"MOMMY, I'm here... Mommy..."
"Aurora." Lumapit sa akin si Nancy at Cedy.
"Saan si Mommy?" Napatingin ako sa dereksyon kung saan lumingon ang paningin nila. There I saw mommy looking at the ICU glass window. Tanging makikita lang ay ang malaking kurtina. She is still crying.
"Hinihintay niyang lumabas ang doctor. Kanina kasi may emergency ulit ang nangyari sa loob. They still saving your daddy's life." Wika ni Cedy.
Tumulo ang luha ko at unti-unting nilapitan si mommy. Awa ang pinakanararamdaman ko sa mga oras na iyon. She was sobbing alone.
"M-mom... Mommy..." Niyakap ko ito ng mahigpit mula sa likod. "Nandito na ako, Mommy..."
Humagulhol ito nang iyak at humarap sa akin. "Aurora... A-anak ko... Aurora." Niyakap nito ako at yumakap din ako ng mahigpit.
"Mommy kumusta si Daddy?"
"I hope, he will be okay. Nandito ka na e, sana okay na siya."
I try to comfort my mother. "Shhh, he will be okay. Stop crying, mom."
"Aurora, huwag mo akong iwan. Kailangan kita ngayon sa tabi ko. We miss you so much baby, your dad missed you too so much."
Umiling-iling ako. "I won't leave, mom. Nandito na ako, hindi na ako aalis. Dito na ako sa tabi ninyo ni Dad. I love you, Mommy and I miss you so much."
Mahigpit pa rin akong niyakap nito, para bang ayaw akong bitawan.
"Mrs. Torres?"
Pinunasan ko kaagad ang mga luha ko ng kumalas si mommy sa akin.
"Doc, kumusta na ang asawa ko? Is he okay? Is he survived?"
Malungkot na umiling ang doctor sa harapan namin. "I'm sad to say this, Mrs... but I hope you will accept the fact that the patient is already gone. We really do our best to save his life, ngunit ang pasyente na talaga ang bumitaw. He died exactly 02:15 in the afternoon."
"No... Daddy..." Biglang umapaw ang mga luha ko sa sinabi ng doctor. Hindi ako makapaniwala na sa pagbabalik ko ay siya namang umalis. "Daddy... Daddy... Doc, pwede ko bang makita ang Daddy ko? Please, he's alive."
Si mommy naman ay humagulhol. Napatingin ako rito ng unti-unti itong dumausdos. Mabuti na lang at nasalo ito ni Cedy.
"Mommy..." Napatili ako.
Hindi ko na alam kung sino ang uunahin ko. Si Mommy na nahimatay dahil hindi kinaya ang balitang wala na si Daddy. O si Daddy na gustong-gusto kong makita at mayakap kahit sa huling sandali lang.
"Best, kami na bahala ni Cedy kay Tita Helen. Sulyapan mo na muna si Daddy mo." Wika ni Nancy na emotional din sa mga oras na iyon.
"Thanks." Natulala akong kumilos at tumingin sa saradong ICU. Pumasok ako roon na parang nadudurog sa sakit.
While seeing Daddy with that hospital equipment, naluluha ako. Wala akong pakialam kahit may mga nurses doon na umaalis ng mga tubo sa katawan ng Daddy ko.
"Please, give me some time to talk and to be alone with my Dad?" Wika ko habang tumutulo ang luha.
Naaawang tumango sa akin ang dalawang nurse at doctor.
"At least, five minutes, Iha."
"T-thank you, doc."
Pagkalabas ng mga ito ay lumapit ako sa ama ko. I hold his hands.
"D-daddy, I'm so sorry... Please, forgive me." Hindi ko napigilang yakapin ito ng mahigpit. "I'm sorry, dad..." H*****k ako sa pisngi nito at pati na sa kamay nito. "Daddy bakit? Bakit ngayon pa na nandito na ako. I'm already home, dad. I'm home. Hindi ko na naman kayo iiwan ni mommy e... diba maglalaro pa tayo ng chest board, diba dad? Daddy... Bakit naman po ganito. I know, malaki ang naging kasalanan ko sa 'yo. Pero bakit sa ganitong sitwasyon kita maaabutan. Ang daya mo dad, hindi mo manlang ako hinintay kahit ilang minuto. Daddy... Daddy... I miss you, dad. Mahal na mahal po kita kahit sumuway ako at nagtago sa 'yo. Sana po mapatawad mo ako. Promise, babawi po ako at hinding hindi ko po iiwan si mommy. I love you, dad... I always love you, Daddy Raul..."
THE FACTS will never change, and that fact is will always haunt me. Sobrang pagsisisi ko sa aking ginawa, kung hindi ako nagmatigas at umuwi ako ng mas maaga pa— siguro ay hindi hahantong na umuwi ako na wala na akong ama. I regret it, and I blame myself for what happened. Hindi siguro mawawala agad si Daddy kung hindi nito dinaramdam ng sobra-sobra ang malaking problema.
I feel useless at napaka wala kong kuwentang anak. Na kayang tikisin ang sariling pamilya, kayang hayaan ang mga magulang sa papalubog ng mga ito. Sobrang sisi ang nararamdaman ko sa nangyari. I blame myself for being selfish.
"Aurora..." Hindi ako lumingon ng tinawag ni mommy ang pangalan ko. "Iha, let's go. Nakaalis na ang lahat ng tao."
"M-mom." Lumingon ako rito at agad yumakap.
"Shh... It's okay baby. It's okay." Ramdam ko ang masuyong paghaplos nito sa likod ko nang nagsimula akong humikbi.
"I will no longer see Daddy Raul again." Wika ko habang tumitingin sa lapida ni daddy at sa nakangiting larawan nito. "Mapapatawad kaya ako ni Daddy, Mommy?"
"Of course, Iha. Kahit kailan naman ay hindi siya namuhi sa 'yo."
"I love him so much, mom."
"And he also loved you so much."
Pinunasan ko ang aking mga mata at humarap dito. "Sa pagkawala ni dad, I promise to take all the responsibility na naiwan niya. And I promise to love you and care for you, mom. Hinding hindi po ako aalis sa tabi ninyo, Mommy. Hinding hindi na po ako mangiiwan."
"Thank you, Iha. He will hear you, and I'm sure kung nasaan man ang Daddy mo ngayon, masaya siya sa pagbabalik mo." Wika nito habang pinupunasan ang mga luha ko.
I again embrace my mother. Ina na lang ang meron ako ngayon. Pinapangako kong mamahalin ko at aalagaan siya habang ito ay nabubuhay pa. Sa ganoong paraan ay mapasaya ko manlang ang namayapa kong ama.
Tama ang sinabi ng mga kasabihan— while your parents are alive, care for them, cherish them and also express your love towards them while they are there in their physical form. You don't know when you will adorn them only in a photo frame.
Chapter 5TestamentMATAPOS ilibing ang labi ni Daddy ay dumeretsyo na kami ni mommy na umuwi sa bahay. I am still very quiet inside the car, ganoon sin si mommy na nasa tabi ko.Bumuntong hininga ako at lumingon kay mommy. Yumakap ako rito ng mahigpit. "Kakayanin natin 'to, mom. I am always here no matter what happened. Promise, hinding hindi na ako lalayong muli." Pangako ko rito.Mom smiles and embraced me. "I love you so much, baby.""I love you, Mommy. Magpakatatag lang tayo."She nodded. "Our lawyer is waiting in our home, Ija."Nagangat ako ng tingin at tumango. "I am ready, mom. I know what should I do now."Magkahawak kamay kami ni Mommy nang pumasok sa malaking bahay na dalawang taon ko ring hindi nasilayan. At last, I feel at home again. Kagaya noon, ang gaan-gaan pa rin ng mga paa ko na naglalakad patungo sa bukana ng malapad na main door.Walang ipinagbago sa bahay na iyon. Kung anong hitsura ng
Chapter 6Harrison Meet-UpMALALIM akong napabuntong hininga nang tuloyan na akong naipit sa trapiko ng katanghaliang tapat sa araw na iyon.Oh, Gosh. Ngayon pa ba na may emportante akong lakad? It's not rush hour at bakit ganito na lang ang bagal ng usad ng mga sasakyan sa bahaging kalsada na ito?Naiinis ngunit wala naman akong magagawa. I sighed and I placed my hand at my forehead waiting for the vehicle moved on.Nang makalusot sa trapiko, binilisan ko na kaagad ang pagpapatakbo ko sa aking sasakyan. Sa aking pagmamadali hindi ko napansin ang isang kotse na siyang nag backing sa isang malaking establishment."Oh, shit..." Bigla akong napakabig ng malakas sa aking preno. Napapikit din ako ng may lumagabog sa unahan ng kotse ko."My God... Late na nga ako, nagkaproblema pa ako ngayon! Pambihirang kamalasan naman
Chapter 7Benefits MULING umawang ang bibig ko sa pangalawang pagkakataon. It's like I did not expect that the man I encountered at the highway a while ago is also the man that I will meet that day. Tumikhim ang matandang Harrison na katabi nito. Ipinilig ko rin ang aking ulo at ganoon rin ito. "Damien, meet the daughter of your uncle Raul, Aurora Torres... Your soon-to-be wife." Nangunot ang noo nitong sumulyap sa ama... "Dad—" "Oh, Damien, I don't want to hear some objection. Napagusapan na natin ito." Tumikhim ako to cut their conversation. "Nice meeting you, Mr. Damien Harrison." Inilahad ko ang aking palad without thinking dahil kusang nagkaroon ng isip ang palad ko. Tinignan nito ang nakalahad kong palad saka tumingin sa aking mga mata. "Dad, will you leave us alone?" Wika nito sa ama. "Let me talk to her alone." "But—" "Do not worry about us. We are old enough to settle this conversation just between u
Chapter 8Friend's Talk "YES, I accept it," mungkahi ko sa malinaw na boses sa harap ng mga kaibigan ko. "WHAT?" gulat at sabay na sagot sa akin ng mga ito. "Yes," tumango ako sa mga ito. "I accept the business marriage." Tuloyang nabulonan sa pagkain ang dalawa kong kaibigan. We are having lunch inside our favorite restaurant at that time. "Talaga besh?" Cedy looks shocked. "How? I-I mean, paano ka na papayag nila?" also Nancy can't believe what I've said. Bumuntong hininga ako at nagpunas ng table napkin sa aking bibig saka tumingin sa mga ito. "I have no other choice so I accept it, wala namang mawawala since we talked and we both agreed to our set up if ever maikasal na kaming dalawa." "We?!" Nanlaki na naman ang mga mata ni Cedy. "Meaning, nakilala, nakaharap at nakausap mo na ang lalaking pilit ipinagkakasundo sa 'yo ni Tito Raul noon?" Hindi rin makapaniwala si Nancy sa mga oras na iyon. "Reall
Chapter 9SurpriseNAKIPAGKAMAY ako habang nakangiti sa aking boss, ang may-ari ng Bélla Resort kung saan ako nagtrabaho sa loob ng dalawang taon."Thank you for accepting my resignation letter, Sir. Akala ko hindi n'yo pa rin talaga ako papayagan. Thank you again.""Well, Aurora, to tell you frankly hindi talaga ako sang-ayon sa pagalis mo sa company ko. But your reason is valid. So, even I don't want to, wala pa rin naman akong magagawa. It is your decision and choice. Since there is also someone who asks me to let you go."Nagtaka ako sa sinabi nito. "Sino?""My hidden business partner." Tugon nito sa akin."Hidden?" nangunot ang noo ko rito.Ngumiti ito. "Yeah.""Uhm, I thought you were own this company, sir. I mean—""Of course, I own
Chapter 10Black CoffeeDAMIEN brings me to one of the luxury restaurants near Bélla Resort. Nagtataka man ngunit hinayaan ko na ang sarili ko na sumama rito.I stopped myself to ask something nang isa-isa na agad inilapag ng waiter ang aming maagang hapunan."Is there anything you need, ma'am, sir?" Tanong nito sa aming dalawa.Damien shook his head, saka ako tiningnan."How about you, ma'am?" Sa akin humarap ang waiter."Nothing, thanks.""You are welcome, ma'am. Enjoy your meal,"Tumango lang kaming dalawa ni Damien rito."Then, let's eat." Wika nito pagkaalis ng waiter.Tumingin ako rito at tumikhim. "Well, may I ask you something?""Hm?""Sinundan mo ba ako rito?"Biglang umar
Chapter 11Unexpected Visitor "AH, ganyan lang pala magtimpla ng tamang lasa ng kape." Napapatango ako habang tinitignan itong naghahalo ng kape. Tumingin ito sa akin. "Yes, you can also use a coffee machine. Here, tikman mo." Inilapit nito sa bibig ko ang tasa. Walang anumang tumikim rin ako ng kaunti. "Hmm, masarap nga." "You want coffee? Ipagtitimpla kita." Umiling ako rito. "No thanks, I prepare to drink tea than coffee." "Okay." "Let's go in the living room," sumunod naman ito. "Uhm, pwede kang manood kung gusto mo. Feel free." "How about you?" Nagtataka ito ng hindi ako naupo. Umiling ako. "Kailangan ko munang ayusin ang mga dadalhin ko para bukas. Doon muna ako sa silid ko," "Okay. I will watch a movie, pampatulog." "Ikaw ang bahala. Basta kung sa tingin mo ay inaantok ka na, bumalik ka na sa silid mo upang magpahinga." Tumango lang ito sa akin. Iniwan ko ito dala-dala a
Chapter 12Guilty Feelings"T-TRAVIS?"Matamis itong ngumiti sa akin. "Hi.""A-anong ginagawa—" tumikhim ako at niluwagan ang bukas ng pinto saka lumingon kay Damien. "Uhm, will you leave us for a while?" Sabi ko habang nakatingin sa seryosong mukha nitong nakatingin kay Travis.He face me and nodded. "Sure, sa loob lang ako."Tumango ako rito.Bahagya kong isinara ang pinto at humakbang palapit kay Travis."Hey,""Siya ba ang dahilan kaya ka nakipagkalas sa akin?" Tanong nito sa seryosong tinig.Bumuntong hininga. "Kumusta ka na?" I don't mind his question. Ayaw kong itong sagutin dahil ako mismo ay hindi ko alam ang isasagot ko."Have you come here to resign from your job?" Pangalawang tanong nito.Tumango ako. "Yes, kahap