All Chapters of Chasing His Secretary Wife (SPG): Chapter 1 - Chapter 10

NATASHA Maalinsangan ang paligid. Kinuha ni Natasha ang binili niyang isang bottled water at saka uminom. Kanina ay nagye-yelo pa ito ngunit ngayon ay malamig na tubig na lamang ito. Wala ng yelo dahil sa init. Binilisan niya ang pagpaypay sa kanyang sarili lalo pa't napakainit. Umiihip man ang hangin ngunit mainit pa rin. Hindi maiwasang pagpawisan ni Natasha. Kinuha niya ang panyo mula sa kanyang bulsa atsaka pinunasan ang pawis sa kanyang mukha. Matagal nang pangarap ni Natasha na makaahon sa hirap ng buhay. Matagal na siyang nangangarap na maging mayaman at palaging iniisip na nakahiga siya sa kama na maraming pera.Minsan, naiisip niya ring gumawa ng ilegal para yumaman. Ngunit sa tingin niya, hindi kakayanin ng kanyang konsensya. Kaya naman patuloy na lamang siyang nakikipaglaban ng patas sa buhay. "Gulay kayo riyan mga mahal kong suki! Mga magaganda at guwapo, bumili na kayo sa amin ng gulay! Masarap ito at masustansya. Sariwang-sariwa! Mas sariwa pa sa inyo! Gulay pamp

NATASHA ILANG ARAW PA ANG LUMIPAS, sumunod-sunod ang araw na maraming bumibili sa panindang gulay nina Natasha. Kung kaya naman ganadong-ganado siyang magbenta sa palengke. "Isang kilong talong nga ganda," sabi ng isang babae sabay pili ng paninda niyang talong. Matamis na ngumiti si Natasha sa mamimili. "Sige po, ate pili ka lang ng mga talong ko. Bukod sa mahahaba at malalaki ang mga paninda kong talong, masarap 'yan at masustansya! Siguradong magiging maligaya ang iyong buhay sa talong ko!" sabi niya sabay kuha ng pinakamahaba at matabang talong. Inabot niya ito sa mamimili. Bagong pitas sa bakuran ang talong na iyon. Pinitas niya kaninang umaga lang. Kaya s iguradong manamis-namis iyon kapag naluto. Nang matapos mamili ng babae, inabot na niya ito kay Natasha. "Ayos na ito. Pakilo na lang ako," sabi ng babae. "Lagpas isang kilo, ate. Seventy one po lahat, seventy na lang para sa inyo," magiliw na sambit ni Natasha. Kinuha ni Natasha ang isang daan na bayad ng b

NATASHA Mariing napapikit si Natasha sabay kagat ng kanyang pang-ibabang labi. Parang ayaw niya pang tingnan ang binata. Ayaw niya itong kausapin. 'Kainis naman!' sabi niya sa isipan. . Tumikhim ang binata. Nanatili pa rin si Natasha sa kanyang puwesto at hindi gumagalaw. "Ano? Ganiyan ka na lang diyan? Get up or else I will kick your áss," maawtoridad na sambit ng binata. Napalunok ng laway si Natasha. Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin. Alanganin siyang ngumiti sabay tayo. Nagtama ang tingin nilang dalawa. Seryoso lamang ang guwapong mukha ng binata. Hindi niya makapa ang emosyon nito pero napakaguwapo nito. Binalot si Natasha ng matinding kaba sa hindi malamang dahilan. Makailang beses siyang lumunok ng kanyang laway. 'Sisigawan niya ba ako? Sasaktan niya ba ako? Huwag naman sana. Pero kung sasaktan man niya ako, gagantihan ko talaga siya. Magsapakan na lang kaming dalawa!' sabi niya sa isipan. "Sorry," tanging nasabi ni Natasha sabay yuko. Nakapamulsa

NATASHA HINDI ALAM NI NATASHA KUNG PAANO siya nakauwi kagabi. Sobrang sakit ng ulo niya. Parang binabasag. Tanghali na nga siya nagising. Marahan siyang bumangon sa kama at hinahanap ang kanyang ina. Wala ito dahil siya ang nakapuwesto ngayon sa palengke. Matanda na ang kanyang ina pero malakas pa naman ito. Ayaw niya lang talagang pakilusin ang kanyang ina. Ang gusto niya, nasa bahay lang ito palagi para siya lang ang magtatrabaho sa palengke. "Natasha! Natasha!" rinig niyang sigaw ni Rhian sa labas ng kanilang bahay. Sinuklay niya ang kanyang buhok gamit ang kanyang daliri. Kumuha siya ng ipit at saka inipitan ang kanyang buhok bago hinarap ang kanyang kaibigan. "Nakakahiya ka talagang babae ka! Natatandaan mo pa ba ang ginawa mo sa birthday ni Ezekiel? Nagkalat ka lang naman ng suka mo!" bungad ni Rhian sa kanya. Tinakpan niya ang kanyang bibig gamit ang palad niya. Inalala niya ang mga nangyari kagabi. At doon niya nga napagtantong nakakahiya nga ang ginawa niya. "N

Malakas na tawa ang pinakawalan ni Rhian matapos marinig ang ikinuwento ni Natasha hinggil sa kapalpakan niya kay Ezekiel. Halos mawalan ito ng hininga sa katatawa, samantalang nakasimangot lamang si Natasha, tila ba sinusukat ang pasensya. “Alam mo, Natasha,” wika ni Rhian habang pinapahiran ng luha ang gilid ng mata, “hindi ko na alam kung anong nangyayari sa iyo. Noon pa man ay medyo… mahina ka sa ganitong bagay, pero ngayon, parang lalo ka pang naging walang alam kapag si Ezekiel na ang kaharap.” Mahina niyang hinampas ang braso nito. “Kasalanan ko ba kung hindi ko alam na asin pala iyon? Walang label ang mga lalagyan sa kusina niya, at ni hindi ko naman intensyong gawing maalat ang kape niya.” Umiling na lamang si Rhian, wari’y sumusuko. “Kung hindi ka sigurado, dapat tinikman mo muna. At hindi mo rin ba alam kung ano ang sugar cubes?” “Hindi,” tipid na sagot ni Natasha. Mariing humugot ng hininga si Rhian bago tumalikod. “Bahala ka. Babalik muna ako sa puwesto, sumasaki