เธอส่งยิ้มให้ผิดคนแล้วสาวน้อย NC++

ตอนที่ 1

"สวัสดีครับ" ภาคีเดินเข้ามาเอ่ยทักทายมิย่าอย่างเป็นมิตร

"คะ?" มิย่าหันหน้ามาเอียงคอถามเล็กน้อย

"พอจะมีเวลาว่างขึ้นไปดื่มกับเจ้านายของผมที่ชั้นสองไหมครับ"

"คะ?เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะหนูชอบดื่มตรงนี้..ขอบคุณที่ชวนนะคะ" มิย่าเอ่ยปฏิเสธด้วยรอยยิ้มที่สดใส ทุกอิริยาบถของเธอตกอยู่ในสายตาฟ้าอ่อนอมเทาคู่นั้นของครูสตลอดเวลามาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าสวยหวานของเธอไม่วางตามือหนาหยิบแก้วไวน์ราคาแพงขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดี

"จะไม่ไปจริงๆเหรอครับ" ภาคีเอ่ยถามมิย่าอีกครั้งหากเธอไม่ยอมขึ้นไปนั่งดื่มกับเจ้านายของเขาจริงๆเขาคงจะต้องใช้กำลังฉุดกระชากเธอไปให้ผู้เป็นนาย

"พอดีหนูมากับเพื่อนเอาไว้คราวหน้านะคะ" มิย่าตอบปฏิเสธภาคีอีกครั้งด้วยความสุภาพ

"ขอตัวนะคะ" สมายจูงมือของมิย่าออกมาจากหน้าเคาน์เตอร์บาร์เทนเดอร์อย่างเร่งรีบก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำหญิง

"ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าส่งยิ้มให้ใครเห็นมั้ยล่ะเกือบไปแล้ว..ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนแกยืนรอฉันหน้าห้องน้ำนะอย่าไปส่งยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายอีกล่ะหรือจะเข้ามานั่งรอข้างในห้องน้ำแต่ฉันปวดหนักแกจะเหม็นหน่อยนะ"

"แค่พูดก็ได้กลิ่นแล้วรีบเข้าไปเถอะฉันจะยืนรออยู่ข้างนอกให้เข้าไปเฝ้าคงไม่ไหว" มิย่าแสร้งใช้มือบางบีบจมูกตัวเองอย่างมีจริต

"รอนะ..อยู่ๆก็ท้องเสียขึ้นมาเป็นงงกับตัวเองยังไม่ทันได้กินอะไรเลยนอกจากวิสกี้แค่แก้วเดียว" สมายพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้องน้ำทันที

"นายครับ" ภาคีเอ่ยเรียกผู้เป็นนายในตอนที่ครูสกำลังจะเดินลงไปหามิย่าที่ชั้นหนึ่ง

"ถุงยางครับนาย" ภาคียื่นถุงยางอนามัยขนาดใหญ่พิเศษที่ครูสสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อใช้ส่วนตัวโดยเฉพาะ

"ไม่จำเป็น" ครูสตอบกลับลูกน้องคนสนิทเสียงเรียบก่อนจะเดินลงไปหามิย่าที่หน้าห้องน้ำชั้นหนึ่งทันที

"รอเพื่อนอยู่เหรอสาวน้อย" น้ำเสียงทุ้มต่ำของครูสดังขึ้นจากด้านหลังของมิย่าทำเอามิน่าสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจรีบขยับตัวถอยห่างออกมาครูสทันที

"เพื่อนเธอไม่ออกมาง่ายๆหรอก..ไม่ต้องรอ" ครูสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบพลางเดินเข้าไปหามิย่าด้วยท่าทางน่าเกรงขามทำเอามิย่าเนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวฝรั่งตาน้ำข้าวร่างสูงใหญ่ตรงหน้า

"ตัวเธอ..นุ่มนิ่มดี" มาเฟียหนุ่มถือวิสาสะใช้มือหนาสัมผัสกับเรียวแขนขาวผ่องของมิย่าอย่างพึงพอใจ

"อึก..คะ..คุณจะทำอะไรฉันคะ" มิย่ารีบดันแผงอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มออกห่างอัตโนมัติเมื่อเห็นว่าเขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาจะซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอ

แค่วก! แคว่ก!

มือหนาฉีกกระชากชุดเดรสสีดำสายเดี่ยวของเธอออกอย่างง่ายดายเผยให้เห็นเรือนร่างอรชรขาวผ่องรูปร่างทรงนาฬิกาทรายของเธออย่างชัดเจน

"ผิวขาวจังเลยนะ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบแววตาเย็นชาจ้องมองหน้าอกใหญ่ของเด็กสาวอย่างหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง

"ปล่อยฉันนะ!ช่วยด้วย!ออกไปนะ" มิย่าออกแรงดีดดิ้นอยู่ภายในอ้อมแขนแกร่งของมาเฟียหนุ่มพลางตะเบ็งเสียงให้คนช่วยสุดเสียง

"เธอคิดว่าคลับนี้ใครเป็นเจ้าของ?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเอ่ยถาม "เป็นเด็กแต่หนีแม่มาเที่ยวในที่แบบนี้ไม่กลัวเหรอ?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบพลางใช้มือหนาบีบขยำเต้าใหญ่ทรงหยดน้ำของเด็กสาวอย่างแรง

"อึก..ฮือๆเจ็บ" เด็กสาวสะอื้นไห้ด้วยความหวาดกลัวนึกโทษตัวเองที่เข้ามาเที่ยวที่คลับแห่งนี้หนำซ้ำเธอยังส่งยิ้มหว่านเสน่ห์ให้กับชายหนุ่มตาน้ำข้าวตรงหน้าอีก

"ยิ้มให้ฉันทำไม" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามพลางล้วงนิ้วยาวแกร่งเข้ามาในโพรงปากหวานพลางกระทุ้งนิ้วเข้าออกอย่างเนิบนาบจนน้ำลายใสของเด็กสาวไหลยืดออกมาจากโพรงปากหวาน

"อึก..นะ..หนูขอโทษหนูไม่ได้ตั้งใจหนูไม่รู้ว่าคุณเป็นมาเฟีย..ฮือๆ..อย่าทำอะไรหนูเลย..อึก" เด็กสาวพนมมือไหว้ขอความเห็นใจจากฝรั่งตาน้ำข้าวด้วยคิดว่าวิธีนี้คงจะเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เขายอมปล่อยเธอไป

"หึ..เธอส่งยิ้มให้ผิดคนแล้วสาวน้อย ในเมื่อกล้าทีี่จะยิ้มให้ฉันเธอก็ต้องกล้าที่จะนอนกับฉันเหมือนกัน" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะประโคมจูบดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อของเด็กสาวอย่างแรงจนเด็กสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บมือหนาอีกข้างเลื่อนลงมาบีบขยำบั้นท้ายงอนงามของเธออย่างแรง

"กรี๊ดดดด!ปล่อยหนูนะ!ช่วยด้วยช่วยหนูด้วย!" เด็กสาวกรี๊ดร้องขอความช่วยเหลือสุดเสียงหวาดกลัวฝรั่งตาน้ำข้าวตรงหน้าจับใจริมฝีปากหยักได้รูปเลื่อนขึ้นมาประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเอาแต่ใจฟันคมขบกัดลิ้นเล็กอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในโพรงปากเล็กมือหนาเลื่อนลงมาฉีกกระชากแพนตี้ลายลูกไม้ตัวบางอย่างแรงจนมันขาดวิ่นก่อนจะยกสะโพกเล็กของเด็กสาวขึ้นมานั่งบนบ่าแกร่งโดยทีี่แผ่นหลังบางแนบชิดติดกับผนังกำแพง