Chapter Twenty-three

"I told you," May matamis na ngiti sa mga labing turan ni Christine. "We'll see each other again soon—very soon!" Dugtong nito bago nagpakawala ng malakas na tawa. 

"Bago mo mahahawakan ang asawa ko, dadaan ka muna sa ibabaw ng bangkay ko!" Madilim ang anyong sigaw ni Daecon. 

Christine smirk. "Kaya mo ba ako?" Tanong nito. "Hindi nga ba't natakot kayong mga tangang taong-lobo sa lahi namin kaya mas pinili ninyong lipunin ang buong Night Shade Tribe?!" Patuloy nitong ang boses ay nagkaroon ng pait at bahagya rin iyong pumiyok. 

Kumurap-kurap ang mga mata ni Christine na para bang may alaala itong ayaw balikan ngunit biglang lumitaw sa isip nito. 

Nawalan ng kibo si Daecon maging ang ilang pinuno na naroroon ay natahimik. Matagal nang nangyari ang sinasabi ni Christine ngunit isa ang pangyayaring iyon ang tumatak sa kasaysayan ng mga taong-lobo at sa buong Night Shade Tribe. Alaalang nag-iwan ng malaking takot sa lahat ng mg