CHAPTER 23 "CONFESSION KISS IN THE RAIN"

ILANG beses naring nagplano si Jason na tawagan o kahit i-text man lang si Jenny pero sa huli ay nawawalan parin siya ng lakas ng loob ituloy iyon. Alam naman kasi niyang kasalanan niya, aminado siya doon pero hindi niya maiwasan ang hindi mapikon lalo at parang ipinakikita sa kaniya ng dalaga na hindi ito apektado sa galit niya.

Naka-duty siya noon sa baggage counter at sandali nalang ay magsisimula na ang last period nila kasama si Daniel. Kapag ganoong oras ay wala nang masyadong pumapasok sa library. Ang iba kasi sa mga estudyante ay nakauwi na at ang iba naman ay nasa kani-kanilang mga klase.

Noon tumunog ang cellphone niya. Si Cathy iyon, ang babaeng kasalukuyan niyang idine-date. Tinatanong nito kung pwede ba niya itong isabay sa pag-uwi. Noon siya napailing. 

One week pa lang sila ni Cathy pero bakit ganito na ang nararamdaman niya? Parang sawa na siya agad? Dahil ang totoo mas gusto niyang ihatid si Jenny mamaya. Alam naman kasi niya na kapag nagpatuloy ang pagiging malapit nito sa lalaking iyon ay hindi malayong magkagusto si Leo sa dalaga at ang lahat ay tiyak na mauuwi sa ligawan.

"Ikaw talagang babae ka," bulong niyang inis na inis saka nagbuntong hininga. 

"Grabe ang lalim naman nun!"

Dahil nga abala ang isip niya ay hindi napuna ang paglapit ni Daniel.

"Pare naman, bakit ka ba nanggugulat?" aniya.

Tumawa si Daniel. "Alam mo kasi masyado kang problemado eh ang totoo pride mo lang naman ang kalaban mo."

"Hindi ko nga rin maintindihan ang sarili ko eh. Hindi ko alam kung natatakot ba ako sa kaniya dahil ngayon lang niya ako natiis ng ganito o baka nga pride lang," aniyang sa tonong naguguluhan.

"Ganito lang naman iyan kasimple, itanong mo nga sa sarili mo, kung sakali ba kaya mo na mapunta siya sa iba? I mean, kaya mo bang ipagkatiwala siya sa ibang lalaki?" simula ni Daniel. "Alam mo pare tama si Ara, maswerte ang Leo na iyon kapag naging sila ni Jenny. Ikaw ba, hahayaan mo ba siyang mawala sa'yo nang tuluyan nang dahil lang sa natatakot ka o kaya eh sa pride mo?"

"Ngayon nga lang pikon na pikon na ako eh," aniya.

"Hindi ka lang pikon na pikon, selos na selos ka rin. Aminin mo na kasi, in love ka sa kanya at iyon ang totoong dahilan kaya ka nagkakaganyan. Huwag mong pilitin na ibaling sa iba ang hindi naman pwede, maging fair ka sa mga babae, kailangan mong mamili, si Jenny ba na mahal mo at kinatatakutan mong mawala sa'yo at nagagawang inisin at ligaligin ang puso mo, o iyong ka-date mo ngayon na pareho nating alam na wala ka naman talagang nararamdaman?" ang mahaba pero mahinahon na kausap sa kaniya ni Daniel.

Agad na nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Jason sa sinabing iyon ng kaibigan niya. Tama naman ito. At ngayon parang gusto na nga niyang maniwala na talagang in love na siya kay Jenny. 

"Sa tingin mo ba in love ako sa kanya?" 

Sa tanong na iyon ay tuluyan nang natawa sa kaniya ang kaibigan niya. Bakit nga ba masyado siyang bulag sa mga bagay na kung tutuusin ay napakaswerte niya? Ngayon tuloy ay parang gusto niyang makaramdam ng guilt dahil sa ginawa niyang pag-iwas kay Daniel at kay Ara, mula nang ipagtapat ng mga ito sa kanila ang tungkol sa estado ng relasyon ng mga ito.

Dahil doon ay naging malapit siya kay Paul, ang isa pa niyang kaklase na kung tutuusin katulad ni Daniel ay may kaya rin sa buhay.

Pero aminin man niya o hindi alam niya sa sarili niyang wala paring katulad si Daniel. 

Ito parin ang best friend niya at alam niyang hindi ito makakayang palitan o pantayan ng kahit na sino.

"Prangkahan na ito ah, hindi ka lang in love pre, patay na patay ka sa kanya. Iyan ang totoo," anitong tinapik pa siya sa balikat pagkatapos. 

Nang manatili siyang tahimik ay noon muling nagsalita si Daniel.

"Kumilos ka na, dahil kapag si Jenny ang nawala sa iyo, maniwala ka sa akin pare, iyan ang babaeng talagang panghihinayangan mo habang buhay," anito bago siya tuluyang iniwan.

*****

GABI nang bumuhos ang malakas na ulan. Habang nakatanaw sa labas ng bintana si Jenny ay hindi niya maiwasan ang makaramdam ng pag-aalala para kay Jason na alam niyang pauwi pa lang nang mga sandaling iyon.

Sa pagkakaisip sa binata ay agad na nakaramdam ang dalaga ng masidhing pagguhit ng kirot sa kaniyang dibdib. Pagkatapos noon ay kumilos na siya para matulog nang marinig niya ang magkakasunod na katok sa kanilang gate. 

Agad na nagsalubong ang magagandang kilay ng dalaga kasabay ang magkahalong kaba at pananabik na kaniyang naramdaman nang mga sandaling iyon. Nagmamadali niyang tinungo ang pinto, may palagay siyang alam na niya kung sino ang kumakatok at hindi nga siya nagkamali. 

Nang buksan niya ang ilaw sa terrace ng bahay nila ay nakita niya si Jason na nakatayo roon at basang-basa ng tubig ulan.

Nagmamadali siyang kumilos para kumuha ng payong. Pagkatapos ay lumabas siya para patuluyin ito. 

"Bakit ka ba nagpabasa ng ulan? Baka magka---,"

Hindi na niya natapos ang iba pa niyang gustong sabihin sa binata nang bigla nitong hinawakan ng mahigpit ang batok niya saka siya kinabig at mariin na siniil ng halik sa kaniyang mga labi.

Nagulat, nawala sa sarili o parang natuka ng ahas?

Hindi alam ni Jenny kung alin ang mas tamang salita na pwedeng gamitin upang maipaliwanag niya kung ano ang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon. Dahil ang totoo sa pagkabigla ay bigla nalang nanghina ang kamay niya kaya sa huli ay nabitiwan narin niya ang hawak niyang payong.

"I love you, Jen at gusto ko lang sabihin sa'yo nagseselos ako kaya hindi ko gustong nilalapitan ka ng kahit na sinong lalaki. Kasi gusto ko akin ka lang, iyon ang totoo, sabihin mo sa akin, mahal mo rin ba ako, ha?" nang pakawalan nito ang kaniyang mga labi ay nanatiling tulala parin ang dalaga habang nakatingala siyang pinanonood si Jason habang nagsasalita.

"A-Anong sinabi mo?" nang makabawi sa pagkabigla iyon ang nauutal niyang tanong.

Noon ngumiti si Jason saka siya muling niyuko at saka hinalikan sa kaniyang mga labi sa ikalawang pagkakataon. 

"Mahal mo rin ako, hindi ba?" sa tono ng pananalita ni Jason ay mukhang hindi na ito makapaghintay na marinig ang sagot niya sa tanong nito.

Pero nanatiling parang wala sa sarili niya si Jenny. Hindi niya alam kung dahil iyon sa masarap na halik ni Jason na hindi niya inasahan, o dahil sa napaka-romantic na paraan na ginawa nitong pag-amin sa kaniya? O dahil sa nangyari ang first kiss niya nang nauna pa sa confession at sa ilalim pa ng bumubuhos na ulan?

Sa tingin niya all of the above ang sagot!

"Sinabi sa'yo ni Ara iyan ano?" ang sa halip ay nasambit niya.

Noong maluwang ang pagkakangiting mabilis pa sa alas kuwatrong niyakap siya ng mahigpit ni Jason. Pagkatapos noon ay pinakawalan siya at saka ikinulong ng dalawang kamay nito ang kaniyang mukha.

"I love you, Jen. Sobrang mahal na mahal kita. O baka mas tama iyong sinasabi ni Daniel na patay na patay ako sa'yo?" anitong idinikit ang sarili nitong noo sa kaniya.

Parang noon lang biglang nag-sink in kay Jenny ang lahat. Kaya mabilis na mabilis na nag-init ang sulok ng kaniyang mga mata at sa huli ay tuluyan na nga siyang napaiyak. 

"M-Mahal mo din ako? Ang akala ko may girlfriend ka?" aniya sa pagitan ng pag-iyak.

Umiling si Jason. 

"Meron nga, ikaw, ikaw ang girlfriend ko," anito.

"Wala na iyong---?"

Umiling si Jason. "Wala nang iba, kasi ngayon malinaw na sa akin ang lahat, mahal kita kaya dapat ikaw ang nasa tabi ko, at ako rin ang dapat na nasa tabi mo kasi nagmamahalan tayo."

Muling nagbuka ng kaniyang bibig si Jenny para magsalita. Pero nagpigil ang lahat ng iba pa niyang gustong sabihin nang sa ikatlong pagkakataon ay muling inangkin ni Jason ang kaniyang mga labi. Pero sa pagkakataong ito ay mas maalab, mas malalim, dahilan kaya parang hindi narin niya naramdaman ang lamig ng tubig ulan na ibinubuhos sa kanila ng kalangitan.