Nagpatuloy ang event. Pagkatapos mag speech ni mommy ay nagspeech din si daddy at ibinigay sa akin ang wish niya kaya naman kinailangan pa akong ayusan sandali dahil nasira ang make up ko sa kakaiyak. Pati mga tito at tita ko ay pinaiyak ako.
After ng 18 wishes, ay sumunod naman ang 18 gifts, then ang 18 dances, tapos ay ang 18 roses ang pinaka huli.May inihandang small dance performance din ang mga kaklase at kaibigan ko, pati mga pamangkin ko na maliliit ay may inihanda ding performance.Those moments ay sobrang saya ko, I can't stop myself from laughing, I can't even suppress my smile. My heart is filled with so much happiness that time. So happy that I didn't expect what will happen next.Bago mag anunsiyo na kumain, sa isang malaking screen ay ipinalabas doon ang pre debut video na shinoot namin before my birthday.Pagkatapos ng lahat ng programs ay nagsimula ng kumain ang lahat. Hinatidan na lamang ako ng pagkain sa stage dahil sobrang laki at bigat ng gown ay mahihirapan na akong mag akyat baba pa.May ilan namang lumapit sa akin sa itaas para batiin ako at sabihin ang kanilang mga personal wishes, ang iilan ay mga anak ng business partners ni daddy at mga asawa ng kasosyo nila sa business. May iilan din na nagpapicture, kaya naman nagpapicture na din ako ng solo pic ko sa photographer na hinire namin.Umakyat naman si Ria at Sam ng makababa na ang huling bisita na nagpapicture sa akin."Happy birthday beshy!" magiliw na saad ni Ria bago ako bineso sa magkabilang pisnge.Si Sam naman ay malumanay din akong binati ng happy birthday bago bineso kagaya ng ginawa ni Ria."Grabe, sobrang bigatin ng mga bisita mo" tila ay kinikilig na wika ni Ria."Correction, bisita sila ng parents ko hindi sakin" tugon ko naman dito."I know, pero ang sosyal pa din beshy" napairap na lamang ako dahil sa sobrang giddy niya."Pero nagpapasalamat talaga kami at naging kaibigan ka namin at nagkaroon kami ng chance na makarating sa birthday party mong ito" out of the blue na sabi ni Sam. Tila ay may kakaiba sa boses niya."What do you mean Sam?" naguguluhang tanong ko dito."Oo nga, we're so thankful sayo talaga beshy" ngayon naman ay si Ria na ang nagsabi nito. Nagtataka naman akong napatingin sa kanila.What the heck are they talking about?Hindi ako nagsalita pero nanatili ang nagtatakang ekspresyon sa mukha ko."You don't know?!" gulat na gulat nilang tanong saken."Know what?"Napasinghap naman ang mga ito at nagkatinginan."Nandito ang tatlo sa Sarkozy cousins beshy, omg ka" excited na wika ni Ria at parang thirteen years old na kinikilig."The who?" tanong ko sa mga ito. "Your crushies?" sunod kong tanong."Exactly!""Absolutely!"Magkasabay nilang wika. Napangiti naman ako dahil sa ginagawa nila, they're showing their fangirling side too much."Didn't know that they're invited, parents ko mostly ang umayos ng lahat para sa event na ito" paliwanag ko sa kanila."Still sobrang saya ko kasi nandito ang Ethan baby ko!" kinikilig na wika ni Ria.Napairap na lamang ako sa hangin at nagbirong "Sila ba ang may birthday o ako?mas lamang pa ata atensiyon niyo sa kanila kaysa sa akin ah".Pagkatapos ng paguusap naming iyon ay nagpaalam na ang dalawa na bababa na, magfafangirl pa daw sila sa mga crushies nila.Ilang minuto naman ng makababa sila ay sumunod na umakyat si daddy.Lumapit ito sa akin at bahagya akong binigyan ng isang sinserong ngiti.Maya maya pa ay kinuha nito ang mic na nakapatong sa podium. Tinapik tapik nito iyon dahilan para maagaw ang atensiyon ng lahat ng bisitang naroon."Good evening ladies and gentlemen, but may I have your attention please" wika nito.Kanya kanyang hinto at lingon naman ang lahat ng bisita at hinihintay ang kanyang sunod na sasabihin."So as you all know, we invited you here to celebrate with us the 18th birthday of our only daughter, Arkeila." panimula ni dad."But aside from that, we also invited you here to be our witnessed as we make ties with one of the most highly elite family in this country." nakangiting wika ni dad at tumingin sa kung saang gawi, hindi ko masyadong maaninag ang mga tao sa gawing iyon dahil sa mga ilaw na nakatutok sa akin sa unahan na nakakasilaw.My forehead crease, not getting what father said.What is he taking about? making ties? with who?But that wasn't long dahil nagulat na lamang ako ng tawagin ni dad ang pangalan ko at tinawag palapit sa kanya.Naguguluhan at nagtataka man ay lumapit pa din ako. Nang makarating sa unahan ay maliit akong ngumiti bago tahimik na tumayo sa tabi ni daddy.Tahimik lamang akong naghihintay sa sunod na sasabihin ni dad.Ilang saglit pa ay muli itong nagsalita, at ganun na lamang ang pagkagulat ko ng makita kung sino ang mga taong umakyat sa stage.Walking with full of confidence. The founder of the biggest corporate company in Asia and Europe, the grandfather of the famous handsome bachelorette of our times. Filled with glory in his every step, Don Alfredo Sebastian Mercado Sarkozy walk up the stage.Ngumiti ito sa akin ng makarating sa stage at tumabi kay dad. But what shocks me more ay yung taong kasunod nitong umakyat.With a serious cold looking expression in his face, walks after Don Alfredo, is the great Damian Nicolas Sarkozy, my first heartbreak.My heart pounded fast when he make eye contact with me while he's walking up in the stage.Damn heart, stop it.At halos magwala na ang sistema ko ng tumayo ito sa mismong tabi ko. Naestatwa ako sa kinatatayuan ko at halos hindi na makapagsalita. Hindi na maproseso ng utak ko ang mga bagay bagay dahil sa nararamdaman kong kaba, pero lalo pang gumulo ang isip at sistema ko sa sunod na sinabi ni dad."Everyone... tonight we officially make ties with Sarkozy, because tonight is the official day that my daughter Arkeila, and the grandson of Don Alfredo is officially engaged."✿✿F******k Account: Flaire MorxeiahF******k Page: FlairehixxieWPI*******m: @flairemrxhTiktok: @flairehixxie /Flaire MorxeiahG***l: flairehixxie@g***l.comIt's been a week after my birthday party. And until now hindi ko pa din maproseso sa isip ko ang mga nangyari ng gabing iyon.I just turned 18 pero na engaged na kaagad ako, without my notice ang knowing. Worst part is dun pa talaga ako na engage sa taong naging dahilan ng pagkawasak ng puso ko sa unang pagkakataon.I can't believe that all of this are happening to me at a young age. This is too much for me to bare, napaka bata ko pa para magpakasal at bumuo ng pamilya. I have a lot of dreams and goals in life n gusto kong ma achieve, kaya I can't get married. Not yet.Kasalukuyan akong nagmumuni muni sa veranda ng kwarto ko habang pinagmamasdan ang malalaking alon na humampas sa dalampasigan. Hindi pa ganun kataas ang sikat ng araw kaya hindi pa ganun kainit ang sikat ng araw nito sa balat, napakalamig at presko din ng hangin.A week ago ng matapos ang debut ko ay nagdesisyon akong pumunta sa beach house namin sa Oriental Mindoro tutal at bakasyon naman na.Hindi ko pa din nakakausa
"How long are you going to avoid us?" siyang bungad sa akin ni dad.Nandito kami ngayon sa malaking sala kung saan gawa sa bubog ang kabuuan, kaya naman kitang kita at dinig na dinig mo ang malakas na hampas ng kulay asul at berdeng alon sa dalampasigan at ang malakas na hangin na nagpapasayaw sa mga dahon.May kataasan na ang sikat ng araw ng makauwi ako galing sa paglalakad lakad sa dalampasigan, papasok na sana ako ng gate ng maabutan ko si ate Elly na nakikipagtawanan sa kung sino, ng makalapit ako ng kaunti ay narecognize ko ang mga ito. It's my parents.Tatalikod na sana ako at babalik na lamang sa paglalakad lakad ng bigla akong tawagin ni ate Elly. Panira talaga."Ma'am Arkeila!"Nabato ako sa kinatatayuan ko at hindi na nakahakbang pa. Tahimik na lamang akong napamura sa isip dahil sa inis na nararamdaman.Bwisit naman oh, panira talaga!Hindi pa man ako nakakagalaw ay mayroong nagsalita mula sa likuran ko."Arkeila!" my father's stern voice roared making me freeze in my pla
Matapos ang usapang iyon with dad ay kaagad din silang umuwi ni mommy pabalik ng Manila kinaumagahan.Ako naman ay nagpalipas pa ng isa pang linggo bago nagdesisyong umuwi na.Nang makabalik ako sa Manila ay tanging sa kwarto ko lamang umiikot ang mundo ko, bibihira akong lumabas at makihalubilo sa mga taong bahay.I don't know, maybe my conversation with dad still affects me right now. Wala akong gana palagi, palagi lang akong nakahilata at malalim ang iniisip.Iniisip ko kung paano ko ba haharapin lahat ng ito sa ganito kamurang edad. Pakiramdam ko lahat ng problema at sama ng loob sa mundo sa akin ibinigay ng Diyos.Am I a bad person to even deserve all of this shits happening to me right now?Kasalukuyan akong nakikinig ng music habang nilalaro si Astro, my cutie pie pomeranian puppy. He's only a year old, mommy gave him to me on my 17th birthday as her birthday gift.Binibigyan ko ng head pat si Astro ng biglang tumunog ang phone ko indicating na may nag message sa akin.Sam: Hey
"So what's your plan now?" tanong ni Sam bago sumimsim sa kape niya.Napatitig muna ako sa kanya sandali bago bumuntong hininga.To be honest I don't know the answer to her question. Even I, hindi ko din alam kung ano na ang plano ko o kung may plano nga ba ako?My mind is so occupied right now, hindi ako makapag isip ng ayos, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko at ano ang uunahin. Everything that's happening right now was just too much for me to handle."Actually... I don't know. I don't have any plans as of the moment. Hindi ako makapag isip ng ayos sa dami ng ganap sa buhay ko ngayon." saad ko bago tumingin sa glass wall na katabi ko lamang.Nadako naman ang tingin ko sa labas ng glass wall, kitang kita ko ang mga taong nasa labas na abala sa kani-kanilang mga buhay.How I wish I was just like those people. Free to do anything they want without asking for others permission. Hindi katulad ko na hawak sa leeg at kontrolado.But what I saw next, almost makes me tear up. It was a
It's 6 am in the morning and my flight is on 8 am. Kagabi pa ako nag empake ng mga dadalhin ko, naiayos ko na din ang kwarto ko at naitabi ang mga dapat itabi. All I need to do now is to clean myself and get ready.First thing I did is to take a bath, then I change into something comfy. I just wore a white fitted sleeveless croptop that has a print "classy" in it pairing it with a black high waisted baggy jeans. For the shoes naman, I just wore a simple plain white Nike Air. Binalot ko muna sa isang tuyong tuwalya ang buhok ko habang inaayos ang mga laman ng bag na dadalhin ko. Nilagay ko muna sa dumpling bag ko lahat ng kailangan kong dalhin, passport, atm cards, wallet, alcohol, wet wipes, shades, liptint, panyo, and other necessities na kakailanganin ko. Ng matapos na ako ay tsaka ako umupo sa vanity mirror ko para ayusan ang sarili. Simple make up lang ang ginawa ko, natural look kumbaga. Nang makuntento na sa itsura ko ay kinuha ko sa cabinet ang hinanda kong cardigan at isinuot
5 years later...It's been five years since I made the biggest decision of my life. Leaving everything behind, forgetting about the forgotten and starting anew. That decision change my whole life big time, 360 degree.And now, all I can say is that it is worth it. I never regret doing that decision. Kahit pa ang naging kapalit nun ay ang paglayo ko sa mga magulang ko at mga mahal ko sa buhay, kahit pa kapalit nun ay ang talikuran ko ang karangyaan at matutong tumayo sa sarili kong mga paa.The sacrifices, the sufferings, the downfall are all worth it. Because it taught me all the lessons I need to be the woman I am today, to be the person I am.Those realizations in life shape me to be the strong independent woman I am now."So bar tonight?" Alicia said, one of my friend here in the modelling company I am working.Yes I am a model. It happened 4 years ago, when a modelling agency asked me to model for their magazine cover. It was just a side job but I never thought that it'll be this
Masaya lang kaming nagkwentuhan tatlo ng araw na iyon. Catching up with all the things we missed out for the past years.Hindi ko akalain na ganun na kadami ang nangyari at nagbago simula ng umalis ako. Sam is now a licensed professional surgeon at may sarili na din siyang pagmamay aring ospital not just in the Philippines but in some part of Asia too. Si Ria naman ay isa na ding newscaster sa isang kilalang TV network sa bansa at nagmamayari ng pangalawa sa pinaka sikat na restaurant sa bansa.I'm so happy hearing those news from them, sobrang natutuwa yung puso ko na finally successful na din sila kagaya ng pinapangarap namin noon.Pero hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng panliliit sa sarili. Successful na sila at may kaniya-kaniyang business samantalang ako nagtatrabaho pa din sa isang company.My friends are CEO and owner of their own businesses while me, yes I have the fame, I am well known and popular but the fact na nagtatrabaho ako para sa isang kompanya makes me feel small
This is the worst day of my life ever after 5 years. This day sucks. Really.Maaga akong nagising ngayong araw para mag prepare ng sarili. Ngayong araw ay pupunta ako sa company para doon sa sinabi nilang pinirmahang kontrata sa mga Sarkozy.Matapos kong mabasa ang chat ni Kianna ay hindi na ako nakatulog pa. Magdamag lang akong tulala at malalim ang iniisip. My mind was occupied by so many thoughts.Kaya naman kinaumagahan ay agad akong pumunta sa company para magreklamo. They sign a contract without even acknowledging me or asking for my opinion. They disregarded my feelings and opinion about it.Nakipagtalo pa ako sa boss ko, but in the end wala pa din akong nagawa kung hindi ang umuwi na lamang na stress.They insisted na napirmahan na ang kontrata at hindi na pwedeng bawiin pa, kung gusto ko daw ay pwede akong makipag breach of contract pero magbabayad ako ng 10 billion dollars sa mga ito.And the heck I will do that. Hindi pa ganun kalaki ang savings ko sa bangko. Wala pa nga sa