Pustaka
Cari
Beranda / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 42

Share

Bon Appetit CHAPTER 42

Penulis: MIKS DELOSO
last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-15 17:21:08

"Mag-relax ka lang, Sen," sagot ni John na may malawak na ngiti.

Pagkatapos, si John ay humilig pasulong, niyakap ang baywang ni Senyora gamit ang dalawang kamay, at hinila ang kanyang katawan palapit sa kanya. Sa pagkakapuwesto niya, ang kanyang gitnang bahagi ay halos kasing taas na ng ulo ni John. Dahan-dahan at napaka-mahinang sinimulan niyang halikan ang kanyang tiyan. Senyora ay napasigaw ng tawa.

"Ang nakakakiliti naman niyan, babe!"

Ang magkapareha ay talagang abala sa kanilang kalokohan, ganap na walang kaalam-alam sa kaguluhang kanilang dulot.

Ang mga halik ni John ay nagsimulang gumapang patungo sa linya ng bulbol ni Senyora; ipinasok niya ang dalawang daliri sa kanyang basang puki, at sinimulan niyang dahan-dahan ngunit mariing fingering siya. Senyora's ulo ay tumagilid, at siya ay naglabas ng malakas na ungol.

"Mag-relax ka lang, maganda, papakawalan ko na naman ang sarap mo, ok?"

"Hmm, okayyy," umungol si Senyora sa kanyang pinaka-babaeng boses.

Ngumiti siya, at sini
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 263

    Tahimik ang silid ng ospital. Sa isang sulok, nakaupo si John habang mahigpit na nakahawak sa kanyang cellphone. Parang iyon na lang ang tanging tulay niya papunta kina Fortuna at Alessia. Nangingilid ang mga luha sa kanyang mata habang nag-aabang ng tawag o mensahe.Bumukas ang pinto at pumasok si Leona, dala ang folder ng discharge papers. May pagod sa kanyang mga mata, ngunit nanatiling matatag ang kanyang tinig nang lumapit sa anak."Anak" wika ni Leona, puno ng pag-aalala, "huwag mong dibdibin masyado. Natural lang na inuuna niya si Alessia. Sanggol pa iyon at alam mo kung gaano kahalaga ang kalusugan ng bata. Hindi ibig sabihin nito na iniwasan ka niya."Napapikit si John, mariing huminga bago sumagot."Alam ko, Ma. Naiintindihan ko. Pero ang sakit. Discharge day ko ngayon, akala ko makikita ko sila. Akala ko ito na yung araw na magsisimula na kaming muli. Pero heto, ako lang mag-isa."Lumapit si Leona at hinaplos ang balikat ng anak. Marahan niya itong tinapik-tapik, parang pin

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 262

    Sa isang tahimik na silid ng ospital, nakaupo si John sa gilid ng kama, nakasuot ng malinis na damit matapos palitan ng nurse ang kanyang hospital gown. Discharge day na niya ngayon. Iyon dapat ang araw na inaasahan niyang makikita si Fortuna kasama si Alessia, at marahil ay magsisimula na silang mag-usap ng mas seryoso.Kanina pa siya restless. Panay ang tingin niya sa pintuan ng silid, umaasang bubukas ito anumang oras. Sa kanyang mga mata, may halong kaba at pananabik. Hindi niya alam kung darating nga ba si Fortuna, pero pinipilit niyang maniwala—dahil sinabi ni Tony na posible.Habang nakatingin siya sa wall clock, napahawak siya sa dibdib, pilit pinapakalma ang mabilis na tibok ng puso.John: (mahina, kausap ang sarili) "Basta makita ko lang sila... si Fortuna at si Alessia. Kahit saglit lang. Sana lang... sana dumating sila."Sa kabilang banda ng siyudad, nasa bahay naman si Fortuna, nakayuko sa ibabaw ng kuna ni Alessia. Mainit ang noo ng sanggol, at ramdam niya ang init ng ma

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 261

    Habang naglalakad si Fortuna at si Tony, dala-dala si Alessia, ang mga alalahanin ni Fortuna ay patuloy na sumasakal sa kanya. Ang bawat hakbang na iniisa-isa niya ay parang may bigat na dala. Sa bawat kanto, sa bawat sulok, sa bawat sulyap na kanyang tinatanaw, iniisip niya kung tama ba ang mga desisyon niya, kung ano ang dapat niyang gawin. Parang may kumakalabit na boses sa kanyang isipan na hindi umaatras, at yun ay ang lahat ng nangyari kay John—ang kanyang mga pagkakamali, ang mga pagkatalo, at ang mga pagsubok na humubog sa kanyang mga desisyon.Habang tinatanaw nila ang daan palabas ng ospital, biglang tumunog ang cellphone ni Fortuna. Nagpatuloy siya sa paglakad, ngunit ang tunog ng ringtone ay nagpatigil sa kanya, at agad niyang naramdaman ang kilig at kaba. Hindi na siya nagdalawang isip, alam niyang ang tawag na iyon ay mula kay John. Si Tony, na nakakita ng pag-aalangan sa mukha ng kapatid, mabilis na kinuha ang cellphone mula kay Fortuna.Tony: (mahinang tinig) "Bunso, s

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 260

    Maya-maya, bumukas ang pinto ng silid at lumabas si Amanda, ang kanyang hipag, bitbit si baby Alessia. Nakangiti itong lumapit sa kanila habang karga ang sanggol na nakasuot ng maliit na damit na kulay rosas. Tila maliit na anghel si Alessia, mahimbing ang paghinga at paminsan-minsan ay ngumunguya ng walang gatas.Agad na napangiti si Jack, ang kanilang ama, na nakaupo sa sala at abala kanina sa pagbabasa ng diyaryo. Tumayo ito at lumapit, parang batang nakakita ng laruan.“Aba!” masayang sambit ni Jack, sabay tingin sa kanyang apo. “Ang ganda talaga ng apo ko. Manang-mana sa akin!” biro nito, sabay tawa nang malakas.Napailing si Tony. “Tay, huwag n’yo ngang angkinin. Si Alessia, kamukha ng Mommy niya.”Ngunit agad sumabat si Rose, ang ina nila, sabay tapik sa braso ni Jack. “Naku, Tony, mali ka riyan. Manang-mana ‘yan sa lola niya. Tingnan mo ang hugis ng mata, kamukha ko ‘yan!”Nagkatawanan ang lahat, at si Fortuna, kahit kanina’y mabigat ang dibdib, ay hindi naiwasang ngumiti. Hin

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 259

    Pagkatapos ng ilang minuto ng kwentuhan at kulitan sa loob ng silid, tumayo na si Fortuna. Ramdam niya ang mga matang nakatingin sa kanya—si John na may bahagyang lungkot sa mga mata, si Madam Irene na parang ayaw siyang paalisin, at si Leona na nakangiti pero halatang may inaasahan pa rin mula sa kanya. Huminga nang malalim si Fortuna bago nagsalita.“Magpapaalam na po ako,” mahinahong saad niya, sabay tingin kay John. “May aasikasuhin pa ako sa bahay.”Agad bumuntong-hininga si John, halos parang bata na biglang naiwanan. “Fortuna…” tawag niya, mahina pero puno ng pagmamakaawa. “Bukas kasi, discharge ko na. Sana… sana andiyan ka.”Saglit na natigilan si Fortuna. Ang titig ni John, halos sumisid sa puso niya, pinapaalala ang mga panahong sabay silang kumakapit sa isa’t isa bago nagbago ang lahat. Gusto niyang sabihin ang totoo—na gusto niyang dumating, na gusto niyang makita kung paano siya uuwi at alagaan kahit sa maliit na paraan. Pero naroon ang bigat ng realidad: si Alessia, ang

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 258

    Biglang bumukas ang pinto ng silid at pumasok si Leona dala ang isang basket ng sariwang prutas. Nakangiti ito habang nakatingin sa kanila lalo na kay Fortuna na nakaupo pa rin sa tabi ng kama ni John hawak-hawak ang kutsarang para kanina pa sana kay John.“Uy, aba’t…” ngumisi si Leona at bahagyang kumindat. “Akala ko ba anak hindi ka makakapunta?” biro nito na puno ng pang-aasar.Parang tinamaan ng kidlat si Fortuna. Agad namula ang pisngi niya at halos mapabitaw sa kutsara.“Maaga po kasi ako natapos sa bakery. Hinatid lang po ako ni kuya Tony,” mabilis niyang paliwanag habang pilit iniiwas ang tingin.Si John ay hindi nakapigil sa pagngisi at lalo pang pinasama ang sitwasyon. “O kita mo Ma? Kahit busy siya nag-effort pa rin siyang pumunta rito. Ako lang ang dahilan.” Sabay kindat pa ito kay Fortuna.“John!” singhal ni Fortuna. Nanginginig ang boses niya habang sinamaan ng tingin ang lalaki, ngunit lalo lamang siyang ipinahamak dahil mas lalong ngumisi si John.Si Madam Irene ay hal

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status