Cápitulo Vienti y Uno

Cápitulo Vienti y Uno

beyond the boarder

Aabot hanggang sa mag da-dalawang oras ang byahe namin sakay ang barge. As soon as we reach the port, agad kaming sumakay sa isang maliit na private bus na may aircon.

Masyadong matagal ang naging byahe namin roon na umabot hanggang walong oras. I sat beside the closed window and during those 8 hours of bus ride, I wasn't able to sleep even a glimpse despite the exhaustion I felt.

May mga pagkakataon na sa aking pagkakatulala ay nararamdaman ko nalang ang mainit na likidong tumutulo sa gilid ng aking mata. Tahimik na umiiyak na pala habang tanaw ang mga hindi pamilyar na tanawin na dinadaanan.

Minsan naman, ay tahimik na inaabutan lang ako ni Jay ng tubig o di kaya ay pagkain na binili niya kanina sa mga vendor ng bus terminal bago kami sumakay ng bus. I always stare at it longer in my hands before taking a bite. And I appreciate Jay so much for also staying quite.

Although, sometimes, I feel him looking at me from time to time. Worried probabl