Kabanata 14
"Sa likod ng mga ilaw at Musika'Matapos ang kanilang make-over, minaneho ni Shiela si Elara patungo sa isang sikat na club sa gitna ng lungsod—paborito niyang tambayan."Iyang club na 'yan, high-end. Doon tumatambay ang mga sikat—mga artista, supermodel, pati mga bigatin sa music industry. No'ng huli akong nando'n, nakachika ko 'yung miyembro ng isang kilalang boyband. Babaero raw talaga 'yon, at totoo nga—hinila ako sa VIP at hinalikan nang todo. Pero ang di ko inakala, pati fans nila game din makipag-one night stand. Kaya ko nasabing, anong silbi ng kasikatan kung gano’n? Eh tayo nga, mga Lhuillier, hindi na kailangan ng fame. Kilala na tayo sa mundo ng negosyo.""At saka, bilang bahagi ng Lhuillier clan, mas mataas pa tayo sa mga artista. Kung gugustuhin natin, kaya nating bayaran ang katulad nila. Pero low-key ang pamilya natin. Hindi tayo mahilig magpa-expose," dagdag pa ni Shiela."Pero may mga kaibigan ka rinKABANATA 40“Mga Tanong na Ayaw Kong Sagutin”(NATHARA's Point of View)Ano ang gagawin ko?Yun ang tanong na paulit-ulit na umiikot sa utak ko habang tila nauupos akong kandila sa gitna ng gulo. Napahawak ako sa tiyan ko. Hindi ko na alam kung ito ba'y stress, gutom, o... may iba pa.Bigla akong napabangon. Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ang oras. Alas-diyes na ng gabi. May bukas pa kayang botika?Wala akong pakialam.Nagbihis ako ng mabilis, nagtakip ng hoodie, at lumabas. Ilang hakbang lang mula sa apartment ay may pharmacy. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko—takot, kaba, pagkalito. Pero kailangan kong malaman ang totoo."Isa pong pregnancy test kit," mahina kong sabi sa pharmacist.Hindi siya nagtanong. Tahimik lang niyang inilagay sa paper bag at iniabot sa akin.Pagkalabas ko, humigpit ang hawak ko sa bag. Ramdam ko ang lamig ng gabing iyon, pero mas malamig ang kaba sa dibdib ko.
KABANATA 39“Ang Katotohanan sa Likod ng Lahat”(NATHARA's Point of View)“I’m Adriana. Ex-girlfriend ni Michael.”‘Yun lang ang sinabi niya, pero para bang binuhusan ako ng malamig na tubig. Parang tumigil ang mundo. Lahat ng ingay sa paligid, unti-unting nawala. Naging bulag at bingi ako sa kasalukuyan.“Ikaw ba si Nathara?” tanong niya kanina, bago ko pa nasabi ang kahit na ano. At ngayon, heto siya sa harap ko. Kalma. Nakangiti. Pero ang mga mata niya—may baon. May tinatago.Nakatitig lang ako sa kanya, hindi makapaniwala. Ilang minuto na ba akong hindi nakakakibo?“Okay lang kung ayaw mong makipag-usap... pero sana pakinggan mo muna ako,” ani Adriana. Napalingon siya sa pinto ng coffee shop. Walang Michael. Wala.“Hindi ko ito ginagawa para manggulo,” patuloy niya, habang inilalapag ang isang maliit na envelope sa ibabaw ng mesa. “Pero may karapatan kang malaman ang ilang bagay.”Parang t
Chapter38 "I'm Adriana Ex-girl friend ni Micheal"NATHARA'S point of viewnagising ako dahil sa pagbaliktad ng sikmura ko, pero naudlot ng makita ang sariling nakasuot ng silk satin dress.sa pagkakaalam ko ay napayuko nalang ako sa mesa dahil sa kalasingan, at pagkayari non ay hindi ko na alam..sino ang naghatid saakin sa bahay ko?at sinong nagpalit ng damit ko?napabalikwas ako ng higa ng muling bumaliktad ang sikmura ko, tinakbo ko ang banyo at pagbukas ko ay natakpan ko ang sariling bibig at halos malunok muli ang suka na dapat ay iluluwa ko.kadiri.WTF?!!!malapad na likod ng lalaki ang nakita ko na nakatalikod sa direksyon ko, nakabukas ang shower kaya patuloy ito sa pagbabanlaw ng sarili.malapad ang kanyang likod at maganda ang pangangatawan, bumaba ang aking tingin sa matambok nyang pwet.Sino siya?!tumagilid ang kanyang muka kaya napatulala ako ng mak
KABANATA 37 "Tapos na Ang lahat but I don't think so" 😊 Tapos na ang lahat. Sa wakas, lumitaw na rin ang katotohanan at inaresto na si Isalyn sa lahat ng kasalanang ginawa niya—ang pagbaril kay Diman at ang pagpapanggap bilang kakambal niyang si Jiselle, pati na ang pagkulong dito sa basement ng limang taon. Hinding-hindi ko makakalimutan ang itsura niya noong pinusasan siya ng mga pulis. Pilit siyang nakikipag-usap nang mahinahon, sinasabing siya raw ang tunay na Jiselle at ang kakambal niya ang masama. Pero hindi nagsisinungaling ang fingerprint. Pagkatapos palayain si Michael, agad kaming apat na nagtungo kay Diman para ibalita ang magandang balita. Naabutan namin siya sa kanyang silid sa ospital. Isang pulang buhok na nurse ang nakaupo sa tabi niya, hawak ang kamay ni Diman at may matamis na ngiting kinakausap siya. Nang pumasok kami, agad niyang binitiwan ang kamay ni Diman, para bang nahuli siyang may ginagawang mali. Namula rin siya, at sa totoo lang, mukhang cute iyon.
Nathara's POV"Dalawang araw matapos ang pamamaril" Hawak ko ang kamay ni Diman matapos siyang bigyan ng panibagong painkiller ng nurse. Pilit niyang pinapakita na matapang siya at hindi nagpapakita ng sakit tuwing gagalaw siya, pero kita ko ang butil-butil na pawis sa noo niya tuwing pinipilit niyang igalaw ang sarili. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang tinamaan siya ng bala—para sa akin.Kahit matagal na akong wala nang nararamdaman para sa kanya bilang kasintahan, ngayon ay tila may panibagong puwang na naman siyang tinatamnan sa puso ko. Habambuhay ko siyang ituturing na isang kaibigang maaasahan, isang taong may puwang sa buhay ko. Sana balang araw, malampasan namin ang lahat at maging tunay na magkaibigan ulit—gaya ng dati bago pa kami ma-in love sa isa’t isa.“Masakit ba talaga?” tanong ko habang sinusubukan niyang humanap ng mas komportableng posisyon. Inayos ko ang unan niya at tinulungan siyang makapwesto nang mas maayos.
Chap-35. "Gawin natin at pagsisihan niya ang lahat" (Nilo's POV)Pagkapasok ko sa apartment ni Jiselle, agad kong binaba ang telepono at pumasok nang maingat, siniguradong walang makakakita sa akin. Alam kong mag-isa lang siyang nakatira kaya ang tanging panganib ay kung may isa sa mga kapitbahay niya ang makakita sa akin. Pero sa mga nalaman ko tungkol kay Jiselle, malamang ay mananahimik na lang ang mga kapitbahay niya—magbubulag-bulagan at magbibingi-bingihan kung sa tingin nila ay nananakawan lang siya.Maganda ang pagkakaayos ng apartment niya kahit may ilang muwebles na nawawala. Kita pa ang mga bakas sa mamahaling carpet, senyales na kamakailan lang niya ito ipinalabas o ibinenta. Tumuloy ako sa kanyang kwarto at sinimulang halughugin ang closet niya para makita kung may makikita akong ebidensyang puwedeng gamitin laban sa kanya. Sa karanasan ko, kadalasang doon itinatago ng mga tao ang mga lihim nila—sa kwarto o sa baseme