagong pasok na babae na kinuha ang anak niya. Dahil nakaupo siya sa wheelchair ay nahirapan siyang habulin ito. “Daddy! Who are you talking to?”
“Mommy, Griffin wants to fly a kite. Bilhan mo ako please…”Nagising si Felix nang marinig ang mahihinang bulong ni Ollie habang katabi niya itong matulog. Noong una ay hindi niya maintindihan kung ano ang sinasabi ng bata pero nang inulit nito ang salita ay saka lang niya naintindihan. Pero si Griffin? Nagtatakang tanong niya sa sarili. Itinukod niya ang ulo sa palad at pinagmasdan ang anak. Silang dalawa lang ang nasa kuwarto dahil nasa kabilang kuwarto natutulog si Olivia. “Mommy… I want you and Galya. And kuya Santino too…”Nangunot ang noo ni Felix at lalo pa iyong hindi maipinta nang marinig ang pangalang binanggit ni Ollie. Santino? Bakit pamilyar sa kanya ang pangalang iyon? Sa labis na pag-iisip ay sumakit ang ulo niya at ilang imahe ng bata na halos tatlong taong gulang ang sumagi sa kanyang isip. The images were so vivid that he could imagine the child’s face and feel his lovely smile. Hindi na siya nagtaka kung may kinalaman iyon sa nakaraan niya. He really wanted to k
***“Ollie! Why did you take so long to pick up your kite?”Isang estrangherong babae ang lumapit sa harapan ni Griffin at huminto sa harapan niya. Batay sa mukha nito ay mukhang galit ito. Agad na nabalot ng takot ang bata at akmang tatakbo pasunod sa kanyang mommy Georgina pero mabilis siyang pinigilan ng babae sa braso.“Saan ka pa pupunta, Ollie? Naghihintay na sa atin ang daddy mo,” muling saad ng estrangherong bababe na lalong nagpataka kay Griffin. Sinong daddy ang tinutukoy nito. He doesn’t have a daddy…“Bitiwan mo ako! Kailangan kong puntahan si mommy!” Nagpumiglas siya sa pagkakahawak ng babae pero malakas ito at hindi siya nabitawan. “Mommy is here! Saan ka pa ba pupuna? Huwag ka nang makulit at naghihintay na sa atin ang daddy mo.”Ngunit mariing umiling si Griffin. “No, you are not my mommy. No!” Patuloy siya sa pagpupumiglas at kahit nagsisigaw ay walang tumulong sa kanya hanggang kargahin siya ng estrangherong babae hanggang sa may dumating na lalaki na nakaupo sa wh
“Fuck! Damn it!” Olivia mumbled angrily as her fist became tighter and tighter. Bigo na naman siya na amuin si Rhett. Kahit wala na itong alaala sa nakaraan ay malamig pa rin ang pakikitungo nito sa kanya. Sa loob ng limang taon nilang pagsasama ni isang beses ay hindi pa siya nito hinalikan at ang mas malala ay wala pang nangyayari sa kanila. Ang buong akala niya ay matitikman na niya ang lalaking mahal na mahal niya kapag gumaling na ito pero matigas pa ito sa bato. Ang gusto niya ay magkaroon sila ng sariling anak ni Rhett para tuluyan na itong mapasakanya at ang anak nito kay Georgina ay itatapon niya. Kaso, inabot na ng limang taon ang pagsasama nila ay wala pa ring nangyayari!Isang oras ang lumipas bago lumabas ng banyo si Rhett. Nakadamit na ito dahil nag-insist siya na iwan iyon sa loob para hindi na ito mahirapan. Agad itong nilapitan ni Olivia at pinangaralan. “Felix, mag-asawa na tayo. Kung ano man ang imperfection mo sa katawan ay kaya ko iyang tanggapin. But why didn’t
Next:“Felix, we’re here!” Malakas na tawag ni Olivia sa asawang si Felix pagkapasok nila sa presidential suite ng hotel na tinutuluyan nila habang nasa Pilipinas. Nang hindi sumagot ang asawa ay binalewala niya iyon at inisip na baka natutulog sa kuwarto. Magkahiwalay ang kuwarto saka ang living room kaya nang makita na wala roon si Felix ay hinayaan niyang mag-isang maglaro si Ollie saka dumiretso sa loob ng kuwarto. Tama nga ang hinala niyang naroon ang asawa pero mali siya dahil hindi ito natutulog. Nakatanaw lang ito sa labas ng bintana at tila tulala habang may malalim na iniisip. “Felix, what are you doing?”Hindi lumingon ang lalaki at nanatili sa pagkakatingin sa labas ng bintanang salamin. Madilim na kahit kakatapos pa lang ng takip-silim at ang nagkikislapang ilaw galing sa karatig na gusali at mula sa trapiko sa kalsada ay nagre-reflect sa kanyang mata. Pero ang tanging nararamdaman niya ay kahungkagan ng damdamin. Tila may kulang. At habang nakatitig sa labas ng bintana
Tuluyang napahinto sa paglalakad si Georgina at napatingin na lamang kay olivia habang pilit nitong pinapatahan ang batang karga na hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak. Hindi siya nito napansin. Ang ipinagtataka niya ay bakit kahit iyak na iyak ang bata ay nakasuot pa rin ito ng mask. Ilang sandali pa ang lumipas bago siya nakita ng babae at nagtagpo ang mga mata nila. Nagulat pa ang babae nang makita siya nito pero agad iyong nawala at napalitan ng ngiti bagama’t pansin ni Georgina ang paghigpit ng pagkakahawak nito sa kamay ng bata na ngayon ay nakatayo na sa tabi nito. Bumaba ang tingin niya sa batang lalaki at bumilis ang tahip ng puso. Kasing tangkad ito ni Griffin, ang pangalawang anak niya. “Georgina!” biglang tawag ni Olivia sa pangalan niya kaya iniwas niya ang tingin sa bata at inilipat kay Olivia na may pekeng ngiti sa labi. “Hindi ko akalaing sa pagbabalik namin sa Pilipinas ay ikaw agad ang una kong makikita. Mukhang tinadhana talaga tayo, do you agre
“Hindi ko sinasabing ang isang babaeng kagaya mo ay naiintindihan kung ano ang nangyayari sa kumpanya. Ano ba ang alam ng isang probinsyanang katulad mo?” Ang unang kumontra kay Georgina ay isang matandang lalaki na puro puti na ang buhok. Mukhang ito ang lider ng oposisyon sa pamamalakad ni Rhett. “Kung nawawala pa ang asawa asawa mo, na hindi naman namin alam kung kailan babalik, dapat lang na kailangan mong mamili ng bagong presidente sa isa sa aming shareholders. Wala kang ni singkong duling na porsyento sa kumpanyang ito kaya ano ang karapatan mong umupo diyan sa upuan ng presidente?” The old man snorted and huffed after talking for so long. Mahinang napatawa si Georgina at nanatili sa relax na pagkakasandal sa upuan. “Walang karapatan, huh? Kung wala kang objection na si Rhett ang presidente ng kumpanyang ito well, I’ll tell you what. Asawa ako ng presidente at may-ari ng kumpanyang ito. Habang wala ang asawa ko ay ako ang mamalakad sa kumpanya niya.”Isa na namang shareholder
Five years later:Bago pumunta sa shareholders meeting ay nakipagkita muna si Georgina kay Rick. Nasa mansyon ng mga ito ang kaibigan kasama ang asawa nitong si Dr. Lacsamana na noong nakaraang buwan lang nila nailigtas mula sa kamay ng RDS. Kakabalik lang ng dalawa sa Maynila galing sa isla Thalassina dahil doon nagpapagaling ang kaibigan. May tama ito sa tiyan at mabuti naman malayo daw sa bituka nito kaya mabilis itong gumaling. Nitong nakaraang tatlong taon ay sumasama si Georgina sa mga misyon ng CSS basta bandang Africa ang trabaho nila at nagbabakasakaling masulyapan si Rhett. Tatlong taon na ang nakararaan mula nang umalis ito pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik. Ang huling impormasyon na nakuha nila ay nakapasok ito sa teritoryo ni Mr. Tai at kitang-kita rin nila kung paano ito hinagupit ni Mr. Tai ng latigo. May suot na maliit na camera si Rhett sa butones ng polo nito at iyon ang ginamit ni Rick upang ma-hack nila ang network sa mansyon ni Mr. Tai ngunit mat
Dalawang araw ang lumipas matapos ang nangyaring pagkawala ni Gaele at hanggang ngayon ay malumbay pa rin si Georgina. Nakalabas na sila ng ospital at nagpapagaling sa bahay. Kahit labis siyang nasaktan sa pagkawala ng anak ay kailangan pa rin niyang magpakatatag para kay Galya at Griffin. Kahit mag-iisang buwan pa lang ang dalawa ay tila ramdam na ng mga ito ang pagkawala ng kapatid lalo na sa gabi na silang dalawa lang ang magkatabing matulog. Malakas ang paniniwala ni Georgina kay Rhett na maibabalik nito ang panganay nila. Kung aabutin man iyon nang matagal ay maghihintay siya. “Rhett…” mahinang tawag ni Georgina sa asawa habang nakahiga sa kama at nagpapaantok. Kakapatulog lang niya sa dalawang sanggol na nasa loob lang din ng kuwarto at nakalagay sa malaking crib. Dahil wala na siyang tiwala na mapahiwalay siya sa mga anak niya ay sa kuwarto nila ni Rhett pinalagay ang crib para bantay-sarado niya ang dalawa. “Hmm?” sagot ni Rhett. Mula nang malaman nito ang tungkol sa pagkaw