Chapter 8

CHAPTER 8

            “Mommy, this house is like a castle, like I watched in TV. Dito na me tira because I’m a baby princess?” biba na tanong ni Autumn habang namamanghang inililibot ang tingin sa malawak na living room ng mala-palasyong bahay ng mga Ivanovich.  

            “Maybe…” Summer blew a breath. “Lapit ka muna sa akin, Baby. May sasabihin ako.”

            Kinandong niya ito at pinakatitigan.

            “Whose house is this po?”

            Sa halip na sumagot ay mariin niya itong h inalikan sa noo. “Di ba, nagtatanong ka kung bakit may Daddy si Shaun tapos ikaw wala?”

            Tumango ito.

            “You have a daddy…”

            “Own niya po itong house?” Nahulaan agad nito.

            “Yes. Ipapakilala kita sa kanya.” Natigilan siya nang mapansin na nakakurba na ang bibig nito pababa. “Ayaw mo ba?”

            “Don’t want. Gusto ko daddy si Ser. Si Ser na lang po daddy ko, Mommy.”

            Kumurap-kurap siya.

            Tuluyan ng naiyak ang bata. Utal-utal na nagsalita. “Give mo na lang po ako kay Ser. Want ko siya Daddy ko po. Yoko ng iba.”

            “Why are you crying?”

            Nabitin ang iyak ni Autumn nang marinig ang baritonong boses ng iniiyak sa kanya. Biglang talon ito pababa sa kandungan niya at namimilog ang mga matang nilingon si Giovanni na pababa ng marangyang hagdan.

            “Ser!”

            Giovanni caught Autumn when the little girl literally threw herself in his arms out of excitement.

            “Careful, Lovey!”

            Autumn kissed Giovanni’s cheek after clinging her little arms around his neck.          

            “Where did you go?”

            “My Lovey-Baby miss me?” buong lambing na tanong ni Giovanni rito.

            “Miss super. Ask ko si Mommy pero hindi siya answer sa akin po.”

            “I miss you, too. Don’t cry.” Masuyong pinunasan nito ang matambok na pisngi ng bata.

            Sa narinig, suminghot si Autumn. Sinulyapan siya at saka nagsumbong.

“Mommy said I have another daddy. Don’t want. Want ko ikaw po.”

            Matiim na tingin ang ibinigay sa kanya ni Giovanni na lihim niyang kinalunok. Bakit pakiramdam niya ay may ginawa siyang kasalanan kahit wala naman talaga siyang sinasabing ganon.

            “Your mom wants another man?”

            “Opo. Tell niya sa akin, I have daddy living—” natigilan si Autumn. Napabangon mula sa pagkakasiksik sa leeg ni Giovanni.

            Namilog ang mga mata at mas naging mukhang mestiza nang mamula ang mga pisngi nito.

            “Why ka po here? Dito ka live?”

            “I am, Lovie-Baby.”

            Hindi nakaimik si Autumn. Kumibot-kibot ang labi nito bago ngumalngal na naman.

            “Daddy! You’re my dad.” Balik yakap ng mahigpit sa ama. “Why ngayon lang ikaw? Di mo ako love po?”

            “I love you even before I knew you were mine.”

            “Why aren’t you with me and Mommy po? Why kami lang palagi?”

            “I’m sorry, Baby-Lovie. I’m sorry.” Giovanni’s eyes became red and misty. “It’s all my fault.”

            “It’s okay po, Daddy. You’re here already. Don’t leave Mommy and me alone anymore. Dito ka lang. Love kita palagi po.”

            Umiwas si Summer ng tingin. Bigla, pakiramdam niya ay siya ang ‘kontrabida’  sa dalawa. Pinagdisisyon siya ng daddy niya noon kung ipapaalam ba kay Giovanni na buntis siya. Mariin niyang sinabi na ‘sa kanya’ lang si Autumn. Aminin niya man o hindi, itinago niya ang anak dahil gusto niyang makaganti sa sakit na idinulot nito.

            Ngayon na nakikita niya kung gaano kasabik ang anak sa ama, ay sinusundot siya ng kanyang konsensya.

            “I would never do that again. Not now I found another reason to fight.”

            “If alis ka, I’ll go with you.”

            “I’ll bring you with me. You and your mom,” puno ng kasiguraduhan na sagot ni Giovanni na ikanalingon niya.

            Bakit pati siya isasama?

            “Kailangan natin mag-usap,” wika niya sa seryosong tinig.

            Tinawag ni Giovanni ang dumaang kasambahay para sana ipakuha si Autumn. Subalit, nagpapasag ang bata. Kumapit ng mahigpit sa ama.

            “Want ko po sa iyo. Here lang me.” Nagsimula na naman umiyak kaya inalu-alo ni Giovanni na parang beybi.

            Wala siyang nagawa kundi sumalampak sa couch para hintayin na mapapayag nito ang anak. Ngunit, sa halip na makumbinsi ay tinulugan sila.

            “I remember Tita Lyz telling everyone how Daddy’s girl you are. Can’t deny this pretty little girl takes after you.”

            “Dapat lang. Ako naman nagdala sa kanya sa loob ng siyam na buwan.”

            Inabot niya rito ang envelope na dala-dala.

            “What’s this?”

            “The remaining money we need. Forty-percent na lang ‘yan ng kabuong pera na kailangan namin.”

            “What do you mean?”  He secured his hold around Autumn while his brows started to meet.

            “Ipinakilala ko na sa ‘yo si Autumn. Payag na rin ako na palitan mo ang apelyido niya pati na rin tumira siya sa poder mo basta may schedule tayo.”

            Sarkastikong tumawa si Giovanni subalit tuloy lang siya.

            “Iyon na ang kapalit ng pera. Hindi ako magpapakasal ulit sa ‘yo, Giovanni.”

            Napalitan ng mapanganib at malamig na ngisi ang tawa nito.

“Ralvan Banks and family friends helped you, I see.”

“Marriage is not necessary. We can do co-parenting.

“Co-parenting, my a-ss!”

            “ Ano bang problema mo?” nagtatagis ang mga ngipin niyang tanong.

            “You don’t get it, do you? I don’t want my daughter to grow up with a broken family.”

“Ganon din naman ang sitwasyon niyo ni Amber. Nagtataka nga ako kung bakit hindi mo pa siya pinapakasalan.”

Biglang bumalik sa kanya ang naging sagot nito noon kay Lucian.

“You don’t know anything. Besides, my parents won’t allow Autumn—”

            “Matatanggap din nila. I’m sure, Uncle Cale and Auntie Jenza will understand because their son is one big—” cheater.

            Bigla siyang nahiya na tawagin itong ‘taksil’ . Baka isipin na ‘bitter’ pa rin siya. She refuses to give him the chance to make fun of her emotions again!

            “Big what?”

            “Hindi tayo magpapakasal,” madiin niyang pag-iwas.

            “It’s not for you to decide. I’ll tell the ‘family friends’ to back out of helping you.”

            “Hindi nila magagawa iyon. Matagal na nilang kaibigan ang mga magulang ko.”

            “But Roccs and Funtellion are my family. And Almeradezes…” he smirked arrogantly, “You knew SK Almeradez and my Uncle, Igor Ivanovich, are biological siblings, right? Sino sa tingin mo ang pagbibigyan nila?”

            Bumaba ang tingin ni Giovanni sa nakakuyom niyang mga palad, nanginginig na i-upper cut ito.

            “You can’t punch me. I’m carrying our baby.” Tila nang-aasar pa na inayos ang pagkaka-karga kay Autumn para ipangsanggalang sa sarili. “Our baby we made during marriage.”

            “F uck. You!” puno ng gigil niyang sabi rito.

            Giovanni crouched down. Ang isang kamay ay iniharang sa kaliwa niya. Nagngangalit ang mga ugat roon dulot ng pwersa.

            His lips made contact on her ear. Nagtayuan ang balahibo niya nang bumulong ito sa namamaos at senswal na paraan.

            “Later. In bed.”

            Tulalang iniwan siya nito. Sinapo niya ang pisnging nag-iinit at saka isinubsob ang mukha sa unan para magsisigaw.

            Her ex-husband was flirting with her. The audacity of that cheater!

            “WE believed this was a coordinated act of terror, not mechanical failure,” diretsahang sagot ni Rozen nang matanong ng isa sa mga senador tungkol sa nangyari.

            Napuno ng bulong-bulungan ang silid.

            “Do you have evidence?”

            “We’ve submitted CCTV clips and correspondence logs. But this goes beyond our airline. Someone wanted to send a message—and they used our planes to do it.”

            Mas lalong naging maingay ang paligid. Katulad ni Rozen, ay walang kahit anong emosyon ang mababasa sa mukha ni Summer.

            Since she saw the retrieved footage, more things bothered her.

            Bilang militar, alam niya ang mga ganitong galawan. May pumupuntirya sa pamilya niya! Her instinct was telling her all of these were connected to Almeradez’s death and her parents’ disappearance.

            “We will summon additional witnesses in the next session. This hearing is suspended until further notice.”

            Pukpok ng gavel ang tumapos ng araw na iyon.

            Tumayo na si Summer matapos kausapin ng mga abogado. Tila mas napagod siya nang makita sa mga manonood si Giovanni.

            Umiba siya ng direksyon. Pumasok sa pinto na hindi pamilyar sa kanya para maiwasan ito.

            Nagkagulatan pa sila ng lalaking magbubukas sana ng pinto.

            “Summer?”

            “Col—Congressman.”

            “I told you, just Civ,” nakangiti nitong sabi.

            “Nasa senate building po kasi tayo at saka maraming makakarinig.”

            “They won’t. Most of them are close friends. Tapos na ba ang hearing?”

            Tumango siya.

            “Ginisa ka ba nila?”

            “Hindi masyado.”

            “Good,” makahulugang anito kaya naningkit ang mga mata niya.

            “May kinalaman ka ba kaya—”

            “I just told them I know you. Hindi ko naman diretsahang sinabi.” Awkward itong napakamot-ulo. “You’re going home? Ihatid na kita.”

            “My wife is not going anywhere with you.”

            Rumolyo ang mata ni Summer nang marinig ang malamig na boses ni Giovanni.

            “Wife?” Si Civ nang makabawi sa pagkagulat.

            “Don’t mind him.”

            Giovanni grabbed her wrist. Naalerto si Civ subalit nang-iintimidang humakbang palapit ang dati niyang asawa.

            “You want to kiss the ground again?”

            Kahit mas matangkad si Giovanni, ay nginisian ito ng congressman. “You’re in my territory, Mr. Ex-Husband. I can send you to jail.”

            “I am a lawyer. Provocation can be used to sue your a ss. Article 26, Article 19 of the Civil Code.”

            Nagpalitan ng masamang tingin ang dalawa.

            May mga yabag na paparating kaya itinulak niya si Giovanni at biniglang bawi ang hawak nito. “Tumigil na nga kayo.”

            Pain crossed Giovanni’s eyes.

            Lihim siyang napalunok.

            But it was a mere second, he went back to his cold demeanor.

            “Our daughter is waiting for you at home,” sabi nitong habang nakatingin kay Civ. Kapagkuwan ay inilipat ang nakakapanlamig na titig sa kanya.

            Ang sumunod na sinabi nito ay tila ibinalik siya sa nakaraan.

            “Our daughter who was born out of our arranged marriage. Kasal na ikaw ang may kasalanan.”

            Ramdam niya sa gawa nito noon na sinisisi siya subalit wala siyang narinig na salita mula rito. Pakiramdam niya ay sinampal siya niyon.

            Wala siyang karapatan na mag-inarte at tanggihan ang kasal na inaalok nito para sa anak nila dahil siya naman ang nagsimula ng lahat.

            Natagpuan na lang niya ang sarili na nagpapaalam kay Civ.

            “Bakit ko ba siya sinusundan?” inis niyang tanong sa sarili nang mapagtanto ang ginagawa. Nagpapadyak na lumiko siya para puntahan na lang ang kapatid.

            Subalit, minamalas yata siya ngayong araw dahil hindi niya na makita sa parking lot ang SUV service nila.

            Sa halip ay tanging pamilyar na Bugatti Veyron na lamang ang naroroon.

            Giovanni's elbow rested on the window; a cigarette dangling loosely from his fingers. Nakatitig ang kulay abong mga mata nito sa kanya na para bang binabasa ang buong pagkatao niya.

            He looks mad. Hot mad!

            Napalunok siya. Namamawis ang kamay na naglakad siya palapit dito.

            “N-Nakita mo ba sina Rozen?” She cursed herself silently for stuttering.

            May kakaiba talaga sa titig nito ngayon. Cold, calculating—like he could break her. Nakakapanghina ng tuhod, nakakabaliw…para bang kapag mas lumapit pa siya ay mapapaso siya.

            He took a slow drag of his ‘stick’, his eyes never leaving hers.

            “Where’s your st upid congressman?! Too cowardly to send you home?” his voice was low, laced with venom, and every word felt like a threat.

            “Kung umalis na sina Rozen. M-Magco-commute na lang ako.” Pakiramdam niya ay pangangapusan siya ng hininga.

            “Get inside.”

            Tumalikod na siya. Ayaw mapaso!

            But Giovanni was done with her stubbornness!

            Bumaba ito ng kotse at marahas na hinablot ang baywang niya. Para siyang nakuryente, hindi agad nakapalag.

            Tila bulak sa gaan na binuhat siya nito para i-deposito sa passenger seat.

            He threw the cigarette before walking back to the driver’s seat. 

            Para siyang kuting na nasukol.  Tumiklop sa pagiging dominante nito.