Bukas po ang POV ni Gray. Thanks for reading....
Gray POV Natatawa pa rin ako hanggang sa makalabas ng silid ni Gigi. Galit na galit siya dahil nabisto kong may gusto siya sa akin. Kung hindi ko pa siya lalasingin, hindi pa siya aamin. Simula kasi nung graduation niya, napansin ko nang may kakaiba sa kanya. All of a sudden, ang pilosopong si Gigi ay nauubusan ng salita at hindi na rin makatingin sa akin, kaya dun pa lang nagduda na ako. Tinatanong ko siya pero ayaw naman niyang umamin. At nang malasing siya– tama nga ang hinala ko, may gusto siya sa akin. Nangingiti kong isinira ang pinto habang inaalala ang mga pinagsasasabi niya sa video. Pero pagkasara ko, nabungaran ko si Dad na seryosong nakatingin sa akin sa dulo ng hallway. “Let’s talk.” anito nang makalapit ako. Walang tanong tanong na sumunod ako sa kanya. Mabigat ang aking mga hakbang dahil pakiramdam ko ay hindi magiging maganda ang pag-uusapan namin. Pagpasok namin ng office niya ay marahang kong isinara ang pinto. Nakaupo na si Dad sa kanyang swivel cha
Hindi ako sigurado kung in love na ba siya or just infatuated, pero sigurado akong may nararamdaman siya para sa akin. This is the first time na naging transparent siya. Dati-rati napakahirap niyang basahin. Parang siyang malamig na CEO, imposible to read, imposible to guess what she was thinking. Who would’ve thought, puso lang pala ang kahinaan niya? Isang bagay na hindi nila napaghandaan. She doesn’t even know how to react dahil mukhang bago lang ito sa kaniya. Now, she’s just like other normal young girl, confused by her own emotions, bagay na ngayon lang niya naranasan. She seems lost and out of control…, driven more by her heart than her mind. Tama nga si Dad, kahit gaano pa siya katalino, she’s still young. She’s wild and innocent at the same time. And I’m the one who should know better. Hindi ko pwedeng samantalahin ang kainosentehan niya, especially now when she's at risk of losing the focus she’s worked so hard her whole life to build. At kagaya nga nang sina
Tintin POV “Sige na po ate Beth, last na po talaga to… promise!” Kanina pa nakikiusap si Tintin sa charge nurse ng department nila na siyang nag-aasikaso ng schedule ng mga nurse sa hospital na pinagtatrabahuhan niya. “Hay naku Kristina, palagi mo na lang sinasabi yan. Nakailang last ka na sa akin. Ilang beses na rin kitang pinagbigyan.” mariing tanggi ni Beth. “Hindi naman pwedeng lagi na lang nating papalitan yang schedule mo, para lang ka-shift mo palagi si dok.’ patuloy nito. “Promise talaga, last na to. Hayaan nyo po kapag ikinasal kami ni Dok Andrew kayo ang una kong padadalhan ng invitation. Tapos dun ko pa kayo ipupuwesto sa VIP table.” buong kumpiyansang saad ni Tintin. Tumawa naman ng malakas sina Beth at iba pang mga nurse na naroroon ngayon. “Yan ang gusto ko kay Kristina, lakas ng fighting spirit. Sige ipagpatuloy mo lang yan.” sulsol pa ni Sara, isa sa mga nurse. Ngumiti si Tintin dito at humarap kay Beth ng taas noo. Tinaasan naman siya ng kilay ni Beth. “Nagpapa
Tintin POV “Nababaliw ka na bestfriend!” hindi makapaniwalang usal ni Mutya sa kabilang linya. “Sige na Mutya, promise ngayon lang to. Para sa future ng mga pamangkin mo, isang brief lang ang kailangan ko.” pag-uulit ko. Narinig kong tumawa ng tumawa si Mutya sa kabilang linya. Nakakadala ang tawa niya. Kahit naman ako na seryosong makakuha ng brief ni Andrew ay natatawa na rin sa gusto kong mangyari. Kung bakit ba naman kasi kailangang nagamit na yung brief na gagamitin sa gayuma? “May sariling condo si Andrew kaya hindi na siya nakatira sa mansion pero kakausapin ko yung kaclose kong kasambahay dun na kapag nagpalaba si Andrew, kunin nila yung brief para sayo.” natatawa pa ring sabi ni Mutya. “Kelan pa kaya yun? Hindi ba pwedeng lasingin na lang natin siya tapos saka ko kukunin yung brief nya.” suhestyon ko. Hindi ko man nakikita si Mutya ay parang nakikita ko na ang reaksyon nito dahil narinig ko ang boses niyang gulat na gulat sa sinabi ko. “Hoy nakakahiya kaya yun, h
Tintin POV Hindi ako nagbibiro ng sabihin kong magbe-beauty rest ako. Pagkagaling sa hospital ay dumiretso agad ako sa condo unit na ipinagamit sa akin nang mag-asawang Drake at Mutya. Pag-aari daw ito ng mga Rufino. Nung una ay nahihiya pa ako pero sila na rin ang nagsabi na matagal na raw walang gumagamit nito kaya pinatuloy muna nila ako rito pansamantala. Kapag nakaipon na ako ay saka ako maghahanap ng bagong malilipatan. Kinabuksan ay sobrang excited ako kaya maaga pa ay inihanda ko na agad ang aking isusuot. Naglagay pa ako ng facial mask para fresh ako mamaya. Bagong biling summer dress ang isinuot ko at light make-up para naman hindi ako maputla mamaya kapag nagkaharap kami ni Andrew. First date namin kaya dapat, mukhang fresh. Kanina pa akong nakaharap sa salamin at pinapractice kung paano ako ngingiti mamaya. Praktisado lahat ng mga ikikilos ko para naman hindi nakakahiya kay Andrew, baka sabihin nito wala akong manners. Ginoogle ko pa nga kanina ang First Date 101 at nag
Tintin POV Binalikan ko ang mga plastic bag na dala ko. Kitang kita ko sa mukha nina ate Beth at mga kasamahan kong nurse ang pagtataka dahil sa nasaksihan nila kanina. “Alis na’ko, see you na lang tomorrow.” wika ko. “Anong nangyari sa inyo ni dok. Ba’t ka niya binuhat?” tanong ni ate Beth. Napatawa naman ako nang maalala kung paano kami nag-agawan ni Andrew sa cellphone. “Wala, nabuhat lang niya ako sa sobrang tuwa kasi sinagot ko na sya.” “Natuwa? Parang hindi naman. Para kayong magkapatid na nag-aaway.” “Hindi ganun, masaya lang siya kasi kami na.” binuhat ko ang mga plastic bag. “Totoo Kristina, kayo na?” tanong ni Liezel na mukhang siya lang ang sumeryoso sa sinabi ko. “Kelan ba naman ako nagsinungalin?” wika ko. Mukhang wala namang naniniwala sa akin. Sino nga bang basta maniniwala na ganun kabilis ko mapapasagot si Andrew eh kung kani kanina lang ay sinabutahe niya ang date namin. “Sige, una nako, Kita kits na lang bukas.” paalam ko sa kanila. Saka na lang
Tintin POV30 minutes na akong naghihintay ng dumating si Andrew sa coffee shop na usapan namin ay magkikita kami. Nananadya talaga ang lalaking to na mag pa late. Alam na alam ko na ang style ni Andrew. Mamaya pa ang kanyang pasok, samantalang kanina pa ako nakapag-out kaya mahaba ang oras ko para maghintay.“Bakit hindi ka pa umorder habang wala ako.” yun agad ang bungad niya sa akin.Sinadya kong wag muna umorder dahil gusto kong matagal ako matapos magkape para hindi kami agad matapos sa date namin.“Hinintay talaga kita. Anong klaseng date ito kung mag-isa lang akong magme-merienda?”“Okay.” tumalikod ito at naglakad palapit sa counter para umorder.Habang umoorder siya ay nagtetext naman ako sa isang katrabaho ko tungkol sa schedule namin. Itinigil ko lang ang pagtetext nang bumalik na si Andrew sa lamesa namin bitbit na ang dalawang kape.Lihim akong napangiwi ng bigyan niya ako ng iced latte.“Salamat.” matamis ko pa rin siyang nginitian.“Anong pag-uusapan natin?” maayos nama
Tintin POVKainis! Kaninang kanina pa ako naghihintay ng text ni Andrew hanggang ngayon wala pa rin. Pagkarating na pagkarating ko kanina mula sa trabaho ay gumayak na agad ako dahil sobrang excited ako na manonood kami ng sine ngayon. Kaso pasado alas singko na, anong oras pa kaya kami makakapanood ng sine? Siguro, sinasadya talaga ni Andrew na asarin ako, Para-paraan talaga siya para ayawan ko siya.Naka ilang toothbrush na nga ako para hindi ako bad breath mamaya eh. Tumayo ako mula sa sofa upang kumuha nang maiinom sa kusina nang marinig kong tumunog ang cellphone ko. Halos liparin ko pabalik ang sofa kung saan ko ipinatong ang cellphone dahil baka si Andrew na ang nagtext.Text message nga ni Andrew ang natanggap ko. Sinend niya kung saang sinehan kami magkikita. Nakalimutan ko na tuloy na iinom nga pala ako ng tubig dahil mabilis kong kinuha ang aking bag at lumabas na agad ng condo. Nagkukumahog akong tumawag na taxi para makarating agad sa tagpuan namin.20 minutes na akong na
Hindi ako sigurado kung in love na ba siya or just infatuated, pero sigurado akong may nararamdaman siya para sa akin. This is the first time na naging transparent siya. Dati-rati napakahirap niyang basahin. Parang siyang malamig na CEO, imposible to read, imposible to guess what she was thinking. Who would’ve thought, puso lang pala ang kahinaan niya? Isang bagay na hindi nila napaghandaan. She doesn’t even know how to react dahil mukhang bago lang ito sa kaniya. Now, she’s just like other normal young girl, confused by her own emotions, bagay na ngayon lang niya naranasan. She seems lost and out of control…, driven more by her heart than her mind. Tama nga si Dad, kahit gaano pa siya katalino, she’s still young. She’s wild and innocent at the same time. And I’m the one who should know better. Hindi ko pwedeng samantalahin ang kainosentehan niya, especially now when she's at risk of losing the focus she’s worked so hard her whole life to build. At kagaya nga nang sina
Gray POV Natatawa pa rin ako hanggang sa makalabas ng silid ni Gigi. Galit na galit siya dahil nabisto kong may gusto siya sa akin. Kung hindi ko pa siya lalasingin, hindi pa siya aamin. Simula kasi nung graduation niya, napansin ko nang may kakaiba sa kanya. All of a sudden, ang pilosopong si Gigi ay nauubusan ng salita at hindi na rin makatingin sa akin, kaya dun pa lang nagduda na ako. Tinatanong ko siya pero ayaw naman niyang umamin. At nang malasing siya– tama nga ang hinala ko, may gusto siya sa akin. Nangingiti kong isinira ang pinto habang inaalala ang mga pinagsasasabi niya sa video. Pero pagkasara ko, nabungaran ko si Dad na seryosong nakatingin sa akin sa dulo ng hallway. “Let’s talk.” anito nang makalapit ako. Walang tanong tanong na sumunod ako sa kanya. Mabigat ang aking mga hakbang dahil pakiramdam ko ay hindi magiging maganda ang pag-uusapan namin. Pagpasok namin ng office niya ay marahang kong isinara ang pinto. Nakaupo na si Dad sa kanyang swivel cha
“Grayson, tawagan mo na lang ang driver kapag tapos na kayong dalawa sa kabaduyan nyo.” sabi ni Madam bago tuluyang lumabas ng silid at iniwan kaming dalawa.“Salamat dito!” nakangiting sabi ni Gray at naglakad patungo sa pinaka kusina at ipinatong dun ang dala kong pagkain.“Bakit hindi mo sinabing dadalhan mo pala ako ng lunch?” tanong nito habang isa isa niyang binubuksan ang lalagyan ng pagkain.“Para ano? Para hindi ko makitang may ibang babaeng palang nagdadala ng pagkain mo? Hindi ka naman pala nagugutom dito. Wag kang mag-alala, last na ‘to.” hindi ko maipigilang sambitin.Huminto si Gray sa ginagawa at saka tumingin sa akin.“Hindi ko akalaing ganyang ka pala kaselosa. Crush pa lang yan ha, lalo na siguro kung in love ka na. Baka igapos mo na ako” anito.Hindi ako natawa sa joke niya. Hindi man lang kasi siya nagdeny kung may namamagitan ba talaga sa kanila ng Grace na yun. Nakukuha pa niyang magjoke habang nagdurugo ang puso ko. Isang malaking joke lang talaga ang tingin
Gigi POVAno daw? Tinawag niya akong asawa ni Gray?Taka kong sinundan ng tingin si Madam.Ano kayang merun sa pamilyang ito? Silang tatlo, puro advance mag-isip.Pero hindi lang yun ang tumatakbo sa isip ko. Nawiweirduhan ako sa ikikinilos niya. Bakit gusto niyang dalhan ko ng lunch si Gray? At bakit hindi si Danica ang isama niya tutal yun naman ang gusto niyang mapangasawa ng anak niya? Hindi kaya…..Napatakip ako ng bibig dahil sa naisip at namilog ang mga mata. Baka balak niyang lagyan ng kung ano ang pagkain na iluluto ko at isisisi sa akin kapag may nangyari. Siguro naman eh hindi niya sasaktan ang anak niya, para lang mapalayas lang ako dito sa bahay nila. Pero iba na rin yung nakakasiguro. Hindi ako makakapayag na magtagumpay siya sa masamang pinaplano niya sa akin. Kaya naman nang magluto ako, bantay sarado talaga ako. Wala namang ibang lumapit sa akin kahit nung nakialam na ako ng mga gamit sa kusina at refrigerator para maghanap ng mga sangkap.. Maging si Madam ay hin
Gigi POV “Kumusta ang first day mo?” tanong sa akin ni Renz habang nasa likod ito nang manibela. Di nila kami feel– yun sana ang sasabihin ko sa kanya pero itinikom ko na lang ang aking bibig. First day pa lang naman, baka naman ganun lang talaga sa una. First job ko ito kaya wala akong comparison or expectation kung anong aasahan sa first day of job. “Okay lang.” tipid kong sagot. “That's good. Save my phone number. Para mabilis mo akong makontak kapag may problema sa Lab.” wika ni Renz nang nakapark na ang sasakyan sa tapat ng mansion. At yun nga ang aking ginawa, sinave ko agad ang number after niya itong ipasa. Agad akong nagpaalam, at mabilis na dumiretso sa aking silid pagkarating sa loob ng mansion. Hindi naman ako pagod pero gusto kong ihiga ang aking katawan. Wala namang akong ibang gagawin sa bahay na ito kundi ang tumambay. Kailangan ko ng maraming energy dahil siguradong uubusin na naman ni Gray ang lakas ko kaiisip sa kanya. Nagtataka talaga kung anong nangy
Samantala.. Kanina pagkagising na pagkagising pa lang ni Mrs. Tuazon ay punong puno na ng Good morning quotes ang kanyang inbox mula sa kanyang mga amigas. Hindi pa niya nababasang lahat ay sunod sunod na ang tawag na natanggap niya. CALL # 1: CLARISSA “Matildaaaa, darling! Where have you been? we miss you!” ani Clarissa sabay tawa. “Our Grande Dame, We were lost sa last tea time nung wala ka. The vibe is so ugh… dead.” Napasimangot si Mrs. Tuazon. So, nagkita kita na naman pala ang mga ito nang hindi kasali. “Oo nga pala, please bring your daughter-in-law next time ha. We are all looking forward to it. I swear!” . CALL # 2: MRS. RAMOS “Hello best, not sure if natanggap mo ang message ko yesterday. Oh Gosh, We miss you, I miss you.” ani Mrs. Ramos. “I’m so sorry hindi namin naipadala kahapon ang invitation para tea time sana natin. Our group is not complete without you.” anito pa at saglit na lumambot ang boses. “And please…, please…, bring your daughter-in-l
“Bay 5 ang instruction ko, hindi dito sa production line. Malilintikan tayo nito kay Chairman.” sermon ni Ms. Han nang makita niya si Henry.“Pasensya na po, iniwan ko lang sila sa receiving kanina, hindi ko rin alam bakit sila nakapasok dito. Wala na sila nung balikan ko. Akala ko po sinundo na sila ni Engr. Alcantara.”“Sa Susunod wag mong iwanan kung walang proper turn-over. Hindi mo alam kung gaano ka-importante ang mga batang yun!”Pasensya na po ma’am.” parang basang sisiw na hinging paumanhin Iniwan ni Ms. Han si Henry at mabilis na pumasok sa production area.Nagtataka naman ang Supervisor at mga QC (Quality Control) nang makita si Ms. Han ganun na rin ang iba pang mga production staff. Mabibilang sa daliri na makita si Ms. Han sa area na yun. Kaya naman ng makita siya ng production manager ay sinalubong agad siya nito.“Ms. Han, may kailangan po ba kayo?” tanong ng manager.“Hinahanap ko yung apat na employee na kadarating ngayon lang. Napansin mo ba sila?”Nagpalinga ling
3rd Person POV“Nandito na kami.” ani Renz sa kausap at saka ibinaba ang telepono. Pagkuwa’y humarap kay Gigi.“Let’s go, Ms. Georgina.” aya nito.Bumaba na sila ng sasakyan at tinungo ang napakalaking building sa harapan, ang Laboratory ng Inovatech. Sa labas ay nakita agad ni Gigi ang mga kaibigan na mas nauna pang dumating kaya sabay sabay na silang pumasok.Tila kilalang kilala na dun si Renz dahil malaya silang nakapasok ng wala man lang nagtatanong sa dami ng mga guards sa labas. Sa ibang entrance din sila dumaan kaya hindi nila kinailangang maghintay sa napakahabang pila ng mga empleyadong papasok. Maya maya pa ay sumalubong sa kanila si Ms. Irene Han na tila inaasahan na sila. Nakilala agad siya ng apat dahil isa ito sa mga nagjudge sa Singapore.“Iiwan ko na sila sa’yo. Please take care of them.” bilin ni Renz dito. “Good luck on your first day.” anito sa apat. Sumulyap muna siya kay Gigi at bahagyang tumango saka tuluyang umalis.Tahimik lang ang apat na magkakaibigan haba
Gigi POVTinuktukan ko ang aking sarili nang mag-isa na lang ako.“Ang tanga mo, Gigi!” sita ko sa aking sarili.Sabi nang wag iinom eh. Alam ko nang may gagawin siyang hindi maganda, kung bakit ba nauto pa rin ako. Genius din kaya si Gray? Naitanong kong bigla sa sarili ko. Nang tumingin ako sa orasan na nasa dingding, saka ko lang nalaman na sobrang tanghali na pala. Dinampot ko ulit ang cellphone ko at chinarge yun. Tapos ay dumiretso na ako sa banyo para magshower. Sobrang tagal ko sa loob habang iniisip kung paano ko pakikiharapan si Gray. Sigurado akong pagtatawanan lang niya ako kaya dapat ko yung paghandaan para hindi ako mapahiya.Pasado 12 noon na nang lumabas ako ng banyo. Wala si Gray, akala ko pa naman ay makikita ko siya, dahil ugali niyang bigla na lang sumusulpot sa kwarto ko. Narinig kong kumulo ang aking tiyan. Medyo nagugutom na ako.Si Gray kaya? Hihintayin ko ba siya para sabay kaming kumain. Pero dapat andito na yun ngayon, magyayaya sa dining area.Napatingin