CHAPTER THIRTY TWO

Pinulot ni Hendell ang nagkalat na dahon sa labas ng kaniyang bakuran. Alas sais pa lang ng umaga at sobrang lamig ng paligid dahil papalapit na ang pasko. Napahinto siya sa napagtanto. Pasko. Oo nga pala, pasko na. The time of the year where it's supposed to be fun and celebrated with family and loved ones but she's very lucky enough to have none. Insert the sarcasm. 

Mapait siyang ngumiti. Iniisip na lang niyang lilipas din naman ang mga araw. Lilipas din ang pasko. At sa paglipas 'non, hindi na niya mararamdaman ang pangungulila. 

"I told you, I am not going back there!"

Mula sa mga dahon ay nabaling ang atensiyon niya sa kalalabas lang na si Harken. He is holding his phone at mukhang mag kinakausap ito. Plus, he looks very mad.

Harken walks back and forth with a close fist. "What else? I don't know what they're up to. Ako 'yong naagrabyado, hindi sila," anito sa galit na tono. Nakita niyang ibi