Chapter 1

This is a work of fiction.

Names, places, events, and establishments are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual person, events, or incidents is purely coincidental.

This story contains scenes not suitable for very young readers. Read at your own risk.

------------------------------------------------------------------

 “Ella! Sige na naman oh… Palagi ka na lang hindi sumasama sa mga gimmick. Try mo naman mag-enjoy minsan.” 

Abala ako sa pagbabalik ng mga gamit ko sa bag. Notebook at ballpen lang naman ang inilabas ko kanina dahil ayaw kong ma-miss ang lecture. Mas naa-absorb ko kasi ang itinuturo ng professor kapag isinusulat ko. Katatapos lang ng huling subject namin para sa araw na ito at heto ang kaibigan kong si Annie, nangungulit na sumama ako sa lakad nila mamaya.

“Sorry, Annie pero hindi talaga pwede eh. May trabaho ako, remember?” apologetic akong ngumiti sa kaniya. 

Kung wala lang akong trabaho at kung wala lang akong ibang dapat na i-priority ay baka sumama na ako sa kanila noong unang beses pa lang nila ako yayaing lumabas. Kaya lang ay mas marami akong dapat unahin. 

“Hay nako! Graduating na tayo pero bilang na bilang sa daliri kung ilang beses kang sumama samin. Tapos umuuwi ka pa agad kahit wala pa tayo sa exciting part. Kaya ka binansagang Cinderella ng block natin eh.” she rolled her eyes at me. Nagpapadyak pa ito ng konti na parang batang nagta-tantrums.

“Sorry talaga guys.” tinignan ko ang iba pa naming mga kaibigan na nakatingin din sa akin. “Babawi ako sa susunod, promise.”

They look disappointed. Hindi pa rin sila nasanay na madalas akong hindi nakakasama sa kanila. 

“Huy nag promise si Ella!” puna ni Lory. “Ngayon lang ‘yan nangako kaya tandaan niyo ‘to guys ha! Kapag di ka tumupad sa pangako mo kalimutan mo na kami.” mataray niyang sinabi na may kasama pang ismid. 

Napangiti ako sa kaniya. Siya talaga ang pinaka mataray saming magkakaibigan. Pero kahit mataray siya ay alam mong totong kaibigan talaga siya. 

“Asahan niyong tutuparin ko pangako ko. Kelan ba ako hindi tumupad sa pangako?” I beamed at them.

“Okay, okay! Nakaligtas ka ngayon. Siguraduhin mo lang talaga na sasama ka na sa susunod.” may pagbabanta si Annie na sinang-ayunan ng lahat. 

“Opo, makaka-asa kayo kamahalan.” sinara ko na ang bag ko at isinukbit iyon sa balikat ko. 

They finally let me go and also went on their way to the bistro they’ve been raving about since last week. Kakabukas lang noon last week at ayon kay Annie ay may banda raw na tumutugtog doon. Crush niya ang drummer ng banda kaya halos lahat ng pwedeng maidahilan para makapunta doon ay ginamit niya na. Of course I’m curious kung sino ang bagong crush ni Annie. She have been crushing on the same guy for 2 years at ngayong may iba na siyang crush ay curious ako kung sino ang pumalit. 

Tinignan ko ang cellphone ko para alamin ang oras. 5 o’clock pa lang at may isang oras pa ako bago magsimula ang shift ko sa Momo’s–isang coffee shop na malapit lang rin dito sa university. 

Naglalakad na ako palabas ng campus pero mabagal lang ang lakad ko. I still have time to spare. Madalas kapag may oras pa ako ay gusto kong naglalakad-lakad o tumatakbo. This is very relaxing and therapeutic for me. 

Nakarating ako sa Momo’s Coffee Shop 45 minutes bago ang shift ko. Malapit lang kasi talaga ito sa university kaya madalas rin tambayan ng mga college students.

Ang mabangong aroma ng kape ang agad na sumalubong sa akin pagpasok ko pa lang sa coffee shop. Marami nang estudyante ang naroon at natatanaw ko na si Andy na hindi magkandaugaga sa counter. Agad akong lumapit sa kaniya at ngumiti.

“Hi, Andy!” Bati ko 

“Ella! Aga mo ah.” kahit abala sa pagkuha ng orders ay nagawa niya pang kumaway sakin. 

“Maaga kami natapos sa huling subject. Bihis lang ako tapos tulungan na kita dito.” 

I went to the kitchen. Nandoon din ang pintuan patungo sa CR para sa mga staff at ang locker. Inilagay ko na sa locker ang bag ko at kinuha ang uniform ko dito sa Momo’s. Simpleng itim na collared shirt iyon na may logo ng Momo’s. Matapos magbihis ng shirt ay ipinusod ko na ang mahaba kong buhok at binalot iyon ng hairnet. Ganito talaga dito, mahigpit si Ms. Momo pagdating sa sanitation ng lugar at ng staff. Si Ms. Momo ang may-ari ng coffee shop na ito, obvious ba?

“Yo, Ella!” bati sa akin ni Julius, ang barista namin. 

“Uy, nakabalik ka na pala. Kamusta ang Masbate?” tinapik ko siya sa likod bilang pagbati. Ilang araw rin siyang naka bakasyon para bumisita sa pamilya niya sa Masbate kaya si Ms. Momo ang pansamantalang gumagawa ng mga order noong wala siya. 

“Solid! Ang ganda ng beach, white sand.” 

“Halatang na enjoy mo,” I giggled as I looked at his sunburned cheeks.

“Oo nga nasobrahan, hapdi tuloy, hahaha.”

Hindi na ako nagtagal sa pakikipag-kwentuhan kay Julius dahil kailangan ko nang daluhan si Andy sa counter.

“Nanggaling dito si Ms. Momo, tumulong ng konti sa pag prepare ng orders pero may urgent siyang lakad kaya naiwan na ulit ako mag-isa. Buti maaga ka ngayon kasi nangangarag na talaga ang beauty ko.” kwento ni Andy ng tumabi na ako sa kaniya sa counter at kumuha ng orders ng iba pang mga nakapila. “Sayang hindi mo naabutan yung manliligaw ni Ms. Momo, pumunta dito kanina dinalhan siya ng flowers.” kinikilig na dagdag ni Andy.

“Manliligaw? Sino sa dalawa?” 

May dalawa kasing masugid na manliligaw ang boss namin. Sa ganda ba naman ni Ms. Momo, hindi na nakakapagtaka na maraming umaaligid sa kaniya. 

“None of the above, sis! Ibang guy naman itong nagdala ng flowers. Pinaka yummy sa lahat ng manliligaw ni Ms. Momo kaso mukhang hindi gusto ni Ms. Momo or may galit? Nung dumating kasi yung guy biglang nawala ang ngiti ni bossing, ang cold niya bigla. Kinabahan yung aircon natin.”

“Sira ka talaga.” Natawa ako sa pagkukwento niya na kahit hindi niya imuwestra ay napaka animated naman ng tono.

Naging abala agad ako sa simula pa lang ng duty ko dahil karamihan ng mga schoolmate ko ay ganitong oras ang uwian. Maraming dumadaan dito bago umuwi at mga tumatambay. Marami ring dito na nag-aaral dahil libre ang wifi connection sa bawat order ng kape. May mga power outlets din sa lahat ng table na pwede nilang pagsaksakan ng mga gadgets at electronics. May dalawang palapag ang coffee shop kaya maraming naa-accommodate na customer. 

“Hi, Ella…” bati sa akin ng regular customer namin na si Basti. He flashed his boyish smile kaya ngumiti rin ako pabalik. Sukbit niya sa isang balikat isang strap ng kaniyang bag at sa likod niya ay nakatayo ang ilan pa sa mga barkada nito. 

“Hi, Sir Basti. The usual?” I gave him a friendly smile just like how I smile to every customer that comes in here. 

“Yes, Ella. Saka padagdag ng isang box ng macaron. How about you, nagmeryenda ka na ba?”

His friends snickered when they heard him ask me if I already ate. Halos isang taon nang regular customer dito si Basti. Madalas siyang tumambay dito kasama ang mga kaklase o kaibigan niya at kung minsan ay kahit mag-isa lang siya. Madalas akong tuksuhin nina Ms. Momo at ni Andy kapag nandiyan na si Basti. Obvious naman daw kasi na may gusto ito sa akin dahil palagi itong tumatambay sa shop at. Ayaw ko naman na maging assuming kaya iniisip ko na lang na mabait lang talaga at palakaibigan si Basti at siguro ay talagang nagustuhan niya ang ambiance at kape sa Momo’s. Marami naman kaming regular customer. Kung lahat ng lalakeng magiging regular customer ay ia-assume na may gusto sa akin o kay Andy at Miss Momo, aba edi ang gaganda naman namin kung ganoon, hahaha! Kidding aside, I don’t want to be assuming and the world does not revolve around me. Kaya hindi ko talaga masang ayunan ang mga sinasabi ni Miss Momo at ni Andy na dahil sa akin kaya maraming regular customer na lalake ang coffee shop. 

“Mamaya pa kami, Sir. Tawagin ko na lang po kayo kapag ready na ang order niyo.” sagot ko kay Basti at saka bumaling sa kasama niya na mukhang ready na rin umorder. “How about you, Ma’am. What’s your order?”

“Mocha latte, regular and fries.” mukhang bago lang siya sa grupo dahil kilala ko na halos lahat ng mga kasama ni Basti pero siya lang ang hindi ko alam ang pangalan. Kung hindi ako nagkakamali ay ito rin ang first time niya rito sa coffee shop. She is pretty and looks refined. Hindi siya loud kagaya ng grupo ni Basti kaya para siyang out-of-place sa tabi ng mga ito.

“Mocha latte and fries for… what’s your name po, Ma’am?” ulit ko sa order niya habang in-encode iyon sa system. 

“Adrienne.” 

I repeated her order and made sure I am thinking about the right spelling before I scribbled her name on a cup. Matapos kong kunin ang lahat ng order nila ay agad na rin silang naupo sa usual spot nila sa tabi ng glass wall. Manaka-naka ay tumitingin si Basti sa gawi ng counter habang may sinasabi sa kaibigan. I will smile at him whenever our eyes meet. Ganoon ako sa lahat ng customer. Being nice to the stressed and tired student customers goes a long way. Komportable sila na mag-stay sa coffee shop at mag aral dahil hindi intimidating ang mga staff kahit pa napaka ganda ng lugar at sabi nga ng ibang customers ay mukhang pang “shala” o pang mga sosyal. Iyon ang kauna-unahang bilin ni Ms. Momo sa aming mga empleyado niya. Be nice and helpful to all the customers. Maliban na lang kung abusado at napaka sama ng ugali ng customer o may ginawa saming hindi maganda. Ms. Momo wanted a coffee shop that caters to students and working individuals who sometimes need a place where they can get coffee, internet connection, accessible power outlets, and a cozy place. Madalas mag selfie dito ang mga students sa katapat na university kung saan din ako nag aaral. Dahil sa madalas na pag post sa social media, the place gained popularity kahit sa mga taga ibang university. Maraming students mula sa ibang university na dumadayo pa dito sa Momo’s Coffee Shop para dito tumambay, mag-aral, gumawa ng group projects, o makipag date. Mabilis na nagagawa nina Andy at Julius ang mga order kaya hindi naman ganoon katagal ang waiting time ng customers bago nila makuha ang pagkain or drinks nila. 

“Bye, Ella. See you bukas.” Alas siete na ng gabi at ito ang oras ng out ni Andy. Tuwing 6:30pm talaga dapat ang tapos ng shift niya kaya lang ay madalas siyang nago-overtime hanggang 7:00pm habang 6:00pm to 12:00am naman ang shift ko kaya ako ang nagsasara ng coffee shop. 

“See you! Ingat ka ha.” bilin ko kahit malapit lang naman ang dorm na tinutuluyan niya.

“Ikaw rin. Ingat kayo mamaya ni Juls. Julius, una na ako!” 

Julius just waved at her. Busy ito sa ginagawang kape. He is a full-time barista here. Tatlo ang barista sa coffee shop na ito. Si Julius ang head at full-time habang ang dalawa pa ay puro part-timers na gaya namin ni Andy ay working students din. 

Habang mas gumagabi ay unti-unti nang nababawasan ang customer namin. Nakakaupo-upo na kami ni Julius at makakakain na rin ng hapunan. Libre ang pagkain dito, Siguro naman ay nage-gets niyo nang mabait ang boss namin na si Ms. Momo at talagang napaka compassionate sa amin na mga empleyado niya. 

Julius and I ate in silence. Napaka tahimik niya talaga at minsan lang din magsalita. Hindi ko na lang rin siya masyado kinakausap dahil sa halos isang taon naming magka-trabaho dito ay napansin kong nagkukusa naman siyang makipag usap kapag trip niya. At isa pa, I find the silence comforting and not awkward. 

Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ng nag vibrate ang cellphone ko. I fished my phone from my pocket and saw that it was my mom who’s calling. Nagpaalam ako kay Julius na sasagutin lang ang tawag at tumango lang naman siya. 

“Hello, ma?” bungad ko ng masagot ko na ang tawag niya. Nagpunta ako sa banyo dahil hindi ako komportable na may nakakarinig sa pakikipag usap ko sa phone kahit na wala namang masamang pinag-uusapan. I guess I just value privacy and also the comfort of other people. Minsan kasi ay nakakaramdam ako ng awkwardness kapag may kasama ako na nakikipag usap sa phone at naririnig ko, pakiramdam ko ay hindi ko sila nabibigyan ng privacy kaya ina-assume ko na ganun din ang ibang tao. 

“Nak, may pera ka ba diyan? May kailangan kasi akong bayaran. Baka pwedeng pahiram muna.”

I tried hard not to let her hear me sigh. Ayan nanaman siya, hihiram ng pera pero hindi naman binabayaran. Ayos lang naman sakin kung hindi ko kailangan ng pera para sa pag-aaral ko pero kailangan ko rin kasi. Lalo na at ako lang naman ang sumusuporta sa sarili kong pag-aaral. 

“Wala po akong extra ma eh. Ano po bang babayaran mo?” 

“Wala kaagad? Hindi ba kakasahod mo lang ‘nong isang araw?” I can picture her eyebrows furrowed just by hearing her voice. 

“Wala na pong extra. May mga pinaglalaanan pa po kasi ako para sa school. Ano po bang babayaran mo?” ulit ko sa tanong ko kanina.

“Bakit mo pa tinatanong eh hindi mo naman pala ako mabibigyan.”

“Pasensiya na, ma. Kailangan ko kasi yung pera na nandito sa akin, marami akong bayarin sa school. At pinagkakasya ko na lang po ito para umabot na pang pamasahe ko hanggang sa susunod kong sahod.” 

“Nanghihiram lang ako ng pera ang dami mo nang sinabi. Buti sana kung magbibigay ka hindi naman pala. Ano pa bang aasahan ko sayo, madamot kang anak.”

“Ma, wag naman po sanang ganyan. Pinapaliwanag ko lang po kung bakit hindi kita mabibigyan ngayon. Saka hindi ko nga po alam kung saan mo ba gagamitin ang pera. Noong nakaraan binigyan kita ng pera dahil sabi mo kailangan ni Kath para sa school project niya pero nalaman ko kay Kath na wala naman siyang hinihingi sayo.” Ayoko sanang magtunog nanunumbat o nagbibilang ng naitulong. Ayos lang sa akin at wala naman akong reklamo sa pagbibigay sa kaniya ng pera lalo na kung alam kong totoo ang dahilan niya sa panghihingi ng pera. 

“Ang sabihin mo, madamot ka! Ang yabang mo naman porke kumikita ka na ng pera. Tandaan mo, ako nagpalamon sayo noong hindi mo pa kaya tustusan ang sarili mo. Napaka walang utang na loob mo. Wala talaga akong maaasahan sayo!” pagkatapos ng litanya niya ay pinatayan niya ako ng call. 

I sighed as I look at my phone’s screen. Mom has always been like this. Masakit magsalita at palaging nanunumbat. Pero mas lumala ang ugali niya simula noong mamatay si papa. Palagi siyang nasasaway ni papa nong nabubuhay pa ito. Kahit ang kapatid ko na si Kath ay madalas sawayin si mama kapag pinag-iinitan ako. Hindi naman siya masamang ina overall. May mga pagkakataon lang talaga na nagiging ganyan siya kapag pera na ang pinag-uusapan. I still have a lot of memories of her taking care of me and Kath. Naalala ko pa noong bata kami ay madalas kami ma bully dahil mahirap lang kami. Kahit hindi naman kami gaano naghihikahos at hindi rin mayaman ay sa private school kami pinag-aral ni papa noong mga bata pa kami. He would work two jobs just to afford the tuition fee and other miscellaneous expenses. Kahit nakakasabay naman kami sa lahat ng requirements at bayarin, talagang may mga tao pa rin na mapang-mata lali na kung hindi nila katulad. Kids who came from well-off families used to bully me and Kath and Mama will always tell us that we should learn how to stand up for ourselves.

Kaya kahit hindi na maganda ang pakikitungo sa akin ni Mama ay hindi ko pa rin siya magawang kamuhian. At isa pa, nangako ako kay Papa na aalagaan ko si Mama at si Kath. Simula ng mawala si papa ay pinangako ko na sa sarili ko na hinding-hindi ko pababayaan ang natitirang pamilya ko. 

Matapos mag muni-muni sa CR ay lumabas na ako. I saw Julius busy preparing coffee and doing my cashier duties at the same time. Nagmadali akong lumapit sa kaniya at apologetic na ngumiti. 

“Pasensiya na Juls, natagalan ako.” hingi ko ng paumanhin at inagaw na sa kaniya ang dapat naman talaga ako ang gumagawa.

“Okay lang,” he smiled at me and tapped my shoulder before he went on to focus on the coffee he is preparing.

Eksaktong alas dose ng maisara namin ang coffee shop. Ayaw kasi ni Ms. Momo na mag overtime pa kami para sa paglilinis kaya 30 mins before 12:00 am ay nagsisimula na kaming magligpit. Sabay kami ni Julius na naglakad patungo sa kanto kung saan siya sasakay ng jeep. 

“Ingat, Ella. See you tomorrow.” paalam ni Juls bago sumakay ng jeep. 

“Ikaw rin, see you!”

Sa susunod na kanto ang sakayan ko kaya nilakad ko pa ang madilim na daan papunta roon. Sanay na akong maglakad sa kalye na ito ng ganitong oras. Malamig na dahil malapit nang mag-Disyembre. Mabuti na lang at may suot akong jacket. 

Habang naglalakad ay nakaramdam ako na para bang may tao sa likod ko. Nakumpirma ko na may lalake na nakasunod sa akin dahil nang dumaan kami sa isang parte na may ilaw na nagmumula sa street light ay nakita ko ang anino niya. Hindi ko ito nilingon at nagkunwaring wala akong ideya sa presensiya niya. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Medyo may kalayuan pa sa susunod na kanto kaya medyo binilisan ko ang paglalakad. Bumilis din ang lakad ng lalake sa likod ko. Maya-maya ay tumabi siya sa bandang kanan ko at sinabayan ako sa paglalakad. Naramdaman ko ang isang matalim na bagay na pasimpleng nakatutok sa aking tagiliran. 

“Wag kang kikilos ng masama. Holdap ‘to.” bulong ng lalake na sapat na para marinig ko. 

Hindi ako lumingon sa kaniya. Dahan-dahan kong tinaas ang dalawa kong kamay tanda na hindi ako kikilos ng masama. 

“Ibigay mo sa akin lahat ng–” hindi niya na natapos ang sasabihin niya dahil sa biglaan kong pag hakbang palayo patungo sa kaliwa ko at mabilis na sinipa ang kaniyang bisig dahilan upang mabitawan niya ang hawak na patalim.

“Aba’t!” akmang kukunin niya pa ang balisong ngunit naunahan ko siya at sinipa ko iyon palayo. Wala siyang nagawa kundi umamba ng suntok na agad ko namang naiwasan kasunod noon ay isang suntok ang ginawad ko sa kaniyang baba. Napa- atras ang lalake at tila nahilo pa kaya sinamantala ko iyon at sinipa ang nasa pagitan ng kaniyang mga hita. Namilipit sa sakit ang lalake. Mabilisan kong hinubad ang jacket na suot ko at itinali iyon sa lalake na kasalukuyan akong pinagmumura habang d*******g sa sakit.

Kinuha ko ang cellphone sa bulsa ng pantalon ko at tinawagan ang numero ng pinaka malapit na police station. Naka save iyon sa cellphone ko dahil hindi ito ang unang beses na naka encounter ako ng masamang loob. Last year ay may nakaengkwentro akong snatcher na hinablot ang bag ng isang student habang naglalakad ito sa gilid ng daan. Hinabol ko ang snatcher at nabawi ang bag, dinala rin namin sa mga pulis ang nahuling snatcher. 

“Magbabayad kang babae ka!” singhal ng lalake na hawak ko sa batok. 

“Tsk! Wala po akong pera eh.” I giggled and looked at the time. Sana hindi ako masyadong matagalan sa presinto. Gusto ko na talagang umuwi at matulog. Bukas kasi ay may klase pa ako at may mga activity pang kailangan gawin.

Wala pang sampung minuto ay dumating na ang police car at lumabas doon ang dalawang officer. Binati ako ng mas nakatatandang pulis na kilala ko na rin dahil madalas ako sa presinto para magbigay ng statements. Mukhang baguhan pa lang ang kasama nito kaya nagtataka ito na tinignan ako at ang hawak kong holdaper.

“Reyes, ito si Miss Ella. Apat na ang nahuli nitong holdaper at snatcher, pang lima itong isang ito.” pinakilala ako ng nakatatandang pulis sa kasama nito. 

Nakipag kamay ako sa bagong pulis at hinayaan itong akayin ang holdaper papasok sa police mobile. Sa passenger seat ako pinasakay at kasama naman ng holdaper si Reyes sa likod. Nang makarating kami sa presinto ay agad na dinumog ako ng ilang pulis na naroon, lahat sila ay kilala na ako at ang mga baguhan naman ay kyuryoso yata kung ano ang pinagkakaguluhan ng mga kasamahan nila.

“May nahuli nanaman si Darna.” anang isa sa mga lumapit sakin para batiin ako. Napa-iling na lang ako at natawa dahil ginamit niya nanaman ang bansag nila sa akin. Ako raw ang Darna sa lugar na ito.

“Kayo talaga Sir SPO1 Marasigan, sabi nang tigilan na kakatawag sa akin ng Darna eh. ‘Di po ako gumagamit ng bato.” biro ko at nagtawanan sila. 

Matapos ng maikling batian at pagpapakilala ng mga bagong pulis ay naupo na ako at naghintay sa kukuha ng statement ko. Habang naghihintay ay saka ko lang nailibot ang paningin ko sa loob ng presinto. Natigil ang mata ko sa isang gwapong lalake na naka upo sa sofa at nakatingin sa akin. Kaswal siyang naka upo ngunit mataman ang tingin sa akin. He is not smiling nor frowning but I can sense his amusement while watching me. May pasa sa gilid ng labi niya. Mukha siyang mayaman, siguro ay napaaway sa bar. Ipinag kibit-balikat ko na lang ang pagtitig niya sa akin at bumaling na sa papalapit na police officer.