Share
Chapter 37
Malalim na bumuntong hininga si Auntie Divina at tumingin sa akin. She crossed her arms on her chest before speaking.
"Lauren, just like a doctor, my field is human anatomy or wolf to be exact. So I don't have any answers to your question. Curse is beyond my ability. If it's really a curse then you need to see a Witch," sagot niya.
Yumuko ako at pinagmasdan ang aking mga palad. Is it really a curse? O pinagloloko lang ako ng dalawang tao na nakaingkwentro ko noon? Pero nakalatag na sa harap ko ang mga pruweba na sumpa ang kumapit sa aking ama. Pero bakit nila iyon ginawa? Sino ang may galit sa kanya?
Tumingin ulit ako kay Auntie Divina. "How about another Witch?" nagbabakasakali kong tanong.
"They can help pero may mga kondisyon at kapalit. Si Esperanza kasi ay wala basta makita niyang mabuti kang tao ay tutulungan ka niya. Ano Lauren? Kaya mo bang tanggapin ang mga kondisyon nila? But I tell you, hindi basta-basta ang hihingin nilang kapalit."
Nap
Kaugnay na kabanata
Breaking The Rules Chapter 38
I clenched my teeth. Damn you Samantha. This is all your fault. You are selfish. You are greedy. If it wasn't for you, my father shouldn't be suffering hard like this.I'm afraid of trades but if that's the only way to end this shit, then I'm willing to give whatever I have. I can't leave my father like this."May balak ka bang sabihin ito kay Jacob?" untag sa akin ni Auntie Divina."Sasabihin ko rin sa kanya pero hindi pa sa ngayon," sagot ko.There's no point in hiding it. Malalaman at malalaman din naman niya ito kahit itago ko pa. Walang sikreto ang hindi nabubunyag pero hindi ko muna kayang sabihin sa kanya sa ngayon. Naguguluhan pa ang isipan ko sa mga nalaman ko at gusto ko munang mag-isip isip. Ayaw ko munang dumagdag si Jacob sa isipin ko."Good. Better tell him personally keysa sa malaman pa niya ito sa iba," aniya.I know. I'll just need time."Anyway, may susuotin ka na ba para sa banquet mamaya?" pag-iiba niya ng usapan.
Breaking The Rules Chapter 39
Tulala akong nakatingin sa malawak na kapaligiran sa aking harapan. Walang nagsabi sa akin kung saan ba ang daan papuntang palasyo. Hindi ko tuloy alam kung saan ako pupunta kaya nanatili pa rin akong nakatayo dito sa balkonahe.I checked the time on my phone. 15 minutes na lang at magsisimula na ang pagtitipon. I don't have plan to arrive there late dahil ayaw kong magkaroon ng grand entrance. Ang plano ko sana ay agaan ko pero masyado akong natagalan sa pag-aayos kanina, tapos ngayon ay hindi ko alam ang daan na aking tatahakin.Tiningnan ko ang signal, isang bar lang. Mahihirapan akong tawagan si Sebastian nito.Napabuntong hininga akong lumapit sa silya. Uupo na sana ako pero natigil ako at agad na tumayo ulit.Mangha akong napatingin sa mga mabibilis na pigura na dumadaan sa harap ng bahay ni Jacob. Sinundan ko ang direksiyon kung saan sila pupunta. Papunta sila sa kakahuyan dito sa dulo ng lupa na pagmamay-ari ng mga Da Silva.Napagtanto kong
Breaking The Rules Chapter 40
Tiningnan ko si Leon na sarap na sarap sa pag-inom ng alak. Hindi ako sang-ayon sa gusto niya pero pinabayaan ko na lang siyang mag-inom, mukha kasing inuhaw ng ilang taon."Napag-isipan mo na ba ang sinabi ko sayo noon Lauren?" tanong niya maya-maya.Nang marealize ko kung ano ang sinasabi niya ay ibinaling ko ang tingin sa malayo."Don't spoil the night Leon. At madami akong iniisip sa ngayon," sagot kong hindi nakatingin sa kanya.Wala akong narinig na tugon galing kay Leon. Hindi na rin ako nagsalita pa dahil ayaw kong humaba pa ang usapin namin tungkol dito. Ayaw kong masira ang gabing ito. Sobrang nakakarelax dito at ayaw kong mastress. Nakakagaan din ng dibdib dahil kahit papaano ay medyo nakakalimutan ko ang malaking problemang kinakaharap ko ngayon.Mabuti na lang rin at may mga lumapit kay Leon upang kausapin siya. I just stayed in my place while listening to their topic. It's about the disappearance of Maximo.May iba rin na
Breaking The Rules Chapter 41
Ang maganda kong mood ay nawala na dahil sa nangyari kanina. Wala na akong ibang maramdaman kundi ang panlalamig at kaba sa dibdib.Kahit na maganda at malamyos ang tugtugin ay hindi na nito kaya pang pawiin ang namamahay na takot sa aking loob.Nang may dumaan na server ay agad itong tinawag ni Leon. Kumuha siya ng isa pang malaking bote ng alak at inilagay sa harapan namin. Kumuha rin siya ng dalawang baso at ang isa ay inabot niya sa akin.Tiningnan ko lang si Leon."Let's drink. You need it to calm your nerves down," aniya at lalong inilapit sa akin ang inaabot niyang baso.Inangat ko ang aking kamay at wala sa sariling kinuha ang basong hawak niya. Medyo nanginginig pa ang kamay kong kumuha nun.Binuksan ni Leon ang bote ng alak saka tahimik na nagsalin sa kanyang baso at sunod niyang ding nilagyan ang akin.I take a first sip hanggang sa sunod-sunod na ang ginawa kong pag-inom at sinasabayan si Leon.Ang ending tuloy ay nag-inuma
Breaking The Rules Chapter 42
"Uhmm.. Well." Nagkamot siya ng kilay at bahagyang ngumiwi.I just looked at her. I didn't know that she has this kind of personality, childish and kiddie. Pero sa tingin ko ay magkaedad lang din naman kami.I sighed when she's uncertain to speak. I crossed my arms on my chest and look straight into her eyes."Just so you know, I already know the reason behind my father's curse. It's because of Samantha rejecting Jacob right?"Tumango siya na parang bata."Ang gusto ko lang malaman ay kung bakit personal ka pang pumunta doon sa bayan namin upang sabihin sa akin? Pwede ka namang magpadala ng iyong mga tauhan," wika ko."Napag-utusan lang ako," sagot niya.Lumapit siya sa mga hilera ng reclining seats at umupo doon."Why don't you take a sit first?" aniya sabay umang sa upuan na nasa tabi niya.Lumapit ako doon at umupo. "Anong ibig mong sabihin na may nag-utos sa iyo? Sino?" tanong kong nagtataka.Larian look
Breaking The Rules Chapter 43
Pagkatapos mamatay ang screen ay biglang nagsigawan ang lahat sa kasiyahan upang ipagdiwang ang magandang balita na ibinahagi ng Alpha.Biglang nag-iba ang tono ng musika. Napalitan ito ng masaya at masiglang tugtugin upang sabayan ang nalaman nilang magandang balita.Nagtatawanan na tumayo ang lahat at sinasabayan ang daniw ng musika.Aalis na sana ako sa kumpol ng mga tao nang hinila ako ni Larian at kinaladkad papunta sa gitna."Let's dance!" wika niya at nagsimulang sumayaw sayaw. Hindi naman pang club yung sayaw, para lang talaga siyang sayaw ng mga nagkakatuwaan na mga tao, yung sayaw sa sinaunang panahon kumbaga. Kaya wala na akong nagawa kundi ang sumayaw na rin at makisabay sa kanilang katuwaan."Hey!. Hey!. Hey!.." sigaw ng lahat habang itinataas ang kanilang mga kamay sa ere.Si Larian ay ganadong-ganado sa ginagawa kaya nadala na rin ako at nawala na ang hiya sa aking katawan.Bawat mga mata na makakatagpo ng aking mga mat
Breaking The Rules Chapter 44
Liam's POV.."Sigurado ka ba sa ginagawa mong ito?" tanong ko kay Dean pagkapasok ko sa opisina niya.Dean put on the soundproof wall of this room.Humarap siya sa akin. May hawak siyang baso ng alak at mahina iyong iniikot-ikot."Yes. And I've told you many times about it."I sighed and leaned on the wall, facing him."You are playing her Dean. Paano kung malaman niya ang totoo? Imbes na mapaamo mo siya, magagalit at lalayuan ka niya pag nalaman niyang pinagmumukha mo siyang tanga," wika ko.I'm trying to knock some sense to him. Kahit saang banda kasi tingnan ay maling mali siya. Kaibigan ko siya kaya kahit hindi tama ang ginagawa niya ay kinukunsinti ko siya. Pero pag sumemplang siya ay bahala na siya. Ilang ulit ko na siyang sinabihan pero wala siyang pinapakinggan."Hindi niya malalaman. Unless you tell her," aniya at tumaas ang isang kilay.Umikot ang mga mata ko at hindi pinatulan ang patutsada niya sa akin.
Breaking The Rules Chapter 45
"Where are you going?" aniya sa matigas na boses."I.." I can't find the right words to say. Para bang naputol na ang dila ko at hindi na nakapagsalita pa. Dagdag pa doon ay nabibingi ako sa malakas na kabog ng aking dibdib.I felt that he is getting closer to me, so close that I almost loose my senses. This feeling.. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko kapag nasa malapit siya?Humigpit ang hawak niya sa palapulsuhan ko.He leaned closer, enough to whisper on my ears."I let your hand go, but don't try to escape," babala niya.Kinagat ko ang aking labi saka dahan-dahan na tumango. Naramdaman ko na lang na lumuluwag na ang hawak niya sa palapulsuhan ko.He stepped back and I sighed in relief when I heard his footsteps backing away."What now? How can I talk to you if you are facing that damn door?" inis niyang turan.Naiinis na siya, kaya kahit na ayaw ko man ay humarap na ako sa kanya.He is now sitting on his cha
Pinakabagong kabanata
