K6

NATASHA

.

"Saan ka ba galing babae ka?" tanong ni Rhian nang maupo sa kaniyang tabi si Natasha.

Nginitian ni Natasha ang kaibigan. "Diyan lang, nagpahangin lang ako saglit. Napasarap kasi ako sa pagpapahangin kaya medyo natagalan. Nilibot ko rin ang paningin ko sa bahay na ito. Ang ganda kasi. Ang laki-laki pa. Balang-araw magkakaroon din ako ng ganito kalaking bahay," tila nangangarap niyang sabi.

Nakalolokong ngumiti si Rhian. "Magkakaroon ka talaga ng ganito kalaking bahay kung gagamitin mo 'yang alindog mo. Kung ako sa iyo, gamitin mo na 'yan ngayong gabi. Akitin mo si Mr. Ezekiel Ford. Kapag siya ang napangasawa mo, wala ka ng magiging problema pa dahil mayaman ka na! Bilyonaryo ang magiging asawa mo! At higit sa lahat, guwapo na, masarap pa! Kaya ano pang hihintay mo? Ibalandra mo na ang matambok mong pudáy!"

Siniko ni Natasha sa tagiliran si Rhian. "Bunganga mo Ryan! Napakalandi mo talagang bakla ka! Puro ka kabastusan!"

Umarko ang kilay ni Rhian . "For your information, my name is Rhian. Not Ryan. Who's Ryan huh? I don't know him," maarteng sabi ng kaibigan niya.

Hindi na lang nagsalita pa si Natasha dahil gutom na rin siya. Kumain na lang siya nang kumain. Masasarap kasi ang mga pagkain doon. At nang matapos siyang kumain, pakiramdam niya nagugutom pa siya.

Tumingin siya sa buffet table kung saan naroon ang mga pagkain. Gusto pa sana niyang kumuha ng pagkain kaso nahihiya na siya. Baka kasi isipin ng mga waiter, matakaw siya.

Ilang minuto ang lumipas, may mga waiters na naglapag ng iba't-ibang putahe sa harapan niya. Nangunot ang noo niya dahil sa pagtataka. Wala naman kasi siyang matandaang may pinakuha siyang pagkain sa mga waiter.

"Para sa inyo raw po iyan sabi ni sir Ezekiel. Enjoy eating ma'am," sabi ng waiter sabay ngiti.

Tiningnan ni Natasha ang mga putaheng nasa harapan niya. Ngayon niya lamang ito nakita at hindi niya alam ang mga pangalan ng mga ito pero mukhang masarap.

Nilibot niya ang kanyang paningin sa paligid para hanapin si Ezekiel ngunit wala naman ang binata. Hindi mahanap ng kanyang mata. . Akma na sana siyang titikim nang sikuhin siya ni Rhian.

"Hoy bruha ka! Nagkita na pala kayo ni Ezekiel?! Bakit hindi mo sinabi sa akin? Pinaglilihiman mo na ako?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Rhian sa kanya.

Ngumiwi si Natasha. "Hindi naman dapat kasi nagtago ako sa basurahan po nakita niya ako. Nilait niya pa nga ako eh. Kasi syempre, mahirap lang ako pero nandito ako. Nakikibisita kahit na hindi naman tayo empleyado dito."

Umirap si Rhian. "Ewan ko sa iyo! Pero kagaya nga ng sinabi ko sa iyo kanina, ganiyan talaga ang ugali niya. Madalas masama ang ugali. Bihira lang maging mabait. Kapat tinotopak siguro. Pero hayaan mo na. Ang mahalaga nandito tayo ngayon kumakain ng masarap. Huwag mo na lang isipin ang mga sinabi niya."

Tipid na ngumiti si Natasha sabay tango. "Ano pa nga ba? Wala tayong magagawa. Money is power. Eh tayong mahihitap, powerless."

Nagpatuloy kami sa pagkain. Pero hindi naman namin naubos ang binigay ng waiter sa amin dahil masyado itong marami. Kumuha si Rhian ng wine. Napangiwi si Natasha dahil hindi naman siya umiinom kahit wine.

"Uminom ka bruha. Nakahihiya naman kung hindi ka iinom. Huwag kang mag-alala, nandito naman ako. Ako ang bahala sa iyo," sabi ni Rhian sa kanya.

Nangasim ang mukha ni Natasha. "Pero kasi baka mamaya magsuka na lang ako diyan. Hindi kasi ako sanay uminom ng alak kahit na wine pa 'yan. Alam mo naman iyan. Allergic ako sa kahit anong klaseng alcohol," bulong niya sa kaibigan.

Pinandilatan siya ng mata ni Rhian. . "Sige na! Ako nga ang bahala sa iyo, 'di ba? Baka kasi isipin nila na ignorante tayo. Syempre makisabay tayo sa kanila ng kahit kaunti. Baka isipin nila, first time nating uminom ng ganito."

"Eh first time ko naman talaga."

Pinandilatan siya ni Rhian ng mata kaya hindi na siya nagsalita. Nanginginig pa ang kamay niyang kinuha ang binigay ni Rhian na baso.

Ngumuso na lamang siya bago dire-diretsong nilagok ang wine na nasa baso niya. Napapikit ako dahil sa pinaghalong pait at tamis na lasa nito. Muling nagsalin ang kanyang kaibigan ng wine sa baso niya. Nilagok kong muli 'yon na parang tubig lang. Ramdam niya ang mainit na likidong gumuhit sa kanyang lalamunan.

Maya-maya pa ay tila ba nakaramdam na siya nang pagkahilo. Naduduling na rin siya. Hindi niya kasi napansing napadami na siya ng inom. Basta lang kasi niya nilalagok ang nilalagay ni Rhian sa baso niya.

"Laklak pa! Sulitin natin ang gabing ito! Sosyal tayo ngayon!" sabi ni Rhian sabay hagikhik.

Muling niyang nilagok ang alak na nasa baso niya. May kaunting tumulo pa nga sa kanyang bibig. Pinunasan niya iyon gamit kamay. Mayamaya pa, napahawak siya sa kanyang sikmura. Tila ba nasusuka siya na hindi maintindihan. Kumapit siya sa balikat ni Rhian.

"Rhian, labas lang muna ako saglit. Nahihilo na kasi ako. Magpapahangin lang ako para mawala 'yong tama ng alak sa akin."

"Teka lang, baka magsuka ka sa labas," sabi niya sa tonong nag-aalala.

Ngumiti si Natasha.. "Mas ayos na 'yon kaysa rito ako magkalat."

Mabagal ang paglakad na ginawa ni Natasha patungong labas. Napahawak siya sa gilid ng pader dahil muntik na siyang madapa. Naglakad lang ako nang naglakad hanggang sa matalisod siya. Mabuti na lang may nakasalo sa kanya. Nag-angat siya ng tingin.

Si Ezekiel pala.

"Lasing ka na yata," malamig ang tinig na sabi ng binata.

Hindi nagsalita si Natasha. Yumakap siya sa binata upang hindi siya tuluyang matumba dahil umiikot na ang kanyang paningin.

'Ang init ng katawan niya,' saad ni Natasha sa isipan.

Tinikom ni Natasha ang kanyang bibig dahil nararamdaman niyang masusuka na siya anumang oras. Niyakap niya si Ezekiel ng mahigpit.

"Huwag mo akong yakapin dahil baka may makakita pa sa atin. Nakahihiya naman kayakap ko ang isang katulad mo," saad ni Ezekiel na sinusubukan siyang itulak.

Hindi pinansin ni Natasha ang sinabi ng binata. Mas yumakap pa nga siya kay Ezekiel.

Hanggang sa tuluyan na siyang nasuka sa dibdib nito. Nanlaki ang mata ni Ezekiel nang makita niyang puno ng suka ang damit niya. Galit siyang tumingin kay Natasha.

"What the fück?!"