CHAPTER 15

ELIZABETH

Nakatanaw siya sa malawak na karagatan na nasisinagan dahil sa kumikislap na bituin. Nakaupo siya sa nakalatag na mat sa buhangin. Hawak-hawak niya ang goblet na may lamang wine at marahang sumipsip siya ng paborito niyang inumin kapag gusto niyang makapag-relax at may iniisip.

“Bakit dito mo ako dinala?”

Hindi na muna niya ito sinagot dahil nilalasap niya muna ang lasa ng wine. Napangiti siya ng nanunuot ang lasa ng kanyang iniinom. Nilingon na niya ang kanyang kasama na si Gabriel. Sinundo niya ito bandang alas dies, at hindi naman ito nagtanong kung saan niya ito dinala, pero ngayon ay kailangan na niyang sagutin ito. Kahit madilim ay tumitingkad ang kagwapohan ng binata. Ang nakakaakit nitong mga mata ay puno ng pagtataka. Nasisinagan ang mukha nito ng sinag ng buwan at bituin kaya malaya niyang pagmasdan ang hindi nakakasawang pagmasdan na mukha nito.

“Gusto ko kasing makapag-relax, at makapag-isip kung tama ba ang pinaggagawa ko.”

“What do you mean?” Nag