Blair Castro
NAGCOMMUTE ako pabalik sa Quezon Province para makita ulit ang mga anak ko. Hindi ko na pinansin si Lukas kahit pa nga nakita niya akong sumakay sa taxi kanina papunta sa station ng bus pabiyaheng Quezon. Hangga't maaari ay gusto kong iwasan ang lalaking 'yon dahil masyado akong nababaliw kapag malapit siya. Ayokong makagawa na naman ako ng kasalanan at masaktan na naman ang bunso kong si Lira.
Kahit pa nga labag sa kalooban ko ang ginawa kong pagbalewala sa kaniya ay mas pipiliin kong suwayin ang puso kong nagmumukmok at naghuhuromentado nang sandaling makita ko siya at talikuran.
Agad akong nakarating sa lugar kung saan nakatira ang kambal. Pakababa ko ng bus ay tumambad sa akin ang mga tao na agad tumingin sa akin. Ang iba ay tiyak na namukhaan ako dahil tumigil sa kani-kanilang ginagawa. Maging ang mga batang naglalaro ay tumigil para makiusyoso sa pagdating ko—tulad
Blair Castro EKSAKTONG alas sais y media nang dumating si Cloud kasama ang isang lalaking natitiyak kong abogado. Agad akong hinila at nilapitan ni Cloud na may pag-aalala sa mukha. “Ayos ka lang? Ano bang nangyari?” Hindi ako umimik. Nilingon ko ang abogado na agad lumapit sa hepe ng pulisya at nakipag-usap. Ibinalik ko kay Cloud ang paningin ko at napansin ko ang pagkakakunot ng kaniyang noo. “Why won't you tell me? Anong nangyari, Blair?” Bumuka ang bibig ko para magsalita pero natigilan ako nang lumapit sa amin ang abogadong kasama ni Cloud. Kasunod nito ang pulis na kumausap sa akin kanina. “Mr. McBride, okay na ang lahat,” nakangiting balita sa amin ng abogado. Nilingon ko ang pulis na may bahid ng pagtataka sa mukha. Kanina lang ay ginigisa niya ako, paanong abswelto na ako ngayon nang hindi manlang ako nagpapaliwanag? Tumango
Blair Castro NATANAW ko si Lira sa lanai kinabukasan. Umiinom siya ng gatas habang kumakain ng cookies. Napangiti ako habang tinatanaw siya mula sa bintana ng kwarto. Namiss ko kaagad siya. Kung pwede ko lang siyang lapitan, yakapin at sabihing namiss ko siya ay ginawa ko na. Napalingon ako sa pinto nang bumukas ito at pumasok sa kwarto si Cloud na unang tiningnan ang kama bago ako natagpuan sa may bintana. “Kain na tayo. Tapos na ako magluto,” pag-aaya niya. Tumango ako, “Sige, susunod na ako.” Imbes na lumabas ay lumapit siya sa kinatatayuan ko. “Ano bang tinitingnan mo?” Sumilip siya at nakita ko ang ngiting gumuhit sa mga labi niya. Sinulyapan niya ako, “Akala ko naman walang nakuha sa 'yo si Lira.” Nangunot ang noo ko at nilingon ang anak ko. Wala naman talaga. Kamukhang-kamukha siya ng kaniyang ama. Ni walang
Blair CastroHINDI ako makatulog. Ang tanging laman ng isipan ko ay ang lakad namin ni Cloud bukas. Hindi kami tiyak kung papayag si Luisa Ibanez na ipa-DNA ang kambal. Lapitan at kausapin nga lang ang kambal at mahigpit niya ipinagbabawal sa akin, ipa-DNA pa kaya. Gayunpaman, kailangan kong sumubok dahil wala namang ibang paraan para mabawi ko ang mga anak ko kundi patunayan na ako ang ina ng mga ito.Kinabukasan ay agad akong nag-ayos. Matapos maligo at mag-ayos ng sarili ay agad kaming umalis ni Cloud. Dumaan nalang kami sa isang fast foof para bumili ng almusal.“Are you nervous?”Napalingon ako kay Cloud nang itanong niya 'yon. Sa totoo lang, ngayon lang kami nag-usap. Simula pa kasi kaninang umaga ay tahimik kami at parehong abala sa sariling iniisip.Uminom ako ng kape saka bumuntong-hininga. “Kinakabahan ako. Alam kong hindi natin
Blair Castro“WHAT RESEMBLANCES? TALAGA BANG PANININDIGAN MONG MABUTING BABAE 'YANG KABIT MO, LUKE? HOW COULD YOU COMPARE MY DAUGHTER TO HER?!”Umawang ang labi ko dahil sa sagot ni Alicia. Suminghap ako at sarkastikong natawa. Talagang pinanindigan niya na anak niya si Lira! The nerve!Iritado akong pumasok sa loob ng bahay saka isinara ang pinto. Hindi ko na inintindi ang patuloy na pag-aaway nina Lukas at Alicia. Dumiretso nalang ako sa kusina at naiiling na nagtimpla ng kape.Humugot ako ng malalim na buntong-hininga at hindi na nakatulog pa ulit. Bandang alas kuwatro ng umaga nang marinig ko ang pag-alis ng sasakyan sa tapat. Agad akong sumilip sa bintana at nakita si Alicia na nagmamaneho ng kotse.Nagtaas ako ng noo. Wala si Lukas na palagi siyang inihahatid sa labas kapag umaalis siya.Gusto kong matawa sa nasaksihan ko. Nagsisimula na
Blair CastroHINDI pa rin maalis sa isipan ko ang mga sinabi ni Lukas. Kanina pa ako dito sa loob ng kwarto pero tulala pa rin akong nakatingin sa kamay ko na hinawakan niya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Nagkakabuhol-buhol ang hininga ko at hindi ako makapag-isip ng matino.Ano nga kayang sinasabi ni Lukas kanina? Anong ibig niyang sabihin sa mga sinabi niya? Naalala na ba niya ang nangyari sa amin five years ago?Marahas akong napailing saka sinapo ang mukha ko. Sabay-sabay ba talagang lalabas ang katotohanan? Grabeng pasabog naman 'yon kung sakali. Tiyak na wala nang kawala si Alicia pero natatakot ako sa magiging reaksyon ng mga anak ko lalong-lalo na si Lira na siyang higit na apektado sa kasinungalingan ni Alicia. Kung pwede ko lang ipaliwanag sa kaniya ang lahat ngayon.Inubos ko ang oras ko sa pagtunganga sa kawalan. Nang bandang alas kuwatro ay nagtex
Blair CastroHINDI ko nakita si Cloud kinabukasan. Wala rin ang kotse niya sa labas at tanging note lang ang nakita ko na umuwi siya sa condo niya. Malinis na rin ang mga naiwan naming kalat sa kusina kagabi.Nakagat ko ang pang-ibaba kong labi kasabay ng pagbalik ng alaala sa akin kung paano niya ako hinalikan kagabi.Marahas akong napailing. No! Ang baboy ko! Ano nalang iisipin ng parents ni Cloud? Ano nalang ang magiging reaksyon nila kapag nalaman nila ang nararamdaman ni Cloud? Ayokong mawala ang naging pangalawang magulang ko. Natatakot na ulit akong mag-isa.Sinapo ko ang mukha ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Sobrang nafufrustrate ako dahil sa nangyari. Kagabi ay napanaginipan ko pa ang nangyari sa aming dalawa ni Cloud. Paulit-ulit sa isipan ko ang senaryong 'yon.Lumipas ang maghapon na halos wala akong nagawa. Ang tanging nasa isip ko ay
Blair CastroMAHIGPIT kong hinawakan ang sirang pinto ng kwarto ko. Humigpit rin ang pagkakahawak ko sa tuwalyang nasa balikat ko pa rin. Pagkatapos kong talikuran si Lukas kanina ay lakas loob akong bumalik dito sa kwarto ko.Napailing ako at bumaba ulit. Naupo ako sa nag-iisang upuan sa sala saka mariing ipinikit ang mga mata ko. Napalunok ako nang bumalik sa isipan ko ang mukha ng lalaki kanina. Sigurado ako na siya rin 'yung inutusan ni Alicia noon para patayin ako. That bitch! Wala nga siya dito pero hindi talaga siya titigil hangga't hindi ako nabubura sa landas niya. Akala niya ay papayag ako sa pagkakataong ito? Hindi!Hindi na ako na nakatulog. Puyat na puyat ako kinabukasan at halos nanlalata ang katawan ko. Bandang alas cinco ng umaga nang may kumatok sa pinto ng bahay ko. Halos mawala ang antok ko nang mapagbuksan ko si Lukas na agad sinalubong ang mga mata ko.
Blair CastroNAGLUTO si Cloud at habang naghuhugas siya ng mga plato ay nasa sala ako. Hindi ko mawaglit sa isipan ko ang mga sinabi niya kanina. Mabuti na nga lang at hindi na siya nagsalita pa ulit tungkol doon. Nag-angat ako ng mukha at natanaw ko si Lukas mula sa nakabukas na pintuan ng bahay ko. Lumapit siya sa may gate ng bahay ko at nakita niya ako. Sinenyasan niya akong lumapit sa kaniya.Ayoko sanang lumapit pero nang hawakan niya ang gate ay mabilis akong napatayo at naglakad palabas. May bakas ng emosyon sa kaniyang mga mata na hindi ko mapangalanan.Nang makalapit ako sa kaniya ay nagulat ako nang hilahin niya ako at isinandal sa gilid ng gate. Malalim ang titig niya sa akin at tila may galit sa kaniyang mga mata.“We already met five years ago, right?”Halos mapugto ang hininga ko sa tanong niya. Nangunot ang noo ko at saka ako umi