Nabato ako sa kinatatayuan ko. Kung abot langit ang kaba ko kaniya, ngayon ay hindi na ito ganoon kabigat. Mabilis pa din nag tibok ng puso ko pero hindi na sa kaba.
"Nasaan ka kahapon?" Utas niya sa akin ng seryoso at pabulong.
I was with Eric, planning how to take you down. But of course, I couldn't say that.
"Home. I was terrified." Pag sisinungaling ko.
Narinig ko ang mahina niyang tawa.
"Liar," Utas niya. "You held a gun. How come you're terrified." Buo niyang sambit sa akin habang naka yakap pa din sa akin.
Nanlamig ang mga kamay ko. Hindi ko na alam ang sasabihin ko.
Max dragged me across the hallway towards a room at the other end. He opened the door and head inside, still dragging me. He stopped and faced me."Never leave this room, Rhiej. I'm warning you." Sambit niya sa akin habang naka tingin sa mga mata ko.Nag babanta at napaka seryoso ng emosyong namumuo sa mga mata niya. I stared at it."What if I refuse to do so?" Hamon kong tanong sa kaniya ng pabulong.Hindi ko gustong asarin siya, gusto ko lang tantiyahin kung ligtas ba akong makaka galaw sa lugar na ito."I'll kill your friends..." Seryoso niyang banta sa akin."Max." Mariin kong utas habang naka titig sa
*alarm clock ringing*Naibaling ko ang ulo ko nang madinig ang maingay na tunog na iyon kasabay ng pag galaw ng mga brasong naka pulupot sa katawan ko."Bullshit." Nadinig kong bulalas ni Max.I heard how the noise stopped and I felt how his arms move back to it's previous position.Dahan dahan akong napa mulat. Bumungad sa akin ang magulo niyang buhok at ang mukha niya habang naka pikit.Naka dapa siya at nasa ibabaw ng tiyan ko ang kaliwa niyang braso habang ang mukha naman niya ay nasa bandang balikat ko.He looks cute. He doesn't seem like a dangerous man. He looks like a good husband, laying besid his
Kinaladkad ako palabas ni Maximus sa opisina ni Leo at dinala sa opisina niya. Tulala pa din ako sa nalaman ko tungkol kay Xena.Buntis siya at muntik ko nang ipahamak siya, ang ama niya at ang dinadala niya. Kaya kong pumatay at mandamay ng mga walang kinalaman sa gulo pero kung isang inosenteng bata na hindi pa manlang nasisilayan ng mundo na ang pag uusapan, hindi ko kaya. At hindi ko kakayanin kailan man.Napagtanto kong nandito na kami sa opisina ni Max nang tumigil siya at hinarap ako ng may galit na mga mata.Nanginginig ko siyang tinignan. Nanginginig ang buong katawan ko hindi dahil sa nakikita kong galit niya kung hindi dahil sa pag saksak sa konsensya at puso ko."M-Max..." Utas ko ng mahina at may
ABOUT 3 YEARS AGO"Two ice americano and two blueberry muffin." Pag ulit ko sa order ng dalawang bagong dating na customer.Tumango ito kaya't ngumiti ako saka tumalikod.Pumunta ako sa counter para i prepare ang order. Kumuha ako ng dalawang plastic cups saka nag timpla ng dalawang ice americano. Matapos iyon ay nag lagay ako ng dalawang blueberry muffin sa dalawang platito.Wala pang limang minuto ay nag lalakad na ako palabas sa counter para i serve iyon sa customer.Naging masyadong abala ang coffee shop dahil sa weekend ngayon. Halos hindi na kami magka mayaw nina Earl at Rachel dahil wala si Boss at si Sammy. Kahit papaano naman ay kinaka
He parked his car in front of my apartment. Hindi siya nag sasalita mula nang umalis kami sa sementeryo. Nanatili akong naka upo doon at naka tingin sa kaniya."Max..." Utas ko ng pa bulong."I'm fine." Sambit niya ng malamig sa akin."You're not. I can see through you, you can't fool me." Saad ko naman.Nag igting ang panga niya habang naka tingin sa unahan. Hindi niya ako tinatapunan ng tingin."E ano ngayon? Ano bang pake mo?" Turan niya.Napa tungo ako sa tinuran niya. Nasasaktan ako. Kasi nakikita ko siyang ganiyan. Hinihiling ko na sana, may isang pagkakataon na magtagpo kami ulit ng wala akong panga
His lips we're moving softly against mine.Tumakas ang isang butil ng luha ko. Hindi ko pa siya lubos na kilala pero labis na ang kagustuhan kong manatili sa tabi niya.What did you do to me, Max? Bakit ba labis ang pagka gusto ko sa iyo?Everything right now is blurry. Hindi ko mahanap ang sagot sa mga bakit ko at mas lalong hindi ko kayang mag isip ng tama. Ang alam ko lang, ay umuulan ngayon.I want him, so bad, na umabot ako sa puntong ito.Hinayaan niyang lumapat ang likuran niya sa kama habang nasa ibabaw niya ako. Naka tuon ang kanang kamay ko sa kama para hindi ako dumagan sa kaniya. I'm basically sitting on top of him. Walang bumibitaw sa halik.
"Rhiej, I need two frappes to be served in Table 9." Sambit ni Rachel sa akin na nakapag pabalik sa akin sa ulirat. I'm spacing out again. Nakaka inis."O-oh... Got it." Sambit ko saka ngumiti ng pilit bago sinimulang i prepare ang sinabi ni Rachel.Lumapit siya sa panibagong dating na customer habang busy naman si Sammy na nag seserve sa iba pang tables. Si Earl ang isa pang nag aassist ng mga orders.Tahimik kong ginawa ang trabaho ko. It's been almost 3 weeks since that day but damn! Nag e-echo pa din ang mga salita niya sa ulo ko.I hated him, for the first time. Nasatan ako pati na din ang dignidad ko bilang babae. Pero kahit na ganon, hindi ko siya magawang hindi isipin.I know, this feeling is unhealthy. Hindi ito tama. Masyado akong obssessed kay Max na hindi ko pa din magawang unahin ang pride, at sarili ko. Nagawa ko pang ibaba ang sarili ko para sa kaniya. Nababaliw na ako.Napa tigil ako sa pag p-prepare nang tap
"It's been quiet a while since his last visit here, Rhiej. Siguro ay mga one month na." Sabi ng manger ng D&D sa akin."Ah eh, ganon po ba," sambit ko na bagsak ang balikat. "Pwede niyo po ba akong tawagan kung sakaling makita niyo siyang nandito? Sobrang importante lang po talaga." Sambit ko sa manager.Ngumiti naman siya sa akin at tumango."Oo naman. Bakit ba hindi ka na lang kasi bumalik dito? Nagka buni ka ba? Ayaw mo nang ipakita yung kurba mo." Sabi niya sa akin saka ako sinuri."Naku hindi po!" Natatawa kong sambit."Biro lang." Saad niya saka ako pinalo ng marahan sa braso habang natatawa. Baklang to! "O sige, tatawagan kita kapag nakita ko siya ul