Novels by SQQ27

"Pa, 'wag kang pumirma!" sigaw ulit ni YLena nang marinig si Amanda sa kabilang linya. Pilit pa rin nitong pinapapirma ang kanyang ama para mapunta rito ang ari-arian ng kanyang ama. "Amanda, tama na. Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo?" Kahit ang ina nitong si Palma ay nakipag-argumento na rin pero tila walang naririnig si Amanda. "Mr. Carnegel, kung ako sa 'yo ay pirmahan mo na, bago pa maging bangkay ang katawan ng anak mo pagdating sa 'yo!"YLena glared at Adrian. “Huwag mong idamay ang ama ko sa kademonyohan mo, Adrian. Ako ang kailangan mo, hindi ba? Ako ang saktan mo, huwag lang ang ama ko!” Malakas na tumawa si Adrian. “Huwag kang mag-alala, YLena dahil matitikman mo rin ‘yan, soon, okay?” Hinaplos nito ang buhok ni YLena habang matiim na nakatingin sa kanya. “Sa tingin mo ba ay ikaw lang ang dahilan kung bakit ka nandito?” Tumayo si Adrian at naglakad-lakad sa harapan ni YLena. Nakakonekta pa rin ang tawag nito kay Amanda at naririnig pa niya kung paano nagmakaawa si Pa

Next:“Have you found her?” Umiling si Hollander saka iniabot kay Griffin ang bag ni YLena na nahulog sa sahig. “She was last seen inside the packaging area. Pero walang nakakita na lumabas siya. Kahit sa CCTV ay wala rin…” biglang napaluhod si Hollander. “I'm sorry, boss! Kasalanan ko. Kung hindi ko lang sana siya—Itinaas ni Griffin ang kamay para pigilan ito sa pagsasalita. “Find out anything about that Adrian guy. Lahat ng tungkol sa kanya ay alamin mo, ASAP.”Naitukod ni Griffin ang siko sa mesa at nahilot ang sentido. Lahat ng tauhan niya, pati pwersa ng kanyang ama ay pinakilos na niya pero ni bakas ni YLena ay wala siyang makita. He was beyond irritated. Puno ng galit at poot ang puso niya para sa taong kumuha kay YLena. Limang oras na itong nawawala. Hollander informed him that YLena had asked to stay for a while to help sort out the deliveries, but after ten minutes of waiting, Hollander grew suspicious. Kaagad nitong ipinagbigay-alam sa kanya ang nangyari at pinasok si Y

Dalawang linggo na ang nakalipas magmula nang inatake sila ni Sheena at ngayon ay abala na si YLena sa kakatapos lang na launching ng kanilang anniversary issue ng V’eauty Magazine. “Eat your lunch first.”Napaangat ng mukha si YLena nang marinig ang boses ni Griffin. Pero agad rin siyang nagbawi ng tingin nang pinangtitinginan sila ng iba niyang kasamahan. “Later–”“Eat.” Putol nito sa iba niyang sasabihin bago inilapag ang takeout box sa kanyang mesa. “You’ve been staring at your computer for so long, take a break. Baka sabihin ng iba ay masiyado akong mapang-abuso sa empleyado ko.” Napayuko si YLena upang itago ang ngiti dahil sa pag-aalala ni Griffin. “Thank you for the concern, sir. I will eat now.” “Turn your computer off,” utos pa nito bago siya tinalikuran. Agad namang sumunod si YLena at baka mamaya ay papagurin na naman siya nito sa kama. Halos hindi na siya umuuwi sa apartment niya dahil doon na siya natutulog sa penthouse ni Griffin. Ang rason nito ay dahil baka may ib

Next:“Ano’ng sabi ng doktor, Griffin?” nabalot ng pag-aalala ang mukha ni YLena nang lumabas si Griffin matapos ang CT scan nito. Kaagad namang lumapit sa kanya si Griffin at kinuha ang kanyang palad upang pagsalikupin ang daliri nila. “Wala kang dapat na ipag-alala. Tulad ng sinabi ko ay ayos ang lahat. Nagkaroon lang ako ng kaunting concussion dahil sa lakas ng impact ng pagkapalo pero other than that ay wala namang dapat ikabahala. And the doctor also gave me prescriptions. After we go to the pharmacy, we will go back to the office.”Nakagat ni YLena ang pang-ibabang labi. Kahit naabisuhan na ni YLena si Wally, ang kanyang boss, ay nakaramdam pa rin siya ng hiya dahil masiyado na siyang late sa opisina. Mabuti na lang at tinawagan na rin ito ni Griffin at ibinahagi dito ang tunay na nangyari. “Pupunta ka pa rin sa opisina sa lagay na ‘yan?” agad na apela niya. Dahil medyo napalakas ang boses niya ay pinagtinginan sila ng ibang pasyente at mga nurses na nasa pharmacy. “I have a

Next:Habang nasa biyahe ay halos hindi pa rin kayang imulat ni YLena ang mga mata. Hindi siya pinagpahinga ni Griffin hanggang madaling-araw dahil daw sa ‘pananabik’ nito na hindi naman niya kayang tanggihan dahil pareho nilang ginusto iyon. “Tired?” malambing na tanong ni Griffin. Nakangiti pa ito nang lumingon sa kanya na hindi ba napagod nang nagdaang gabi. Inirapan ito ni YLena. “Sa tingin mo, sino ang may kasalanan?” mataray na tanong niya. Muli siyang pumikit at sinubukang bumawi ng tulog. Mabuti na lang at malaki ang espasyo ng sasakyan ni Griffin kaya naman komportable siya sa pagtulog. Bago dumiretso sa opisina ay dumaan muna sila sa apartment ni YLena para magpalit ng damit. Halos wala siyang tulog dahil maaga pa lang ay bumiyahe na sila mula Tagaytay para hindi ma-late sa opisina. Ngunit kahit hindi siya ma-late, hindi naman kakayanin ng katawan niya ang pagod. “Do you want me to massage you before we go back to the office?” tanong ni Griffin nang makitang nag-iinat pa

Next:“Hindi,” mabilis na sagot ni YLena matapos siyang biglain ni Adrian sa tanong nito. Tinalikuran niya ito upang itago ang tunay na ekspresyon ng mukha at baka mapansin nitong nagsisinungaling siya. Ipinagpatuloy niya ang pagtitipa sa article na ginagawa. “Wala ka bang ginagawa ngayon, Adrian? We are all busy lalo na at paparating na ang anniversary issue. Hindi ko alam na masiyado palang malaya ang team mo.” Sinulyapan niya ito. Adrian grinned before abruptly standing up. “Yes, boss. Magtatrabaho na.” Pagkatapos niyon ay hinaplos nito ang buhok niya saka umalis na nga. Nakahinga nang maluwag si YLena nang wala na si Adrian sa tabi niya. She felt bad for talking harsh to him pero alam niyang hindi ito aalis kung hindi niya ipagtabuyan. Samantala, pagkatalikod ni Adrian ay agad na nawala ang ngiti sa labi nito at napalitan iyon ng ekspresyon na hindi maipinta. Imbes na dumiretso sa kanyang cubicle tulad ng sinabi ni YLena ay umakyat siya sa rooftop. Pagdating doon ay agad niyang

Next Ciaran Rodriguez “Kakayanin mo kaya, Anne? Kakayanin mo kaya kung ako mismo ang papatay sayo?” ulit kong tanong kay Anne. Matiim ko siyang tinitigan at ilang segundo na nagtagpo ang mata namin bago ito ang unang umiwas. There was a sheen of tears in her eyes, making my heart sting. “Ang tanong ay kung kaya mo ba akong patayin, Ciaran? Sabi mo ay mahal mo ako. At tanggap ko kung anong pagkatao mayroon ka. Kaya ko kahit na sinasaktan mo ako. Hindi ba 't ilang ulit mo nang ginawa 'yon sa akin? Pero hanggang doon lang ‘di ba? You can hurt me again and again. I won’t complain. Pero alam ko na hindi mo ako kayang patayin.” Tumaas ang sulok ng aking labi at madilim ang mukhang nilapitan ko ang babaeng mahal ko. Marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi na puno ng pagmamahal. “Dahil hindi mo alam, Anne. Hindi mo alam kung gaano kahirap para sa akin na pigilan ang sarili ko para lang hindi kitlin ang buhay mo. Madali para sa akin kunin ang buhay mo tulad ng ibang babaeng dumaan sa ka

Next:Anne Joy Del MundoItinulak ko palayo si Ciaran at matalim itong tinitigan. “Alam mo ba kung gaano ko ginusto na mamatay na lang dahil wala ka na? Tapos ito ang malalaman ko? Na buhay ka? Yes, alam kong may dahilan bakit mo ito ginawa, Ciaran. Pero masakit para sa akin na tanggapin na pinaglaruan mo ako nang matindi!” Nag-unahan sa pagpatak ang aking luha at hinayaan ko iyon para kahit papaano ay gumaan ang nararamdaman ko. Kahit masakit at puno ng panunumbat ang lumalabas sa akin bibig, kabaliktaran niyon ang nararamdaman ko. Labis na tuwa at saya ang siyang umiiral sa akin ngayon pero gusto ko munang panagutan ni Ciaran ang paglaro niya sa damdamin ko.“Anne…hindi ko sinasadyang saktan ka…” Sinubukan niya muling lumapit, but I held my hand in front of him to stop him from moving. “Diyan ka lang! Huwag kang lalapit.” Umupo ako sa sofa dahil sa naghihina kong katawan saka tahimik na umiyak. Ang totoo ay gustong-gusto ko siyang yakapin pero hindi kaya ng aking puso ang sakit ng

Next:Anne Joy Del MundoOur eyes met, and I stood rooted on the ground without any words on the tip of my tongue. My brain went blank. What the hell am I seeing right now?Hindi ako nakapagsalita hanggang lumapit sa akin ang lalaki at akmang hahawakan ako sa kamay pero mabilis ko iyong iwinaksi. “Anne, baby…” “Buhay ka. Hah!” I scoffed. “You are alive all this time and watching me on the sideline, Ciaran?” My voice was filled with bewilderment. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko. Yes! Ciaran was alive, and he was standing in front of me. Habol pa nito ang hininga na tila tinakbo ang pagitan ng lugar kung saan man ito naroon upang makabalik kaagad dahil natuklasan ko ang underground basement niya. “Anne…” He called my name again, a face filled with expression that I couldn’t fathom.Hindi ko mapigilan ang lumuha. I felt betrayed and glad at the same time. Tama ang hinala ko noon pa man. “Why, Ciaran?” Nilapitan ko siya at sinuntok sa dibdib at hinayaan lang niya ako. “Wh

Next:Anne Joy Del MundoLumapit ako sa pinto at mataman kong pinagmasdan ang pader sa gilid ng pasilyo gamit ang flashlight mula sa aking cellphone. I was looking for a mechanism to see if there was a secret door behind. Imposibleng bigla na lang nawala ang taong sinusundan ko. Sigurado akong hindi ako basta namamalikmata lang dahil alam ko na bulto iyon ng tao. Hindi ko akalain na may nabuhay na pag-asa sa aking puso pero may kasama iyong galit at pangamba. Paano kung hindi naman pala tama ang hinala ko? Paasahin ko na naman ba ang sarili ko? I stopped my movements and went back to the kitchen to pour myself a glass of water. After gulping it all down, I made my way back to my room—no. Dumiretso ako sa kuwarto namin ni Ciaran at hindi na muling dinalaw ng antok. I was actually waiting for Walch to call me, but my phone was silent the whole time. Hindi ko namalayang nakatulog ako bandang alas-kuwatro ng madaling-araw sa higaan namin ni Ciaran. Nang magising ako ay himalang walang

Next: Anne Joy Del Mundo Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa kuwarto namin ni Ciaran matapos ang ilang ulit kong pagpapaligaya sa aking sarili habang kausap sa cellphone si Walch. Nagising na lamang ako nang bigla akong kinatok ng aking ina. Dali-dali akong bumangon at nagbihis saka malalaki ang hakbang na lumabas habang sinusuklay ng daliri ang aking buhok.“Anne, iha. Akala ko ba hindi ka na natutulog sa kwarto mo na ito? Hindi mo ba alam kanina pa naghahanap sa ‘yo ang anak mo?” bungad na tanong sa akin ang aking ina nang pagbuksan ko siya ng pinto. Napakamot ako sa aking batok at agad na isinarado ang pinto sa aking likuran bago pa sumilip sa loob ang aking ina. I left the bed messy with my cum and it smelled awful. Nakita ko si Ciarrane na buhat-buhat ng aking ama at nang makita niya ako ay agad itong pumalahaw ng iyak. Iniumang ko ang aking braso para kunin siya pero hindi pa rin ito tumigil sa kakaiyak kahit karga ko na.“Daddy! I want Daddy!” Labis na nangunot

NEXT:Anne Joy Del MundoIlang segundo akong natigilan bago ko nahamig ang sarili at pinulot ang nahulog na cellphone. “Ano’ng gusto mong gawin, Walch?” mapait na tanong ko. Nakatutok ang aking mata sa kama at naalala na naman ang masasayang sandali namin ni Ciaran.“Why, Anne? Are you still reminiscing? That man died long ago. Wala na siyang magagawa kung maghanap ka man ng iba.”Nakagat ko ang pang-ibabang labi at hindi mapigilan ang luha na tumulo sa aking pisngi. “No, you are wrong. Kahit wala na siya ay hindi ko pa rin siya ipagpapalit sa iba.” Bagama’t mahina lang ang aking boses ay alam kong naririnig iyon ni Walch sa kabilang linya. “That’s good then. Bakit hindi mo sundin ang utos ko? Take your clothes off.”Luhaan kong sinunod ang utos niya matapos ilapag sa kama ang cellphone. Gusto kong tumakbo palabas at puntahan si Keyller para humingi ng tulong pero paulit-ulit na bumalik sa isip ko ang sinabi ni Walch na walang silbi kung hihingi ako ng tulong sa iba. ‘But what? Hah

Next:Ngumiti si Equinox nang marinig ang sinabi ni Lucas. Imbes na ma-discourage ay lalo pa siyang ginanahan na habulin ito. She was born a fighter. Kaya siya nananalo sa mga kompetisyon dahil palaban siya. At hindi siya basta-basta susuko dahil lang sa sinabi ni Lucas na tumigil na. Tumayo siya nang tuwid at hinarap ito na may buong paninindigan. “Sorry, pero kahit ano ang sasabihin mo ay hindi kita susukuan. Nasa bakasyon ako ngayon at ilang araw na lang ay babalik na ako sa training kaya sa loob ng araw na iyon ay hayaan mo akong amuin kita.”Napanganga si Lucas sa sinabi ng dalaga at naalala niya ang sarili noong panahong siya pa ang humahabol kay Claire. There was obviously no chance for him, but he kept pestering her. Alam niya kung ano ang feeling ng isang unrequited love. It was painful, and he didn't want this woman to experience that. Napakaganda nito para lang masaktan dahil sa pag-ibig na nabigo. Ayaw niyang sundan nito ang yapak niya. Kaya naman, bago pa lumago kung an

Next: Pakiramdam ni Equinox ay isang taong yelo si Lucas dahil may mga pagkakataon na malamig ang pakikitungo nito sa kanya. Ramdam niya rin na tila hindi pa ito naka-move on sa unang babaeng minahal nito. At alam niyang si Claire iyon, ang asawa ng kapatid nitong si Manson del Vega. pero hindi siya susuko. As an athletic person, she was born with perseverance and patience. Hindi siya basta-basta susuko. Kaya naman nang muli siyang magkaroon ng pagkakataon na makasama si Lucas ay agad niya iyong tinanggap. It was always Mr. Perrie arranged the meet-ups, but Equinox still accepted it. Ganoon niya kagusto si Lucas. Mula pa noong makita niya ito sa New York, ay hindi na ito mawal-wala sa isip niya. Tonight, Lucas and his brother, Austin, were in a barbecue stall, a simple restaurant outside the city. Nag-commute siya papunta roon dahil gusto niyang ihatid siya ni Lucas pauwi. Oh, hindi ba, clever? Napangisi siya sa naisip. Nang makarating nga sa barbeque restaurant ay agad niyang

Next:Ang akala ni Lucas ay kaya niyang tanggihan si Equinox pero hindi. Nang muli itong magyaya na lalabas sila ay hindi siya nagdalawang-isip na sumama. Narito sila ngayon sa farm ng kaibigan ng babae kasama si Meesha at Vincent dahil na rin iyon sa pagungulit ng kapatid niya. Gusto raw nitong mag-horseback riding at agad namang pumayag si Equinox. Ngayong nakita ni Lucas kung gaano kagaling sa pangangabayo ang dalaga ay mas lalo pa siyang humanga rito. His throat even felt dry while watching her race with Meesha. The girl looked so stunning sitting on top of her horse. Nang makabalik ang dalawa ay hindi man lang ito nakitaan ng takot at pagod pero ang kapatid niya ay sumuko na. “I will leave you two here. Pagod na ako. I need my boyfriend,” reklamo nito saka mabilis na bumaba ng kabayo nito at ibinigay ang tali sa caretaker upang ito ang magdala sa kwadra. Habang si Meesha ay nagtatakbo nang pumunta sa boyfriend nito. Naiiling na nangingiti si Lucas sa isinawi ng kapatid. “How’s

Next It was a Friday night when Manson and Lucas went to an exclusive restaurant for VIPs. kilala ang restaurant na ito na nagke-cater lamang ng reservations at iilang tao lang ang ina-accomodate tuwing araw. Ito ang unang beses na makipag-blind date si Lucas sa babae na hindi naman niya kilala. Noong nasa misyon siya ay may mga babae siyang nakakaulayaw, pero iba pa rin ngayon dahil ito ang pagkakataon na magtatakda kung magugustuhan niya ang babae o hindi. He was only assured when Manson told him that the girl knew about him. Pero hindi niya kilala ang babae kaya may kaba pa rin siya bagama’t hindi niya iyon maaaring ipakita kay Manson at baka kantiyawan siya nito. “Don’t be so tense, Lucas. Act natural.” At hindi nga nakaligtas sa mapanuring tingin ni Manson ang kaba niya. “Parang hindi naman kita kapatid,” mahinang napatawa si Manson.Ang buong akala ni Lucas ay hindi napansin ng kapatid kung gaano siya kinakabahan na parang hindi isang lalaki. Inirapan niya ito habang ang dalir

Next:“Claire? How are you?” malamlam ang boses na tanong ni Lucas kay Claire nang sagutin nito ang tawag. Nasa auction house siya ngayon kaharap ang isang malaking painting at mataman iyong pinagmasdan. “Lucas? I’m good. How are you? Bakit ang aga-aga napatawag ka?” Agad na sumeryoso ang mukha ni Lucas. Pagdating sa mga produkto na ini-auction sa Amore ay binubuhos niya ang buong atensyon niya doon. “Pasensya na kung naistorbo kita, Claire. May gusto akong ipasuri sana sa ‘yo. There was a painting that is up for auction here. Pero hindi ako kumbinsido na isa itong authentic. At si Austin naman, alam mo namang ang espesyalidad ng lalaking iyon ay hindi painting. Ang sabi ng appraiser ay authentic ang painting na ito, but I doubt it. Something is wrong with this painting. I just couldn’t grasp what it was.”“Hmm… I get it. Nasaan ka? Ako na ang pupunta diyan dahil paalis din ako maya-maya lang.”Lucas placed the painting on top of the table and left the display room. Nadaan niya ang

NextAng mga sumunod na araw ay iginugol nina Manson at Claire sa Australia para sa kanilang honeymoon. The two were enjoying their happy married life. Hindi lang iyon ang magandang nangyari. Nang bumalik sila sa Pilipinas naging maayos na rin ang trato ni Mister Perrie sa kanila. Ibang-iba na ito noon na laging minamata ang pagiging mahirap ni Claire. Ngayon ay tanggap na tanggap na siya ng ama ni Manson at ito pa ang nagmamadali na magkaroon sila ng anak. Bagama’t lagi itong nakikipagsagutan kay Khaleed, hindi pa rin maitatanggi na masaya na ang lahat. Kahit si Austin ay close na rin sa pamilya del Vega. Isang umaga, nagising si Claire na bahagyang nahihilo at tila hinahalukay ang sikmura. Mabilis siyang bumangon at muntikan pang mapabuwal. Mabuti na lang at naabutan siya ni Manson kaya inalalayan siya nito na puno nang pag-aalala ang mukha. “Claire, ayos ka lang ba? Ano’ng nangyayari sa’yo?” nag-aalalang tanong ng asawa. Hinawakan siya nito sa beywang upang hindi siya mabuwal at

CreedNakabalik na ako sa Maynila pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakikita kahit ang anino ni Joanne. Medyo kinakabahan na ako baka kung ano na ang nangyari sa kanya lalo na at hindi maganda ang awra ng katawan niya nang huli kaming magkita. Pabalik-balik na rin ako sa opisina niya pero ang sabi sa akin ng kanyang sekretarya ay ilang araw na raw itong hindi pumapasok. Ang asawa nitong si Earl ang pansamantalang namamahala sa negosyo nito na lalo kung ipinagtaka. Kung walang nangyari sa babae ay nasa opisina ito ngayon at hindi ang asawa nito. Alam ko na galit sa akin si Earl kaya kahit gustuhin ko mang lapitan ang lalaki at kausapin tungkol kay Joanne ay hindi puwede. Hindi lang iyon. Ang unit na inuupahan ko sa building ni Joanne ay pinapatigil na rin ng lalaki ang renta. Ang ibig sabihin niyon ay ayaw nitong nasa iisang building lang kami ng asawa niya. Mapakla ako ngumiti. Hindi ko kailangan ng isang unit. Kailangan ko si Joanne pero ang problema ay hindi ko makita kung

Joanne La SenzaHindi ako makaimik sa sinabi ni Earl. Napatunganga lang ako habang nakaharap sa kanya. Hindi ko lubos maisip na ang maling paniniwala at pagseselos nito ay umabot sa pananakit sa akin hanggang sa mawalan ako ng kalayaan. Hindi ko rin maisip na ang labis nitong pagseselos ay magiging kalbaryo ng buhay ko at ng aking magulang pati na rin ang ikakapahamak ng aking negosyo. Gusto kong magkaroon ng komunikasyon sa labas para magbigay ng babala sa ang aking pamilya ngunit paano? I am helpless. Sino ba ang makakatulong sa akin? Hinayaan ko si Earl sa kung ano ang gawin niya. Hinayaan ko rin siya na igapos ako kawawain ako, at hayaan akong magutom. Walang araw na hindi ako nakaramdam ng sakit lalo na kahit nagkakaroon ako ng lagnat hindi pa rin nila ako binibigyan ng gamot. Patuloy akong nakakulong sa basement. Swerte na kung makakakain ako ng dalawang beses sa isang araw at kung iyon ay hindi tira-tira nilang pagkain. Ilang beses kong inisip na kitlin ang buhay ko, ngunit

Next:Joan La Senza Ang buong akala ko, makikita at makakausap ko na ang aking magulang, ngunit isa pala iyong malaking panaginip. Nang dumating ang aking ama't ina aynakagapos pa rin ako sa kama. Sinadya pa ni Earl na buksan ang pinto sa kwarto para siguradong marinig ko ang pinag-uusapan nila mula sa salas sa ibaba. My parents were delighted when they arrived at our house. Rinig na rinig ko sa boses nila ang tuwa at galak na makita ako pero… nang magsalita si Earl ay biglang namatay ang ilaw ng pag-asa sa aking puso. “Bakit wala akong nabalitaan na nasa Palawan pala si Joanne? Bakit hindi man lang nagpaalam sa akin ang babaeng iyon?” Narinig ko ang nagtataka at nagtatampong tanong ng ang aking ina. Sandaling katahimikan ang namayani at hindi ko pa naririnig na magsalita ang aking ama. Habang si Earl ay nakikipag-usap sa magulang ko, si Tiffany naman ay nasa kwarto naming mag-asawa at nakataas ang kilay habang binabantayan ako. I wanted to shout, but I couldn't. Nakabusal ang bib

Joanne La Senza Hindi lang nakuntento si Earl sa sampal at hinaklit niya ako sa braso saka muling ibinalik sa basement upang doon ikulong.“Bakit ba ang tigas ng ulo mo, Joanne, ha!? Ilang beses ko na bang sinabi sa ‘yo na nakikitira lang dito si Tiffany kaya pwede ba, itrato mo siya nang maayos?” bulyaw sa akin ni Earl na ikinasindak ko dahil sa lakas ng boses niya. Hawak ang pisngi na nasampal ng asawa ay nagmamakaawa ko siyang tiningnan. “Pero, Earl. Nagsisinungaling si Tiffany sa ‘yo. Natapos ko na ang paglilinis sa kusina at nagpapahinga lang ako nang maabutan mo. Please, maniwala ka naman sa akin, Earl….Sino ba ang asawa mo sa aming dalawa ni Tiffany? Bakit siya kaya mong paniwalaan pero ako hindi?”Sinubukan kong hawakan sa mga braso ang asawa upang muling magmakaawa rito habang panay ang tulo ng luha. Ngunit walang awang nakatingin lang sa akin ang asawa. Matalim pa rin ang mata nitong nakatitig sa akin. “Kahit kailan ay hindi ko iniisip na isa kang sinungaling, Joanne. Pe

Next Joanne La Senza Habang naghihintay kay Earl na bumalik sa hapagkainan ay agad ko namang inayos ang sarili sa banyo sa ibaba at doon ay naghilamos ako. Napangiwi ako sa sakit dahil sa aking mga sugat na nabasa pero tiniis ko iyon para lang kahit papaano ay presentable ang itsura ko habang kaharap si Earl sa hapagkainan. Ngunit nakatapos na akong mag-ayos ay hindi pa rin bumabalik si Earl kaya naman napagdesisyunan ko na umakyat sa taas upang tawagin ito. Dahil sa paglalatigo ni Earl ay masakit ang mga binti ko at hita at napakahirap humakbang kaya dahan-dahan ang aking kilos. Mas madali kanina dahil pababa ako. Pawisan na ako bago pa makarating sa kwarto namin sa taas. Wala siya sa loob ng kuwarto nang makapasok ako pero rinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo kaya doon ako dumiretso. Bahagyang nakaawang ang pinto at akma akong sisilip doon pero agad akong nakarinig ng dalawang magkaibang boses sa loob. Hindi lang iyon basta boses na nag-uusap kundi mga ungol na alam kong minsa

Earl SarmientoPagkalabas ko ng kwarto namin Joanne ay agad akong dumiretso sa study at kumuha ng bote ng alak. Hindi na ako nag-aabalang isalin iyon sa baso dahil diretso ko iyong nilagok. Hindi ko alam kung bakit nagawa kong saktan si Joanne. Alam kong nadala ako ng selos dahil nakita ko ang lalaking kinamumuhian ko sa lugar kung saan nandoon din ang asawa ko pero sana ay hindi ko sinaktan nang ganoon ang asawa ko. Nangangalahati na ako ng bote nang biglang pumasok si Tiffany. Marahil ay nakauwi na ito matapos ang photoshoot nito para sa bagong produkto ng brand na nirerepresenta nito. “Why are you drinking in the middle of the day, Earl? May problema ba?” Agad na lumapit sa akin si Tiffany nang makita akong lumalaklak sa bote mismo. Sinubukan nitong agawin sa akin ang bote pero hindi ko siya hinayaang magtagumpay. “How's your shoot?” kaswal na tanong ko. Hindi ko sinalubong ang kanyang labi ng akma niya akong halikan. I could smell her perfume drifting on my nose, but the lustfu