Fragments of Memories 2: Beautiful Stranger (Tagalog)

JULY 2012

BACLARAN, MANILA

Malakas ang buhos ng ulan pero walang pagmamadali sa mga hakbang ni Elaine. Habang kumakaripas ng takbo at nagkukumahog ang iba para sumilong, siya, kalmadong naglalakad papunta sa Baclaran Church. Sukbit niya ang itim na backpack sa kanyang likuran. 

Huminto siya ilang kanto bago ang simbahan. She was already soaking wet. Tiningala niya ang langit, hinayaang mapatakan ng ulan ang kanyang mukha. Base sa madilim na kalangitan, she could tell that the rain would not stop anytime soon.

Nakikiramay ba ang langit sa nararamdaman niya or was it trying to mock her kagaya ng mga nakapaligid sa kanya?

It must be the latter.

Nagpatuloy si Elaine sa paglalakad.

She was an illegitimate child. Lumaki siyang walang ama. Ang tanging nagisnan lang niya ay si Bettina, ang kanyang ina. Bettina owned a small pub house in Parañaque. She would beat the hell out of her tuwing umuuwing lasing. Bettina would cry hysterically, blaming her and the father she didn’t even meet why her life was a mess.

Kagaya ngayon, putok ang gilid ng mga labi ni Elaine nang hampasin siya nito ng bag sa mukha matapos niyang sagutin nang pabalang. As a child, para siyang hinihiwa nang paulit-ulit sa bawat masasakit na sampal at salita. Hindi lang galing sa sariling ina kundi maging sa mga kapitbahay nilang mapanghusga.

Napakaraming hula tungkol sa pinagmulan niya. Kesyo malandi raw ang nanay niya kaya nabuntis nang maaga. Na kabit ito ng isang politiko kaya walang maipakilalang tatay sa kanya.

Few years ago, every single day, ipinagdarasal ni Elaine na sana mahanap na niya ang ama at kunin na siya sa miserableng mundo ng kanyang ina. Sinubukan niya pati ang paglalakad nang nakaluhod papunta sa altar. Hindi lang sa Baclaran Church, she went all the way to Quiapo Church at kung saan-saan pa. But her wish remained vague. 

She was seventeen now. Fearless, and ungracious. Ang dating mga luha dahil nasasaktan, nagsimulang maging ngisi ng walang pakialam. Ang batang babae na noong una ay tahimik na nagse-self-pity sa tabi, nag-umpisang matutong sumagot, lumaban, at tubuan ng matatalas na pangil at sungay.

She would want it to be like that. Mas bagay sa imahe niya. At her age, handa na si Elaine na malaman kahit ano ba ang pinagmulan ng lalaking nakipaglandian sa nanay niya para mabuo siya at ibanduna pagkatapos. She wanted to meet him. Marinig mula sa bibig nito kung bakit hindi siya ipinahanap. Kung bakit sa loob ng napakahabang panahon, hindi man lang ito tinubuan ng bayag. 

Lumiko si Elaine sa sumunod na kanto. Sa likod ng Baclaran Church nakapuwesto ang pipitsuging bistro bar ni Mang Chito. Doon siya papunta. Maraming beses na siyang nakapunta sa bistro bar ng matandang lalaki. Ang lugar ang takbuhan niya tuwing naglalayas at nasaktan siya ni Bettina.

Dating manghuhula si Mang Chito. Fake na manghuhula. Nakilala niya ito noong katorse siya. Madalas siya nitong nakikitang nakatambay sa labas ng Baclaran Church, inaabutan siya ng tinapay at makakain at nakikipagkuwentuhan habang nakkikipaglaro sa kanya ng chess sa daan. 

Alas-sais na ng gabi pero mukhang hindi busy ang bar, napansin ni Elaine pagpasok na pagpasok niya. Wala siyang customer na nakikita sa loob, maliban sa isang matangkad na lalaking nakatayo patalikod sa kanya. Kausap nito ang waitress na si Drew, kaibigan niya. 

Sinenyasan ni Elaine si Drew na dederetso siya sa maliit na kuwarto sa dulo ng bistro nang mapasulyap ito sa kanya. Mabilis siyang tinanguan ng beinte-singko anyos na babae.

May ilang damit siya roon na nakatago. Karamihan ay bili ni Mang Chito tutal madalas naman daw siyang bumibisita. Nang makakuha ng isusuot, mabilis siyang nagbihis at lumabas uli.

Dumeretso si Elaine sa malaking glass door beer cooler. Kumuha ng isang bote bago pumunta sa bar counter. Naupo siya sa stool habang hinihintay na lapitan siya ni Macon, ang bartender.

“Napa’no na naman ‘yang mukha mo?” tanong ni Drew nang lapitan siya. 

“Nasaan si Mang Chito?”

“Pangatlo ka nang naghanap kay Boss ngayong araw," buntong hininga nito. 

Kumunot ang noo niya. “Sino ‘yong dalawang nauna? Five-six?”

“Si Jemuel ‘yong isa, oo, kaninang umaga pa. ‘Yong isa pa, hayun, o. Si Mr. Tall and Yummy.” Inginuso nito ang tinutukoy.

Ang lalaking kausap ni Drew kaninang pagpasok niya. Inookupa nito ang upuan malapit sa may entrada. Dahil madilim, hindi niya gaanong makita ang hitsura ng lalaki. Debt collector din kaya ito kagaya ni Jemuel? Ang huli ang kanang kamay ng loan shark na pinagkakautangan ni Mang Chito. Wala namang madalas ja bumibisita sa matandang lalaki kundi ang mga ito. 

“Kulang pa ba ang panghulog ni Mang Chito?” tanong ni Elaine, ang tinutukoy ay ang pambayad nito sa loan shark.

“Ilang buwan nang matumal ang bistro. Sa renta pa lang, lubog na lubog na tayo. Ang alam ko, apat na buwan na kaming delay sa upa. At anim na buwan nang hindi nakakapagbayad sa five-six.”

Dinala ni Elaine ang bote ng beer sa kanyang bibig. Bahagya pa siyang napangiwi nang maramdamang mahapdi pa ang gilid ng kanyang mga labi.

Nakakadalawang bote na siya ng beer at bahagya nang namamanhid ang pakiramdam nang bumukas ang pinto ng bistro at pumasok sa loob ang bulto ng dalawang tao.

Si Jemuel at ang isa pang tauhan nito. Lumapit ang dalawa sa counter, pasitsit na tinawag si Macon. Bahagyang sinulyapan ni Elaine ang huli. Wala pa man, alam niyang kinakabahan na ang lalaki.

“Wala pa rin si Mang Chito?”

“W-wala pa, Boss, eh.”

“Ano, tinimbrehan n’yo na nagpunta kami, ‘no?”

Mabilis na umiling si Macon. “H-hindi, Boss.”

Hinubad ni Jemuel ang suot na sombrero, walang babalang hinampas iyon sa mukha ng nabiglang si Macon. Hindi pa nakontento, kinuwelyuhan pa si Macon.

Huminga si Elaine nang malalim. Mabilis niyang tinungga ang laman ng beer, straight. Kung mayroon man siyang hindi matiis, iyon iyong makakita ng isang taong ginugulpi o binu-bully. Alam niya kung gaano kasakit sa pakiramdam ang sinasaktan nang walang kalaban-laban.

“Sabihin mo sa amo mo, kapag hindi pa siya nakabayad sa utang niya bago magkatapusan, ipapasunog ko itong bar ninyo. Naiintindihan mo ba?” sabi ni Jemuel, tinampal-tampal pa ang pisngi ng bartender.

“Mahiya ka naman,” angil ni Elaine, sa bote ng beer nakatuon ang tingin.

Lumipad ang mga mata ni Jemuel sa kanya. Kahit hindi niya tingnan, alam niyang sardonic ang ngisi nito nang padarag na pinakawalan si Macon para lapitan siya. “Hoy, ‘neng. Usapang matanda ito kaya huwag kang makialam kung ayaw mong madamay sa init ng ulo ko.”

She scoffed. Nilingon niya ito sa wakas. “Nakikita ko kung gaano ka na katanda. Kumukulubot ka na at lahat, manunuba ka pa rin.”

“Aba’t! Bastos ‘to, ah! Kung hindi ka nadisiplina ng mga magulang mo, baka itong palad ko ang dumisiplina sa ‘yo!” Itinaas pa ni Jemuel ang kamay, inambaan siya ng sampal.

Tumaas ang isang sulok ng bibig ni Elaine para sa isang sarkastikong ngisi. Nagkamot siya ng kilay, bumulong. “Ano ba’ng meron sa pisngi ko at lahat na lang kayo, nangangating sampalin ako?”

Kumunot ang noo ni Jemuel. “Ano? May sinabi ka? Minura mo ba ‘ko, ha?”

Tumayo siya mula sa kinauupuan. Isinuksok niya ang kamay sa bulsa ng suot na maluwang na boyfriend jeans, saka tiningnan ang lalaki mula ulo hanggang paa. “Hindi ka lang matandang manunuba, bingi ka pa.”

“Gago ‘to, ah!”

“B-Boss, papunta na si Mang Chito…” Si Drew na namumutlang napasugod. Pumagitna ito sa kanila ni Jemuel pero dahil triggered, itinulak lang ng lalaki ang waitress. Sumubsob si Drew sa counter.

Tumalim ang tingin ni Elaine. Kinuwelyuhan siya ni Jemuel, namumula ang mga mata nito sa galit pero hindi nabahiran ng kaunting takot ang kanyang mukha.

Kahit nang itaas ni Jemuel ang kamay para sampalin siya, she didn’t even flinch.

Pero walang dumapong makalyong kamay sa kanyang pisngi.

“Tama na ‘yan, Boss. Bata lang, huwag mo nang patulan.”

Itinirik niya ang mga mata. Bata? Lumingon siya para tingnan ang naglakas-loob na makialam.

Ang matangkad na lalaking nakasuot ng button-down sports shirt na kausap ni Drew kanina.

Padarag na binawi ni Jemuel ang kamay sa lalaki. “Ang daming pakialamero at pakialamera sa bar na ‘to, ha?! Hoy, huwag kang makialam dito kung ayaw mong—”

Bago pa matapos ni Jemuel ang sasabihin, nadampot na ni Elaine ang walang lamang bote ng iniinom niyang beer at mabilis pa sa alas-kuwartong naipukol iyon sa ulo nito.

Bumagsak sa sahig si Jemuel. Knocked out.

Napatili si Drew.

Hindi makapaniwalang napatitig sa kanya ang pakialamerong lalaki.