Novels by SQQ27

Five years later:Bago pumunta sa shareholders meeting ay nakipagkita muna si Georgina kay Rick. Nasa mansyon ng mga ito ang kaibigan kasama ang asawa nitong si Dr. Lacsamana na noong nakaraang buwan lang nila nailigtas mula sa kamay ng RDS. Kakabalik lang ng dalawa sa Maynila galing sa isla Thalassina dahil doon nagpapagaling ang kaibigan. May tama ito sa tiyan at mabuti naman malayo daw sa bituka nito kaya mabilis itong gumaling. Nitong nakaraang tatlong taon ay sumasama si Georgina sa mga misyon ng CSS basta bandang Africa ang trabaho nila at nagbabakasakaling masulyapan si Rhett. Tatlong taon na ang nakararaan mula nang umalis ito pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik. Ang huling impormasyon na nakuha nila ay nakapasok ito sa teritoryo ni Mr. Tai at kitang-kita rin nila kung paano ito hinagupit ni Mr. Tai ng latigo. May suot na maliit na camera si Rhett sa butones ng polo nito at iyon ang ginamit ni Rick upang ma-hack nila ang network sa mansyon ni Mr. Tai ngunit mat

Dalawang araw ang lumipas matapos ang nangyaring pagkawala ni Gaele at hanggang ngayon ay malumbay pa rin si Georgina. Nakalabas na sila ng ospital at nagpapagaling sa bahay. Kahit labis siyang nasaktan sa pagkawala ng anak ay kailangan pa rin niyang magpakatatag para kay Galya at Griffin. Kahit mag-iisang buwan pa lang ang dalawa ay tila ramdam na ng mga ito ang pagkawala ng kapatid lalo na sa gabi na silang dalawa lang ang magkatabing matulog. Malakas ang paniniwala ni Georgina kay Rhett na maibabalik nito ang panganay nila. Kung aabutin man iyon nang matagal ay maghihintay siya. “Rhett…” mahinang tawag ni Georgina sa asawa habang nakahiga sa kama at nagpapaantok. Kakapatulog lang niya sa dalawang sanggol na nasa loob lang din ng kuwarto at nakalagay sa malaking crib. Dahil wala na siyang tiwala na mapahiwalay siya sa mga anak niya ay sa kuwarto nila ni Rhett pinalagay ang crib para bantay-sarado niya ang dalawa. “Hmm?” sagot ni Rhett. Mula nang malaman nito ang tungkol sa pagkaw

Dalawang linggo na ang nakalipas matapos manganak ni Georgina at makaligtas si Rhett sa kamay ng kapatid nang dineklara ng doktor na pwede nang ilabas mula sa NICU ang mga anak niya. Dahil parehong nasa ospital ang dalawa ay iisang kuwarto na ang kinuha nila upang sabay na magpagaling at doon ay pinag-usapan na rin nila ang nakaraan nilang naging problema. Ang inaalala lang ni Rhett ay ang naging reaksyon ni Mr. Tai dahil sa pagkakasama nila ni Georgina. Ilang beses na rin itong nagpadala ng warning sa kanya na iwasan niya si Georgina pero hindi siya nakinig at patuloy pa rin siya sa pakikipaglapit sa asawa. He loves her so much that even a second apart from her is torture. Bagama’t may misyon siyang sagipin ang nanay nito ay hindi pa rin niya sinasabi sa asawa ang tungkol dito hangga’t hindi niya naiiuwi sa Pilipinas ang ina nito. “Rhett, are you sure na kaya mo nang maglakad at hindi mo na kailangan ng wheelchair?” Ito ang pangtatlong ulit na tanong ni Georgina kay Rhett habang n

Next:“No, hindi ako aalis, Rhett. Hindi pwedeng maagang maging biyuda si Georgina. O baka gusto mong kunin siya sa ‘yo ni Duncan?” Imbes na sumeryoso ay dinaan ni Rick sa biro ang kaba upang kahit papaano ay gumaan ang mabigat na nararamdaman ni Rhett. “Isa pa, hindi mo pa nakikita ang mga anak mo. They are beautiful and handsome babies for sure.”Ngumiti si Rhett nang marinig ang sinabi ni Rick. He badly needed to see his wife and their children. He wanted to. Kahit nawawalan na siya ng pag-asa ay malakas pa rin ang kagustuhan niyang mabuhay. A few minutes later, noises from above descended, and a moment passed before two figures emerged from outside. “Phoenix? Why are you here?” Hindi makapaniwalang tanong ni Rick nang makita ang kaibigan. Nilapitan nito ang lalaki at siniguro na ito nga ang nakikita niya. “Why else?” Nakasimangot na tugon nito. “Kung hindi dahil kay Bene ay nungkang pupunta ako rito.”“What does my apprentice have to do with you?” “Huwag mo na siyang pansinin,

Next: Sa awa ng diyos ay agad na nadala sa pinakamalapit na ospital si Georgina. Habang nasa daan ay panay ang dasal niya na sana maayos lang ang kalagayan ni Rhett. Ni hindi niya inaalala ang sariling kalagayan dahil nakapokus ang pag-aalala niya kay Rhett. Those tears in Rhett’s eyes were still vivid in her mind. Tila mga luha nang pamamaalam… Dahil sa labis na pag-aalala ay ilang beses na muntikang himatayin si Georgina at nahirapan pa ang mga doktor sa kanya dahil sa pagtaas ng presyon ng kanyang dugo. Pilit siyang pinapakalma ni Fredrick na pinatawag ng doktor sa loob ng delivery room. “Georgie, calm down, okay? Nandoon na ang mga kaibigan mo para masiguro na ligtas si Rhett. Could you do that for Rhett? Alam kong nag-aalala ka para sa kanya pero paano ang anak niyo? You lost so much blood already. Your baby needs you, Georgie.” Ginagap ni Fredrick ang palad niya saka marahang pinisil bago hinaplos ang noo niyang may namumuong pawis. Muling pumatak ang luha ni Georgina. Ito

Walang tao sa koridor nang makalabas ng kuwarto si Georgina pero hindi niya ibinaba ang pagkaalisto sakaling biglang may sumulpot na kalaban. Nang tingnan niya kanina ang baril na kinuha sa babae ay nalaman niyang siyam na bala lang ang laman niyon. Kailangan sa bawat putok niya ay siguradong makatama siya. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Rick. Wala siyang earpiece na dala dahil hindi siya nakahanda noong umalis siya sa bahay ng mga Farrington. Mabuti na lang at lagi niyang suot ang kuwentas na may camera at scanner kaya nagawa pa rin niyang pasukin ang system ni Reight at ma-hack ang CCTV nito. “Where’s your position, Rick?” Napangiwi si Georgina nang muli na namang humilab ang kanyang tiyan. She is a first-timer mom, but she knew that she was already having contractions. Alam niyang malapit nang lumabas ang mga anak niya. “You okay, G?” nag-aalalang tanong ni Rivk nang marinig ang mabibigat na paghinga niya. “Nasaan ka?” Imbes na sagutin ay balik-tanong niya kay Rick.

“Ang sabi ng doktor ay malaki daw ang improvement ni mama Odette,” masayng balita ni Claire kay Mr. Khaleed makarating ito sa institute na kinalalagyan ng tunay na ina. Nang makabalik siya galing probinsya ay napagpasyahan niyang bisitahin ang ina at nang marinig iyon ni Mr. Khaleed ay gusto nitong magkasama silang pupunta.Kitang-kita ni Claire kung paano alagaan at pahalagahan ng kanyang ama ang kanyang ina kahit pa hindi siya nito laging pinapansin dahil sa karamdaman nito. Nangako pa sa kanya ang kanyang ama na magpapakasal ang mga ito kapag gumaling na ang kanyang ina. Claire couldn't wait for that day to come. “That's really good news, Claire.” Sabay silang pumasok sa ward ng kanyang ina at nang makita ito ay tumahio ang kaba sa puso ni Claire. Tahimik na nakatulala ang kanyang ina habang yakap-yakap ang lumang manika. Tantiya niya ay para sa kanya ang manikang iyon kaya ayaw nitong pakawalan sa pag-aakalang siya ang manika. “Odette… nandito kami ni Onyxie para bisitahin ka.

Ilang araw ang lumipas nang mabalitaan ni Claire na pinamanahan siya ni Mr. Campbell nang malaking mana na labis niyang ikinabigla. Alam niyang tunay siya nitong apo pero sino ang mag-aakala na halos lahat ng yaman ay ipapamana nito sa kanya!? Ang rason nito ay dahil binigyan niya ito ng isa pang pagkakataon na mabuhay muli. Kahit ang kapatid niyang si Vincent ay agree sa lolo nito pero hindi si Claire kaya naman agad siyang sumugod sa ospital upang komprontahin ang matanda. Pero naabutan niya roon si Lucas. “Lucas, nandito ka…” Tinanguan siya ng binata bago nilapitan saka mahigpit na niyakap. Claire patted him on the back. Agad rin namang kumalas si Lucas at baka magselos na naman si Manson kung may magsumbong dito.“I heard what happened. Ayos ka lang ba? Nandito ako para bisitahin si Mr. Campbell bago puntahan ka pero hindi ko akalain na makikita kita rito.” Umatras ito ng dalawang beses saka mataman siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa. “Why do you look so haggard? Bakit ang

Ang buong akala ni Claire ay makikilanlan ng kanyang ina ang pangalang Onyxie, pero isa iyong pagkakamali dahil ang sumunod na sandali ay bigla siyang hinampas nito ng unan. “No! Umalis kayo! Umalis kayo! Huwag niyong kunin ang anak ko!” Dahil hindi agad nakatayo si Claire sa kama ay nahablot siya ng kanyang ina sa braso at kahit nangangayat ito ay pwersado pa rin ito. Hinila siya nito patayo sa kama saka itinulak sa sahig. dahil nagulat ang lahat sa bayolenteng kilos ni Odette ay hindi agad nakahuma si Manson at hindi niya napigilan ang pagbalibag ng katawan ni Claire. “Claire!” Mabilis siyang nilapitan ni Manson at inalalayan na makatayo. Kahit naging bayolente ang kanyang ina ay walang sumigaw at nanatiling kalmado ang lahat para hindi ito ma-aggravate. “Mom, mom, stop. It’s Onyxie. Hindi siya lalayo sa ‘yo. Hindi ka niya iiwan.” Lumapit si Vincent sa ina at inalo ito habang ang isang kamay ay pinindot ang bell para tumawag ng nurse. Dahil hindi pa rin tumitigil sa pagwawala

“Ano’ng ibig sabihin nito, Doc?” Magkahalong tuwa at pagtataka ang nababadha sa mukha ni Claire habang nakatingin sa doktora. “Sigurado ho ako sa check-up na ginawa ko noong nakaraan na positibo akong buntis pero bakit sa ultrasound ay lumalabas na hindi ako buntis?”Nauunawang nginitian siya ng doktor saka nag-umpisang magpaliwanag. “May cases na ganito, iha. It is called blighted ovum or anembryonic pregnancy. It means, an early miscarriage pero hindi mo malalaman hangga’t hindi nau-ultrasound.” Itinuro ng doktora ang synogram at binilogan ang tila itim na bilog doon. “Mayroon na-develop na gestational sac sa matris mo pero ang bata na mabubuo ay hindi na-develop kahit na fertilized egg pa ang pumasok sa ‘yo. So, even if the embryo fails to develop, the gestational sac will continue to grow. Kaya napagkamalan kang buntis dahil sa bahay-bata.”“Pero bakit ho nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka na tulad ng ibang babaeng buntis?”Nanatili ang ngiti sa mukha ng doktora at malumana

“I am sorry to say, pero sa ngayon ay hindi pa stable ang kalagayan ni Aunty Odette. Nakita mo naman ang kagayan niya ‘di ba? Kahit si Vincent ay hindi niya nakikilala. Let’s wait a little bit more, okay?” nakikiusap ang boses ni Manson para lang paniwalaan siya ni Claire. Walang nagawa si Claire kundi tumango gaano man kalungkot ang puso niya. Upang pagaanin ang loob niya ay niyakap siya ni Manson at nanatili sila sa ganoong posisyon sa loob ng ilang segundo bago siya bumitaw. Ngayong alam na niya ang totoo tungkol sa tunay niyang pagkatao ay labis-labis na pananabik ang nararamdaman niya para sa ina. Kailangan niyang kumalma ngayon at pilitin ang sarili na mag-isip ng tama kaya naisipan niyang bisitahin ang ina ni Manson, si Morsheire. Sa pagkakatanda niya ay may naikuwento ito sa kanya noon tungkol sa pagdo-donate nito habang buntis ito kaya gusto niyang makahingi ng advice rito. Hinatid siya ni Manson sa opisina ng kanyang ina na dalawampung minuto ang layo mula sa opisina nito

Pagtapos ng tanghalian ay pinigilan ni Claire ang antok at nagpasyang bumisita sa ospital. Habang nasa sasakyan na minamaneho ng tauhan ni Manson ay tinawagan niya ang lalaki.“May balita na ba kayo tungkol kay Veena?”“Wala pa. Mukhang may kasabwat siya sa ospital dahil pati ang CCTV ay mayroong nagmanipula. ‘Wag kang mag-alala, ginagawa ng ng kapulisan ang lahat para mahanap ang babaeng iyon.”“Hmn…” tanging sagot niya. “Pupunta ako ngayon sa ospital parabisitahin ang aking guro,” pagbibigay alam niya. “Claire…” Manson softly whispered. “Manson, ‘wag kang mag-alala. Bibisitahin ko lang siya. Your father already reminded me na hindi ko pwedeng ipahamak ang anak natin,” mabilis na paliwanag niya. Habang naliligo kanina ay ay napag-isip-isip ni Claire na tama naman ang sinabi ni Mr. Perie. Minsan ay dapat maging selfish din siya katulad ni Veena. “Thank you, Claire. At huwag ka ring mag-alala dahil gagawi ko ang lahat mahanap lang ang babaeng iyon, oka

Sumikdo nang malakas ang dibdib ko habang pinagmamasdan si Tiffany na naglalakad papasok sa loob mismo ng kuwarto naming mag-asawa. May inosenteng ngiti na nakapaskil sa labi niya na para bang ayos lang na pumasok siya sa kuwarto namin. Napatingin ako kay Earl na abala sa patuloy na paghalo ng porridge dahil medyo mainit pa iyon. Hindi nito tinapunan ng tingin si Tiffany."Mahal . . ." Tawag ko upang kunin ang atensyon niya. Ginagap ko pa ang kamay niya upang pigilan siya sa kanyang ginagawa. Tumingala si Earl at ngumiti ito nang magtagpo ang mata namin na tinumbasan ko naman ng tipid na ngiti. "Yes, mahal? Are you hungry?" Umiling ako saka inginuso ang babaeng kakapasok lang na nasa kanyang likuran. Dahil nakatutok ang tingin ko sa mukha ng aking asawa ay kitang-kita ko na bahagyang nagbago ang ekspresyon niya ngunit agad din iyong bumalik sa pagiging malamlam. Ni hindi niya sinulyapan ang babaeng dumating na labis kong ikinatuwa. "I didn't invite her. Nabalitaan niya ang nangyar

Joanne La Senza***“Thank God and I returned immediately. If I was a bit late, I couldn't tell what would happen.” Masuyong pinisil ng asawa ko ang aking palad na ginantihan ko ng tipid na ngiti. Siya na ang nagsalita dahil hindi ako nakaimik sa sinabi ng doktor. Wala rin akong alam sa nangyari matapos kong mawalan ng malay kaya hinayaan ko ang asawa ko na magsalita.Bumalik ang doktor kay Earl matapos masigurong maayos ang daloy ng suwero saka ito muling nagsalita at ipinaliwanag ang dapat na gagawin para sa paggaling ko.“Mrs. Samonte needed more rest. Masiyadong bugbog ang katawan niya at eto,” inabot nito kay Earl ang reseta. “Bilhin mo kung anuman ang gamot na nakalagay dito at ipainom kay Mrs. Samonte. She will be okay for a few days if she continues taking the medication. Wala na rin ang usok sa baga niya na nalanghap niya kaya safe na ang baga niya.”Tunango ang asawa ko matapos matanggap ang reseta at mapakinggan ang bilin ng doktor.“Salamat, Nicole.’Ngumiti ang doktor na

Joanne La Senza***Pamilyar na kapaligiran ang sumalubong sa akin nang magmulat ako ng aking humahapding mata. Agad akong napaisip. Buhay pa ba ako? Why am I still in our room?Muli akong pumikit upang magmulat lang din dahil nais kong siguraduhin kung nasa tamang lugar ako o baka kaya’y nananaginip lang ako. I even pinched myself to check if this was a reality or still a dream. When I felt the pain, I accepted that it was real and I was still alive.I smiled bitterly as the torment from the previous night suddenly crept and disturbed me again. My eyes shut tightly to ignore the excruciating pain before finally having the guts to open it. Nilibot ko ang aking mata sa kabuuan ng kuwarto upang magmasid habang inaalala kung ano ang nangyari bago ako nawalan ng malay.Who saved me? Hindi ko mapigilang tanong sa aking sarili dahil alam kong imposible na ang asawa ko ang nagligtas sa akin. Sa pagkakatanda ko ay ako lang mag-isa sa bahay bago naganap ang sunog at imposibleng may nakapasok n

Joanne La Cenza***Hindi lang nananakit ang katawan ko, mainit din ang pakiramdam ko at sa palagay ko ay nilalagnat ako. Agad na namuo ang luha sa mata ko. Mariin kong naipikit ang namumugto kong mata saka hinayaang tumulo ang mainit na likido upang damayan ang sarili ko. Ilang minuto akong humikbi at sa katagalan, nang medyo um-okay na ang pakiramdam ko ay pinilit ko ang sarili kong umupo sa kama at sumandal sa headboard. Ininda ko ang pagpitik ng sakit sa ulo ko at ang bugbog-sarado kong katawan saka pilit inangat ang aking kamay upang abutin ang telepono na nakapatong sa ibabaw ng bedside table.I know my secretary is wondering why I am not in the office yet. Alam niyang kapag hindi ako papasok ay nagbibigay-alam agad ako para maikansela niya ang meetings ko. I need to call her. Hindi ko alam kung nasaan ang bag ko, naroon ang cellphone ko, dahil sa bigla na lang ako hinila ng asawa ko paakyat sa kuwarto kagabi. Dahil medyo may kalayuan ang telepono mula sa

Joanne La Cenza***Nagpatuloy ang asawa ko sa marahas na pagbayo sa pagkababa* ko pagkatapos niyang sabihin na sa kanya lang ako at walang maaring magmay-ari sa akin. Puno ng dahas ang kilos niya at walang awa kahit na nasasaktan ako. Napaiyak akong lalo. Masaya ako dahil ayaw niya akong mawala pero at the same time ay nasasaktan ako dahil sa marahas na trato niya sa akin. Hindi na ba talaga ako mahal ng asawa ko? Wala na ba ako sa puso niya para pasakitan niya ako nang ganito?Nagpatuloy ako sa tahimik na pagluha habang ang asawa ko ay sarap na sarap habang malakas pa ring umuulos sa loob ko at ang kamay niya ay nakasabunot sa buhok kohabang ang isa ay sinasampal ang pisngi ng puwetan ko. Wala akong ibang nararamdaman kundi sakit. Hindi ako nasasarapan sa bawat hugot at baon niya dahil ramdam ko wala na iyong halong pagmamahal kundi purong pasakit. Bawat ulos niya ay may kaakibat na parusa. Bawat hugot niya, kaakibat ay hapdi ng aking pwerta. Para akong baboy kung ituring ng asawa k

WARNING!!!Non-consensual sex is mentioned. Read at your own risk.Joanne La Senza ***“Subukan mong makipagkita muli sa lalaking iyon at sisiguraduhin ko sa 'yo hindi mo na siya masisilayang muli!”Napasinghap ako sa pagbabanta ng asawa ko. Creed is innocent. Hindi siya maaring madamay sa galit ng asawa ko. If I only knew things would escalated like this, I wouldn't have let Creed take me home.Dahil sa marahas na halik ni Earl ay lalo akong hindi makahinga. Bago pa ako tuluyang mawalan ng ulirat ay tumigil na siya at binitawan ang kamay ko na gapos niya na labis kong ipinagpasalamat. Pinakawalan na rin niya ang pagkakasakal sa leeg ko. Napaubo ako nang maramdaman ko ang pagluwag ng hininga ko, ngunit panandalian lamang iyon dahil walang ano-ano'y muli niya akong hinawakan at malakas na pinaikot ang katawan ko. I lay flat on my stomach and my husband straddles my back. I could feel him leaning forward before whispering in my ear, while grabbing a handful of my hair, gripping it tigh