The day passed but Max still hasn't come out of that room. I wanted to think it's just another business thing but because of Sebastian's involvement, I knew this isn't about FDA but the underground society.
Hindi naman sa hinintay ko talaga siya but I felt stupid sitting alone on the bed, going downstairs and staying outside for a moment, getting bored and stare at everything like it's the only thing I could possibly do! This place was beautiful but indeed boring. I guess it would be much better if I could enjoy the beach but I can't. Max told me I should not go farther than a hundred meters away from this house. So, yeah!
Napa buntong hininga ako at ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. The sun is setting, gusto ko pa namang maligo sa dagat.
Napa lingon ako sa direk
Marahas na ibinukas ni Maximus ang pintuan kasunod ng pag tulak niya sa aming dalawa papasok sa loob ng silid na hindi binibitawan ang mga labi ko. Mahigpit lang akong naka yakap sa leeg niya habang iniha-hakbang paatras ang sarili kong mga paa.We're both wet. Water are still dripping off our bodies and wet clothes. Nabasa na ang sahig ngunit kapwa kami walang paki alam. Hindi ko na din magawang isipin kung nakita kami ng mga tauhan niya bago pumasok sa silid na ito o hindi, tutal wala din namang pakialam si Max doon.He stopped so I stopped too, breaking the kiss we are currently sharing. Tinitigan niya ako sa mga mata ko na may pag nanasa. Tinignan niya ako sa paraan kung paano niya ako tinitigan noong gabing iyon. Walang malinaw na kaluskos at ingay sa paligid ko maliban sa puso ko at sa mabigat naming hininga.
It wasn't a peaceful sleep, but still okay though. I was able to get away from him... for a while.I wasn't planning of avoiding him, but I can't bring myself to stand in front of him after what happened last night so I stayed on that room until 10 in the morning only to realize how stupid I was. Busy si Max kaya anong point ng pag ku-kulong ko sa kuwarto para iwasan siya? Masyado na akong natatanga.I decided to go downstairs to atleast eat. Hindi naman kami mag sasalubong ni Max dahil madami siyang inaasikaso. Kagaya ng inaasahan ko ay hindi ko siya nakita kaya dumeretso ako sa kusina para kumain ng umagahan.May naka handa na doong pagkain kaya't agad akong umupo. I'm starving, for pete's sake. Napaka gaga ko para umasta na ganito. Nag sisimula na naman akong ma
I was bitting my nails as I watched him nervously. He's silently studying my last move like some sort of a detective investigating a case. Bullshit. Ang tagal niyang tumira. Sandali pa ay humawak na siya ng isang piyesa saka inilipat ng tayo. Gosh! after 5 years!I studied his move only to realize something. Naka kunot ang noo kong inulit ang pag tingin sa posiyon ng mga piyesa. Damn! one wrong move and I'm dead! Huminga ako ng malalim saka sinubukang mag isip. If I move my knight, Then my queen would be in danger. If I move my rook, my king would be in danger. Damn! Kahit ang apat na natitirang poons ko ay hindi ko na alam kung paano ko igagalaw. Ang tanging pag asa ko na lang ay ang bishop. Wala nang iba pa.I moved my last Bishop to the left where his King was open. Napa ngiti ako.
It was a long moment of silence. Walang nag sasalita sa aming dalawa na kapwa naka tingin lang sa isa't isa. Hindi ma proseso ng utak ko ang sinabi niyang iyon. Does that mean Max loves me? That's absurd! Imposible...Wala akong balak mag salita at sa tingin ko ay ganon din siya. Gayun pa man, hindi napatid ang tinginan namin. Sinusukat ko sa mga bintana ng mga mata niya kung totoo ba ang iniisip ko at ang mga sinabi niya. Hindi ko alam kung iniisip ko lang o sadyang ayoko lang maniwala.It's really hard. I can't bring myself to believe what I see. What I heard. What he said. I am looking at his eyes and no matter how hard I tried to find it, I can't. I can't see any hint of... lie.Naputol ang mga iniisip ko at ang tinginan namin nang humahangos na binuksan ni Sebastian
Naka upo lang ako sa may lounge habang naka masid sa madilim na dagat. Kita ko ang mumunting mga ilaw sa kabilang dako ng dagat na sigurado akong nag mumula sa mga kabayanan doon."That is Hondagua and Lopez, Quezon." Sambit ni Xena habang itinuturo ang mga ilaw na pinag mamasdan ko. "The light from there, is a part of Lopez that is named Lalaguna." She pointed the part where fewer lights can be seen. "Mahirap ituro dahil gabi pero sa araw makikita mo ang maga building ng Hondagua."It seems like she got a brighter mood right now. She doesn't seem pissed or something na kagaya kanina. She doesn't sound that friendly though, pero mas okay kesa kanina."I guess you've been here and there before." Sambit ko."Yea
Mabilis pa sa alas kuwatrong na alisto si Xena kasabay ng pag tutok niya ng baril sa taong nag bukas sa pintuan na tila ba inaasahan na nitong doon kami matatagpuan."Bullshit!" Utas ni Xena saka ako hinila palayo sa pintuan na iyon.Wala naman akong sinayang na pagkakataon at kumilos ng sarili ko para hindi maka sagabal sa pag depensa ni Xena. Nilingon ko si Kiel na nakikipag buno sa dalawa pang lalaking nandoon. Naka pulupot ang bisig ni Kiel sa leeg ng lalaki habangg ang isa naman ay bumabangon at humugot ng isang patalim mula sa hita nito. Mabilis kong iginala ang mga mata ko at nakita ko ang baril ni Kiel na naka kalat sa sahig. Marahil ay nabitawan niya iyon kanina.I'm not good at close combat pero asintado akong bumaril kaya mabilis ko iyong dinampot at pin
MAX3 YEARS AGO [D&D Bar]"Ganiyan ka ba talaga Max?" She said before I could even speak.Nakita ko ang pang gigilid ng luha sa mga mata niya. I fought the urge of looking away. Tinignan ko siya saka ikinunot ang noo ko. Tinignan niya ako na punong puno ng galit. I have no idea why she's acting this way pero sa tingin ko ay madami siyang gustong sabihin."Alam kong ayaw mo sa akin, pero kailangan bang ipamukha mo iyon?" She said, almost crying.I bit my lower lip. I need to avoid her gaze so I brushed my hair backwards and sigh before looking at her again.
October 11, Current YearNagkalat ang mga basag na gamit sa paligid ko. Ang dating maayos at organisadong opisina ko ay tila ba sinalanta ng isang napaka lakas na bagyo. Wala nang gamit ang natitira pang buo. Lahat... nasira ko na."Kuya..." Utas ni Leo habang ibinubuhos ko ang galit ko sa lahat ng bagay na nahahawakan ko.Tumigil ako sa ginagawa ko habang marahas na nag tataas baba ang mga balikat ko. Napa ngiti ako ng punong puno ng galit at pait bago nilingon ang kapatid ko."Leave, Leo. Ayokong makita ang kahit na sino." Sambit ko ng mahina pero puno ng autoridad.I heard my brother sigh. I know for sure that he understands m