Share

CHAPTER 2

Author: realisla Wp
last update Last Updated: 2022-12-24 20:01:07

AMINADO ako. Kahit ako ay umaasa na makuha ang award na iyon tulad nila. I did my very best. Really. Malaki rin kasi ang prize. Fifty thousand pesos. Halos sahod na rin namin iyon sa isang buwan, kaya sino ang hindi maaakit para gawin ang lahat sa award na iyon?

Bagsak ang balikat, bumalik ako sa table ko at ipinagpatuloy ang ginagawa. Kailangan kong matapos ang pagchi-check ng mga papeles bago magtanghalian dahil kung hindi, sira ang plano ko para sa araw na ito.

Mr. Sandoval let me today. And I don't want to waste it. Especially, today is a special day. Hindi ko kayang palagpasin ang araw na ito. Kaya bago pa man magtanghalian ay natapos ko na ang ginagawa.

I called Mr. Sandoval on the receiver and told him that I was done with my work. Dala ang patong-patong na papeles, pumasok ako sa loob ng opisina ni Mr. Sandoval.

Napalunok ako nang muli kong maramdaman ang panliliit nang nasa loob na ako ng opisina. I've been here for five years and I'm still not used to being in Mr. Sandoval's office. Laging malakas ang pagkabog ng dibdib ko at kahit air-conditioned ang silid, pinagpapawisan pa rin ang sintido at mga palad ko.

I didn't know why. Siguro dahil nai-intimidate ako sa sobrang linis, organize, at gara ng silid. Black and white ang motif ng opisina. Even the couch and glass table on the left side of the office were the same color as the walls. Paboritong kulay iyon ni Mr. Sandoval. Siguro halos lahat ng mayayaman at successful na tao ay paborito ang kulay na ito.

I couldn't reprimand them, though. Despite its darkness, black truly represents boldness, power, and elegance. Pero kung ako, I will paint my room in pink. Not that I am a woman and that color represents femininity, but it always calms me whenever I am in my worst condition. Like the sun after the storm, giving light and color to the gloomy surrounding.

I cleared my throat to get Mr. Sandoval's attention. Nakayuko pa rin siya sa mga papeles na pinipirmahan, kunot na kunot ang noo at nakapangalumbaba. Parang kahit siya ay inip na inip na sa ginagawa.

"Here's the papers, Sir," I said, putting the pile of papers on his table.

Hindi nag-angat ng tingin si Mr. Sandoval at seryusong-seryoso sa pagpipirma. Kinuha ko ang white folder na pinapabigay ni Mrs. Ambros. Pinatong ko talaga iyon sa pinakaibabaw para hindi ko makalimutan. Mrs. Ambros told me that it was a very important file that Mr. Sandoval must sign before the day goes off.

"Urgent nga po pala itong files na 'to, Sir," sabi ko, inilagay sa tabi ng mga papeles na pinipirmahan niya ang folder. "Kailangan daw po 'to before the day will end."

Mr. Sandoval nodded his head, but still did not give a glance to me.

Napatango ako at napalunok. He was busy with the papers, but I could feel the loud beats of my heart. Napakamot ako sa batok ko. Good thing that I set my hair into a bun. Dahil kung hindi, magugulo ang buhok ko sa pagkakamot. I was like this whenever I feel the tension inside me.

"S-Sir..."

Mr. Sandoval hemmed and hawed.

"Out na po ako," I said, biting my lips after.

He nodded.

Napatango ako bago siya tinalikuran. He really is busy. Kahit isang segundo man lang, hindi siya nag-abala na mag-angat ng mga mata sa akin. Well, the papers were urgent. He needed to sign it before the day went off. Kailangang matapos dahil wala siya ng isang buwan sa kompanya simula sa Lunes.

Before I went off, I told Mrs. Ambros that I had already given the folder to Mr. Sandoval and noted to him that it was urgent. She was very happy to hear that. Kaya siya na rin mismo ang nag-volunteer na mag-aakyat ng kape kay Mr. Sandoval mamayang hapon nang marinig niyang kinakausap ko si Mari tungkol doon.

I also informed Mari and Shiela that Mr. Sandoval was too immersed with the papers, so I didn't have a chance to ask about the best employee of the month. Habang kausap sila, I realized that I didn't want the award. Ayokong lalong sumama ang tingin nila sa akin kapag ako ang napili. Hindi pa maganda na pinayagan akong mag-out nang maaga ngayong araw.

Papasok pa lang ng opisina ng HR kanina ay bumungad na sa akin ang bulungan nila tungkol sa pag-out ko nang maaga.

"Paborito kasi dahil pakitang gilas. Laging binibigyan ng special treatment kasi s****p..."

Isa lang iyon sa masasakit na sinabi ni Murky. Napailing na lang akong lumabas ng building ng SEI. Dumaan ako sa back door dahil ayokong makita at marinig ang pang-iinsulto nila sa akin. Ayokong lalong sirain nila ang araw ko. Because this day... was the worst day in my life.

Sa araw rin na ito, nasaksihan ko ang karumal-dumal na pangyayari kay papa. Today was his fifteenth death anniversary. Papa killed himself. I clearly remember him hanging up with the rope around his neck.

Ito ang dahilan kung bakit nagpaalam ako kay Mr. Sandoval na maaga akong mag-a-out ngayong araw. Gusto kong bisitahin ang puntod ni Papa. And spent the day with him.

Matapos makapananghalian sa isang fast-food chain malapit sa SEI building, tumungo na ako sa sementeryo kung nasaan naka libing si Papa. I also bought some flowers and a candle for him. Nga lang, natigilan ako sa paglapit sa puntod niya nang matanaw ko ang isang babae.

Nakatayo siya sa harap ng puntod at parang taimtim na nagdadasal. With her black dress, it seemed that she was grieving for my late father.

It was impossible, though.

Siya?

Nagdadalamhati?

My tears flowed as I tightened my grip on the handle of the flower basket. Tumalikod ako. Hindi ko kayang makita siya. Maaliwalas ang buong paligid at hindi maalinsangan dahil sa mga punong nasa paligid. Pero dahil naririto siya, para akong sinisilyaban dahil sa galit sa kanya.

While trudging away from that woman, my phone rang inside my handbag. I stopped for a minute and picked the phone up.

It was Tita Flor.

Sinagot ko ang tawag habang nagpapatuloy ako sa paglalakad palapit sa may kalsada. Tanaw ko na ang mga sasakyan na lumalagpas sa tapat ng malaking arko ng sementeryo.

"Pinayagan ka, Ysa?" she asked.

Nahihimigan ko ang pag-aalala sa boses niya. "Oo, Tiya..."

"Nasa puntod ka na ni Kuya?"

"Hindi."

"Bakit?"

I let out a sigh. "Hindi ako tumuloy-"

"Hala! Bakit?" gulat niyang tanong.

Nailayo ko pa saglit ang cell phone sa tainga ko sa biglaang pagtaas ng boses niya bago siya sinagot.

"Let's talk about that later. Nasa unit ka na po?"

"Oo. Paalis na sana ako kaya ako tumawag. Pero hihintayin kita."

"Sige, Tiya."

Ibinaba ko na ang tawag saka ako nag-book ng Taxi sa isang app bago ko ibinalik ito sa loob ng bag. After a minute, dumating na ang puting sasakyan at tumigil sa harap ko.

"Ysabella?"

I was pulling the backseat side door when I heard that woman's voice. Her sweet and soothing voice. I used to love her cuddle songs back then, but now, it was like a haunted sound. Nakakatakot.

Natigilan ako at humigpit ang hawak sa handle ng pinto nang maalala ang dahilan kung bakit dapat kamuhian ko siya.

"Hija, let's talk."

Pinilig ko ang ulo at saka nagpatuloy sa pagpasok sa Taxi. I didn't even try to shot her a glance. Nagpanggap na hindi siya narinig. Hindi siya nakita. Lalo lamang nagngangalit ang bagang ko sa presensya niya.

"Ysabella!" she called in a hurry. "Wait. Let's talk."

But I didn't give her a chance. I immediately unlocked the door. "Tara na ho, Kuya."

Mabuti na lang ay sinunod ako ng drayber. Mabilis niyang pinaandar ang kotse bago pa man maabot ng babae ang pinto sa backseat.

"Ysabella!" she called when the car passed her.

Pumikit ako at pinalabas ang malamyos niyang boses sa kabilang tainga ko. Because her voice was like a dagger that stabbed in my chest- I could feel the slow ripping of my heart.

Siya ang dahilan kung bakit kinitil ni Papa ang sarili niyang buhay. And I couldn't stand near her. Be with her. Breathe the same air with her. Mas lalo lang lumalalim ang sugat sa puso ko.

Naabutan ko si Tiya Flor sa condo unit. Nakatutok ang buong atensyon niya sa K-Drama sa flat screen TV. Nang makita niya ako ay kaagad niya akong sinalubong nang yakap. And I couldn't help myself but to sob on her shoulder.

Five-seven ako. Samantalang si Tiya Flor ay Five-two. Kaya kinailangan ko pang yumuko para lang mas maisubsob ang mukha ko sa balikat niya. Her long wavy dyed-blonde hair smelled like strawberries, reminding my favorite color, and it calm me a bit.

"Anong nangyari?" tanong niya.

I wanted to tell her everything, but I just couldn't. I just continued crying. Hindi rin naman nagsalita ulit si Tiya Flor hanggang sa tuluyan na akong kumalma.

"Alam mo, kailangan mo na talaga ng love life, Ysa."

Nasa couch na kaming pareho. Ilang minuto na rin ang nakalipas mula nang sumabog ang emosyon ko. Ngayon, kalmado na ako at nagagawa ng tawanan ang eksena sa pinapanood.

I laughed. "I told you already, Tiya. Hindi ko 'yan kailangan. Kuntento na ako sa sarili ko."

It was Tiya Flor turned to laugh. May pait nga lang sa boses niya at halata ang sarkasmo. "Talaga lang, ha?"

"Oo naman."

"Mamatay?"

Inirapan ko siya. "Mamatay man."

Tiya Flor flicked her tongue. Nakuha ng tunog ng paglagatik ng dila niya ang atensyon ko.

I looked at her.

"Kung gano'n... I challenge you," she said, giggling.

Napairap ako at ibinalik ang mga mata sa pinapanood.

"Siputin mo ang ka-blind date mo mamaya."

I scoffed, insulting her. "Iyon lang?" May hamon sa boses ko.

"Oo." Her brows wiggled.

"Deal," I said flatly, crossing my arms across my chest."Pero anong kapalit?"

"Hmmm. 'Yong pulang dress na paborito ko at gusto mo-"

"Really?"

She nodded.

"Cool!" A wicked smile etched on my lips. "But I am telling you, fail itong date na 'to, Tiya Flor."

But that was the worst decision I made in my whole life. Dahil ang gabing iyon ay ang araw kung saan magsisimulang gumulo ang buhay ko.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Catching the CEO’s Heir   CHAPTER 16

    A/N: Hello. This is the last chapter of Book 1. This book will soon to be published under PaperInk Publishing House. Book 2 will be updated soon. :)****"YSABELLA," she whispered softly.I blinked. Seeing her again in flesh, safe and sound and still breathing, made my heart throb in pain. Ngayon ko napatunayan na… life was really unfair. Si papa. Nagmahal nang sobra. But he ended up broken and messy. And this woman, who cheated, seemed to be in a good place. With her signature black sheath dress, black pumps, and luxury pearls, I knew she enjoyed her life so much."Ysa! Hija!" Jolly was summoned by a familiar deep voice.Dahan-dahan, binalingan ko siya. Walking in the hallway in his corporate dress, Mr. Sandoval gave me a sweet smile. May bitbit siyang paper bags. I stepped back. Napailing ako. Unti-unting nangilid ang mga luha ko, nagpalipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa. This can’t be! Of all people… bakit sila pa?"Who is it, Ysabella?" Another manly voice talked behind m

  • Catching the CEO’s Heir   Chapter 15

    INILAG KO ang mukha ko bago pa man maglapat ang labi ni Diego sa labi ko. Not that I don’t want his kiss or… him. It felt just like it was wrong. Boss ko siya. Boss ko ang papa niya. I was just their employee. Anong sasabihin sa akin ng mga katrabaho ko?I took a deep breath to calm myself and the loud beats of my heart. Kahit si Diego, rinig ko rin ang mabilis at malakas na pagpintig ng puso niya.Suddenly, silence enveloped us. All I could hear was his heavy breathing. Good thing my phone rang. It ruined our awkward situation."Sasagutin ko lang ho ‘to, Sir." I glanced at him before I took my phone out of the pocket of my jeans. Naka-pulang turtle neck crop top at high waisted pants ako, kaya nang bumaba ang mga mata ni Diego sa katawan ko, tinalikuran ko siya at sinagot ang tawag."Hello?" I greeted the caller, but no one answered. Ang tahimik ng background, pero alam kong nasa kabilang linya pa rin siya."Who’s that?"Darkly, Diego looked at me like a hawk. His thick brows furrowe

  • Catching the CEO’s Heir   Chapter 14

    “AIRA!”Shame embraced my whole system. Ramdam ko ang pag-iinit ng aking mukha dahil sa bunganga ng kaibigan. Kung hindi lang sana ako masiyadong nanghihina ay naibato ko na siya ng unan.“Why? Is it wrong?” natatawa niyang sabi. “Single ka. And I hope… he is single, too!”“I am…” Diego said, his face full of seriousness. “Didn’t Miko tell you?”Napairap si Aira bago tumawa. Sumabay na rin si Tiya Flor. Puro sila panunukso sa amin ni Diego na sinakyan naman ng lalaki. I wanted to protest. Wala naman kasi talagang nangyari sa pagitan namin. Well, mayroon. Pero hindi ko iyon aaminin lalo’y nariyan si Diego at ang sabihin na naudlot ay sobrang nakakahiya.Alas nuebe nang sabay na magpaalam sina Tiya Flor at Aira. Tiya Flor will be back at the club. Hindi pa naman kasi tapos ang trabaho niya roon. At si Aira, uuwi na.Nagtaka ako bakit biglang lumungkot yata ang mukha ni Aira nang magpaalam. Or was I imagining things? Nakangiti naman kasi siya nang lisanin ang silid at sumunod kay Tiya F

  • Catching the CEO’s Heir   Chapter 13

    I let Diego kiss my neck. His warm lips and soft bite in my skin felt like he was declaring his territory, claiming what was rightfully his without fighting. Like his enemies accepted their defeat and gave up in a peaceful way.The kiss was just shallow, but it electrified every inch of my soul, and his hands wrapped around my waist was a temptation. Hindi ko maiwasan ang hindi mapapikit sa kakaibang sensasyon dulot ng labi niya. Mapaungol, na kahit mahina, alam kong alam niya, rinig niya.He came to a halt, still catching his breath, and lifted his lips toward my ear for a whisper. “How about now? You feel it?”Slowly, I opened my eyes, a bit disappointed that he took his lips off my neck. Bumungad ulit sa akin ang madilim pero puno ng mga kumikinang na ilaw na paligid. Parang sumasayaw ang mga iyon at sumasabay sa malakas at mabilis na pagpintig ng puso koFor seconds, I couldn’t think straight about my answer to his question. It seemed like he had corrupted my mind. At ang halik ni

  • Catching the CEO’s Heir   Chapter 12

    I wanted to answer Murky. Gusto kong itanggi at halakhakan ang tanong niyang iyon. But I couldn’t move my lips! Nanatili lang ang mga mata ko sa kanya at alam kong namimilog ang mga iyon. Kung hindi lang tumunog ang alarm ng elevator at bumukas ang pintuan ay tuluyan na akong magiging bato sa kinatatayuan.“Ano pang hinihintay mo, Ysa?” Nagtaas ng kilay sa akin si Mari. Napakurap ako nang makitang nasa labas na sila. Taranta tuloy akong lumakad palapit sa kanila. “Medyo may naiisip lang...” Naningkit ang mga mata ni Murky sa akin. “Don’t tell us na dinibdib mo ang tanong ko kanina?”Umiling ako.“Joke lang iyon, Ysa, ano ka ba! Saka as if naman na papatulan mo ang anak ng boss mo at magiging boss mo in the near future,” sabi ni Murky sabay halakhak.Hilaw akong napangiti sa kanilang apat. I didn’t know why that question bothered me so much. Kahit nang nasa condo na ay hindi ako tinantanan niyon."Right, Ysa? Hindi ka naman girlfriend ni Sir, 'di ba?"Mariin akong napapikit at napail

  • Catching the CEO’s Heir   Chapter 11

    “I like you, Ysabella. No. I think… I am already in love with you,” napapaos niyang sabi na ikinakurap ng mga mata ko.I caught the big fish on the wide ocean... in a short span of time. Without a skill. Without exerting an effort. Or even without a professional fishing rod and bait.Who would believe it?No one. Kaya gusto ko man siyang paniwalaan dahil… nababasa ko ang sinseridad sa kanyang mga mata habang sinasabi niya ang mga salitang iyon… hindi ko magawa. Imposible kasi. Isang araw pa lang kaming nagkasama at nagkita. O kahit isama pa ang una naming pagtatagpo sa Mystique at no’ng awarding… imposible pa rin.Ano iyon, love at first sight? I don’t believe in that kind of stuff. Or even in the second, third, and so forth meetings. Ano iyon, automatic na tumibok ang puso niya para sa akin, kahit wala kaming malalim na pinagsamahan? Sinong niloloko niya?Love needs deep connection and a strong bond. You should already have shared both happiness and sadness. You should already bot

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status