CHAPTER 6-TRUE FAMILY

“Ayesha Mae!” narinig ni Yesha ang pagtawag sa pangalan niya, pagka-babang-pagkababa niya sa may terminal ng bus. Hinagilap niya kung saan nanggagaling iyon, nakita niya ang pinsan niyang si Ben na papalapit sa kanya.

“Benjamin!” tuwang-tuwa na tawag niya sa buong pangalan ng pinsan. Yumakap siya agad dito ng tuluyan na itong makalapit sa kanya. Agad din namang gumanti ng yakap ito sa kanya.

“Buti naman at nakarating ka ng maayos dito. Ginulat mo kami ni Mama, buti na lang at hindi pa ako nakaka-alis paluwas ng Maynila, nang sabihan ako ni Mama na sunduin kita dito sa may terminal,” nakangiting saad sa kanya ng pinsan ng maghiwalay na silang dalawa.

“Pasensya na kayo ni Tita Alice at hindi man lang ako nakapag-abiso agad,” nahihiyang saad niya sa pinsan.

“Ano ka ba, para sa prinsesa namin, walang problema iyon. Abah, miss ka na namin ni Mama. Tagal din naming walang balita sa iyo,” saad ni Ben sa kanya. Saka siya nito inakbayan pagkatapos nitong makuha ang gamit niya sa konduktor. 

“Sa bahay na tayo mag-kwentuhan at malamang ay sabik na rin si Mamang makita ka,” yakag na sa kanya ng pinsan. Hindi pa rin nito bumitaw sa pagkaka-akbay sa kanya habang sabay silang naglalakad patungo sa owner type jeep nito. 

Bahagyang nalimutan ni Yesha ang problema, habang kausap ang pinsan. They both catch up with each other habang binabagtas nila ang daan pauwi sa bahay ng mga ito. Ninanamnam din niya ang simoy ng sariwang hangin ng probinsya. Marahil kaya doon at sa mainit na pagsalubong sa kanya ng pinsan ang siyang dahilan kung bakit bahagyang napawi sa isip niya ang sakit ng loob na nararamdaman.

“Ayesha Mae!” tawag ng kanyang Tita Alice sa buo niyang pangalan. Agad itong sumalubong sa kanila ng pagka-babang-pagkababa niya ng sasakyan ni Ben. Naghihintay na ito sa kanila sa may balkonahe ng bahay ng mga ito.

“Tita,” salubong na tawag niya sa tiyahin, saka siya nagmano dito. Agad naman siyang niyakap nito ng mahigpit na ginantihan niya rin ng yakap. 

“I’ve missed you so much, Iha,” bahagyang nanginginig pa ang boses na saad ng kanyang Tita Alice habang yakap siya nito.

“I missed you too, Tita. Sorry po at ngayon lang ako naka-balik dito,” malungkot na saad niya sa tiyahin ng magbitaw na silang dalawa sa pagkaka-yakap.

“Huwag kang mag-alala anak. Naiintindihan ko,” nakangiting saad ng kanyang tiyahin habang tinapik-tapik nito ang likuran ng kamay niya na hindi na nito binitawan. “Tara na at pumasok na tayo sa loob. Sa loob na natin ituloy ang pagku-kwentuhan. Naghanda ako ng makakain mo at malamang ika’y gutom na,” dagdag saad sa kanya ng tiyahin.

“Salamat po, Tita,” saad niya naman dito at sumunod na sa pag-yakag nito sa kanya papasok sa loob ng bahay.

“Naku, hayaan mo ng si Ben ang magdala ng gamit mo papasok. Napakalaki naman ng katawan ng batang ‘yan,” saad sa kanya ng kanyang Tita Alice na may halong panunukso sa anak.

“Yes, Princess, don’t worry. Ako na ang bahala sa gamit mo,” sabad naman ni Ben sa usapan nilang mag-tiyahin habang bitbit na nito ang kanyang maleta papasok sa loob.

“Nak, doon mo ulit ilagay ‘yan sa kwartong ginagamit nila dati,” utos naman ng kanyang Tita Alice kay Ben.

“Yes, Ma,” sagot naman nito. 

Ang bahay ng Tita Alice niya ay ang lumang bahay ng mga ito, kung saan ipinanganak at lumaki ang kanyang mama. Nag-iisang kapatid ito ng kanyang mama, simula ng  mapa-ngasawa ng kanyang ina ang kanyang ama ay lumipat na ang mga ito sa Manila dahil nandoon ang buong kabuhayan ng kanyang Papa. Hinayaan na ng kanyang mama sa Tita Alice niya at sa pamilya nito ang mga lupain na iniwan ng magulang ganun din ang kanilang ancestral house. 

HIndi naman kalakihan ang ancestral house ng kanyang mama. Maliit ito kumpara sa mansyon nila sa Maynila. Isang simpleng double story house lang ang bahay ng mga ito na mayroong apat na kwarto. Nai-adjust na ito at napa-renovate ng kanyang Tita Alice kaya hindi na ito kagaya noong mga panahong umu-uwi pa sila ng kanyang mama doon upang bumisita. Marami na rin ang nagbago sa lugar. 

“There’s a lot that changed here, Tita,” saad niya sa tiyahin habang iniikot ang mga mata sa loob ng bahay.

“Ay oo, Anak. Pina-renovate ni Ben itong bahay. Pinapalitan yung ibang bahagi kasi nga madali ng masira dala ng katandaan, pero he maintained kung ano ang dating itsura nito sa labas. Sabi niya ay ilang generation na ang dumaan sa bahay na ito, kaya kailangan ma-preserve para sa mga susunod pa daw na henerasyon,” nakangiting pag-ku-kwento sa kanya ng kanyang Tita Alice. Bakas sa boses nito ang pagka-proud sa anak. “Tara na sa kusina, Anak. Doon na natin hintayin si Ben. Yung kwarto na gagamitin mo ay ang kwarto doon sa taas, yung dating kwartong ginagamit niyo kapag umuuwi kayo dito. Pina-panatili kong malinis pa rin iyon, dahil baka sakaling umuwi kayo dito ng daddy mo eh maayos pa rin ang kwarto,” nakangiting saad sa kanya ng kanyang Tita Alice. Bagamat  pilit nitong tinatago sa kanya ang lungkot ay hindi pa rin nito naitago iyon sa boses nito.

“Sorry, Tita. Sorry po kasi simula nung mawala si Mama hindi na po ako ulit nakadalaw dito,” saad niya sa tiyahin saka muling yumakap dito. 

“Wala kang kasalanan, anak. Teenager ka pa lang ng mawala ang mommy mo. Kaya naiintindihan ko kung bakit hindi ka nakakapunta dito. It should be your Dad’s responsibility. Hindi porke nawala na si Allira ay hindi na niya naisipang pumunta dito at dalhin ka,” saad ng kanyang tiyahin sa kanya na may bahagyang bikig sa lalamunan. Halata ang hinampo nito sa kanyang ama sa tono ng pananalita nito.

“Hindi na po mai-isipan talaga ni Papa na dalhin ako dito,Tita. He was busy with his new family a few months after Mom died,” saad niya sa tiyahin. 

Biglang kumalas sa pagkaka-yakap sa kanya ang tiyahin. Tiningnan siya nito ng maigi na parang inaarok ang kanyang sinabi. Bahagyang napa-nganga pa ito sa pagka-bigla. 

“Anong ibig mong sabihin, anak?” tanong nito sa kanya ng makabawi na ito sa pagka-bigla sa sinabi niya.

“It’s true, Tita. Dad got married again, after a few months Mom died. Hindi nga rin po niya pinaalam sa akin, basta nalaman ko na lang sa kanya na may i-uuwi na siyang bagong pamilya. Pinakilala niya sa akin ang madrasta ko at ang anak nito, the day na ititira na po niya sila sa mansion,” kwento niya sa tiyahin.

Napahawak sa bibig nito ang kanyang Tita Alice sa pagkabigla sa kanyang sinabi. “Hindi ko naisip na gagawin ni Romualdo iyon. He was a good husband and a good father to you, hindi ko akalain na sa maikling panahon ay nakahanap na agad siya ng kapalit ni Allira,” saad ng kanyang Tita Alice na parang mas kinakausap nito ang sarili kesa sa kanya.

“Mukhang ang lalim na ng pinag-uusapan ninyong dalawa ah. Lumalamig na ang pagkain, kumain po muna tayo, Ma, bago mo interview-hin itong prinsesa natin,” bungad na saad ni Ben sa kanila. Base sa itsura nito ay narinig na nito ang napag-usapan nila ng kanyang tiya.

“Mabuti pa nga, tara na at maupo ka na, Ben, ng tayo ay makakain na,” pagsang-ayon naman ng kanyang tiyahin dito. Pinasigla nito ang tinig upang pawiin ang namuong lungkot dito kanina.

Pilit na pinasisigla ni Ben ang hapag-kainan, hanggat maari ay iniwasan nito ang topic ng tungkol sa ama niya. Ipinag-pasalamat naman ni Yesha iyon sa pinsan, dahil hindi niya alam kung kaya na niyang ikwento sa mga ito ang lahat ng nangyari sa kanya.

“Ako na po ang mag-iimis nito, Tita,” saad niya sa matandang babae ng makitang nagsisimula na itong magligpit ng kanilang pinagkainan pagkatapos nilang kumain.

“Naku, manahimik kang bata ka. Hayaan mong ako na ang magligpit nito, magpahinga ka na muna sa ngayon at alam kong pagod ka sa byahe,” pagsaway sa kanya ng tiyahin. Mag-pupumilit pa sana siya pero pinandilatan na siya nito ng mata. Natatawang itinaas na lang niya ang mga kamay tanda ng pag-surrender sa kagustuhan ng tiyahin.

“Naku, Pinsan, hayaan mo na si Mama at ‘yan lang ang libangan niyan. May kasambahay kami dito pero hindi niya naman pina-tutulong sa kusina,” natatawang saad sa kanya ni Ben.

“At anong gagawin ko dito sa bahay aber? Aba lalo akong mang-hihina kapag wala akong ginagawa,” sabat naman ng kanyang tiyahin.

“Eh di magbuhay donya, magpaganda, at mag-mahjong kasama ng iyong mga amiga,” saad ni Ben sa ina, sabay akbay dito.

“Naku, tigil-tigilan mo nga ako, Benjamin. Alam mong wala akong ka-hilig-hilig sa mga ganyang bagay. Kung ikaw ba naman ay nag-aasawa na, eh disin sana ay may mga apo na akong inaalagaan,” sermon ng kanyang Tita Alice dito.

“Ma, alam nyo namang wala pa sa plano ko yan. Tsaka ayaw mo non, ikaw lang ang nag-iisang reyna sa buhay ko?” saad ni Ben sa ina, sabay kindat dito. Napangiti naman ang kanyang Tita Alice sa tinuran ng anak, sabay yakap ng may paglalambing dito. 

Napapangiti na lang si Yesha habang pinapanood ang mag-ina. Natutuwa siya sa pagiging malambing at mapagmahal na anak ng kanyang pinsan sa kanyang Tita Alice, hindi niya tuloy maiwasang maalala ang ina. Ang ngiting naka-paskil sa labi niya kanina ay unti-unting napawi. Hindi niya naitago sa mga ito ang pagguhit ng lungkot at pangungulila sa kanyang mukha, lalong-lalo na at hindi niya namalayang pumapatak na pala ang kanyang luha. 

“Yesha, Iha,” marahang sambit ng kanyang tiyahin. Saka ito lumapit sa tabi niya at kinabig siya ng yakap. Lumapit din sa kanila si Ben saka sila niyakap na dalawa. Nang dahil sa ginawa ng mga ito ay lalong lumakas ang pagpatak ng kanyang luha. Hindi niya namalayang humahagulgol na siya habang yakap-yakap ng kanyang tiyahin at pinsan. Ang init ng yakap ng mga ito ay lalong nakapag-palakas ng kanyang iyak. Ngayon niya lang naramdaman na mayroong mga taong nagmamahal pa rin sa kanya. Mayroon pala siyang pamilyang matatakbuhan. Lahat ng kanyang pighating nadama ng mga nakalipas na taon ay naibuhos niya sa pagluha niyang iyon. Lahat ng sakit na sinolo niyang kinimkim ay nailabas niya. Hindi na nga niya namalayan kung gaano sila katagal sa ganoon posisyon. Ang tangi niya lang nararamdaman ay ang mga paghaplos sa kanyang buhok at likuran ng kanyang tiyahin at pinsan. 

Hindi nagsasalita ang mga ito, hinahayaan lang siya sa kanyang pag-luha. Walang sinuman sa dalawa ang umawat sa kanyang pag-iyak. Nang pakiramdam niya ay tuluyang lumuwag na ang kanyang dibdib ay saka niya naramdaman ang pagluwag ng yakap sa kanya ng tiyahin.

“Ayos ka na ba, Iha? Magaan na ang pakiramdam mo?” buong pagmamahal na tanong nito sa kanya. Humihikbing tumango lang siya sa tiyahin. Nginitian siya nito, saka marahan nitong pinunasan ang mga luha sa kanyang pisngi.

“Pangit mo na tuloy, Pinsan,” nakangiting panunukso sa kanya ni Ben. Saka nito hinaplos ang kanyang buhok. Natawa lang siya ng dahil sa tinuran nito, kahit na tumutulo pa rin ang kanyang mga luha.

“Benjamin,” saway dito ng ina.

“Ma, pinapatawa ko lang si Yesha. Syempre maganda pa rin yang prinsesa natin kahit maga ang ilong at mata,” nakangiting saad ni Ben sa ina, sabay kindat sa kanya.

Muli siyang natawa sa sinabi ng pinsan, “Naku, ikaw talagang bata ka, puro ka kalokohan,” natatawang saad muli ng kanyang Tita Alice sa anak.

“Pogi naman,” muling saad ni Ben, saka nagpa-cute sa kanilang dalawa ng kanyang tiyahin. HIndi na napigilan ni Yesha na humalakhak dahil sa ginawa ng pinsan, nang dahil doon ay napatawa na lang din ang kanyang tiyahin.

“Thank you po, Tita, Ben,” saad niya sa mga ito, nang bahagya ng umayos ang kanyang emosyon. “I soaked your shirt po tuloy, Tita,” nahihiyang saad niya sa tiyahin.

“Sus, hayaan mo ‘yan at malalabhan iyan,” balewalang saad naman ng kanyang tiya sa kanya.

“Oo nga, Pinsan. Pero tingnan mo yung sipon mo naiwan pa sa damit ni Mama,” muling saad ni Ben na alam niyang inaalaska lang siya.

“Benjamin!” muling saad ng kanyang tiyahin dito, sabay hampas sa braso ng anak.

“Ouch! Si Mama bayolente na,” nanunuksong saad ni Ben sa ina, saka muling napuno ng halakhakan ang buong kusina ng dahil sa kanila.

Ang mga tawa at ngiting lumalabas kay Yesha ay genuine. Hindi na ito katulad dati na parang pinipilit niya lang talagang maging masaya. “This is my home, my truly home,” saad niya sa kanyang isip. “I can start my new life with them. With my real family, a family who truly loves me.”