CHAPTER ONE

Celestine’s P.O.V.

***

Mamamatay na ako sa gutom. Naririnig ko na rin ang pagkalam ng sarili kong sikmura at kanina pa nagmamaktol si Crescent sa likod ng isip ko. Ni wala ako kahit ng malinis na tubig na p’wede kong inumin dahil tubig alat lang ang nakapalibot sa kinaroroonan namin.

Ilang oras na akong nagpapalakad-lakad, pero wala pa rin akong makitang pagkain. Mukhang naubos na yata namin ni Crescent ang lahat ng p’wedeng ipanglaman-tiyan sa gubat na ’to sa loob lang ng isang linggong pananatili namin.

But just when I thought we are sleeping with an empty stomach tonight, a very mouthwatering scent got my attention. Crescent swirled over my head from so much excitement.

Desperado akong mahanap kung saan nanggagaling ang amoy na 'yon.

“Sa kabilang isla!” paulit-ulit na sigaw ni Crescent sa akin. Agad ko namang nilingon ang direksyong sinasabi niya, only to find out that it was a pack’s teritory.

My vision automatically zoomed in, and I saw that there seemed to be a big party going on in the center of the said island. Nakadirinig din ako ng ingay ng halos sabay-sabay na pag-uusap ng mga naroon at dahil doon ay nalaman kong bukas ang kasiyahang iyon para sa lahat ng gustong dumalo.

I was a bit surprised when I realized how sharp my senses were after I reached maturity. Ngunit mabilis ding napalis sa isip ko ang bagay na ’yon dahil mas nangingibabaw pa rin ang nararamdaman kong gutom.

“Lakad na, Celestine! I’m starving!” Crescent keeps on hounding me, and I swear this wolf counterpart of mine is getting on my nerves! Not to mention that it’s only been a week since I gained her!

“Not until you stop nagging me, bitch!” mariin namang sagot ko sa kaniya. Umangil lamang siya sa akin ngunit hindi na rin naman siya nagsalita. Dahil doon ay nagsimula na akong tumakbo, sa pinakamabilis na paraang kaya ko, sa ibabaw ng tubig!

***

“WELCOME TO THE REDMOON ISLAND!”

Sa isang iglap ay nakarating ako sa nasabing isla at sinalubong ako ng malaking karatulang iyon na nakapatong sa ibabaw ng matayog na arkong napaliliubutan ng napakaraming pack guards.

Napalunok ako. Nawala sa isip ko na maaari nilang maamoy ang dugo ko. I’m technically a rogue wolf, at siguradong hindi nila ako papayagang pumasok sa kanilang teritoryo kahit pa bukas para sa lahat ang nagaganap ngayong piging. I can’t just hide my scent now because it requires a lot more energy to do it, and I honestly don’t have much.

Dahil doon ay nagpasya akong humanap muna ng magandang tiyempo para makapasok. I’m desperate. I’m even considering turning off my humanity if someone tries to come on my way now.

Maya-maya pa, isang yate ang huminto sa tapat ng isla. Agad nitong nakuha ang atensyon ng karamihan sa mga guwardiya. Mula roon ay bumaba ang isang may edad nang lalaki habang nakaangkla sa kaniyang braso ang isang napakagandang babae. She was wearing an elegant black dress, na may malaking slit sa bandang kaliwang hita.

“I’m Alpha Douglas of Dark Wood Pack, and this is my lovely daughter, Rouelle,” pagpapakilala ng lalaki sa mga guwardiya na agad namang nagbigay-pugay sa kanila. I saw the girl named Rouelle, flipped her straight blonde hair before she continued walking with her father. Nagkatinginan naman ang mga guwardiya at hinabol na lamang ng tingin ang papalayong mag-ama.

Nang mapansin kong medyo na-distract sila dahil sa pagdating ng Alpha Douglas na ’yon at ng anak niya ay saka ako nagpasyang gawin ang plano ko. I gathered all my remaining strength then I used my super speed to get rid of those guards.

Ni hindi ko na pinagkaabalahan pang pagmasdan ang mga nadaraanan ko. Basta sinundan ko na lang ang amoy ng mga pagkain at dinala ako n’on sa isang napakalaking kusina! Halos malula ako sa laki nito, ngunit mas nagningning ang mga mata ko nang makita ko roon ang masasarap na pagkaing mukhang handa na nilang dalhin sa labas!

Luckily, dalawang she-wolves lang ang naroon at nagbabantay sa kusina dahil ang iba ay nagsisimula nang magsilbi sa mga bisita. Madali akong nakapuslit at nakakuha ng sapat na dami ng pagkain bago ako nagtago sa likod ng kusinang ’yon at nilantakan ang mga kinuha ko.

I heard Crescent moaned in happiness the first time I took a bite of the food. Napapikit din ako at ninamnam ang bawat pagnguya ko.

Sa pagkakataong ’yon ay hindi ko naiwasang maluha. I felt sorry for myself. Ito ang unang beses na naranasan kong halos mamatay na sa gutom at wala akong ibang maaasahan kung hindi ang sarili ko lang.

“Merlin…” I felt a stray tear falls on my cheeks. “Where are you now?” Doon ay tuluyan na akong bumunghalit ng iyak ngunit hinayaan ko lang ang sarili ko. Isang linggo ko ring tiniis na hindi gawin ito. Fortunately, Crescent was thoughtful enough to stay quiet while I’m still crying.

Sisinghot-singhot kong sinimot ang natitirang pagkain sa plato ko. Ni wala akong pakialam kung ang amos-amos ko nang tingnan ngayon. Naramdaman kong unti-unting bumalik ang lakas ko pagkatapos malamnan ulit ng totoong pagkain ang sikmura ko.

Maya-maya, hindi ko namalayang napansin na pala ako ng ilang guwardiyang nag-iikot-ikot sa lugar na ito. I immediately stood up and was about to walk away from them when I heard one of them shout.

“Rogue!”

I gritted my teeth. Ang plano ko ay magpatuloy na lang muna sa paglalakad at huwag na silang pansinin pa hanggang sa makahanap ako ng tiyempo’t makatakas ulit, using my super speed…

But before I could do that, I was stunned by a sweet, gentle, and fragrant scent, like the scent of a freshly picked lavender—fresh, floral, clean, and calm—which attracts and captivates my whole being.

I felt Crescent became anxious. She began to fidget inside my mind, and I couldn’t sense why! I felt weird and confused, but I felt happy at the same time.

I’m going crazy! Merlin never mentioned to me that I’m going to feel this after I reached my maturity!

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko, pero parang kusang gumalaw ang katawan ko at sinundan ang amoy na ’yon. I shove away everything that’s blocking my path, even the guards who tried to stop me from doing so.

Huminto ako nang sa wakas ay matagpuan ko na kung saan nanggagaling ang nakakabaliw na amoy na ’yon. My heart beat so fast the moment I laid my eyes on the most handsome man I had ever seen in my entire life!

And my eyes got widened when I heard Crescent shout at the back of my head.

“Mate!”