PROLOGUE

She was hardly breathing.

Nakalapat na ang kaniyang likod sa damuhan at halos hindi na niya maigalaw ang kaniyang buong katawan. Halos imposible nang makagulapay pa siya dahil sa tindi ng mga pinsalang kaniyang natamo.

She was almost dead with her condition, but she keeps on reminding herself that she has to survive.

She can’t die.

No.

Not right now, not this time, not like this.

She forced herself to open her eyes and watch as the moon slowly change its color into the color of the blood.

“Ah... finally!” she exclaimed in the middle of her gasps.

She could hear her bones cracking as she tried to move one of her arms after a while. It was so painful, but she forced herself to endure it. She wanted to feel every bit of the pain.

Iniunat niya ang kaniyang mga braso, pagkatapos ay ang kaniyang mga binti, leeg at balikat. Sa wakas ay nakadama siya ng ginhawa.

Bumangon siya sa damuhan kung saan siya itinapon ng mga nilalang na gusto siyang burahin sa kanilang mundo, sa pag-aakalang siya’y wala nang buhay. Napangisi siya sa pag-alala sa mga nangyari, kani-kanina lang.

Ang buong akala niya ay maidaraos niya nang masaya at payapa ang kaniyang ikalabing walong taong kaarawan... ngunit hindi, dahil natagpuan siya ng mga nilalang na matagal na niyang pinagtataguan.

And they want her dead.

She tried to plead for her life. Lumuhod siya... umiyak. Kulang na lang ay halikan niya ang kanilang mga paa upang kaawaan siya ng mga ito... ngunit lahat ng iyon ay walang naging epekto.

They beat her. Tortured her, almost killed her.

But luckily, destiny seemed to be on her side.

Huminga siya ng malalim nang masigurado niyang tuluyan nang gumaling ang bawat sugat sa kaniyang katawan, bawat baling buto at lagot niyang litid. Even now, she’s already enjoying the odd change that comes with reaching her maturity.

Tumingala siya habang may luhang bumabagsak mula sa mga mata niyang nagsisimula na ring magbago ang kulay. Inalala niya ang bawat hirap na kaniyang naranasan simula nang siya ay ipanganak hanggang sa siya ay tuluyang matagpuan ng mga halimaw na iyon!

And in those moments, under the Blood Moon, with her first-ever howl, she promised to fulfill the prophecy, feared by the monsters that caused her pain and suffering!