CHAPTER 28

Nagising na lamang ako sa isang malamig na kwarto. Kulay puting kisame ang bumungad aa akin nang maimulat ko ang nanlalabong mga mata. Marahan kong kinuskos ito gamit ang likod ng aking mga palad. Nakaramdam ako nang kirot sa likod ng palad ng gawin ko iyon.

Nakabalot ang buong palad ko ng kulay outing tape, may dextrose na nakapaloob sa tape na ito. 

Napangiti ako.

“Nakaligtas ako.” Masayang bulong ko sa sarili.

Paano ako nakaligtas? Si Zeke, nasaan? 

Bumuntung-hininga ako. Sana nakaligtas rin siya. Sana naririto din siya sa hospital. Sana kasama ko pa siya hanggang ngayon.

Ilang saglit pa nang bumukas ang pintuan, iniluwa roon ang isang magandang nurse.

 “Good morning po, Ma'am! Kumusta po kayo? Lilinisin ko lang po saglit ang sugat ninyo ha!” Nakangiting bungad niya sa akin. Pilit ko siyang nginitian. 

Hindi pa rin nawawala sa isipan ko si Zeke. Sana nakaligtas rin siya.

&ld