K5

NATASHA

Mariing napapikit si Natasha sabay kagat ng kanyang pang-ibabang labi. Parang ayaw niya pang tingnan ang binata. Ayaw niya itong kausapin.

'Kainis naman!' sabi niya sa isipan.

.

Tumikhim ang binata. Nanatili pa rin si Natasha sa kanyang puwesto at hindi gumagalaw.

"Ano? Ganiyan ka na lang diyan? Get up or else I will kick your áss," maawtoridad na sambit ng binata.

Napalunok ng laway si Natasha. Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin. Alanganin siyang ngumiti sabay tayo. Nagtama ang tingin nilang dalawa. Seryoso lamang ang guwapong mukha ng binata. Hindi niya makapa ang emosyon nito pero napakaguwapo nito.

Binalot si Natasha ng matinding kaba sa hindi malamang dahilan. Makailang beses siyang lumunok ng kanyang laway.

'Sisigawan niya ba ako? Sasaktan niya ba ako? Huwag naman sana. Pero kung sasaktan man niya ako, gagantihan ko talaga siya. Magsapakan na lang kaming dalawa!' sabi niya sa isipan.

"Sorry," tanging nasabi ni Natasha sabay yuko.

Nakapamulsa ang binatang nakatingin sa kanya. Hindi pa rin kumakalma ang puso ni Natasha lalo pa't mas lumapit ang binata sa kanya. Siguro isang dangkal na lamang ang pagitan nilang dalawa sa isa't-isa. Amoy na amoy niya ang mabangong hininga ng binata.

"Anong ginagawa mo sa basurahan?" Tumaas ang kilay nito.

Napakamot si Natasha sa kanyang ulo. "Natakot kasi ako sa iyo," nakangiwi niyang tugon.

Nagtaka naman ang binata. "Natakot? Why? Ano bang akala mo sa akin? At isa pa, bakit ka nandito? Sino ka ba? Sinong nag-imbita sa iyo rito? Do you know that it's my birthday?" sunod-sunod nitong sabi.

Nanlaki ang mga mata ni Natasha kasabay ng paglaglag ng kanyang panga sa gulat.

'Ano? Ibig sabihin siya si Ezekiel Ford?! Ang guwapong anak ni Mr. Robert Ford?!' sigaw niya sa isipan.

Tumaas ang isang kilay ni Ezekiel habang nakatingin kay Natasha. Tila sinisipat nito ang kanyang itsura.

"Parang nakita na kita before. I can't remember where or when, but you look familiar...."

Napalunok si Natasha ng laway dahil sa sinabi ni Ezekiel.

'Punyemas! Mukhang maaalala niya pa yata na ako ang nagtitinda ng binili niyang mahahaba at matatabang talong!' sabi niya sa isip.

"Saan mo naman ako nakita?" patay-malisya niyang sabi.

Humawak si Ezekiel sa kaniyang baba na para bang inaalala niya kung saan ba niya nakita si Natasha.

'Sana hindi na niya maalala dahil hindi naging maganda ang unang pagkikita namin! At iyon ay dahil sa butas kong panty na kulay pink! Pero hindi ko magawang maitapon dahil sayang naman. Mahal rin kasi ang panty kaya hindi ko na binibigyan pa ito ng pansin. Pagkain talaga ang priority ko!' sabi ni Natasha sa isipan.

Luminga-linga si Natasha sa paligid. Wala namang tao sa labas. Lahat nasa loob ng malamansyong bahay na iyon at nagpapakasosyal.

Bigla siyang nag-angat nang tingin sabay ngisi. "I remember now. Ikaw 'yong babaeng may panty na kulay pink."

Nag-init ang mukha ni Natasha. Sinabi naman iyon ni Ezekiel nang hindi ngumingiti o tumatawa. Ngunit kahit na ganoon, hiyang-hiya siya.

Kasi naman kung may sobra siyang pera, bibili naman talaga siya ng bagong panty. Ngunit nanghihinayang siya lalo pa't nakatago naman ang kanyang püday palagi. Hindi naman sisilipin ng kahit na sino ang panty niya. Kaya mas inuuna niya ang pagkain.

"But anyway, bakit ka nga nandito? Sino ang nag-imbita sa iyo rito? Wala akong matandaang inimbita kita. Maybe it's my dad, but you're not working with us. You're not one of our maids here," dagdag pang sabi ni Ezekiel.

Tumikhim si Natasha bago umayos ng pagkakatayo. "Hindi nga ako isa sa mga kasambahay niyo rito pero inimbita kami ni aling Bernadette. Isa siya sa mga kasambahay niyo rito. Sa totoo nga lang, ayoko talagang pumunta dahil nakahihiya pero pinilit niya kasi kami kaya sumama na lang ako," palusot niya sabay nguso.

Ngumisi si Ezekiel. "Yes you're right. Talagang nakahihiya. Puro mayayaman ang mga tao rito. You know it right? So what do you expect from my visitors? Of course, they are rich also. So why are you still here? Bakit hindi ka na lang umalis?" mayabang niyang sabi.

Napairap na si Natasha sa hangin. Nagulat siyansa sinabi ni Ezekiel.

'Napakayabang! Akala kung sino. Ano naman kung bilyonaryo siya? Pakialam ko sa kaniya? Pare-parehas lang naman kaming tao. Hindi naman niya madadala sa hukay ang pera niya kapag namatay siya. Sarap bigwasan ng lalaking ito!' bulyaw niya sa isip.

"Ang yabang mo naman! Wala naman akong pakialam kung mayayaman kayo dito. Nandito lang ako kasi napilit lang ako. At saka pakialam ko ba sa inyo. Makikikain lang naman ako. 'Yon lang. Hindi kami manggugulo. Talagang kakain lang kami kasi once in a lifetime lang ito, papalagpasin ko pa ba?" taas-noong sabi ni Natasha sa binata.

Natawang bigla si Ezekiel. Tawang nang-aasar. Lalong nainis si Natasha. Pakiramdam niya, minamaliit talaga siya ng binata.

"Anong tinatawa-tawa mo riyan? Minamaliit mo ba ang isang tulad ko? Okay sige ikaw na ang mayaman. Pakialam ko? Yayaman din ako. Soon but never." Inirapan ko siya sabay hawi ng aking buhok.

Muli siyang tinawanan ni Ezekiel. Lalong nainis si Natasha. Lalo siyang naiirita sa mapang-asar na tawa ni Ezekiel lalo pa't iniisip niyang minamaliit siya nito ng sobra.

'Anong nangyayari sa kaniya? Nababaliw na ba siya? Hindi ko naman lubos akalain na baliw ang isang guwapong katulad niya. Abnormal pala ang lalaking ito,' pagmamaktol ni Natasha sa isip.

"You know what? You're so funny. You make me laugh so hard. I appreciate that. Anyways, baka nagugutom ka na. You can go inside and eat what you want," nakangising saad ni Ezekiel.

Napanganga si Natasha. Hindi niya inasahang sasabihin iyon ni Ezekiel. Napalunok siya ng laway.

"Oh? Talaga? Tunay ba iyan?" paninigurado niya.

"Paano ko makakain ang pagkaing gusto ko kung bawal kaming pumunta sa mga table ng VIP? Doon lang daw kami sa tabi sabi sa akin ni Aling Bernadette," nakangusong sabi ko.

"Don't worry, I'm going to tell them na bigyan ka ng foods mula sa VIP table. Go inside now. Papasok na rin ako," seryosong sabi ni Ezekiel.

"Wow! Bongga ka sa part na iyan! Mabait ka naman pala kahit ubod ka ng yabang! Salamat! Lalamon na ako!" magiliw niyang sabi bago pumasok sa loob