NIKITAKasalukuyan akong nag-aayos ngayon para sa graduation ball namin. Ang call time ay alas nuwebe ng gabi kaya susunduin ako ni Hanz dito ng eight-forty. Si Hanz ang napili kong escort dahil siya naman ang best friend ko so he deserve that place. Magtatampo lang 'yun kapag hindi siya ang pinili ko. Isa pa ay pag-uusapan lang kami kung si Terrence ang kinuha kong escort. Kilala pa man din siya ng ilan sa batch namin dahil doon din siya nag-aral bago siya lumipad sa ibang bansa. I'm wearing a mid length sequined short sleeve champagne dress that I bought online long time ago. Wala na kasi akong maisip na susuoting formal dress. Ayoko rin magsuot ng long gown dahil wala naman ako no'n. Nakapagsuot lang ako ng long gown noon sa Prom namin at paniguradong hindi na kasya sa 'kin 'yun. Mabuti na lamang at nagpabudol pala ako noon sa mid-year sale kaya may masusuot ako ngayon, kung 'di ay baka nga mag-panty at bra nalang ako.Kidding aside, I'm also wearing a pair of beige block heels na
THIRD PERSONUmakyat sa stage ang President at ang coordinator upang pormal na simulan ang programa. Kasabay nito ang Dean ng College of Business Administration. "Good evening Graduates. I already had my speech earlier during our graduation ceremony kaya di na ko magsasalita pa ng ganoon kahaba sa inyo ngayon." Ngumiti pa ito sa lahat. "Tonight is our Graduation Ball. Marahil ito na ang huli nating pagkikita at sa reunion na ang sunod, kung magkakaroon ng pagkakataon. Tatawagan ko kayong lahat kapag may plano na. I'm sure a lot of us are already professionals and baka nga CEO na ang iba sa kani-kanilang mga sariling kumpanya o 'di kaya ay manager kapag dumating ang araw na iyun, we don't know what's ahead of us yet. But one thing's for sure mas malaking problema at stresses ang kahaharapin natin sa pagtapak natin sa totoong mundo kaya magpakasaya na tayong lahat." Ang lahat ay prenteng nakikinig sa pahayag ng nagsasalita sa harap. Ang iba ay nagpupunas pa ng luha sa kanilang mga mat
THIRD PERSONTila ay tumigil ang oras sa dalawang kanina'y nagsasayawan. Si Hanz ay naghihintay na may lumabas sa bibig ng dalaga habang ang isa ay nangangapa pa ng sasabihin. Hindi alam ng dalaga kung ano ba ang dapat niyang maramdaman pero iisa lang ang gusto niya, iyun ay huwag saktan ang kaibigan. Naghahanap siya sa isip niya ng salitang dapat bigkasin na hindi magdudulot ng sakit sa puso ng binata. Nanatiling nakapako ang tingin ng binaya sa dalaga na tila ba'y nangungusap. She knows he's waiting for her to say something. But she's lost of words. She don't know what to say. Gustong magsalita ng dalaga pero walang lumalabas sa bibig niya. Pakiramdam niya'y ninakawan siya ng boses sa mga oras na iyun."'Di ko hinihiling na mahalin mo 'ko kagaya ng pagmamahal ko sa 'yo pero gusto ko lang iparamdam sa 'yo na nandito pa rin ako kahit iwan ka nilang lahat. Ayos lang sa 'kin kahit hindi mo 'ko mahalin kagaya ng pagtingin ko sa 'yo pero sana, hayaan mo akong ipakita at iparamdam sa 'yon
KENTEveryone is excited for tonight's graduation ball, except me. I still couldn't forget what I saw earlier. Kailan pa naging sila ulit? Why all of the sudden? Paano nakasisiguro si Nikita na hindi na siya lolokohin ng lalaking 'yun? How can she trust that man again? Ilan lang 'yan sa mga tanong na nasa isip ko matapos kong makita na hinalikan ni Terrence si Nikita. Since when are they back together? Nakalimutan niya na ba ako? 'Yan ba ang dahilan kung bakit ayaw niya akong maging kaibigan man lang?How stupid am I to ask these? Ako ang unang nang-iwan 'di ba? Ako ang pumutol sa relasyon namin kaya wala na siyang pananagutan para manatili pa sa 'kin. Wala na siyang dahilan para ikulong niya pa ang sarili niya sa akin. Ano pa ba ang aasahan kong gawin niya matapos ko siyang iwan?Pero bakit ang bilis ng pangyayari? Bago pa ako makapagdesisyon na hiwalayan si Nikita, alam kong makakahanap din siya ng lalaking ipapalit at mas mamahalin pa sa akin. Ang akala ko ay magiging handa akong
NIKITAKasalukuyan akong nakaupo ngayon sa sofa habang ngumunguya ng paborito kong cookies at pilit na iniintindi ang palabas na pinapanood ko dahil hindi talaga matanggal sa isip ko ang mga sinabi sa 'kin ni Hanz kahapon. Hanggang ngayon parang nag-eecho sa isip ko ang lahat ng sinabi niya. I still can't believe what he said to me.Mahal niya na ako dati pa, hindi bilang best friend kung 'di bilang babae at hindi pa rin ako makapaniwala. Isa-isang nagpakita sa isip ko ang mga naging trato ni Hanz sa akin. Kapag tinatamad akong bumaba para bumili ng pagkain tuwing recess ay dinadalhan niya ako sa classroom para may makain pa rin ako kahit pinagsasabihan ko na siyang huwag na. Kapag may assignments ako na hirap akong gawin ay tinutulungan niya ako. Minsan ay sinusundo niya rin ako sa bahay para sabay na kaming pumasok sa paaralan. Kapag nasusugatan ako sa sobrang lampa ko ay nagagalit siya sa 'kin pero tinutulungan akong gamutin ang sugat ko. Kapag nagkakasakit din ako ay pumupunta siy
NIKITA"Ano?!" Hindi makapaniwalang sambit ni papa. Mas hinigpitan ni Hanz ang hawak sa braso ko habang ako ay diretso ang tingin sa tatay ko. Maski ako ay hindi makapaniwala sa lumabas sa bibig ko. "I had one night stand with a stranger." Huminga ako ng malalim habang pinipigilan ko ang luhang gustong kumawala sa mga mata ko sa pamamagitan ng pagkurap. "Nalasing po ako at nagising sa isang hotel.""Nikita..." Hinawakan ko agad ang kamay ni Hanz para pigilan siya sa pagsasalita. Alam kong pititigilin niya lang ako sa pagsisinungaling. Siya lang ang nakakaalam ng katotohanan, hindi ko siya hahayaang sirain ang plano ko. I can't let him spill the beans, not now, not ever."Bakit ka nag-inom? Sinong nagturo sa 'yong uminom?" Nahihimigan ko ang galit sa bawat katagang lumalabas sa bibig ng ama ko. Sadyang pinipigilan niya lang sumigaw dahil pinapakalma siya ni mama. "Nikita, stop it." Sambit ni mama sa pangalan ko, very disappointed from what I am saying now. Napalunok nalang ako upang
LAUREN"Yes, hon. I will take care. Don't stress yourself too much, okay? I'll see you tomorrow." Sabi ko kay Kent sa kabilang linya. Nagpaalam kasi itong magiging busy siya buong araw kaya hindi niya ako makikita o matatawagan.Napangiti ako bago ibaba ang cellphone. How thoughtful he is? He even called me before going to La Union para masabihan lang ako na baka hindi niya 'ko matatawagan mamaya. Well that because today, he is attending a leadership seminar sponsored by their company in La Union. He's their company's soon-to-be executive officer so he has to be there. Mabuti nalang at hindi na ako mahihirapang umalis. Meron din kasi akong mahalagang gagawin mamaya. I have an appointment with my doctor. Hindi pa ako nakakapagpatingin simula noong umuwi ako rito sa Pilipinas at nitong nagdaang araw, napapansin kong nagiging madalas na naman ang pagsakit ng ulo ko. Kahit inuman ko ng gamot ay babalik din agad. I think I need a higher dosage.I smiled bitterly by that thought. Yes, I'm
NIKITA"Ma, masyado na po yatang marami tayong kinuhang gatas. Tama na po siguro ang isa lang muna?" Sabi ko sa nanay kong kumuha ng tatlong lata ng gatas para sa mga buntis at inilagay sa cart. "Sige, isa nalang muna." Sabi nito kaya tinanguan ko nalang siya. Ayoko sanang paggastusin o pabilhin ng mga kakailanganin ko sa pagbubuntis sila mama dahil nahihiya ako. Ako naman ang gumawa ng anak ko at walang engagement sila mama habang ginagawa namin ito ni Kent kaya ayoko ng mandamay pa sa kanila. Pagtapos kong gumawa ng panibagong buhay ay mangpeperwisyo ako sa mga magulang ko na hindi naman sana kasali sa paggawa nitong anak ko? But they insisted on buying me my needs. Giit nila mama, gusto lang nila ang nakabubuti sa apo nila kaya nagpumilit silang bilhan ako ng gatas, magazine, pregnancy books, fruits, veggies, at marami pang iba. "May vitamins ka pa ba?" Tanong ni mama habang pumipila kami sa counter para mabayaran ang mga pinamili namin. "Meron pa po, ma. Nakabili na po ako."